In het seksstraatje van Alkmaar zitten de raamprostituees weer klaar voor bezoek. Maar het straatbeeld van nu staat in fel contrast met de drukte tijdens de heropening eind juni. De angst voor het virus houdt de Achterdam rustig. Verveeld scrollen de dames wat door hun telefoon en tikken de as van hun sigaret. “Hopelijk zijn er morgen meer mannen, want zo verdienen we niks.”
Het aantal mannen, in groepjes of alleen – veelal met mondkapjes – begint in de loop van de dag langzaam toe te nemen. “Er loopt toch al wel wat volk in de straat”, zegt raamexploitant Frans Snel tegen NH Nieuws. “Ik denk dat er al minstens een stuk of dertig bij mij door het gangetje zijn gelopen. Al die dames daar hebben in ieder geval wat verdiend.”
‘Zelfde mannen, zelfde jasjes’
Veel van de klanten komen hier al jaren, vertelt raamprostituee Zlatina. “En die mannen dragen ook al jaren dezelfde jasjes”, zegt ze lachend. “Sommigen brengen hier bijna de hele dag door, wel tien tot vijftien uur in de straat. Ze drinken hier koffie, eten een broodje, lopen wat rond en hebben natuurlijk seks. Maar ze maken ook weleens gewoon een praatje met de vrouwen. Het is zowat hun tweede thuis te noemen.”
Een voorbijkomende klant vertelt anoniem tegen NH Nieuws dat hij al jaren een fervent bezoeker is van de straat. “Ja, als vaste klant ben ik blij dat de ramen weer open zijn. Je bent er gewoon effe uit. Het is gezellig, ik ken alle meiden. Dat ze alles steeds sluiten is waanzin, maar je ziet het overal.”
Een andere voorbijganger zegt niet op betaalde seks uit te zijn, maar te genieten van het pikant geklede uitzicht. “Ik kom hier niet als klant, maar ik kijk wel graag naar de dames. Goed dat het weer open is, die sluiting heeft lang genoeg geduurd.”
Sekswerker Rumyana staat op haar twintig centimeter hoge hakken klaar voor haar eerste klant. Ze had vanwege de sluiting iets meer drukte verwacht vandaag. “Voor corona was het werk makkelijker en hadden we meer klanten. Mensen, ook veel jonge mensen, zijn bang voor het virus. Het is nu lastiger dan vroeger, maar we moeten positief proberen te blijven over deze situatie. Over alles.”
Ook raamprostituee Andrea merkt dat veel klanten sinds de crisis wegblijven. “Het is zwaar. Veel klanten durven niet meer te komen omdat ze bang zijn het virus op te lopen. Het is steeds rustiger en we verdienen ook steeds minder. Ik ben niet de enige hier die er last van heeft. Iedereen voelt de crisis.”
Dat de Achterdam tijdens de vorige heropening veel meer bezoekers trok, is volgens Rumyana te verklaren door het feit dat de sluiting nu geen drie maanden, maar twee weken heeft geduurd. “De maatregelen zijn strenger dan in de zomer, mensen zijn angstiger dan een paar maanden terug.”
Smalle halletjes
Die bewuste dag liep het in de ogen van Snel qua drukte redelijk uit de hand. “Via camera’s houden we alles in de gaten, maar toen was het gewoon zo druk, dat mensen in de smalle gangetjes bijna tegen elkaar aanliepen. Dat was eigenlijk niet veilig meer in die smalle halletjes.”
De angst voor een derde sluiting leeft dan ook nog steeds onder de sekswerkers en exploitanten. Om de rosse buurt coronavrij te houden, worden er op allerlei manieren maatregelen getroffen, vertelt kantoormedewerker Ronald. “Vrouwen die in het buitenland zijn geweest, moeten verplicht tien dagen in quarantaine. Alle vrouwen meten bij aankomst hun temperatuur op in het kantoor.”
Tijdens het seksueel contact moeten zowel de klanten als de raamprostituees een mondkapje dragen.”Ook meten we de temperatuur van elke klant en de handen worden ontsmet. Soms sputteren klanten tegen, maar het is nou eenmaal niet anders in deze tijd”, zegt Rumyana.
Sinds 2002 is Serhan (55) voor de vrouwen een vast gezicht op de Achterdam. Elke dag staat hij klaar om om de dames te voorzien van eten, drinken en rookwaar. Van tien uur ‘s ochtends tot elf uur ‘s avonds loopt hij om de zoveel tijd een rondje langs de ramen.
‘Turkey’
Tweeëntwintig jaar geleden sloeg voor Serhan het noodlot toe, toen hij betrokken raakte bij een auto-ongeluk. Hij was zwaargewond en lag vier maanden in coma. Nog altijd heeft hij veel moeite met lopen en door een ernstige beschadiging aan zijn stembanden, kan hij bijna niet meer praten. Maar ondanks zijn lichamelijke handicaps, verschijnt hij iedere dag weer goedlachs op zijn ‘werk’. “Ik ben volledig afgekeurd en mag niet meer werken. Daarom ben ik blij dat ik hier terecht ben gekomen en de vrouwen kan helpen. Ik doe het na al die jaren nog steeds graag.”
Een man die het gesprek aanhoort vertelt dat hij Serhan al heel lang kent. “Hij hoort gewoon bij die vrouwen. Dan roepen ze: ‘Turkey’, en dan komt ‘ie.”
Ook hij loopt regelmatig een rondje door de rosse buurt en noemt zichzelf een vaste klant. “Ik ben maar alleen en kom hier eigenlijk al jaren. Vanavond kom ik gewoon even kijken, omdat ze toch twee weken dicht zijn geweest. Dan ben je toch altijd wel weer even nieuwsgierig naar de schaars geklede dames, dat is voor een man toch leuk om te zien? Alles is dicht tegenwoordig, en in deze straat is er tenminste nog wat reuring. Het is altijd gezellig met die vrouwen.”
Halverwege de avond is het nog steeds rustig. Volgens Andrea speelt niet alleen de crisis, maar ook de recente prijsverhoging een rol. “Tegenwoordig kost een beurt 50 euro in plaats van 35 euro. Veel mannen proberen dan evengoed af te dingen en druipen af als je nee zegt. Ik snap dat iedereen het moeilijk heeft, maar ik heb het geld óók hard nodig. Nu red ik het allemaal nog wel, omdat ik ook in Utrecht sta, maar als we straks weer maanden dicht moeten, weet ik niet of dit het nog allemaal waard is.”
Toch heeft ze voorlopig nog geen plannen om een carrièreswitch te maken. “Ik doe dit liever dan bijvoorbeeld schoonmaken. Wat verdien je daar nu mee? Natuurlijk is de lol er zo wel een beetje vanaf. Ik ben blij dat ik mijn vaste klantjes nog heb, maar het werk is niet meer zoals vroeger.”
Bron: nhnieuws.nl
