Nieuws

De komst van een erotisch centrum in Amsterdam-Zuid is financieel en ruimtelijk haalbaar, zij het onder voorwaarden. Dat schrijft burgemeester Halsema in een brief aan de raad. Naar verschillende zaken moet extra onderzoek worden gedaan.

Het plan krijgt pas na de gemeenteraadsverkiezingen in maart een vervolg. Het nieuwe college en de gemeenteraad moeten dan beslissen over de volgende fase van het plan, de investeringsnota.

Het huidige college stelt het besluit uit na uiteenlopende reacties op het project en vanwege het verzet van het bestuur van stadsdeel Zuid. De stadsdeelcommissie sprak zich eerder uit tegen de komst van het centrum, waar onder meer sekswerkers een plek krijgen.

“Op deze manier krijgt het nieuwe bestuur de ruimte om richting te geven aan de verdere besluitvorming”, schrijft Halsema.

De burgemeester pleit al sinds 2019 voor de komst van het erotisch centrum, dat op de Europaboulevard in Zuid zou moeten komen. Aanvankelijk werden er nog twee mogelijke locaties genoemd. Het plan is onderdeel van Aanpak Binnenstad, om de druk op het centrum te verlagen, schrijft NH.

Veel kritiek

Sinds het begin is er veel verzet van inwoners, ondernemers en sekswerkers zelf. In oktober 2023 liepen meer dan honderd demonstranten in een protestmars naar het stadhuis. Ook kreeg de gemeente ongeveer achthonderd reacties van bewoners, bedrijven, sekswerkers en maatschappelijke organisaties.

Een ruime meerderheid stelde vragen of uitte zorgen over de komst van het centrum. De reacties hebben geleid tot verschillende wijzigingen en aanvullingen, stelt het college.

Complex plan

Onlangs maakte coalitiepartij D66 bekend de komst van het centrum uit het verkiezingsprogramma te schrappen. Toch is er ook nog steun, zo staat GroenLinks nog steeds achter de komst van het erotisch centrum.

Halsema erkent de complexiteit van het project: “Het gaat om het zorgvuldig afwegen van de positie van sekswerkers, de leefbaarheid van de buurt en de veiligheid van bezoekers en werknemers.”

Bron: nos.nl

In Frankrijk is een burgemeester veroordeeld tot vier jaar cel voor het verduisteren van overheidsgeld, criminele samenzwering en het chanteren van zijn plaatsvervanger. Dat heeft de strafrechtbank in Lyon bepaald.

De 53-jarige Gaël Perdriau mag zich verder vijf jaar niet verkiesbaar stellen. Hij was sinds 2014 burgemeester van Saint-Étienne vlak bij Lyon, namens de centrum-rechtse partij Les Républicains.

Toen het schandaal in 2022 aan het licht kwam, werd Perdriau uit de partij gezet. Hij weigerde op te stappen als burgemeester.

Valstrik

De oud-burgemeester heeft zijn locoburgemeester, Gilles Artigues afgeperst met een sekstape. Artigues werd zonder zijn medeweten gefilmd in een hotelkamer in Parijs, waar in 2014 een mannelijke prostituee onverwachts op zijn deur klopte, onthulde nieuwssite Mediapart.

De avond bleek in scène te zijn gezet. De video was bedoeld om de loco-burgemeester af te persen en hem politiek monddood te maken.

De valstrik werd betaald met overheidsgeld. Tijdens een eerder proces in september spraken getuigen en waren audio- en video-opnamen te horen waarin dreigementen te horen waren.

“Hij was degene met de vinger aan de nucleaire knop”, zei aanklager Audrey Quay tegen de rechtbank. Zij omschreef de burgemeester als “diegene die de beslissing nam”.

Katholiek en tegen homo-huwelijk

Perdriau heeft tijdens de rechtszaak steeds gezegd dat hij onschuldig is en niets met de video-opname te maken heeft gehad. Hij gaat in hoger beroep.

Drie medewerkers van Perdriau hebben lagere straffen gekregen. Zij hebben toegegeven de val te hebben gezet.

De kwestie in Saint-Étienne veroorzaakte in Frankrijk veel ophef. De centrum-rechtse locoburgemeester Artigues is katholiek en tegen het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht. Hij trad in 2022 af als locoburgemeester.

Bron: nos.nl

Met een flink pakket herkenbare en verrassende voornemens, hoopt het CDA na twintig jaar weer deel uit te maken van het Amsterdamse stadsbestuur. De christendemocraten willen onder meer de gordijnen op de Wallen eerder dichtdoen.

Er valt wat te kiezen in maart. In het vrijdag gepresenteerde verkiezingsprogramma, stelt het CDA duidelijk andere prioriteiten dan het huidige stadsbestuur. Sommige liggen voor de hand.

Lijsttrekker Rogier Havelaar wil een schonere, veiligere stad, die zich richt op kerntaken, de lasten niet verder verhoogt en minder vijandigheid toont richting ondernemers. En er moet een nieuwe spijtoptantenregeling komen voor wie nog niet overstapte op eeuwigdurende erfpacht.

Net als in de landelijke campagne, durft de partij standpunten in te nemen die niet direct bij iedereen de handen op elkaar zullen krijgen. In het programma dat onder leiding van oud-minister Ferd Grapperhaus is opgesteld, staat bijvoorbeeld dat sociale huurders hun gezinswoning moeten verlaten als de kinderen uit huis zijn. „Dan wordt de woning vrijgemaakt voor een nieuw gezin.”

Meer aandacht voor mooi bouwen

Daar staat tegenover dat het CDA inzet op kleinschalige wooncomplexen voor senioren en alleenstaanden om naar door te stromen. „Het Begijnhof van de 21ste eeuw”, noemt de partij het. Havelaar wil minder sociale huur bij nieuwbouw en meer aandacht voor ’esthetiek en stijl’.

Het CDA stelt voor om het gratis openbaar vervoer voor kinderen af te schaffen en dat geld steken in fietsles voor kinderen. Biro-eigenaren die een parkeervergunning willen, moeten een reguliere parkeervergunning inleveren. En door de hele stad parkeren, kost dan nog eens duizend euro per jaar extra.

Toeristenverbod in coffeeshops

Havelaar wil géén erotisch centrum en bepleit extra maatregelen op de Wallen. Daar moeten in het weekend de gordijnen om tien uur ’s avonds dicht. Sekswerk kan dan alleen nog op afspraak. Zijn partij is voor een toeristenverbod in coffeeshops. Het CDA oppert om statiegeldverzameling in te richten zoals de straatkrantverkoop.

Verder wil het CDA het doortrekken van de Noord-Zuidlijn naar zowel Schiphol als Zaandam onderzoeken. De christendemocraten willen niet minder, maar meer cruiseschepen naar de stad. Dat moet geld opleveren voor de ’Sprong over het IJ’.

Havelaar ziet ook meer heil in een tunnel bij Centraal Station, dan de Oostbrug. De partij stuurt aan op onderzoek naar de bouw van kleinschalige kerncentrales in de regio.

Het CDA heeft landelijke wind in de zeilen en kan ook in Amsterdam weer groeien ten opzichte van de ene zetel nu. Havelaar mikt zelfs op vier of vijf. Daarmee hoopt hij voor het eerst sinds 2006 weer deel te nemen aan een college in de hoofdstad.

Bron: Telegraaf.nl

Raamprostitutie is sterk afgenomen in Nederland de afgelopen vijftien jaar, blijkt uit een inventarisatie van Trouw. Eén op de drie ramen is inmiddels gesloten. Dat heeft een aantal oorzaken: gemeenten sloten ramen vanwege vermeende criminaliteit of overlast, en omdat sekswerk buurten onaantrekkelijker zou maken. Maar ook maatschappelijke tegenstellingen wegen mee. Sekswerk blijft een onderwerp waar de meningen sterk over verdeeld zijn, ook binnen het feminisme.

Justine le Clercq is auteur en voormalig bordeelhouder. Zij ziet een probleem in de grote terugloop van het aantal ramen waar sekswerkers hun beroep kunnen uitoefenen. “Hoewel sekswerk op papier goed is geregeld in Nederland, zien we dat in de praktijk de rechten van sekswerkers achterblijven”, vertelt ze. “Sekswerkers kunnen bijvoorbeeld geen hypotheek krijgen. Daarnaast is het een probleem dat gemeentes aan de lopende band ramen sluiten. Sinds 2000 is het bordeelverbod opgeheven maar sindsdien bedenken gemeentes steeds redenen waarom ramen in een bepaalde buurt moeten sluiten. Met als gevolg dat de plekken waar sekswerkers legaal en veilig kunnen werken afnemen. Het is gevaarlijk als sekswerkers geen werkplek kunnen vinden waar een vergunning op zit. Dan worden ze gedwongen onvergund te werken en worden sekswerkers kwetsbaar voor afpersing en geweld. Ook is het dan moeilijk om aangifte te doen als je iets overkomt.”

Renate van der Zee is journalist en auteur en publiceert veel over vrouwenrechten, seksueel geweld en mensenhandel. Ze ziet prostitutie als een uitwas van een samenleving waarin vrouwen nog steeds niet gelijk zijn aan mannen, en heeft een andere visie op de afname van de raamprostitutie dan Justine. “Nederland is een heel ongeëmancipeerd land. Het feit dat we vrouwen als koopwaar achter ramen uitstallen, laat een grote ongelijkwaardigheid zien tussen mannen en vrouwen. Dat het aantal ramen terugloopt verandert helaas niks aan de problematiek: er worden ook zonder raamprostitutie veel vrouwen uitgebuit in de seksindustrie en veel kwetsbare vrouwen komen erin terecht. Maar het is naar mijn mening wel goed als het niet langer wordt genormaliseerd om, vaak kwetsbare, vrouwen achter ramen uit te stallen.”

De twee kanten

Justine en Renate laten duidelijk zien hoe de standpunten verschillen binnen het feminisme: beide vrouwen komen op voor vrouwenrechten, maar hebben een andere visie op het gebied van sekswerk. Diezelfde tegenstelling is ook te zien rondom de regelgevingen binnen Europa. Zo hanteert een aantal landen, waaronder Zweden, het ‘Nordic Model’. Dat model houdt in dat klanten van sekswerkers de wet overtreden, terwijl het verkopen van seks legaal blijft. Het idee is om met deze aanpak de vraag naar prostitutie uiteindelijk te verminderen. Zweden heeft sinds 1 juli ook het betalen voor online sekswerk, zoals op OnlyFans, gecriminaliseerd. Nederland hanteert een compleet tegenovergesteld model: sekswerk is hier legaal en de klant blijft onbestraft.

Renate ziet meer in het Nordic Model, dan in de Nederlandse regelgeving. “Ik vind het principe van het Nordic Model goed: het stelt mannen verantwoordelijk en het heeft als doel om sekskopers te ontmoedigen. We weten helaas niet zeker of het Nordic Model er daadwerkelijk voor zorgt dat er minder vraag ontstaat. Het grote probleem in onze samenleving is dat er niets wordt ondernomen om mannen die seks kopen op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Er heerst in onze cultuur het idee dat mannen recht hebben op seks. De legalisering van prostitutie draagt dat idee ook uit. Deze manier van denken ligt ten grondslag aan een verkrachtingscultuur: mannen hebben recht op seks, als het niet gratis kan, dan maar betaald en als het niet vrijwillig kan, dan maar gedwongen. Ik zie dus ook geen manier waarop je prostitutie op een goede wijze kunt organiseren: er is altijd sprake van een ongelijke machtsverhouding.”

Justine is het ermee eens dat mannen niet altijd recht hebben op seks, maar vindt het belangrijk dat de keuze bij de vrouw wordt gelaten. “Naar mijn mening is het heel patriarchaal als er voor een vrouw besloten wordt op welke manier zij seks mag hebben. Je mag het een vreselijk beroep vinden, maar feit blijft dat het legaal is en dat sekswerkers hun beroep dus uit moeten kunnen oefenen. Daarbij zijn sekswerkers autonoom: ze mogen klanten weigeren. Ik denk dat wanneer een vrouw zelf beslist over haar lichaam, zoals bij vrijwillig sekswerk het geval is, dat niet vrouwonvriendelijk is. Wat ik persoonlijk juist vrouwonvriendelijk vind is om vrouwen te verbieden een bepaald vak uit te oefenen.”

Discussies rondom sekswerk in Nederland

Net als binnen het feminisme, wordt er ook in de Tweede Kamer veel gediscussieerd over de regelgevingen rondom sekswerk. Zo gaat het al ruim vijftien jaar over een veelbesproken wet: Wet Regulering Sekswerk (WRS). De wet zou onder andere zorgen dat sekswerkers zich verplicht moeten registreren en vergunnen, en de leeftijdsgrens van sekswerkers verschuift van 18 naar 21 jaar. Dat eerste is het grootste discussiepunt. Het zou namelijk als gevolg hebben dat klanten, wanneer ze gebruik maken van diensten van een sekswerker zonder vergunning, een geldboete van duizenden euro’s riskeren. Ook ligt de registratieplicht vanwege privacy redenen gevoelig onder sekswerkers.

Mocht deze wet er komen, heeft dat mogelijk grote gevolgen voor sekswerkers (en sekskopers) in Nederland, denken critici. Zij maken zich zorgen dat de registratieplicht ervoor zal zorgen dat sekswerkers zich niet willen of kunnen registreren en zo gedwongen illegaal zullen moeten werken, wat zeer gevaarlijk kan zijn. Andere partijen hopen dat de wet zal zorgen dat er meer zicht komt op sekswerk en het werk veiliger zal worden.

Bron: opzij.nl

Volt Amsterdam schuift met Pim van Burk (40) een opvallende nieuwkomer naar voren voor de komende raadsverkiezingen. De raamexploitant op de Wallen staat op plek twee van de conceptlijst.

Pim van Burk (40) bezit 28 ramen op de Wallen en is sinds deze zomer ook eigenaar van theater-restaurant Paleis van de Weemoed. De nummer twee na lijsttrekker Juliet Broersen werd bekend door de BNNVara-serie Bij ons op de Wallen en is in het centrum een bekend gezicht geworden in discussies over leefbaarheid en veiligheid.

Volt noemt hem in de toelichting op de conceptlijst een ondernemer die dagelijks te maken heeft met vraagstukken rond toerisme, inclusiviteit en de positie van sekswerkers. Van Burk organiseert in de buurt diners voor dak- en thuislozen en werkte eerder als projectcoördinator tijdelijk wonen en lhbtq+ bij de Regenboog Groep.

Nadat duidelijk werd dat D66 ook niet verder wil met het erotisch centrum, zei Van Burk daar over tegen deze krant: “Ik zit al twee jaar te wachten tot dit gebeurt. Iedereen zag dit aankomen. Ik ben er wel verheugd over, want het was inhoudelijk een slecht plan en het was ook volkomen duidelijk dat het politiek zou sneuvelen.”

Uitdaging om twee zetels te halen

Volt heeft momenteel twee zetels in de Amsterdamse gemeenteraad. De huidige nummer twee, Itay Garmy, stopt na deze periode, maar fungeert nog wel als lijstduwer. De electorale uitdaging voor Volt is fors: bij de Tweede Kamerverkiezingen verloor de partij in Amsterdam de helft van haar stemmen, van vier naar twee procent. Twee raadszetels behouden wordt daarmee allerminst vanzelfsprekend.

Achter lijsttrekker Juliet Broersen en Van Burk staat Sanne Klaver op nummer drie. Zij is beleidsmedewerker onderwijs aan de UvA en werkte eerder als maatschappelijk werker en docent. Nummer vier is jurist Bas van Bockel, eigenaar van Verdant Legal. Op plek vijf staat Krystal-Marie Benjamins, die bij de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie werkt aan beleid rond de energietransitie en ruimtelijke ordening.

Leden van Volt stemmen op 7 december over de definitieve kandidatenlijst. Binnenkort zal ook hun partijprogramma bekend worden gemaakt. De gemeenteraadsverkiezingen zijn op 18 maart 2026.

Bron: Parool.nl

Het nieuwe seizoen van de realityserie Bij ons op de Wallen is eindelijk te zien! Deze oude bekenden en nieuwe personages geven een inkijkje in hun bijzondere leven.

In zes nieuwe afleveringen van Bij ons op de Wallen mogen we opnieuw meekijken in het bijzondere, onalledaagse leven van de mensen die wonen en werken op de Wallen. Van schoonmakers, strippers en een prostituant, tot christelijke organisaties die sekswerkers proberen te begeleiden en een opvang waar daklozen uit de buurt terechtkunnen.

Natuurlijk staan er in het nieuwe seizoen ook weer een aantal personages centraal die ons meenemen in hun bijzondere (werk)leven: CEO en arts Dylan, raamexploitant Pim, erotisch performer Kylie, geboren en getogen Amsterdammer Lida, trans sekswerker Yamilka en lapdancer Emmely.

CEO en geneeskundestudent Dylan

Er is een nieuwe grote speler op de Wallen: Dylan, voormalig geneeskundestudent en inmiddels CEO van een seksentertainmentimperium. Na het overlijden van zijn stiefvader Jan Otten – een legendarische naam in de buurt – neemt hij onverwachts de leiding over het familiebedrijf. Dylan geeft een openhartig kijkje achter de schermen bij het bedrijf en de mensen die er werken. Hij vertelt over de verantwoordelijkheid die daarbij komt kijken, de druk om in de voetsporen van zijn stiefvader te treden én het plezier dat hij haalt uit zijn nieuwe rol – ondanks dat zijn toekomst ooit een heel andere kant op leek te gaan.

Raamexploitant Pim

Raamexploitant Pim breidt sinds het eerste seizoen van Bij ons op de Wallen zijn onderneming stap voor stap uit. Inmiddels runt hij ook een horecazaak waar drag- en burlesqueshows op het podium staan, en verhuurt hij nog altijd werkruimtes aan sekswerkers – waaronder dit seizoen voor het eerst een mannelijke sekswerker. Tegelijkertijd probeert Pim de overlast van drugsdealers in de buurt terug te dringen. Zij zorgen voor onveiligheid, bedreigen sekswerkers en mishandelen soms zelfs klanten. Hoe probeert Pim grip te krijgen op een probleem dat maar moeilijk te bestrijden lijkt?

Erotisch entertainer Kylie

De creatieve en ambitieuze Kylie timmert verder aan de weg als erotisch entertainer. Ze staat op het podium bij uiteenlopende kink- en fetisjfeesten, volgt danslessen en zet haar eerste stappen in de muziekwereld. Daarbij krijgt de 23-jarige volop steun van haar 48-jarige vriendin én mamager Jessica, die haar helpt haar dromen waar te maken. Daarnaast werkt Kylie nog altijd in een seksshop op de Wallen, waar ze haar ervaring inzet om klanten te adviseren over de beste aankopen.

Ras-Amsterdamse Lida

De 79-jarige Lida is geboren en getogen in de buurt en nog altijd een vaste verschijning in de straten. Meerdere keren per week trekt ze met haar scootmobiel de wijk in om de gezelligheid op te zoeken. Ze zingt in cafés, maakt een praatje met iedereen die ze tegenkomt en geniet zichtbaar van het leven op de Wallen. Tijdens Amsterdam Pride wordt ze door haar verzorgingshuis zelfs uitgeroepen tot Pride-koningin.

Kun je geen genoeg krijgen van Lida? In de nieuwe driedelige serie Lida Weet Raad geeft ze jongeren advies over kwesties die hun generatie bezighouden. Van je authentieke zelf vinden tot het spannend houden van een relatie: Lida weet raad.

Trans sekswerker Yamilka

De uit Panama afkomstige Yamilka vertelt in dit seizoen hoe ze op de Wallen terechtkwam en er inmiddels met veel plezier werkt als trans sekswerker. Ze huurt haar eigen kamers en kent de buurt door en door, maar ook zij krijgt te maken met de schaduwkant van het vak. Wanneer ze ’s nachts wordt mishandeld door een agressieve klant, moet de politie eraan te pas komen. Hoe gaan sekswerkers om met geweld en wat doen ze om zichzelf te beschermen?

Lapdancer Emmely

Emmely werkt al achttien jaar als stripper in een lapdancebar op de Wallen. Ze geeft een openhartig kijkje in haar wereld – van de shows op het podium tot de gesprekken aan de bar. Ook thuis, waar ze als alleenstaande moeder voor haar kinderen zorgt, laat ze zien hoe ze haar werk en privéleven in balans probeert te houden.

Bron: bnnvara.nl

Burlesqueshows, lapdancebars en peeskamers, jawel, we zijn weer terug op de Wallen. In het tweede seizoen van Bij ons op de Wallen (BNNVARA) duik je opnieuw in de rosse buurt die nooit slaapt en altijd wat te vertellen heeft.

Van sekswerkers en strippers tot schoonmakers en buurtbewoners: iedereen komt voorbij. De serie laat zien hoe het er écht aan toegaat achter de roodverlichte ramen. Met een mix van humor, drama en een flinke portie Amsterdamse brutaliteit.

Het echte leven op de Wallen

We volgen onder meer Dylan, de student die plots CEO werd van een seksimperium (“Er is geen geel boekje ‘De Wallen runnen voor dummies’”), en Pim, de raamexploitant die peeskamers verhuurt en tegelijk probeert de overlast van drugsdealers terug te dringen.

Ook Lida (79) is weer van de partij. Geboren en getogen op de Wallen, zingt in cafés, crost rond op haar scootmobiel en werd vorig jaar nog gekroond tot Pridekoningin.

Bij ons op de Wallen is te zien vanaf 13 november om 20.25 uur bij BNNVARA op NPO 1, of binge het hele seizoen op NPO Start.

Bron: ad.nl

De 26-jarige Amsterdammer Dylan Meijer is zo goed als afgestudeerd arts. Door verdrietige omstandigheden – zijn stiefvader Jan Otten stierf plotseling – kreeg hij tijdens zijn studie de leiding over het illustere erotische theater Casa Rosso op de Amsterdamse Wallen. ,,Soms voel ik boosheid over mijn situatie. Maar dan hoor ik de stem van pa. Er zit een grote groep mensen om mij heen die precies weet hoe hij het zou willen.”

De autorit van het Deventer Ziekenhuis naar de Wallen is een welkome. De 26-jarige Dylan Meijer neemt tijdens zijn co-schappen letterlijk afstand van zijn ene leven en richt zich in de tussentijd op het andere.

Een dag ziekenhuis, vier dagen Casa Rosso

,,De combinatie van deze twee levens bevalt me eigenlijk best goed. Vanaf januari blijf ik één dag in de week als arts werken. Dat is voldoende om routine op te bouwen en mijn BIG-registratie te houden. De andere vier dagen focus ik mij op de Oudezijds Achterburgwal.”

’De oudezijds’ staat voor alle ondernemingen die de Otten Groep al tientallen jaren leidt op het meest geliefde en tegelijkertijd meest omstreden stukje Amsterdam: Casa Rosso, de bananenbar en -club, de Hospitalbar, Sexy Loo en het Erotisch Museum.

Imperium Casa Rosso ineens zonder eigenaar

De voormalige eigenaar Jan Otten, bekend als Koning van de Wallen, overleed 23 mei 2024 op 82-jarige leeftijd. Hij liet een imperium achter. Zijn vrouw keek bij de verdeling naar haar zoon Dylan Meijer. Die voelde zich verantwoordelijk. ,,Als kind had ik wel door dat Jan in een andere omgeving zat. Dat merkte je aan de mensen, je zag een soort vooroordeel. Maar ik kwam er ook al snel achter dat zijn functie en ondernemerschap eigenlijk niks verschillen van een vader met een broodjeszaak.”

Met warme klank in zijn stem: ,,Jan is voor mijn gevoel mijn hele leven in beeld geweest. Eerst wat meer op afstand. Mijn moeder en hij leerden elkaar 25 jaar geleden kennen. Ik zag hem wekelijks. Maar dat werd meer en meer. Rond mijn elfde was hij elke dag aanwezig. Ik noemde hem papa.”

,,Je noemde ’m pa.” Directeur Cor van Dijk van de Casa Rosso, die bijna dertig jaar ’wingman’ was van Jan Otten, staat nu naast Meijer. ,,Dylan is organisch in de zaak beland. Dat is juist het mooie aan zijn komst in de zaak.”

Na rechtenstudie alsnog studie medicijnen

De jonge directeur: ,,Mijn hele leven wilde ik dokter worden. Na vijf vwo twijfelde ik. Misschien paste rechten beter bij mij. Dat beviel pa totaal niet. Hij nam dat plan niet heel serieus én hij vond advocaten moeilijke mensen.” Meijer zette zijn eigen plan door. ,,Na mijn rechtenstudie in Amsterdam ben ik alsnog medicijnen in Groningen gaan studeren.”

Cor van Dijk: ,,Maar Jan zei toen al vaak als er op juridisch vlak iets aan de hand was: ’praat daar een keertje met Dylan over’.” Niet in de laatste plaats omdat Meijer in Amsterdam-Noord ook nog voor de VVD plaatsnam in de stadsdeelcommissie. Hij heeft dus ook politieke bagage.

’Zoontje van de baas’

,,Toch blijf ik voor sommigen het zoontje van de baas. Gelukkig kende ik tijdens Jans leven al iedereen, van kaartverkopers tot schoonmakers. Het bedrijf bestaat uit een warm nest mensen. Sommigen vinden het leuk mij mee te nemen door de historie van de zaak en af en toe feedback te geven en anderen vinden het moeilijker. Die maken zich zorgen over de toekomst.”

Hij vervolgt: ,,Ik was zelf ook verrast dat Jan in zijn testament alle ondernemingen naar mijn moeder of mij toeschoof. Hij heeft dit opgebouwd vanaf nul en dit waren zijn kindjes. Daar moeten we voor zorgen. Natuurlijk denk ik soms ’fuck, waar ben ik in beland?’ Meestal hoor ik zijn stem in mijn hoofd en weet ik welke beslissing ik moet nemen. Toch denk ik soms ’kon ik je nog maar een paar vragen stellen’. Gelukkig heb ik Cor naast me, die zo lang met hem heeft samengewerkt.”

’Jan eren op de best denkbare manier’

De woorden duurzaamheid en diversiteit vallen. Zelfs op de Wallen. Meijer: „De afgelopen jaren zijn de Wallen onder aanvoering van de gemeente drastisch veranderd. Dan kan je wel klagen, maar wij hebben een sterke samenwerking gezocht met de gemeente om inzichtelijk te maken wat we doen. We mogen echt wel een nog betere afspiegeling van de maatschappij worden. Bijvoorbeeld door de LHBTQI-gemeenschap hier meer naartoe te halen.”

Meijer benadrukt dat Jan Otten eigenlijk nooit op zijn bankrekening keek. ,,Het ging hem puur om de zaken, om de buurt. Hij gaf ontzettend veel aan mensen en organisaties die dat nodig hadden. Hij had oog voor de buurt. Ik denk dat wij hem daarin moeten opvolgen. Dat we hier bij Casa en de andere zaken in de toekomst veel meer de nadruk leggen op de cultuurhistorische achtergrond van deze buurt. Op die manier eren we Jan op de best denkbare manier.”

Bron: Telegraaf.nl

Het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) heeft dankzij vernieuwde technieken twee nieuwe dna-hits gevonden in het onderzoek naar de dood van Betty Szabó (19), de sekswerker die in 2009 op de Wallen om het leven werd gebracht. Het dna kan afkomstig zijn van de dader of van klanten die Betty vlak voor haar dood heeft ontvangen. Dat meldt de politie Amsterdam dinsdagavond op sociale media.

De vrouw werd in februari 2009 op ijzingwekkende wijze vermoord in haar peeskamer aan de Oudezijds Achterburgwal in Amsterdam.

Tot nu toe was onduidelijk wie haar klanten waren die avond, ondanks meerdere oproepen om zich te melden. De politie benadrukt dat hun informatie cruciaal kan zijn om de tijdlijn van die avond compleet te maken. „We verwachten binnen korte tijd te weten wie deze personen zijn”, aldus het onderzoeksteam. De politie roept hen nogmaals oproept zich te melden, desnoods anoniem.

Hulp van het publiek gevraagd

Daarnaast wil de politie opnieuw spreken met Simon, een man met zowel de Nederlandse als Indonesische nationaliteit. Hij werkte destijds in het pand waar Betty actief was en bevond zich die avond in de ruimte waar zij later werd aangetroffen. Zijn verblijfplaats is onbekend; tips over zijn huidige locatie of mogelijke nieuwe identiteit zijn volgens de politie welkom.

Ook wordt een nieuw spoor gedeeld: een schoenafdruk die op de plaats delict werd gevonden. Het team onderzoekt om wat voor type schoen het gaat en wie deze in 2009 droeg. De politie roept mensen op met meer informatie over het merk, type of mogelijke dragers zich bij hen te melden.

Hernieuwde aandacht voor de zaak

Om opnieuw aandacht voor de zaak te vragen, projecteerde de Amsterdamse politie eind 2024 een week lang een hologram van Betty achter een raam. Dat leverde veel tips op. Het leek er zelfs even op dat er een doorbraak was in de zaak, maar dat blijkt een dwaalspoor. Hongaarse huurmoordenaar Caba Dér beweerde te weten wie de jonge moeder had vermoord.

Het coldcaseteam verspilde uiteindelijk twee maanden aan de informatie van de huurmoordenaar. „We zijn er voor 99 procent zeker van dat de man die Dér aanwijst, niet de moordenaar van Betty is.”, zei Coldcase-teamleider Ercan Turan in maart 2025 tegen De Telegraaf.

Bron: Telegraaf.nl

Geld verdienen met het maken en plaatsen van pikante foto’s en video’s. Het lijkt een makkelijke manier om snel rijk te worden, maar de praktijk is een stuk minder rooskleurig. Om makers beter voor te bereiden, begon het Amsterdams Centrum voor Sekswerkers vorige maand een speciaal spreekuur voor mensen die seksuele content maken of dat overwegen. Dominique is een van de makers die bij het spreekuur aanschoof. Ze deelt haar ervaringen met platforms als OnlyFans en Friends2Follow.

Het spreekuur

Heleen Driessen, coördinator van het vertrouwens­team van het Amsterdams Centrum voor Sekswerkers, ziet veel mensen met onrealistische verwachtingen. “De meeste vragen gaan over hoeveel geld er te verdienen is. Maar het is niet: je plaatst een foto en het geld stroomt binnen. Het is keihard werken, met alle risico’s van dien. Content kan gestolen worden, je kunt lastiggevallen worden, en je blijft vaak altijd traceerbaar online. Dat kan gevolgen hebben voor je privéleven en je carrière later.”

Daarom benadrukt ze het belang van anonimiteit. “Veel mensen denken dat ze zich wel kunnen beschermen door een andere naam te gebruiken. Maar je bent vaak toch te herleiden. We willen dat mensen zich bewust zijn van die risico’s.”

Uitbuiting ligt op de loer

Naast de praktische zorgen spelen er ook veiligheidsrisico’s. Driessen: “Overal waar snel geld te verdienen is, duiken mensen op die willen profiteren. Dat kan leiden tot uitbuiting. Wij werken daarom samen met de politie, zodat er snel ingegrepen kan worden als er signalen zijn van dwang of misbruik.” Dominique zag dat zelf gebeuren. “Ik heb het twee keer meegemaakt. Een meisje met wie ik samenwerkte werd gedwongen al haar geld af te staan aan een pooier. Ik zag meteen hoe bang ze was toen de pooier binnenkwam in de hotelkamer.”

‘Niet naïef deze wereld instappen’

Het spreekuur is pas kort bezig, maar het animo is groot. Driessen: “We merken dat er veel belangstelling is. Jongeren weten vaak al heel veel van dit soort platforms en zien vooral het snelle geld. Wij willen voorkomen dat ze er te naïef instappen. Het kan goed gaan, maar je moet weten wat de risico’s zijn en waar je terecht kunt als het misgaat.”

30.000 per maand?

“Ik ben content creator”, begint Dominique. “Mensen kunnen een abonnement nemen en dan zien ze mijn pikante content. Dat gaat van bloot tot seksuele handelingen, maar je kunt ook persoonlijke aanvragen doen. Ik kreeg van iemand te horen dat je wel 30.000 euro per maand kunt verdienen. Dat klonk natuurlijk heel aantrekkelijk.” Van te voren had ze goed nagedacht, vertelt ze: “Ik dacht: wil ik wel naakt gaan? Wil ik wel zo op het internet gezien worden?” Het geld was in zekere zin leidend: “Er werd mij verteld: je kan 30.000 per maand verdienen. Dat was voor mij wel leidend. Ik dacht: als ik dat verdien, dan kan ik daarmee een bedrijf oprichten.”

Maar die belofte van veel geld bleek een illusie. “In het begin ging het best goed, hoor. Ik verdiende wel aardig, maar niet dat soort bedragen. En op een gegeven moment ga je je afvragen: is dit het waard? Want je moet dag en nacht bereikbaar zijn, chatten met fans, ook midden in de nacht vanwege Amerikaanse abonnees. Het is echt hard werken.”

Gestolen content

Een van de grootste risico’s is dat materiaal zonder toestemming wordt gedeeld. Dominique weet daar alles van: “Mijn content is op grote schaal gestolen. Filmpjes die ik zelf had gemaakt, stonden ineens op pornosites. Daar ben je totaal niet op voorbereid. Dat doet heel veel met je mentale gezondheid.”

Ook de impact op de omgeving kan groot zijn. “Ik heb altijd mijn eigen naam gebruikt. Niet mijn achternaam, maar wel mijn voornaam. Mijn moeder wist dat ik foto’s in lingerie maakte, maar dat ik verder zou gaan had ze niet verwacht. Ze was daar verdrietig om. Mijn zus kon ik erover vertellen, maar mijn broer vond het verschrikkelijk.”

Bron: nporadio1.nl