In de samenleving leeft het beeld dat iedereen die in de seksindustrie met klanten werkt vrouw is en bovendien wordt uitgebuit, stelt sekswerker Levi Jacobs. Hij vindt dat schadelijk en pleit voor een genuanceerder beeld van sekswerk, wat hij zelf met plezier en uit eigen keuze doet.

Onlangs publiceerde Het Parool twee artikelen over illegale prostitutie in Amsterdam. Er wordt een pijnlijk beeld geschetst van een vreselijke situatie: de uitbuiting van vrouwen in de seksindustrie.

Hoe naar dat ook is, het is wel het zoveelste negatieve verhaal over mensen die in de seksindustrie werken.

Het heersende beeld in de samenleving is dat vrijwel alle mensen die werken met klanten in de seksindustrie vrouwen zijn die worden uitgebuit; een schadelijk idee, omdat het een vertekende weergave van de situatie is. Men vergeet door dit soort verhalen bijna dat veel mannen en vrouwen ook juist heel bewust voor sekswerk kiezen, omdat ze het leuk werk vinden en het hen financieel ondersteunt.

Als mensen denken dat alle sekswerkers automatisch slachtoffers zijn, verliezen sekswerkers de controle over hun eigen keuzes. Dit heeft als gevolg dat hun zelfwaarde en zelfvertrouwen wordt aangetast, wat hun positie in de samenleving en hun werk verzwakt. Daarnaast zorgt dit beeld ervoor dat sekswerk steeds verder wordt gecriminaliseerd, onder andere door het ingewikkelde vergunningensysteem dat is opgezet en het feit dat sekswerk vanuit huis in Amsterdam niet mag.

Sekswerkers ervaren barrières in het contact met instanties, onder meer door het stigma dat er op sekswerk zit, en door hun vaak slechte rechtspositie. Dit heeft niet alleen een schadelijk effect op sekswerkers, maar ook op slachtoffers van mensenhandel, omdat die groep hierdoor ook barrières ondervindt bij het krijgen van hulp.

Cijfers van de politie

Ook het beeld dat alleen vrouwen worden uitgebuit klopt niet en is schadelijk. In de samenleving hoor je vrijwel alleen over mannelijke daders en vrouwelijke slachtoffers, terwijl dit lang niet altijd zo is. Het kan zo zelfs lijken alsof mannen geen slachtoffer kúnnen zijn van uitbuiting en mensenhandel in de seksindustrie. Hierdoor worden de mannen die hier wel slachtoffer van zijn niet gezien en geholpen door de hulpverleners, en niet geloofd door de politie en het OM.

Dit heb ik zelf ondervonden toen ik in een situatie van gedwongen prostitutie zat. Mijn aangifte tegen de uitbuiter werd vanwege mijn gender niet serieus genomen door de politie. Hierdoor duurde de uitbuiting langer, en werd het moeilijker voor me om uit de situatie te ontsnappen.

In een van de twee Paroolartikelen staat dat ‘80 procent van de aangetroffen sekswerkers zich in een precaire situatie bevindt’. Bij het Sekswerk Meld- en Adviespunt, een landelijk platform dat sekswerkers helpt wanneer ze discriminatie door organisaties en (overheids)instanties meemaken, herkennen wij dit cijfer niet vanuit de verhalen die ons bereiken.

Belangrijk om te realiseren is dat deze 80 procent een percentage is van de politie, gebaseerd op hun controles. Het overgrote deel van de sekswerkers werkt echter niet vanuit huis, omdat dit in bijna alle gemeentes niet mag. De sekswerker riskeert dan namelijk een huisuitzetting – precies zoals vorige week nog in Diemen-Zuid gebeurde. Een huisuitzetting die als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt: dát noem ik pas een precaire situatie.

Stigma door banken en artsen

Uiteraard ben ik voor het aanpakken van mensenhandel. En uitbuiting komt vaak ook niet aan het licht – denk ook bijvoorbeeld aan seksclubs en escortbedrijven, waar nog veel minder controles plaatsvinden. Maar dat neemt niet weg dat ik tegenwoordig uit eigen keuze sekswerker ben, en dat met veel plezier doe. Ik kies zelf mijn klanten en hou het geld – na aftrek van de belastingen – helemaal zelf. Ik voel me zelfverzekerd en krachtig in mijn werk, en wil dit absoluut blijven doen.

Daarnaast werk ik voor het Sekswerk Meld- en Adviespunt, waar sekswerkers terechtkunnen die last hebben van stigma door bijvoorbeeld banken en artsen. Wanneer zij niet krijgen waar ze gewoon recht op hebben, zoals een bankrekening of een soatest, kaarten we deze gevallen aan bij de instanties. Zo versterken we de positie van sekswerkers in de maatschappij.

Ik hoop dat men een genuanceerder beeld van sekswerk krijgt, en dat uitbuiting en mensenhandel op een manier wordt aangepakt die geen schade toedeelt aan sekswerkers. De rechtspositie en werkmogelijkheden voor álle sekswerkers moet worden versterkt, dat helpt ook de slachtoffers van mensenhandel.

Bron: Parool.nl