Nieuws

De Tilburgse huurder van een woning waar tot twee keer toe illegale prostitutie werd vastgesteld, moet de aan hem opgelegde dwangsom van 5000 euro betalen. Het beroep van de man tegen hiertegen werd door de rechtbank van tafel geveegd.

Volgens de bestuursrechter in Breda had de gemeente Tilburg alle recht om handhavend op te treden tegen de illegale prostitutie. Ook is de hoogte van de dwangsom niet onevenredig, ondanks dat de man rond moet komen van een uitkering op basis van de Participatiewet. De gemeente is al begonnen met innen van de dwangsom door op de uitkering van de man in te houden.

Vriendin

Bij een controle in september 2020 troffen opsporingsambtenaren in de huurwoning van de man aan het Schutsboomhof twee vrouwen aan, die toegaven dat ze sekswerkers waren. De huurder kreeg een waarschuwing op last van dwangsom, maar bij een tweede controle in maart 2021 werd opnieuw een sekswerker aangetroffen. Zij vertelde dat ze 100 euro moest betalen aan de Tilburger voor het gebruik van de woning. Daarop werd de dwangsom van 5000 euro opgelegd.

Onterecht, zo stelde de advocaat van de man. De vrouw die bij de tweede controle in zijn woning zat, kende hij niet eens. En één van de twee vrouwen die bij de eerste controle werd aangetroffen, was een vriendin van hem. Die had hij weliswaar toegang tot zijn woning gegeven, maar hij niet wist dat ze zich met prostitutie bezighield.

Terug naar Spanje

De rechtbank vond die uitleg niet geloofwaardig. Omdat de vrouwen vertelden dat ze snel weer naar Spanje zouden vertrekken, vond de rechter het ook niet aannemelijk dat één van hen een affectieve relatie met de man zou hebben.

Dat de Tilburger een uitkering op grond van de Participatiewet ontvangt, betekent volgens de rechter niet dat de dwangsom te hoog is. De rechter stelde dat het voor de uitkering vrij te laten vermogen zodanig hoog kan zijn dat de verschuldigde dwangsom zelfs ineens zou kunnen worden betaald.

Bron: ad.nl

Jarenlang was ze raamexploitant van ‘De Lekkere Kattekop’ in de Doubletstraat in Den Haag, maar nu gooit Patricia Ouwehand (61) het over een andere boeg. Met haar stichting The Red Feather gaat ze zich inzetten voor de volledige onafhankelijkheid van sekswerkers. Komende zondag viert ze haar afscheid als exploitant én alles wat er in al die jaren is bereikt samen met de andere ondernemers uit de straat.

Wat Patricia betreft valt er genoeg te vieren. Niet alleen is de door de gemeente Den Haag gewenste verhuizing van raamprostitutie uit de Doubletstraat en de Geleenstraat niet doorgegaan, de straat is recentelijk ook nog eens opgeknapt met nieuwe tegels en lantaarnpalen. ‘Het is een trotse en veilige straat’, zegt Patricia trots. ‘Het is hier 20.000 keer veiliger dan Scheveningen.’

Patricia is al meer dan twintig jaar een bekend gezicht in de Doubletstraat, volgens haar ‘de leukste prostitutiestraat van Nederland’. In die tijd heeft ze heel wat sekswerkers bijgestaan en geholpen. ‘Zij vertrouwden geen politie, helemaal niemand. Ik was de brug tussen al die meisjes en de dokter, Spot 46, politie en de de huisarts’, legt ze uit. Een flinke klus, want Patricia is naar eigen zeggen ‘een kleintje’ in de business. ‘Ik had geen personeel, alleen af en toe een vrijwilliger. Ik maakte weken van 120 uur.’

Patricia erfde het pand in de Doubletstraat, dat al vijftig jaar in de familie zit, in 1986 van haar vader. Jarenlang liet ze het beheer over aan iemand anders. In 1998 raakte ze zelf actief betrokken bij het bedrijf, dat ze met nog twee andere exploiteerde. ‘Sinds 1 april 2012 mocht dat niet meer. Toen werd elke exploitant teruggeroepen op zichzelf. Ik had het kunnen verpachten, maar ik zag dat er een kwetsbare groep, meisjes uit het Oostblok, mijn aandacht verdiende.’

Samenwerking met zedenpolitie

Samen met de politie en andere ondernemers uit de buurt, zoals The Jungle aan de Zuidwal, heeft Patricia talloze meisjes geholpen om uit gevaarlijke situaties te komen en zelfstandig én binnen de wet aan de slag te gaan als sekswerker. In al die jaren heeft ze dan ook een goede relatie met de zedenrechercheurs die de buurt controleren opgebouwd. Één in het bijzonder, die binnen de straat bekend staat als ‘Rode Ed’. Patricia staat erop dat zijn werk in de straat wordt benoemd.

‘Die man is zo bijzonder geweest voor de straat. De meisjes vertrouwden hem en durfden hun verhaal bij hem te doen. Ed was degene die de meisjes opving en voor ze vocht’, vertelt Patricia. Ed en zijn collega’s waren in 2013 te zien in de documentaire ‘De Sekspolitie’ van Roy Dames, waarin het werk van de zedenpolitie in onder andere de Doubletstraat centraal staat.

Tropenjaren en toekomst

Volgens de wet moet de exploitant of beheerder van een prostitutiebedrijf altijd aanwezig zijn in het pand. Omdat Patricia geen personeel heeft, maakte zij daarom daar ellenlange dagen. Ze omschrijft de afgelopen tien jaar dan ook als haar ‘tropenjaren’, waardoor het nu tijd is om de exploitatie uit handen te geven en zich te richten op haar stichting The Red Feather.

‘Het doel van de stichting is om het verhaal rond sekswerk ‘af’ te maken’, legt Patricia uit. ‘We willen dat een sekswerker uit bijvoorbeeld Roemenië of Bulgarije hier vanaf de start onafhankelijk kan zijn.’ Daarmee doelt ze erop dat sekswerkers van buitenlandse afkomst het vaak moeilijk vinden om in Nederland aan de slag te gaan. ‘Ze hebben een adres nodig om zich bij de Kamer van Koophandel (KvK) in te schrijven, maar hoe moeten ze dat vanuit het buitenland regelen?’, vraagt Patricia zich af.

Ze vreest dat de meisjes zo in de richting van uitbuitende huisjesmelkers worden geduwd. Zij zou willen dat de sekswerkers in plaats daarvan haar stichting als startersadres kunnen gebruiken om zich bij de KvK in te schrijven. ‘Dan kunnen ze vervolgens zonder zorgen én legaal aan de slag, én kunnen ze zich daarna richten op het vinden van een woning, zonder dat ze uitgebuit worden door bijvoorbeeld huisjesmelkers.’

Buurt heeft bestaan geaccepteerd

Al haar werk heeft volgens Patricia zeker wat opgeleverd, maar geen geld. Dat maakt haar weinig uit. ‘Dat is maar papier.’ Ze blikt liever terug op de meisjes die ze heeft geholpen. ‘Uiteindelijk hebben ze allemaal zelfstandig de weg gevonden. Ze zijn van ‘hoer, naar ‘prostituée’ naar ‘sekswerker’ gegaan. Ze staan ingeschreven bij de KvK, betalen belasting en zijn ondernemers. Dat is de evolutie van de sector!’

En naast de sector zelf is ook de kijk erop veranderd, vindt Patricia: ‘Het is genormaliseerd. Dat is ook waarom ik de hele buurt uitnodig voor het afscheidsfeest. Wij horen ook bij de buurt’, zegt ze trots. Zo wil ze laten zien dat het bestaan van de sekswerkers geaccepteerd is. ‘En daarom willen we het vieren!’

Bron: Omroepwest.nl

Een echtpaar in Rhenen hoeft hun huurwoning vooralsnog niet te ontruimen omdat er sprake zou zijn van illegale prostitutie. Dat oordeelt de voorzieningenrechter van de rechtbank Midden-Nederland.

Volgens de woningstichting die de woning verhuurt heeft de gemeente Rhenen eerder dit jaar geconcludeerd dat de huurders in de woning een illegaal seksbedrijf exploiteren. Daarnaast zouden ze voor geluidsoverlast zorgen. De woningstichting wil daarom dat het echtpaar de woning verlaat, maar de voorzieningenrechter wijst dat verzoek af: illegale prostitutie ín de woning is niet bewezen.

Constateringen

Naar aanleiding van meldingen over prostitutie en nachtelijke geluidsoverlast deed de gemeente Rhenen onderzoek. In oktober 2021 is ook een controle in de woning uitgevoerd. Volgens de gemeente zijn toen onder andere grote hoeveelheden condooms, glijmiddel en massageolie aangetroffen. Bovendien vond de gemeente Rhenen online advertenties voor seksuele dienstverlening en bleken de bewoners allebei bij de Kamer van Koophandel ingeschreven te staan met eenmanszaken in persoonlijke dienstverlening. Op grond van deze bevindingen concludeerde de gemeente dat het echtpaar in de woning een illegaal seksbedrijf exploiteerde. De gemeente heeft hen vervolgens per brief gewaarschuwd dat dit zonder vergunning niet mag. Ook de woningstichting is geïnformeerd. Die stelt dat de huurders zich niet aan de huurovereenkomst hebben gehouden en willen dat zij de woning ontruimen.

Escortbedrijf

De huurders ontkennen niet dat zij zich bezig hebben gehouden met prostitutie (ze zijn inmiddels gestopt), maar zij stellen dat het ging om een escortbedrijf. Hun activiteiten zouden niet ín de woning, maar bij de klanten thuis of elders hebben plaatsgevonden. Volgens de voorzieningenrechter duiden de bevindingen van de gemeente op prostitutie, maar kunnen ze niet leiden tot de conclusie dat die prostitutie ook in de woning plaatsvond. In de huurovereenkomst staat dat de woning enkel als woonruimte gebruikt mag worden. De woningstichting heeft in dit kort geding onvoldoende onderbouwd dat de huurders zich niet aan die huurovereenkomst hebben gehouden.

Geluidsoverlast

Het echtpaar zou de woning ook moeten verlaten vanwege geluidsoverlast. Het gaat volgens de woningstichting om kreungeluiden en harde muziek. Ook zou de huurder intimiderend zijn richting andere bewoners. Maar ook in dit geval oordeelt de voorzieningenrechter dat een voldoende onderbouwing van de woningstichting ontbreekt.

De overlastmeldingen zijn niet in de procedure ingebracht. Dat de melders van de overlast anoniem willen blijven, betekent nog niet dat de woningstichting niet kan toelichten hoe vaak de meldingen binnenkomen, om hoeveel omwonenden het gaat, wat de inhoud is en wat naar aanleiding daarvan al is ondernomen. Daarbij komt dat de huurders zelf ook stellen last te hebben van overlast van andere huurders waarvoor zij bij de woningstichting geen gehoor vinden. Al met al oordeelt de voorzieningenrechter dat de huurders voorlopig in de woning mogen blijven wonen. In ieder geval tot de uitspraak in een eventuele bodemprocedure.

Bron: Fok.nl

Twentse mannen zoeken meer en meer hun gerief bij illegale sekswerkers. Het aantal legale seksclubs in deze regio is de laatste drastisch gedaald. Volgens de sekswerkers en clubeigenaren jaagt het overheidsbeleid het gros van de ‘dames’ de illegaliteit in. De vraag blijft echter onverminderd hoog.

„Vroeger waren er zo’n 16 tot 19 clubs in de stad. Nu zijn alleen wij er nog”, zegt Daniël Ceran van seksclub Casanova in Enschede. De meeste andere bordelen in de regio zijn allemaal gesloten, op een enkeling na. In Almelo kunnen mannen legaal terecht bij El Amor. Haaksbergen heeft Bar ‘t Oude Haasje nog, althans op papier.

Nauwelijks controle

In veel gevallen zijn er te weinig sekswerkers zijn om de tent open te houden. Clubeigenaren zeggen dat veel sekswerkers niet meer terugkwamen na de coronalockdowns. Zij gingen zwart verder. Sekswerkers vertellen op hun beurt over clubeigenaren die het niet zo nauw nemen met de wet. Zij eisen ‘testritjes’, dwingen hen tot seks met vervelende klanten of houden het meeste geld zelf. De overheid controleert hier nauwelijks op.

Het is een landelijke trend. Volgens de brancheorganisatie VER (vereniging exploitanten relaxbedrijven) zijn er in heel Nederland nog maar 150 clubs en escortbureaus over. Naar schatting werkt daar ongeveer 20 procent van de 27.000 sekswerkers. De rest werkt in de raamprostitutie. Of illegaal.

In de illegaliteit is in iedereen kwetsbaar, zeggen sekswerkers. Het zwarte werk vanuit hotels of eigen slaapkamers brengt grote risico’s met zich mee. Op soa’s wordt niet gecontroleerd en de vrouwen zijn kwetsbaar voor geweld, uitbuiting en mensenhandel. Naar de politie stappen is praktisch onmogelijk.

Uitsterfbeleid

Beide groepen wijzen echter naar de overheid als grootste aanstichter van de problemen. De meeste gemeenten voeren een uitsterfbeleid voor seksclubs. Clubeigenaren en sekswerkers zien dat gemeenteambtenaren en zedenpolitie namenlijsten maken tijdens controles. Dit is tegen de wet en zorgt voor een onveilig gevoel bij de sekswerkers. Zij zeggen legaal hun vrije beroep te willen uitoefenen en willen niet op een lijst van de overheid staan. Rosanna Ramirez van sekshuis El Amor uit Almelo ziet met lede ogen haar dames verdwijnen. „Ze willen bijvoorbeeld niet dat ze thuis weten welk werk zij doen.”

Een grotere vlucht naar de illegaliteit dreigt door het Wetsvoorstel regulatie sekswerk. Het kabinet wil een grote database met namen aanleggen, registratie wordt verplicht. Maar er staat geen enkele werkgarantie of grotere veiligheid tegenover, waarschuwen experts en sekswerkers. Hun oproep is om het sekswerk te organiseren als iedere andere vorm van arbeid.

Bron: Tubantia.nl