De Rotterdamse politie heeft bij een prostitutiecontrole iets anders aangetroffen dan ze aanvankelijk verwachtte. De afdeling Mensenhandel ontdekte in een kast ergens in de regio Rotterdam namelijk een verwaarloosde papegaai. ,,De eigenaar, niet een prostituee, wordt verhoord en mag uitleggen wat de papegaai daar deed.”
Tijdens het bezoek hoorde de politie opeens een geluid uit de kast komen, waarna ze besloten een kijkje te nemen. Het bleek om een verwaarloosde papegaai te gaan.
Het dier zat opgesloten in een vieze kooi zonder eten en drinken. Een deel van zijn bovenlijf was kaalgeplukt, vermoedelijk door zichzelf vanwege stress. De politie nam het dier in beslag en bracht het naar een geschikte opvang. Van wie de papegaai is, is nog onbekend, maar het gaat ‘niet om een prostituee’, zegt de politie.
Volgens een woordvoerder van de politie bezoekt het team regelmatig plekken waar mensen in de prostitutie werken om na te gaan of er geen sprake is van uitbuiting of mensenhandel. Of de agenten verder nog iets aantroffen, is niet bekend.
Na de vondst van een kamer vol buttplugs, zwepen, tepelklemmen en maskers, wist de gemeente Valkenswaard genoeg: De Borkelse B&B Kinky Playhouse is behalve een nachtverblijf vooral ook een seksinrichting, waarvoor het geen vergunning heeft. En dus moet de kinky uitzet terug in de doos.
Dat de gasten van Kinky Playhouse niet (primair) voor de lokale cultuur en natuur naar Borkel komen, mag duidelijk zijn. Ze worden via de website van de B&B al in de stemming gebracht met attributen die tijdens hun verblijf voor het grijpen liggen: veel leer- en ijzerwerk, dat vooral liefhebbers van SM en BDSM (bondage, red.) bekoort.
Kooien, kettingen, boeien en katrollen, om maar eens wat te noemen. In de tuin staat een groot rad waaraan gasten zich kunnen laten vastbinden.
Maar dat alles maakt Kinky Playhouse nog niet tot een ‘seksinrichting’ zoals de gemeente de B&B categoriseert, stelt de eigenaar. Hij kwam in verzet toen het gemeentebestuur hem na een recente controle opdroeg de inrichting op te ruimen, omdat hij voor dat type verblijf geen vergunning heeft. Met een dwangsom van 7500 euro als stok achter de deur.
Maar van een seksinrichting is helemaal geen sprake, zo stelde de eigenaar onlangs bij de bezwarencommissie, die het geschil behandelde. ,,Er werken bij ons geen sekswerkers en de seks die er plaatsvindt, gebeurt in de privésfeer. In een besloten kamer waar buiten de geboekte gasten niemand komt. We bieden de overnachting aan als ‘recreatieve activiteit’, iets wat de vergunning niet verbiedt.”
Inclusie en diversiteit op het spel
Sterker nog, door de attributen te verbieden, handelt Valkenswaard volgens de eigenaar in strijd met de grondwet, die waarden als inclusie en diversiteit beschermt. ,,Hoe de gasten hun nacht invullen, mét of zonder attributen, gaat behalve henzelf niemand iets aan.”
Maar dat ziet de gemeente Valkenswaard duidelijk anders. ,,Al die attributen worden wel degelijk bedrijfsmatig aangeboden. Er wordt een waarborgsom voor gevraagd. Daar is een aparte vergunning voor nodig. Ook moet de uitbater een nachtregister bijhouden. Ons is niet gebleken dat hij dat deed.”
‘Gemeente had gelijk’
De bezwarencommissie gaf de gemeente uiteindelijk voor het grootste deel gelijk. Kinky Playhouse faciliteert een accommodatie met attributen die ten dienste staan van seksuele handelingen. In die zin is er sprake van een exploitatie, die in strijd is met de vergunning die er op het perceel rust. En dus stond de gemeente in zijn recht daarop te handhaven.
De eigenaar laat telefonisch weten zich niet bij de uitspraak neer te leggen en in hoger beroep te gaan bij de bestuursrechter. ,,Zolang die er niet over geoordeeld heeft, ruimen wij niets op.”
Kinky Playhouse lokt zijn gasten met een prikkelend filmpje
In Nederland is vorig jaar vaker melding gedaan van slachtoffers van mensenhandel en seksuele uitbuiting. Daar zitten opvallend veel mensen uit Zuid-Amerika en Afrika tussen die aan het werk waren in de thuisprostitutie, blijkt uit cijfers van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel.
In Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen waar het niet goed gaat, zoals in Venezuela en Colombia, vertrekken mensen. Dat maakt ze kwetsbaar om ten prooi te vallen aan mensenhandel, zegt Conny Rijken, Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen.
Slachtoffers worden geronseld in hun eigen land of in Nederland of Spanje, waar ze vaak naartoe gaan om te werken. “Ze weten soms wel dat ze sekswerk gaan doen, maar niet onder welke omstandigheden”, zegt Rijken.
Die omstandigheden zijn in Nederland bar en boos, zegt de rapporteur. Slachtoffers, die hier vaak illegaal verblijven, worden op een plek gezet waar ze niet weg kunnen. De mensenhandelaar regelt de seksadvertenties, de afspraken en de betalingen en “in het gunstigste geval worden de opbrengsten verdeeld, maar we zien veel vaker dat het geld in de zak van de mensenhandelaar belandt”.
Slachtoffers steeds verplaatst
De meeste slachtoffers van seksuele uitbuiting over wie een melding werd gedaan, bevonden zich in de thuisprostitutie en de escortprostitutie. In 2023 waren er 178 meldingen over Afrikaanse slachtoffers van seksuele uitbuiting, versus 119 gevallen in 2022. Vorig jaar werd over 68 Latijns-Amerikaanse slachtoffers melding gedaan, tegenover 26 in het jaar ervoor.
De rapporteur verwijst naar de crises in met name Venezuela. De gevolgen hiervan zijn “goed voelbaar en zichtbaar in Caribisch Nederland en andere landen binnen het Koninkrijk”.
Wat het volgens rapporteur Rijken ingewikkeld maakt, is dat er weinig zicht is op thuisprostitutie. “Het is voor de mensenhandelaren gemakkelijk om iemand te isoleren. Bovendien worden de slachtoffers steeds verplaatst, waardoor het voor instanties moeilijker is om met hen in contact te komen en te blijven. Zodra ze in beeld zijn, zijn ze alweer verplaatst”, zegt Rijken. “Dit gebeurt door heel Nederland, maar soms ook naar andere landen.”
Klein deel in beeld
Het ging in 2023 om 886 meldingen van mensenhandel. Dat zijn er 54 meer dan het jaar ervoor. Volgens de rapporteur zijn er veel meer slachtoffers. “We weten dat er per jaar zo’n vijfduizend slachtoffers zijn, dus we hebben maar een klein deel in beeld”, aldus Rijken. “Het is heel belangrijk dat we er zoveel mogelijk in beeld krijgen, zodat we hen uit hun situatie kunnen halen.”
Van de geregistreerde slachtoffers is het grootste deel vrouw, ook de afgelopen jaren. Vrouwen zijn vooral slachtoffer van seksuele uitbuiting, mannen hebben vaker te maken met arbeidsuitbuiting. Zij worden niet betaald voor hun werk, maken te lange dagen of doen gevaarlijk werk. “Dit zien we vooral in de bouw- en transportsector.”
In 2023 zijn er 52 minderjarigen als slachtoffer van mensenhandel geregistreerd. Dat is een daling ten opzichte van het jaar ervoor.
De gemeente Amsterdam is van plan om aan de Europaboulevard een Erotisch Centrum te bouwen en vraagt nu aan bewoners, sekswerkers en ondernemers om mee te denken over hoe het gebouw eruit zou kunnen zien.
Er is nog onderzoek bezig rond de plannen, zoals wat het doet voor het verkeer, of de bodem geschikt is enzovoort. Naast deze onderzoeken wil de gemeente ook uitzoeken wat de mening is van betrokken over hoe het pand er het beste uit kan komen te zien van binnen en van buiten.
Vanaf november staat dit participatieplan op de pagina van het Erotisch Centrum op de website van Amsterdam.nl.
Gerard Ekdom nam deze week plaats in de ‘biechtstoel’ van Radio Veronica. Daarin wist hij luisteraars te verbazen met een bijzonder verhaal over zijn ex-vriendin.
In het nieuwe radiospel Biecht-ie of liegt-ie? van Radio Veronica vertellen gasten sterke verhalen, waarna luisteraars raden of ze wel of niet kloppen. Dit keer is radio-dj Gerard Ekdom aan de beurt.
Een schok voor Gerard Ekdom
“Mijn ex-vriendin is porno-actrice”, begint hij, waarna gastheren ‘bisschop Wout’ en ‘broeder Frank’ in lachen uitbarsten. “Een bekende?”, begint één van hen de ondervraging. “In jouw huis misschien wel”, grapt Gerard.
Als de dj wordt gevraagd wat er in de betreffende film gebeurde, antwoordt hij: “Laat ik het zo zeggen: wat zij deed met diegene heeft ze met mij nooit gedaan. Er werd flink wat gekloven, de scène speelde zich af in de keuken.”
En ja, het blijkt dus helemaal waar te zijn: “In 1995 had ik verkering met haar. Een paar jaar later, het was al lang uit, loop ik in de Free Record Shop en daar had je een heel klein hoekje dvd’s. Toen dacht ik: ‘Dit meen je niet joh, dat is Nassa!’” Hij rekende de film af, maar kon deze toch niet helemaal waarderen: “Ik werd een beetje misselijk en heb hem weggegooid.”
Ware liefde
Niet veel later heeft de jonge Gerard meer geluk in de liefde en ontmoet hij zijn Nicole, met wie hij inmiddels ruim twintig jaar gelukkig getrouwd is. “Het was liefde op het eerste gezicht”, vertelt hij eerder in gesprek met Libelle. “We liepen elkaar tegen het lijf op een verjaardag van iemand die we allebei niet heel goed kenden. Ik keek haar aan, zij keek mij aan. Er was een soort van …” Hij zingt: “Er was een dónder, een blíksem, een slag toen ik haar zag… Sorry, ik moet ineens denken aan dat liedje van Antonie Kamerling, maar zo ging het écht.”
Nicole gaf Gerard haar mailadres en liet hem verward achter. “Ik had de volgende dag een lunchafspraak met een vriend en zei: ‘Er is gisteravond iets gebeurd, ik denk dat ik verliefd ben.” Een gevoel dat nooit meer overging: “Iedereen die ons kent weet het ook: die twee zijn voor elkaar gemaakt.”
De Amsterdamse Wallen, door toeristen liefkozend The Red Light District genoemd, zijn beroemd en berucht in Nederland en ver daarbuiten… Deze buurt is geregeld in het nieuws: van het uit de hand gelopen toerisme tot kritiek op het sekswerk.
De realityserie Bij ons op de Wallen schetst een intiem beeld van deze eeuwenoude buurt en volgt de kleurrijke personages die er wonen en werken op de voet. Hoe ziet een dag van iemand die de ramen verhuurt eruit? Wie werkt er in een sekswinkel? En: kun je als gezin met jonge kinderen eigenlijk wel comfortabel wonen op de Wallen?
De toekomst van de Wallen staat onder druk nu de gemeente Amsterdam van plan is een deel van het aantal ramen te verplaatsen naar een erotisch centrum aan de rand van de stad. Zou het erg zijn als de Wallen verdwijnen, of moeten we ze juist blijven koesteren?
De zesdelige serie Bij ons op de Wallen is vanaf 24 oktober om 20.25 uur te zien bij BNNVARA op NPO 3. De producent is Witte Geit.
De Australische vliegmaatschappij Qantas heeft excuses aangeboden voor het vertonen van een film met seks- en naaktbeelden tijdens een vlucht. Het ging om de film Daddio, met Sean Penn en Dakota Johnson (zie bovenstaande foto) in de hoofdrol.
Door een technische storing konden reizigers niet zelf hun film selecteren. Daarom startte de bemanning op verzoek van een aantal reizigers bij iedereen op het scherm dezelfde film, namelijk Daddio, die onder meer beelden bevat van naakte vrouwenborsten en een penisprothese. En dus absoluut niet geschikt was voor kinderen.
Dit gebeurde op een vlucht tussen Sydney en Tokio. Op de website Reddit schrijven reizigers dat de film ongepast was, maar dat het niet mogelijk was om het scherm uit te zetten of de film te stoppen. “Je had de schokken door het vliegtuig moeten horen. Die arme kinderen en hun ouders”, schreef een van de passagiers achteraf op social media. Na een uur schakelde de bemanning pas over op een film die ook geschikt was voor kinderen.
“De film was duidelijk niet geschikt om de hele vlucht af te spelen en we bieden onze klanten onze oprechte excuses aan voor deze ervaring”, laat een Qantas-woordvoerder weten tegenover The Guardian.
Bekende Nederlanders die ooit uit de kleren zijn gegaan voor Playboy staan opnieuw in het tijdschrift. In het vijfhonderdste nummer van het blad, dat donderdag verschijnt, blikken ze terug op hun naaktshoot.
Zo vertelt Bridget Maasland in het jubileumnummer onder meer dat ze nog steeds trots is op haar fotoshoot uit 2006. “Ik wilde het een beetje op Basic Instinct laten lijken, met Sharon Stone, en dat is supergoed gelukt”, zegt de presentatrice.
GTST-actrice Lotte van Dam vertelt dat haar thuisfront niet zo enthousiast was toen ze in 1993 naakt poseerde. “Mijn moeder vond het verschrikkelijk. Ik was ineens de vloek van de familie.”
Tafeltennisster Bettine Vriesekoop, die in 1995 te zien was, zou weer ja zeggen. “Ja, ik ben 63, maar ik zie er nog goed uit”, zegt ze. Viola Holt, die in 1984 in het blad verscheen, denkt daar anders over. “Jongen, ik ben 75!”, reageert de oud-presentatrice, die het blad het bestverkochte nummer ooit bezorgde.
Op de cover van het vijfhonderdste nummer staan vier modellen: Fleur Chenneour, Thirza Riphagen, Comfort Kondehson en Hieke Konings.
Niet alleen op het kleine scherm, maar ook in het echte leven is actrice Gillian Anderson gebeten door seksualiteit. In haar nieuwste boek Want (verlangen) laat ze 174 vrouwen aan het woord over hun diepste fantasieën.
Een boek met getuigenissen van vrouwen over hun verlangens is niet nieuw. Nancy Friday publiceerde in 1973 My Secret Garden, een toen erg controversiële uitgave. Vijftig jaar later was Gillian Anderson benieuwd naar of en hoe onze verlangens zijn geëvolueerd sindsdien en dus deed ze een wereldwijde oproep die vrouwen uitnodigde om hun fantasieën op papier te zetten.
Uiteindelijk ontving ze zo’n 1.800 brieven, waarvan er 174 werden geselecteerd. Van triootjes over lesbische piratenschepen tot affaires met collega’s: alles komt in de dertien hoofdstukken aan bod. Gillian verstopte ook haar eigen fantasie tussen de anonieme getuigenissen.
“Opeens voelde het onverwachts intiem om dat idee dat al zo lang in mijn hoofd zit op papier te zetten. Ik had niet gedacht dat ik daar zo verlegen over zou zijn”, vertelt ze in een interview met BBC News.
Geweld
Eén hoofdstuk in het bijzonder is controversieel, aangezien het expliciet handelt over vrouwen met gewelddadige fantasieën. Toch vond Anderson het belangrijk om ook dat aspect niet te verbergen.
“Het zou oneerlijk zijn om niet te erkennen dat sommige vrouwen fantaseren dat ze ‘gebruikt’ worden voor seks, dat ze ontvoerd en verkracht worden door hun ontvoerders. Vooral deze brieven kunnen voor de lezers prikkelend zijn, maar zijn hier niettemin opgenomen in een poging een zo breed mogelijk spectrum aan fantasieën te vertegenwoordigen.”
Samengevat probeert Gillian Anderson in Want (verlangen) weer te geven wat het vandaag de dag betekent om vrouw te zijn. Door de wereldwijde inzendingen worden een veelvoud aan nationaliteiten en culturen vertegenwoordigd, maar toch valt er een rode lijn te bespeuren in de getuigenissen.
“Alle fantasieën geven ons een kans om te ontsnappen en, afhankelijk van de fantasie, om te ontsnappen op verschillende manieren. Soms snakken we naar een beetje zorg en zachtheid, soms hebben we zin in rollenspel en soms willen we gewoon gepakt worden”, schrijft Anderson.
In Zuid-Korea zijn foto’s van duizenden vrouwelijke studenten en scholieren gebruikt om nep-porno mee te maken op de app Telegram, gegenereerd door AI. Door de grote schaal waarop dit gebeurde, spreken media van een ‘deepfake pornocrisis’. Telegram komt steeds meer onder vuur te liggen.
“Je foto’s en persoonlijke informatie zijn gelekt.” Dat was het bericht dat de Zuid-Koreaanse studente Heejin afgelopen weekend ontving op Telegram, vertelt ze aan de BBC. Er volgde een foto van haar eigen gezicht. En toen, diezelfde foto van haar gezicht, maar op een neplichaam geplakt dat een seksuele handeling uitvoerde.
De berichten met deepfakes — foto’s die gemaakt worden door AI en daarbij afbeeldingen van een echt persoon combineren met neppe (soms seksuele) aspecten — bleven binnenkomen bij Heejin. En bij vele andere studentes, zo ontdekte de Zuid-Koreaanse krant Hankyoreh in augustus.
Journaliste Ko Narin vond tientallen groepschats op Telegram waar normale foto’s in werden gedeeld van meisjes en vrouwen, met de opdracht aan een AI-tool om daar seksuele deepfakes van te maken. Voor meerdere universiteiten en scholen bleken deepfakepornonetwerken te bestaan.
De slachtoffers waren studentes, maar ook middelbare scholieren en veel meisjes onder de 16. “Ik schrok van hoe systematisch en georganiseerd de daders te werk gingen”, zei Ko tegen de BBC. “Het afschuwelijkste dat ik zag was een groep met meer dan 2.000 leden voor minderjarige leerlingen op één bepaalde school.”
In totaal werden door de Zuid-Koreaanse journaliste en andere online activisten meer dan 500 scholen en universiteiten geïdentificeerd waarop leerlingen slachtoffer waren geworden van deze deepfake-porno. Een groot deel van de daders gaat waarschijnlijk zelf ook naar die scholen. Het Zuid-Koreaanse Centrum voor slachtoffers van online seksueel misbruik wordt sinds het onderzoek bedolven onder telefoontjes, en spreekt van ‘een complete noodsituatie’.
