Echte helden dragen geen capes, dat weet iedereen. Maar wat echte helden volgens de bazen van DC Comics niet doen, bleek iets volstrekt anders.
Toen de makers van de volwassen animatieserie Harley Quinn een scène bedachten waarin Batman Catwoman zou verwennen met een potje orale seks, ging dat de powers-that-be te ver.
‘Dat kun je niet doen’, zeiden ze. ‘Dat kun je écht niet doen. Helden doen dat niet.’
De bedenker van Harley Quinn vertelde de anekdote in een interview met vaktijdschrift Variety om te illustreren dat je meer artistieke vrijheid hebt als je over slechteriken schrijft dan over brave borsten. Dat zal best, maar toch opmerkelijk dat specifiek het vrouwelijk genot werd opgeofferd. Bovendien: geloofwaardig is anders, vond men op sociale media. ‘Natuurlijk’, schamperde iemand, ‘die twee lopen rond in een outfit die in een sm-kelder niet zou misstaan, maar ‘dat’ doet hij niet?’
Interessant punt. Want eigenlijk klopt het niet meer: superhelden paraderen nog maar zelden in nauwsluitende pakjes van leer of latex. Hun outfits hebben doorgaans nog wel de vorm van een extreem opgepompt lichaam, maar zijn hard, keihard. Afstand houden, zeggen die kostuums. Niet aanraken.
De Filmkrant publiceerde een paar maanden geleden een interessant artikel van RS Benedict onder de kop ‘Iedereen is mooi en niemand is geil’. Daarin schetst zij hoe de lijven in blockbusters de afgelopen decennia steeds stakker, perfecter en mooier zijn geworden, en hoe daarmee de fysieke lichamelijkheid verdween. Michael Keatons Batman en Michelle Pfeiffers Catwoman hadden wél seks.
Het weerspiegelt de maatschappij schrijft zij. Ons lichaam is een individuele zaak geworden. We trainen het af, ‘gefocust op rigide en geïsoleerde zelfverbetering’. En onze films weerspiegelen dat. ‘De sterren van nu zijn action figures, geen actiehelden. Die perfecte lijven bestaan alleen met als doel anderen geweld aan te doen.’ In de cultus van het perfecte lijf is geen plaats voor seksueel plezier.
‘Zijn helden zelfzuchtige minnaars?’, had de bedenker van Harley Quinn nog gevraagd. ‘Dat niet’, was het antwoord. ‘Maar van Batman verkopen we poppetjes. En dat wordt lastig als hij Catwoman bevredigt.’
Dat is niet nieuw, natuurlijk, dat beffen in Hollywood als problematischer wordt gezien dan geweld. Maar sex sells was ook ooit het adagium. Momenteel geldt blijkbaar het omgekeerde.
Floortje Smit, filmrecensent, werpt haar blik op de hedendaagse beeldcultuur voor de Volkskrant.