Seksverslaving bij vrouwen komt steeds vaker voor, zien seksuologen. Lisa (32) leed eraan, en zal de rest van haar leven naar bijeenkomsten moeten gaan om te voorkomen dat ze een terugval krijgt. “Tijdens mijn huwelijk zag ik soms meerdere andere mannen per dag.”
Lisa (32, niet haar echte naam) noemt zich een seksverslaafde in herstel. Al bijna vier jaar is ze nu ‘nuchter’, daarvoor had ze geen controle over haar seksuele uitspattingen. “Terugkijkend was dat al vanaf mijn puberteit zo. Ik wilde altijd heel graag aandacht van mannen hebben. Van mijn vriendje kreeg ik het naar mijn mening niet genoeg, dus daarnaast zocht ik contact met andere mannen.”
In 2009 trouwde ze met haar jeugdliefde, die niets wist van haar stiekeme chatsessies met andere mannen. In datzelfde jaar had ze een seksueel traumatische ervaring op haar werk, waar ze een posttraumatische stressstoornis aan overhield. “Vanaf dat moment is mijn seksverslaving zo getriggerd dat ik ook begon af te spreken met mannen om seks te hebben. Ik ging dus keihard vreemd. Jarenlang lang leidde ik een dubbelleven.” In 2014 biechtte ze haar man in grote lijnen alles op en zette ze een punt achter haar huwelijk.
Ze is de tel kwijtgeraakt, zegt ze, van met hoeveel mannen ze seks heeft gehad. “Ik denk wel meer dan 100, inclusief chatten en webcam. Toen ik nog getrouwd was, zag ik soms meerdere keren per dag andere mannen. Vaak via de webcam. Dan masturbeerde ik voor mannen die meekeken. Hoeveel pijn mijn vagina ook deed na verloop van tijd, ik bleef ermee doorgaan. Alles om die mannen te pleasen, want ze moesten wel bij me blijven natuurlijk. Afspreken deed ik als ik me slecht voelde twee, drie keer per week, als ik me goed voelde was het minder. Daarnaast had ik ook nog seks met mijn man.”
Dat laatste was meer een moetje dan een bron van genot. “Het was niet de meest bevredigende seks. Andere mannen lieten me veel meer vrouw voelen dan mijn eigen man. Zij zorgden er wel voor dat ik klaarkwam en dat de seks spetterde. Als je steeds nieuwe invloeden krijgt, krijg je steeds een nieuwe high. Daar was ik continu naar op zoek. De seks was fijn, maar die high nog fijner.”
‘Het was heel fout wat we deden, maar ook ergens heel erg prettig’
Ergens wist ze wel dat ze ermee moest stoppen. Maar de verslaving was sterker. “Als mijn man eerder thuiskwam van zijn werk en mij in een sexy pakje aantrof, schoof ik snel de laptop onder het bed en deed ik alsof ik me voor hem zo had gekleed.” Ze bedroog hem waar hij bij stond. “Ik had bijles van een van zijn vrienden omdat ik weer terug zou gaan naar school. Maar voor ik het wist, lag ik met die jongen in bed. We hebben een half jaar een affaire gehad. Het was heel fout wat we deden, maar ook ergens heel erg prettig.”
Schuldgevoelens
Nooit voelde ze zich schuldig over haar gedrag. “Pas toen ik ‘nuchter’ was, zag ik in hoe achterlijk mijn gedrag was. Nu voel ik me wel schuldig. Dat ik mijn man bedroog, dat ik zijn vriendschap met die vriend heb verpest, dat ik met zoveel mannen seks heb gehad. Ik ben er niet trots op en ben blij dat ik het niet meer hoef te doen. Het was geen leuke periode in mijn leven.”
Lisa verwarde seks met liefde, zegt ze. “Ik wist niet wat liefde was, dat heb ik van huis uit niet meegekregen. Ik dacht dat die mannen me leuk vonden. Ik was verslaafd aan hun aandacht. Uiteindelijk had ik door dat ze me leuk vonden omdat ik seks gaf, en nog gratis ook. Wat wil je als man nog meer?”
Dat haar omgang met seks en liefde problematisch was, zag Lisa vijf jaar geleden in. Tegelijk kwam het besef dat ze verslaafd was aan eten en alcohol. “Mijn verslavingen hielden me zo in hun greep dat ik niet meer wist hoe ik eruit moest komen.” Iemand raadde haar het twaalfstappenprogramma aan, dat oorspronkelijk was bedoeld voor de Anonieme Alcoholisten (AA), maar nu ook breder wordt ingezet bij verslavingen. Ze ging naar vrijblijvende bijeenkomsten toe van de SLAA (anonieme seks- en liefdeverslaafden), waar zij en andere verslaafden hun ervaringen deelden. “Het gevoel dat je het niet meer alleen doet is heel fijn. Aan het einde van mijn verslavingstijd was ik zo sociaal geïsoleerd, ik had niemand meer over. Er rust een groot taboe op seks- en liefdeverslaving. Mensen denken dat alleen mannen eraan lijden. Ik dacht ook dat ik de enige was. Door die bijeenkomsten merkte ik dat er heel veel anderen – mannen én vrouwen – zijn met hetzelfde probleem.”
‘Vier jaar geleden zat ik thuis met een uitkering en chatte en webcamde ik mezelf het ongans’
Die meetings waren de eerste stap naar herstel, al moest Lisa eerst nog dieper zinken voordat ze beter kon worden. Het absolute dieptepunt kwam voor haar toen ze drie maanden in het twaalfstappenprogramma zat en een bericht kreeg van haar ‘obsessieman’, zoals ze hem zelf noemt. “Ik vergat op slag alles wat het programma mij leerde. Binnen 24 uur na zijn berichtje lag ik bij hem in bed. Daarna voelde ik me afschuwelijk. Ik kon er niet van genieten, wilde het eigenlijk helemaal niet. Mijn verslaving had toch gewonnen.”
Dieptepunt én keerpunt
Het bleek achteraf naast het dieptepunt ook het keerpunt voor Lisa. “Vanaf dat moment ben ik nooit meer met een andere man naar bed gegaan en heb ik nooit meer geflirt of iets anders met andere mannen gedaan.”
Na bijna vijf jaar volgt ze nog steeds het programma bij de SLAA. “Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat als ik het programma niet had gevonden, ik nog steeds zo bezig was of in een psychiatrisch oord terecht was gekomen. Het heeft mijn leven gered. Vier jaar geleden zat ik thuis met een uitkering en vrat ik mezelf suf, zoop ik mezelf klem en chatte en webcamde ik mezelf het ongans. Nu heb ik een baan in de zorg, heb ik al een tijd dezelfde vriend en zijn we sinds een half jaar trotse ouders. Ik ben heel blij met hoe mijn leven er nu uitziet. Zonder behandeling had ik dat nooit voor elkaar gekregen.”
De meetings zal Lisa altijd blijven bezoeken. “Ik weet hoe snel je weer terugvalt, dat hoor ik ook van mensen in het programma. Dat ze toch weer naar alcohol grijpen of seks hebben met mannen terwijl ze dat niet willen. Dat is wat een verslaving doet. Ik zal de rest van mijn leven verslaafd blijven. Ik hoef nooit meer alcohol te drinken, nooit meer slechte dingen te eten en nooit meer vreemd te gaan. Het verlangen is weg. Masturberen is oké, zolang het maar niet dwangmatig wordt. Porno kijken kan niet meer, en ook de webcam is nu verboden terrein. Ik kan nog steeds seks hebben met mijn vriend, maar niet meer dwangmatig vijf keer per dag. Eén of twee keer per week is gezond, weet ik nu.”
Snoepwinkel voor je brein
Seksuologe Eveline Stallaart van praktijk ESSH in Amsterdam ziet op haar spreekuur steeds meer vrouwen zoals Lisa. “Ook cijfers van over de hele wereld laten zien dat seksverslaving bij vrouwen steeds vaker voorkomt.” Volgens Stallaart is dat te verklaren doordat porno zo makkelijk voor handen is. “Porno is een snoepwinkel voor je brein, zeg ik altijd tegen cliënten. Je kunt er seks bekijken in elke smaak of vorm die je wilt, wanneer je maar wilt. Dat is superlekker voor je brein, je dopaminegehalte gaat ervan omhoog. Je brein gaat de link leggen tussen seksueel actief zijn, porno kijken en dat dopamineshot, waaraan je verslaafd raakt. Je brein wil steeds die hoeveelheid dopamine.”
Het probleem met zo’n pornoverslaving is dat je steeds moeilijker opgewonden raakt van ‘normale’ seks. “Geen normaal mens kan diezelfde hoeveelheid dopamine bij je teweegbrengen, zelfs al ligt Doutzen of Brad Pitt naast je in bed. Dan merk je dat je problemen krijgt met je opwinding.” Vrouwen worden bijvoorbeeld onzeker of hun partner nog wel de juiste is, omdat ze minder voelen, minder vochtig worden en minder makkelijk klaarkomen. Mannen ontwikkelen vaak een erectieprobleem. “Je partner is maar een dropjeswinkel – saai. Je brein wil die hele snoepwinkel, heeft dopaminetekort en wordt minder blij. Mensen kunnen er echt depressieve gevoelens van krijgen.”
‘Je bent verslaafd wanneer je meer met het verkrijgen van seks – dus niet de seks zelf – bezig bent dan met je basisbehoeften’
De Vlaamse seksualiteitscoach Leen Vangeebergen heeft moeite met de term seksverslaving. Wat Lisa omschrijft als een seksverslaving, is volgens haar in feite een verslaving aan aandacht. Je kunt namelijk niet verslaafd zijn aan seks op zich, zegt zij. Een zogenoemde seksverslaving komt volgens Vangeebergen vaak neer op een verslaving aan porno, of een verslaving aan het veroveren van een partner. “Als mensen te veel porno gebruiken naar de normen van de maatschappij, of meer dan gemiddeld seks hebben, dan noemen we dat al snel een verslaving. Terwijl dat niet het criterium is. Het is pas een verslaving als je gezondheid erdoor in gevaar komt. Je bent verslaafd wanneer je meer met het verkrijgen van seks – dus niet de seks zelf – bezig bent dan met je basisbehoeften. Als je zo vaak en zo veel porno kijkt dat je vergeet te eten, niet meer slaapt, je niet verzorgt, afspraken ervoor afzegt en vereenzaamt. Dan heb je een probleem met porno kijken, maar dus niet met seks an sich.”
Hele dag bezig met seks
Volgens Eveline Stallaart kun je echter wel degelijk verslaafd zijn aan seks. “Bij Jellinek en andere afkickklinieken is het een erkende verslaving, vergelijkbaar met drugs en alcohol. Het is een bloedserieuze verslaving die echt gevolgen kan hebben.” Seksverslaving en pornoverslaving zijn twee verschillende dingen, zegt zij. “Seksverslaving is de grote noemer, pornoverslaving is daar een onderdeel van. Als je seksverslaafd bent, ben je de hele dag bezig met seks en afhankelijk van alles wat ermee te maken heeft. Je dagelijks leven lijdt eronder. Je komt niet meer de deur uit, wil alleen maar seks en niks anders.”
Met alcohol of drugs kun je helemaal stoppen, maar nooit meer seks hebben is niet wenselijk. Hoe kick je dan af van een seksverslaving? Stallaart: “Als je stopt met het kijken van porno of veelvuldig seks hebben, merk je dat het dopaminelevel zich neutraliseert. Zo, en met cognitieve gedragstherapie, kan je er weer voor zorgen dat het goed komt. Op termijn kun je het dan mogelijk weer met mate introduceren, maar het blijft een valkuil. Het verschil tussen seksverslaving en op een natuurlijke manier seks consumeren heeft alles te maken met extreme hoeveelheid. Als je één of twee keer per week seks hebt, gaat er in principe niets mis.”
Bron: rtlnieuws.nl