admin

De rosse buurten in Den Haag blijven voorlopig bestaan zoals ze zijn. Het stadsbestuur wilde honderden prostituees laten verhuizen naar een nieuwe werkplek, maar de gemeenteraad ziet dat niet zitten. Daarom heeft de gemeente de plannen ingetrokken.

Den Haag heeft twee buurten met raambordelen. Dit zijn de Geleenstraat en de Hunsestraat in de buurt van station Den Haag HS en een eindje verderop de Doubletstraat. “Verplaatsing is geen optie, het draagvlak ontbreekt”, zei wethouder Anne Mulder (VVD) woensdagavond. Zijn partij trok als laatste de steun voor de verhuizing in.

De gemeente kondigde de verhuizing vorig jaar aan. De prostituees zouden moeten verkassen naar de zogenoemde Sporendriehoek. Dat is waar de spoorlijn Den Haag-Utrecht kruist met de spoorlijn Leiden-Rotterdam. Het ligt tussen de stations Den Haag Centraal en Den Haag HS en bij de nieuwe wijk Binckhorst. Daar had een nieuw “erotisch centrum” gebouwd moeten worden.

Volgens de gemeente zou het daar beter mogelijk zijn om mensenhandel tegen te gaan en zouden de sekswerkers een veiligere en hygiënischer werkplek krijgen. Bovendien zou de verhuizing beter zijn voor de leefbaarheid in de buurten waar de bordelen nu zitten.

Het terrein waar de prostitutiezone had moeten komen, is eigendom van de NS. Die zou het voor 25 jaar in erfpacht uitgeven aan de gemeente. Dat betekent dat de NS over 25 jaar de grond zou kunnen opeisen, het complex misschien gesloopt zou moeten worden en de prostituees weer zouden moeten verhuizen. Bovendien zijn de meeste partijen bang dat er gemeenschapsgeld in het project zou moeten worden gestoken.

Bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/verhuizing-sekswerkers-haagse-rosse-buurten-definitief-van-de-baan/

D66 Almere wil dat de gemeente zelfstandige sekswerkers ondersteunt in hun wens om vanuit huis te kunnen werken. Raadslid Rachida Moreira Figueiredo van de partij heeft daarom een voorstel ingediend voor een online registratiesysteem. Met zo’n systeem kunnen sekswerkers betaald en veilig thuiswerken.

Volgens het raadslid zijn er veel sekswerkers die zelfstandig hun werk willen uitoefenen. Die kunnen dat momenteel in Almere niet doen, zegt Moreira Figueiredo. Daarom wil ze toe naar een ‘erkenningssysteem’. Een sekswerker moet dan een formulier bij de gemeente inleveren, waarop staat welke instanties mogen weten wat hij of zij voor werk doet. “Stel dat er thuis iets gebeurt en jij belt de politie, dan zien ze gelijk welk werk je doet en in welke situatie je bevindt.”

Sekswerk aan huis gaat niet voor overlast zorgen voor omwonenden, verwacht Moreira Figueiredo. Zij vergelijkt het met het werk van een pedicure of manicure die aan huis werkt. De politica hoopt dat het registratiesysteem zo snel mogelijk ingaat in Almere. Zij geeft aan dat een dergelijk systeem al bestaat in Lelystad en in Assen en dat eraan wordt gewerkt in Utrecht. “En dan vind ik ook dat wij als Almere, als grote stad, niet achter kunnen blijven.”

Bron: omroepflevoland.nl

Betere werkomstandigheden voor de lokale raamprostituees en nieuwe kansen voor de Geleen- en Doubletstraat. Er is best veel te zeggen voor de komst van een Haagse prostitutiezone bij de Binckhorst. Toch nadert de kans dat het eroscentrum in de Sporendriehoek er daadwerkelijk komt de nul.

De verhuizing van de raamprostitutie van de Geleen- en de Doubletstraat naar een nieuwe prostitutiezone bij het Schenkviaduct blijft politiek vuurwerk opleveren. In de raadzaal knalde het afgelopen week nog toen het op het oog zo sympathieke plan besproken werd. Het geloof in een sekswerkersvriendelijk eroscentrum neem met de dag af. Maar waarom?

1. Het mag de gemeente geen cent kosten.

De nieuwe rosse buurt mag Den Haag geen cent gaan kosten. Het stadsbestuur steekt drie miljoen euro in onderzoeken naar de haalbaarheid van het nieuwe erotische centrum, maar dat is het dan ook. De markt zal het moeten doen, zoals het een plan betaamt, dat vooral door de Haagse VVD bedacht is en gedragen wordt.

Maar kan dat ook? Utrecht zette onlangs een streep door de vierde poging om een marktpartij haar nieuwe prostitutiezone te laten realiseren. In Amsterdam lijkt men realistischer als het gaat om de verhuizing van een deel van de wallen naar een nieuw erotisch centrum. ,,Dat heeft wel financiële consequenties’’, zei burgemeester Halsema vorig jaar.

2: De raamexploitanten willen niet

De raamexploitanten zien na 3,5 jaar van onderzoek nog altijd geen heil in de nieuwe rosse buurt. ,,Wij zijn tegen’’, zei een woordvoerder van belangenorganisatie de Rode Paraplu die 16 van de 18 exploitanten in de Geleen- en de Doubletstraat vertegenwoordigt, vorige maand nog ondubbelzinnig. Ook Den Haag zelf noemt het inmiddels ‘niet aannemelijk’ dat na verder haalbaarheidsonderzoek alle exploitanten alsnog mee zouden willen doen.

3. Uitkopen kost te veel geld

Vrijwillige verhuizing wordt dus lastig. En dan komt het aan op het uitkopen van exploitanten Dat wordt een kostbaar zaak, waarschuwt hun organisatie Rode Paraplu die verwijst naar de drie miljoen euro aan planschade die alleen Binck36 al (in het gunstigste geval) denkt te hebben: ,,Dat bedrag valt in het niet bij de claim die wij zullen neerleggen bij een gedwongen verplaatsing of onteigening.’’ En ja, ook als er uiteindelijk maar een paar exploitanten uitgekocht moeten worden, kost dat Den Haag flink geld. En dat is dus niet volgens afspraak.

Volgens de onderzoekers is de business case voor de nieuwe prostitutiezone haalbaar, maar die hebben de uitkoopkosten dus niet meegerekend. Ook de schadeclaims en de bereikbaarheid van het gebied vormen nog een flink (financieel) risico.

4. Een prefab peespaleis?

Den Haag mag de grond in de Sporendriehoe gek sowieso voor 25 jaar pachten van de NS. Maar die kan de locatie daarna weer opeisen. En wat dan? Volgens onderzoeker Heijmans moet de gemeente in dat geval voor een alternatieve plek voor het eroscentrum zorgen. Ja echt, dan moet het eroscentrum in zijn geheel verplaatst gaan worden. Het bedrijf wil daarom een ‘demontabelbouw ontwikkelen aan de hand van een aantal basisunits’. Dat wordt, kortom, een prefab peespaleis. Op hoeveel manieren zou dit – laten we zeggen – onorthodoxe idee kunnen mislukken?

5:.De politiek wil het niet

De politiek is ook niet gek. De complete oppositie wil inmiddels stoppen met het plan. En de coalitiegenoten van de VVD zijn evenmin blij. Zij willen niet dat het stadsbestuur nog meer geld uitgeeft aan onderzoek, voordat de gemeenteraad zich nog eens heel goed over nut en noodzaak van de prostitutiezone gebogen heeft. Dat ziet er dus niet gunstig uit.

Bron: Dominaforum.nl

In 2019 besloot Kirsten Lensink (30) het roer totaal om te gooien. De van oorsprong pedagogisch medewerker begon haar eigen high class escortbureau. Wij spraken Kirsten toen haar bedrijf nog in de kinderschoenen stond en zijn heel benieuwd hoe het nu met haar gaat.

„Het gaat ontzettend goed. Tweeëneenhalf geleden was ik nog bezig met de laatste sollicitaties. Inmiddels werken wij standaard met 15 à 25 dames en hebben wij onszelf echt op de kaart gezet, maar dit is niet zonder slag of stoot gegaan. Wij hebben te maken gehad met twee lockdowns. Daarbij zit deze sector nog steeds heel erg in de taboesfeer.”

Taboesfeer

Toen Kirsten net begon met haar escortservice, heeft ze eerst bij haar werkgever gecheckt of dit niet voor problemen zou zorgen. Ook haar man Kevin (34), die destijds in het onderwijs werkzaam was, is met zijn werkgever in gesprek gegaan. „In eerste instantie was er niks aan de hand en vonden onze werkgevers het prima. Pas toen het op de voorpagina van de krant stond, kwamen de problemen. Wij zijn allebei ontslagen. Voor mij is het een geluk bij een ongeluk geweest. Eerst wilde ik het combineren met mijn werk in het kinderdagverblijf, maar nu kon ik mij volop focussen op de escortservice. Waarschijnlijk had het nooit zo snel kunnen groeien als mijn focus niet honderd procent daar was.”

„Voor Kevin was het echt pittig. Hij is tot twee keer toe ontslagen, omdat zijn vrouw in deze branche zit. Inmiddels heeft hij een baan bij de overheid, maar waarschijnlijk komt hij nooit meer in het onderwijs aan de bak. Ontzettend zonde en wij vinden dat het wel eens afgelopen mag zijn met de taboes, stigma’s en vooroordelen. De meiden die kiezen voor dit werk zijn niet zwakbegaafd of coke-verslaafd, maar doen dit omdat ze er ontzettend van genieten.”

Intiem inkijkje

Om het werk uit de taboesfeer te halen, besluiten Kirsten en Kevin het boek Voor jou ben ik Noami te schrijven. Met het boek proberen ze een intiem inkijkje te geven in het leven van een highclass escort. „Kevin heeft altijd al een passie voor schrijven gehad en mijn dames hebben de meest geweldige verhalen te vertellen. Uiteindelijk hebben we besloten om deze te bundelingen in het boek. Het is vanuit één personage geschreven, maar het vertelt de verhalen van bijna al mijn dames. Met het boek hopen wij te laten zien dat de high class escortservice niet zo duister is als mensen vaak denken.”

Volgens Kirsten zouden veel van de vooroordelen wegvallen, als mensen zich er meer in zouden verdiepen. „Mijn ouders vonden het eerst maar niks dat hun dochter een ’hoerenmadame’ werd. Inmiddels zijn ze gelukkig bijgedraaid. Ze zien hoe leuk ik het vind en ik probeer hen ook te laten zien hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Ik merk dat ze hierdoor steeds minder vooroordelen hebben. Mijn moeder biedt tegenwoordig op iedere verjaardag ons boek aan. Zij schaamt zich er totaal niet meer voor en is juist heel erg trots.”

Schoolplein

Kirsten is inmiddels ook de trotse moeder van een tweeling (2). Zou ze ook op het schoolplein vertellen in welke branche ze zit? „Ik woon zelf in een heel klein dorp, waar iedereen elkaar kent. Op het schoolplein weten ze het waarschijnlijk allemaal en ze mogen mij ook alles vragen. Ik maak van mijn werk geen geheim. Het bestaat uit mensen samenbrengen en een service bieden waar mensen op een veilige manier kunnen ervaren en ontdekken. Daar hoef ik toch niet geheimzinnig over te doen? Al vertel ik op verjaardagen soms wel dat ik ’gewoon’ in de detacheringsbranche zit. Daar is niks aan gelogen en zo is mijn onderneming niet het onderwerp van de avond.”

Onschuldig

Met de escortwereld is Kirsten nog lang niet klaar. „Dit is mijn droombaan. Ik blijf dit runnen tot mijn pensioen. Natuurlijk is het niet alleen rozengeur en manenschijn. Het werk vraagt mentaal veel van mijn dames en ze moeten stevig in hun schoenen staan. Ook wij hebben weleens een vervelende klant, maar daar weten wij inmiddels goed mee om te gaan.”

„Zelf geniet ik van de vrijheid, het contact en de veelzijdigheid. Natuurlijk is het ontzettend hard werken. Ik durf eerlijk gezegd de uren niet bij elkaar op te tellen, maar ik haal er nog iedere dag plezier uit. Seks is voor mij totaal geen taboe. Een highclass escortbureau runnen is in mijn ogen heel onschuldig. Hopelijk zal de rest van Nederland dit ook gaan inzien.”

Bron: https://www.telegraaf.nl/vrouw/1731927826/kirsten-30-een-highclass-escortbureau-runnen-is-in-mijn-ogen-heel-onschuldig

Heel Vlaanderen zag hoe de Breese Sigrid bij Van Gils & gasten kwam vertellen dat ze een sekswerker was. In één klap werd ze het bekendste meisje van plezier van Vlaanderen. Ook al rolde ze eerder per ongeluk in het vak, ze deed het graag en wilde graag de taboes rond sekswerk uit de wereld helpen. ”Een half goed gesprek en een man verwacht seks”.

“Ik had zelf ook vooroordelen over sekswerk: dat het gevaarlijk was, dat klanten alleen maar vieze, rare mannen waren. Ik weet ook wat het beeld is van anderen. Dat we drugsverslaafd of promiscue zijn, of gedwongen worden door een fout vriendje. Ik had alleszins snel door dat de werkelijkheid anders was en ik deed het met mijn volle goesting. En het was beter dan als arbeidster in de fabriek werken. (lacht) Na ongeveer een jaar kreeg ik de kans om mijn verhaal te doen op tv. Dat was mijn kans dacht ik, om het grote publiek te tonen wat sekswerk ook kan zijn. Ik ben maar een heel normale vrouw, een goeie mama, zonder pornolichaam en met niet zo’n heel spannend leven. Ik zit liever met een boek in de zetel dan dat ik uitga. Tegelijk kon ik de hypocrisie aankaarten die rond het beroep hing: als sekswerker moet je wél belastingen betalen en word je geregeld gecontroleerd, maar een officieel statuut, dat is er niet. Zelf was ik ingeschreven als masseuse. Voor de wet was ik of mijn klant niet strafbaar, in theorie was iedereen daarrond, die de job faciliteerde, dat wel. Vind dan maar eens een bank, een boekhouder … En zo valt er nog heel wat te zeggen.”

“Ik heb dat eerst besproken met mijn mama: Weet dat jij misschien in de klappen zal delen. Maar zij vond mijn doel nobel en steunde me. Ik wist wel dat alles zou veranderen als ik het deed, maar toch kon niets me voorbereiden op wat kwam. Opeens wist iedereen wie ik was. Mijn inbox ontplofte. Een dag later ging ik mijn dochter ophalen op school en staarden alle ouders me aan. Ik woon in Bree, een klein stadje, verstoppen ging niet. Iedereen had me gezien bij de bakker hoor. Maar er zijn nooit eieren tegen mijn huis gegooid en ik ben niet uit Bree verjaagd. Ook de berichten die ik kreeg, waren overwegend positief. En ik ben wijselijk weggebleven van de commentaarsectie op krantensites! Ik merkte wel dat alles ineens duurder werd voor mij. Een appartement om te werken, een advocaat. Alsof men dacht: ze komt op tv, dus daar valt wel wat te rapen. Nee dus. (lacht) Ook op school is alles goedgekomen: vandaag zit ik zelfs in de ouderraad.”
“Voor velen ben ik die losbandige vrouw, terwijl ik net vrij gereserveerd ben, bijna een tante nonneke.” Kledingcredits: jurk Pinko.

“Voor velen ben ik die losbandige vrouw, terwijl ik net vrij gereserveerd ben, bijna een tante nonneke.” Kledingcredits: jurk Pinko. — © Dirk Alexander

“Het heeft het beeld over sekswerk veranderd, en ik ben er als persoon door gegroeid. Maar, ik zal altijd die hoer zijn, van dat etiket raak ik nooit meer af”

Sigrid Schellen, relatietherapeut

“Mijn plan was om nog een jaar of tien verder te gaan en dan verhuizen naar Italië of zo: een simpel bestaan leiden en mijn dagen slijten met lezen en schrijven, een kinderdroom. En toen kwam corona. En ja, toen had ik een probleem. Ik had mezelf voor de leeuwen geworpen, iedereen wist wie ik was, wie zou mij nu een job geven? Mijn naam trekt toch een soort aandacht waar veel werkgevers niet om staan te springen. Ik heb toen lang en diep nagedacht: wat kan ik dat niemand anders kan? En toen kwam ik toch uit bij mijn mensenkennis en mijn ervaring met seks. Ik heb nu mijn eigen praktijk Goed Geluk waar ik koppels bijsta als therapeut. Zij weten wie ik ben en komen ook omwille van mijn achtergrond. Zo zie ik vaak koppels waar sprake is van overspel, open relaties of polyamorie.”

“Ik denk wel dat ik iets in gang heb gezet over hoe we als samenleving naar sekswerkers kijken, daar ben ik dankbaar om. Ook als persoon hebben de afgelopen jaren me erg doen groeien. Op andere dagen ben ik minder positief. Dan denk ik: Dit heeft mijn leven verkloot. Ik zal altijd die hoer zijn, dat etiket, daar kom ik nooit meer vanaf. Dat is soms lastig. Als ik een half goed gesprek heb met een man, verwacht die al snel seks. Ah ja, ik ben die losbandige vrouw, terwijl ik net vrij gereserveerd ben, bijna een tante nonneke. Ook als ik nieuwe mensen ontmoet, voel ik ook weleens een dubbele agenda. Gaat het hen om mij of om de aandacht rond mij? Daardoor voel ik me weleens eenzaam. Maar eigenlijk ben ik best gelukkig: ik haal veel voldoening uit mijn werk, word omringd door een liefdevol gezin en heb een dochter die mijn alles is. Meer heb ik eigenlijk niet nodig. En geloof me, een man moet al van goeden huize zijn om mij nog te triggeren.” (lacht)
Wie is …

Sigrid Schellen (34) uit Bree rolde per ongeluk in het vak van sekswerker. Maar, ze deed het graag en wilde graag de taboes rond sekswerk uit de wereld helpen. Ze kwam erover vertellen bij Van Gils & gasten (één) en publiceerde de boeken Hoerenchance en Ware liefde van een uur. Toen kwam corona en moest ze het roer wel omgooien. Vandaag heeft ze een praktijk als relatietherapeute

Fotografie Dirk Alexander Styling Jody Van Geert Make-up en haar Sabine Peeters

Bron: https://www.gva.be