admin

De komst van een Amsterdams prostitutiehotel of een groots erotisch centrum waar ook horeca, een sekstheater, beautysalon, kapper, zonnestudio en een bed and breakfast voor sekswerkers kunnen worden gerealiseerd, zijn nieuwe alternatieven voor bestaande raamprostitutie. Dat stelt de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema voor aan de gemeenteraad.

Door een sekshotel of erotisch centrum in de hoofdstad te openen moet onder andere de overlast op De Wallen van toeristen worden verkleind. Uit een brief die Halsema naar de gemeenteraad stuurt blijkt dat deze twee varianten ’de meeste voordelen en de minste nadelen in zich verenigen’. De maatregelen zijn volgens Halsema nodig om de druk op de Wallen te verlichten, nu toeristen voor veel overlast zorgen. Door prostitutie te verplaatsen moet dat verminderen, is het idee.

Volgens Halsema kan een nieuw sekshotel exclusief worden ingericht voor sekswerk. In een dergelijk hotel zijn twee soorten werkplekken: voor ’face-to-face-werving’ zoals nu ook op de Wallen gebeurt (binnen in hotelgangen) en werkplekken voor prostituees die hun klanten via internet werven. „Dit lijkt op de huidige raamprostitutie in Amsterdam, maar in het hotel wordt de toegankelijkheid tot de prostitutie-zone beperkt doordat je via een entree de inpandige zone (met sekswerkers in de deuropeningen) of op een afgesloten hof binnenkomt. Voor de louter ’kijktoerist’ is het betreden van het gebouw een forse drempel in vergelijking met raambordelen die aan de openbare weg grenzen”, schrijft Halsema.

Erotisch entertainment

Een tweede optie is een gloednieuw erotisch centrum, dat door Halsema als ’prostitutiehotel plus plus plus’ wordt omschreven. Naast peeskamers moet er ruimte zijn voor een seksclub, sekstheater en niet-seksgerelateerde functies zoals uitgebreide horeca, een beautysalon, kapper, zonnestudio en bed and breakfast voor sekswerkers. „Door de aanwezigheid van erotisch entertainment als sekstheaters en door de aanwezigheid van veelsoortige horeca is het ook aantrekkelijk voor de niet op sekswerk gerichte bezoekers en trekt alle groepen klanten/bezoekers. Via het reguleren van de bezoekersstroom en huisregels wordt overlast beperkt.”

De functies van zo’n erotisch centrum zijn verdeeld over vijf verdiepingen: op de bovenste verdieping is het sekstheater en een seksclub, beschrijft Halsema. Op de begane grond zitten de meer laagdrempelige functies als de beautysalon, de zonnestudio, het restaurant, de huiskamer voor sekswerkers en op de tussenliggende verdiepingen zijn gescheiden delen ingericht voor vrouwelijke, mannelijke en trans-sekswerkers. „Deze verdiepingen zijn ontworpen zoals het prostitutiehotel.” Voor beide opties moet er een optimale bereikbaarheid zijn vanuit het OV (bijvoorbeeld bij een halte van de Noord/Zuidlijn) en moeten goede parkeerfaciliteiten zijn, waar mogelijk ondergronds.

Toekomst van de Wallen

Het is echter nog maar de vraag hoe de raamprostitutie op de Wallen -door het toevoegen van een nieuw hotel of erotisch centrum in een ander deel van de stad- dan beperkt gaat worden.

Halsema denkt aan een ’meer sturende overheid’ waarbij kan worden gedacht aan een vrijwillige verplaatsing van exploitanten naar de nieuwe locatie, of een gedwongen sluiting. Daaraan zitten grote financiële en juridische consequenties. „De tweede manier is om nieuwe werkplekken te realiseren en vervolgens de ’werking van de markt’ af te wachten. Mogelijk neemt de raamprostitutie op de Wallen geleidelijk af doordat ondernemers zelf besluiten te stoppen vanwege afnemende klandizie door de nieuwe locatie elders of door algemene ontwikkelingen in de markt (toename door internetwerving). Onzeker is uiteraard of dit inderdaad zal gebeuren en zo ja: in welke mate en op welke termijn. Het is dus ook mogelijk dat dit effect zich amper of pas op lange termijn voordoet. Een voordeel is wel dat de gemeente hier aanzienlijke kosten kan besparen van (schade)vergoedingen”, aldus de Amsterdamse burgemeester.

Eerder moesten vele tientallen miljoenen aan seksexploitanten op de Wallen worden uitgekeerd als gevolg van ’opschonen’ van de Wallen tijdens het gemeentelijk project 1012.

Bron: Dominaforum.nl

De Alkmaarse politiek ruziet over een erotisch standbeeld dat een bordeelhouder in het stadscentrum wil plaatsen. ‘In een tijdperk van MeToo moeten we dat niet willen.’
bron: www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/alkmaar-ruziet-om-erotisch-beeld-stadshart

Een groepje Chinese toeristen wandelt richting het Alkmaarse stadshart. Plots trekt een bronzen dame hun aandacht – met ontblote borsten en getuite lippen, voorover leunend tegen een lantaarnpaal. De Chinezen poseren lachend bij het erotische beeld, dat een paar meter van de Achterdam, de Alkmaarse rosse buurt, wacht op een definitieve bestemming.

Susanne, zoals eigenaar Cor Ootes haar noemt, springt bij vrijwel alle voorbijgangers in het oog, en niet altijd in positieve zin. Een oudere dame kijkt vanachter haar rollator afkeurend naar de bronzen borsten. ‘Wat een verloedering’, mompelt ze terwijl ze wegloopt.

Ootes (68) is eigenaar van 22 bordelen in Alkmaar. Vanmorgen heeft hij Susanne uit zijn kantoor gehaald en op straat gezet. Ze moest even afkoelen, want ze is het onderwerp geworden van een verhitte politieke discussie. En dat terwijl Ootes het allemaal zo goed had bedoeld.

Read more…

Het oudste beroep ter wereld heeft altijd een plek gehad in zowat elke zichzelf respecterende (haven)stad. Toch werd de prostitutie de afgelopen twee decennia steeds minder zichtbaar. “Pooiers zijn meer uitzondering dan regel geworden”, zegt prostitutieambtenaar Lieve Huijskens.

Voor wie zoals ondergetekende rond de eeuwwisseling als jonge tiener in de Atheneumbuurt opgroeide, was prostitutie een vaste waarde in het straatbeeld. In de straten ten noorden van de Franklin Rooseveltplaats werden hotelkamers in de regel per uur verhuurd. Voor die hotelletjes stonden steevast vrouwen op hun potentiële klanten te wachten. De straathoeken waren het terrein van de zogenoemde heroïnehoertjes die klanten ronselden uit de onophoudelijke ‘carrousel’ van auto’s met eenzame mannen.

Binnen de stadsmuren was de rosse buurt met de raamprostitutie zeventien straten groot, tot bijna achter de hoek van het Stadhuis. Straten waar woonhuizen zij aan zij stonden met door tl-buizen verlichte vitrines. Jonge stadskinderen die op de Veemarkt rondhingen, durfden al eens op de ramen te gaan kloppen als de gordijnen even dicht waren. Twintig jaar later is het straatbeeld helemaal veranderd. De tippelprostitutie is zo goed als verdwenen en de vitrines in het Schipperskwartier zijn beperkt tot amper drie straten.

Overlast, wanorde en afrekeningen

Die grote verandering kwam er niet van de ene op de andere dag, ze had heel wat voeten in de aarde. Zowel in de Atheneumbuurt als in het Schipperskwartier waren het buurtbewoners die de alarmbellen luidden.

Na de val van de Muur in 1989 zwaaiden Oost-Europese misdaadorganisaties de plak in het Schipperskwartier. “Met geweld probeerden die de prostitutiewereld over te nemen, de sfeer was uiterst crimineel. Geweld was normaal, tegen prostituees en in onderlinge afrekeningen”, schrijft de stad Antwerpen in een publicatie uit 2007 over het Schipperskwartier.

Sonia Patteet heeft al veertig jaar een dagbladhandel op Klapdorp en richtte mee het buurtcomité Schipperskwartier op. “Oorspronkelijk om samen met buren leuke dingen te doen”, vertelt ze. Maar al snel kreeg het comité nog een bestaansreden. “In die periode heersten overlast en wanorde in de buurt, diefstallen en overvallen waren schering en inslag. Er was gewoon geen controle. Het mocht niet dat de buurt de dupe werd.” De Vingerlingstraat. Foto: rr
Met de komst van Albanezen in de wijk was het geweld enorm toegenomen. “Zij brachten de afrekeningen met zich mee”, zegt Lieve Huijskens, prostitutieambtenaar bij de stad. Het geweld en de overlast leidden tot klachten van de buurt en noopten toenmalig socialistisch burgemeester Leona Detiège tot een uitgewerkt prostitutiebeleid. De raamprostitutie zou teruggebracht worden van zeventien naar drie straten. Die drie, de Verversrui, de Schippersstraat en de Vingerlingstraat, zouden autovrij gemaakt worden om zo de verkeersoverlast voor de buren aan te pakken.

Read more…