Prostitutie

Kijktip: Danny Ghosen bezoekt Utrechtse tippelzone en sekswerkers

In Danny op straat doet presentator Danny Ghosen verslag van problemen en spanningen in Nederland op plekken die doorgaans moeilijk toegankelijk zijn. In de vijfde aflevering bezoekt Danny de Utrechtse tippelzone aan de Europalaan en spreekt hij de vrouwen die er werken. 



In de aflevering die donderdag 5 maart op tv was, komen ook de tippelzones in Nijmegen in Arnhem voor. In deze steden liggen, net als in Utrecht, de laatste tippelzones van ons land. Maar niet voor lang, want de drie gemeenten willen van de tippelzones af.

Presentator Danny gaat er in gesprek met de sekswerkers. Wat gaan zij doen als de tippelzones straks sluiten? Je kunt de uitzending hier terugkijken.

Over de Utrechtse tippelzone

De tippelzone aan de Europalaan sluit op 1 juli 2021 omdat er in dat gebied woningen zijn gepland. Sinds het besluit worden er geen nieuwe vergunningen uitgegeven. Op dit moment zijn er vijftig straatprostituees met een vergunning. Tot aan de sluiting worden sekswerkers begeleid bij het opbouwen van een leven zonder tippelzone. Een deel van de sekswerkers heeft aangegeven dat stoppen met het huidige werk geen optie is. Ze kampen met langdurige verslavingen en psychische problemen. De gemeente verwacht dat deze sekswerkers actief zullen blijven in de illegale prostitutie en onderzoekt nog hoe het met die situatie om zal gaan. Op de website van het AD Utrechts Nieuwsblad lees je daar meer over.

Bron: indebuurt.nl

Acht sekswerkers Europalaan werken met gemeente aan alternatieve toekomst

Acht sekswerkers die tippelen aan de Europalaan worden momenteel door de gemeente Utrecht begeleid bij het maken van andere toekomstplannen. De tippelzone wordt op 1 juli 2021 gesloten.

In het coalitieakkoord is afgesproken dat sekswerkers met een vergunning de mogelijkheid krijgen om begeleid te worden naar een leven waar werken op De Baan niet meer nodig is.

Momenteel zijn er vijftig sekswerkers die een vergunning hebben om te tippelen op de Europalaan en acht daarvan werken met de gemeente aan een toekomstplan buiten de prostitutie.

“Wij hadden gehoopt dat we op dit moment een groter aantal hadden kunnen noemen”, zegt wethouder Eelco Eerenberg tijdens het wekelijkse vragenuurtje. “Tegelijkertijd moeten we ons realiseren dat het echt een complexe doelgroep is, waarbij het contact leggen en het vertrouwen winnen een moeizaam proces is.”

De wethouder zegt dat de gemeente nu met 29 sekswerkers contact heeft en hij verwacht dan ook dat het aantal dat werkt aan een toekomstplan toeneemt.

Urgentie wordt extra benadrukt

Om dat aantal omhoog te schroeven, gaat de gemeente de urgentie van een toekomstplan extra benadrukken. Dit wordt onder andere gedaan door themabijeenkomsten, maar ook via individuele contacten.

De ChristenUnie stelde voor om in Utrecht een plek te openen waar sekswerkers terecht kunnen die een andere toekomst voor ogen hebben. De prostituees kunnen er wonen en worden tegelijkertijd begeleid. De wethouder noemde dit een goede suggestie en zei ook dat er al oriënterende gesprekken over dit onderwerp waren geweest.

Van de sekswerkers komen 21 personen uit Utrecht of uit de regio. Het merendeel van de overige 29 personen woont in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag.

Bron: Nu.nl

Sekswerkers zien nieuw erotisch centrum in Binckhorst niet zitten

De gemeente Den Haag wil het graag en zegt ‘draagvlak’ te hebben voor een complete verhuizing van de prostitutie naar de ‘sporendriehoek’ bij de Binckhorst. Maar dat blijkt tegen te vallen. Zowel de raamexploitanten als veel sekswerkers zeggen liever in de Doubletstraat en de Geleenstraat te willen blijven.

Jeanette vindt het wel prima, achter haar raam in de Doubletstraat. De frêle Hongaarse heeft gehoord van de gemeentelijke wens om de prostitutiestraat te sluiten. “Van mij hoeft ’t niet. Ik heb hier mijn klanten. Komen die straks ook nog, vraag ik me af.”

Passerende mannen kijken nieuwsgierig naar binnen en lopen snel door als ze de verslaggever zien. Aan de overkant van het straatje zijn de geluiden niet anders. De goedlachse Ramona, afkomstig uit de Dominicaanse Republiek, zegt het ook wel naar haar zin te hebben op deze plek. “Ik verdien hier redelijk. Beter dan bedelen in elk geval, haha. Tja, een nieuw erotisch centrum bij het spoor. Weten de mannen dat te vinden?”

Verbetering positie sekswerkers

De VVD-wethouders Boudewijn Revis en Kavitha Parbhudayal kwamen op 20 februari met mededelingen en rapporten over de prostitutiestraten. De ‘ramen’ in de Doubletstraat en de Geleenstraat en Hunsestraat zouden dicht kunnen. De sekswerkers zouden moeten verhuizen naar een groot ‘erotisch centrum’ tussen de sporen van de NS, in de buurt van het Schenkviaduct. Parbhudayal (volksgezondheid) legde sterk de nadruk op de verbetering van de positie van de sekswerkers.

Revis (stadsontwikkeling) wees op het tegengaan van een verdere ‘verloedering’ van de bestaande prostitutiestraten. Niet ontkend werd overigens dat zo’n verhuizing een zeer lastige operatie is, zeker omdat het de gemeente zelf geen (echt) geld mag kosten. De wethouders zeggen dat er ‘draagvlak’ is voor een verhuizing, maar die claim is flinterdun, blijkt uit rapporten en gesprekken met betrokkenen.

Wat in het contact met de pers wat minder uit de verf kwam, was dat er ook een ander doel is, namelijk het breken van de macht van de raamexploitanten. Dat zijn in bijna alle gevallen ook de eigenaren van de prostitutiepanden. Die hebben, zo schrijven de wethouders, een ‘zeer sterke en discutabele positie ten opzichte van de sekswerker’ en dat moet veranderen. Dat hier vorige week nog even niet de nadruk op werd gelegd, is niet verwonderlijk. De exploitanten/eigenaren zijn immers nodig om de verhuizing van de grond te krijgen. Maar zijn zij ook bij het overleg betrokken?

De Rode Paraplu wil niet

Exploitant Tjakko van het bedrijf Casa Viola, met 59 ramen in beide straten een van de grotere spelers (zijn achternaam wil hij niet zeggen), zegt van niet. “Wij zijn nergens voor uitgenodigd. Heel gek. Je begrijpt wel dat de exploitanten/eigenaren niet akkoord gaan. Wij willen blijven zitten waar we zitten.” Tjakko zegt te spreken namens zestien van de achttien exploitanten. Zij hebben zich onlangs verenigd in de Stichting De Rode Paraplu, waarvan hij voorzitter is.

Hij legt uit dat de belangen groot zijn. Bijna alle exploitanten zijn nu eigenaar van hun panden en die staan op eigen grond. In de nieuwe situatie, die nog onduidelijk is, zouden zij mogelijk moeten gaan huren van een ‘maatschappelijke ondernemer’ – mogelijk de organisatie Non Nobis. “Dat kan niet. We willen zelf de zeggenschap behouden,” zegt Tjakko, die overigens toegeeft dat het uiteindelijk allemaal draait om geld.

Draagvlak onder sekswerkers

Onder de sekswerkers zelf zou er ‘draagvlak’ zijn volgens de gemeente. Maar uit een rapport van de organisaties Shop en Spot46, die zich inzetten voor de belangen van de sekswerkers, is dat niet direct op te maken. Het is gebaseerd op gesprekken met 24 personen. Van hen blijken er maar zes zonder meer te kiezen voor een verhuizing.

De meeste ondervraagden zijn huiverig voor verandering. Nicole Harms van Shop bevestigt dat er ‘zeer verschillend’ wordt gedacht over een verhuizing. “Er is nog veel onzeker. Heel belangrijk is dat het een geleidelijke overgang wordt naar veilige werkplekken en dat je er ook op een veilige manier kunt komen.”

‘Alles op één plek niet goed’

De Haagse schrijfster en prostitutiedeskundige Justine Leclercq is het in principe eens met een ingrijpende aanpak van de prostitutie in Den Haag. “De raamprostitutie moet weg uit het Oude Centrum. Dat is al vaker geconstateerd en dat willen de buurtbewoners ook. Maar ik denk dat de Geleenstraat en de Hunsestraat gewoon in bedrijf kunnen blijven. Het is ook niet goed alles op één plek te concentreren. Dat leidt tot overlast en moeilijk te controleren toestanden.”

Een buurtonderzoek van het bureau PostResearch uit november bevestigt de inschatting van Leclercq. In de Rivierenbuurt wordt de prostitutie niet per se als een probleem ervaren.

In de Doubletstraat wordt het langzaam drukker. Het blijft een merkwaardige steeg tussen mooie plekken in de oude stad. Wie terugloopt naar de Paviljoensgracht ziet in de verte het zeventiende-eeuwse Spinozahuis liggen. Ook valt in het straatje één oude gevel op. Die hoort bij een van topmonumenten van Den Haag, het Heilige Geest Hofje.

Sommige dames achter de ramen zeggen gehecht te zijn aan de buurt, zoals Astrid. “Ik werk hier al heel lang. Je kunt niet blij zijn met de Doublet, maar hij hoort toch wel bij de buurt. De straat ligt ook mooi centraal en dat kun je van die nieuwe plek niet zeggen. En heb je die plaatjes gezien? Ik ga echt niet werken in zo’n zuurstokkenpaleis.”

Bron: denhaagcentraal.net

Gemeente Utrecht zoekt voor de vierde keer naar ontwikkelaar Zandpad

Voor de vierde keer is de gemeente Utrecht op zoek naar een exploitant voor het nieuwe Zandpad. Vandaag is de aanbestedingsprocedure gestart om een partij te zoeken die zich wil wagen aan het uitbaten van het nieuwbouw sekscentrum.


Afgelopen december gaf de Utrechtse gemeenteraad het college al groen licht om door te gaan met de plannen. Wel zijn de plannen wat veranderd. Het oorspronkelijke aantal van 162 ramen is verlaagd naar 96, met een eventuele uitbreiding naar 128 plekken. Ook zijn er ook bedden beschikbaar voor online gemaakte afspraken en gaat het Nieuwe Zandpad tussen 03.00 uur en 07:00 uur dicht.

Zandpad

Oud-burgemeester Aleid Wolfsen sloot ruim zes jaar geleden het oude Zandpad. Er zou sprake zijn van mensenhandel en uitbuiting. Tot die tijd verbleven de sekswerkers in woonboten op de Vecht. Na het sluiten van de ramen verdwenen de boten. Ook de ramen aan de Hardenbollenstraat in het centrum van de stad werden gesloten.

Sindsdien doet de gemeente pogingen om een nieuwe veilige prostitutiezone te realiseren. Die moet vlak in de buurt van het oude Zandpad komen. Maar het wil niet zo vlotten met de plannen. De gemeente schreef zogenoemde tenders uit. Ondernemers mochten zich inschrijven als ze belangstelling hadden om het gebied te ontwikkelen. Dat mislukte drie keer.

Ondanks dat de gemeente Utrecht graag in de loop 2021 de opdracht aan een marktpartij wil gunnen, lijkt de bouw van de nieuwe prostitutiezone nog geen gelopen race. Het CDA in de stad heeft de steeds veranderende plannen eerder omschreven als ‘wanhopige pogingen om het door te laten gaan’. Ook omwonenden hebben zich verenigd en zijn fel tegen de bouw van het Nieuwe Zandpad.

Bron: rtvutrecht.nl

Prostituees in Lelystad onbeperkt aan de slag en dat is een revolutie: van de duisternis naar het (neon)licht

Prostituees en sekswerkers kunnen onbeperkt aan de slag in Lelystad. Burgemeester Adema wil ze uit de illegaliteit halen en ontketent een revolutie. Waar elders het aantal seksvergunningen afneemt, is het vergunningsstelsel in Lelystad losgelaten. ,,Illegaal werken hoeft niet langer.”

Een cliënt verlaat haar werkstudio. ,,Ik noem ze altijd mijn slaven.’’ Meesteres Anita Divina komt uit Milaan, maar toog voor haar werk naar Nederland. Naar Lelystad. ,,Hier kun je als prostituee en sekswerker goed legaal werken. Ik beschouw mijzelf overigens als sekswerker en niet als prostituee, omdat ik sm-werkzaamheden verricht.”

Divina belichaamt de seksuele gedachte in Lelystad. ,,Bij mij kan je bijvoorbeeld met pin betalen. Sekswerkers en prostituees zo legaal mogelijk maken, valt te prijzen. Ik ben ook open-minded. Want hoe meer illegaliteit, hoe gevaarlijker de situatie voor vrouwen.’’

Dat bleek onlangs. Tien vrouwen werden door hun pooiers gedwongen illegaal te werken, maakte het Openbaar Ministerie bekend. Het tiental werkte onder meer illegaal in Lelystad. Ze moesten hun inkomsten afstaan. Deden ze dat niet, dan kregen ze de garantie: hun lichamen zouden in stukken worden gehakt.

Dit soort verhalen snijdt recht door Divina’s ziel én door die van Lelystads burgemeester Ina Adema. Verhalen van uitbuiting, die Adema met nieuw beleid wil voorkomen. ,,Prostitutie kan een heel nare keerzijde hebben. Bijvoorbeeld als het mensenhandel wordt.”

Adema is met Lelystad op een missie: prostitutie zoveel mogelijk uit de illegaliteit krijgen. Zoals in veel gemeenten kende Lelystad een maximum aan seksvergunningen. De raad heeft met revolutionair beleid van Adema’s college ingestemd. Dit jaar wordt het aantal seksvergunningen in Lelystad compleet losgelaten. Adema: ,,Pas op: daarmee wordt Lelystad echt geen Sodom en Gomorra. Er blijven regels in welke buurten het wel of juist niet kan. Prostitutie, seksuele bedrijven; het kent overlast die je niet in elke straat wil hebben.”

Maar er wordt in Lelystad niet meer gezegd: sorry prostituee, je kan hier niet meer werken, want de vergunningen zijn op. De gedachte daarachter? Bij een maximum aan vergunningen, gaan prostituees die per se in Lelystad willen werken illegaal aan de slag.

Adema: ,,Een beperkt aantal vergunningen maakt die kans groter. Dat wil je niet. Met ons beleid kan je voorkomen dat mensen illegaal gaan werken, omdat ze dat als enige uitweg zien wanneer vergunningen op zijn.”

Waarschijnlijk in 2022 voert de landelijke overheid nieuwe sekswetten in die het seksbeleid meer gelijk moeten trekken tussen gemeenten. ,,Die wet gaat ook over de regulering van sekswerk. Ik hoop dat wij met dit beleid al een goed voorschot hebben genomen.”

Dominee en zakenman

Metje Blaak was jarenlang prostituee, ze leefde onder meer in Deventer. Blaak is nu schrijver, filmmaker en prostitutiedeskundige. ,,Illegaal werken is levensgevaarlijk. Met de harde criminaliteit van nu nóg gevaarlijker dan vroeger. Klanten schenden heel vaak regels als het illegaal gebeurt. Want geen clubeigenaar of beveiliger corrigeert ze. Er is niemand die voor je opkomt.”

Klanten betalen soms niet, zijn soms vuurwapengevaarlijk. ,,En eisen vervolgens idiote seksuele handelingen. Weiger dan maar eens.”

Blaak is blij met Lelystad. Nederland zit qua prostitutie in een ‘jaren-vijftig-kramp’, analyseert ze. Overal nemen de legale vergunningen af. ,,Lelystad gaat dus dwars tegen de stroom in.”

Gemeenten die seksvergunningen niet toestaan, vindt ze idioot. ,,Prostitutie zal daarmee echt niet minder worden, zoals ze wél denken. Je krijgt alleen meer illegale prostituees.”

Eerst was er seks, schetst Blaak, al snel gevolgd door prostitutie. ,,Het is van alle tijden. Ook al verbied je het. Op de vroomste plekken van de Veluwe is geen prostitutie, zeggen ze dan. Laat me niet lachen: daar zaten mijn beste klanten. Van de christelijke zakenman tot de dominee.”

Er kan rap geld verdiend worden in de prostitutie, dat trekt criminaliteit aan, weet Blaak. ,,Daarom kan het beter legaal gebeuren. Dan weten gemeenten en politie waar de prostitutie plaatsvindt en kunnen ze er controle op houden.”

Seksinrichtingen: wel of niet?

Groen = seksinrichting toegestaan en aanwezig
Rood = seksinrichting onmogelijk gemaakt door gemeente
Grijs = seksinrichting toegestaan, maar geen aanwezig

Critici zien een keerzijde. Henk Schraa, fractievoorzitter van de ChristenUnie Lelystad, stemde tegen de verruiming. ,,Het is een slecht signaal. Het loslaten zal een aanzuigende werking hebben op de omvang van seksinrichtingen, vrees ik. Samen met DENK waren wij tegen, alleen waren wij de minderheid.”

Het Lelystadse beleid zal weinig effect hebben op de illegale prostitutie, voorspellen critici. Sommige dames zullen altijd – meestal onder zware bedreiging van een pooier – gedwongen worden illegaal te werken. Al zou prostitutie op iedere hoek van de straat legaal kunnen. Blaak bestrijdt dat vurig. ,,Voor die kansloze illegale situaties moeten er juist véél legale alternatieven zijn.”

Daarmee is in elk geval een stap mogelijk naar legale prostitutie, zegt Blaak. ,,Wat tegenstanders van dit Lelystadse beleid over het hoofd zien: een legaal alternatief kan dé uitvlucht uit mensenhandel zijn. Uit illegale isolatie. De weg uit dwangmatige illegale prostitutie is vaak eerst dat die vrouwen naar legale bordelen vluchten. Dames kunnen daar ontvluchten aan een illegale pooier.”

Bij de legale optie is er bovendien hulpverlening, om het leven op de rails te krijgen. Wil de prostituee legaal verder of stoppen met dit werk? Blaak: ,,Daar vind je bescherming als illegale prostituee én de mogelijkheid tot aangifte.”

,,Het is een knappe keuze van Lelystad”, zegt prostitutie-criminoloog Rodney Haan, van Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV). Sekswerkers vallen wettelijk onder seksinrichtingen. Dat zijn erotische massagesalons, parenclubs, seksbioscopen, seksshop én dus prostitutiebedrijven.

Bij andere gemeenten – zoals Deventer, Meppel, Zutphen en Zwolle – verdwijnen seksvergunningen juist. Er zijn anno 2020 bovendien veel gemeenten die sekswerkers verbieden (zie het kaartje). Lelystad gaat er meer toestaan, onbeperkt zelfs.

Prostitutie-criminoloog Haan: ,,Rotterdam kent een soortgelijke aanpak als Lelystad. Het is nooit bewezen uit onderzoek, maar de suggestie in onze vakgroep is altijd geweest dat hoe meer seksinrichtingen er mogelijk zijn, hoe minder illegale prostitutie er zal zijn.”

Dat geldt helemaal voor deze tijd, zegt Haan. ,,Veel prostituees willen, zo blijkt uit veldonderzoek, in kleine bedrijfjes werken of soms zelfs totaal alleen. Je krijgt dus meer bedrijfjes, waar meer vergunningen voor nodig zijn. Zeer moeilijk in deze tijd, want die vergunningen nemen overal juist af.”

Om de prostitutie zichtbaar te houden, zouden er meer gemeenten als Lelystad moeten zijn. ,,Bij minder vergunningen zie je de ruk naar de illegaliteit. Mensen willen zoveel mogelijk vanuit hun woonplaats opereren en verhuizen niet voor prostitutiewerk. Dan maar illegaal, als het moet.”

Sommige gemeenten beweren in reacties op hun beleid dat er bij hen geen prostitutie is. Neem bijvoorbeeld Raalte. Woordvoerder Jannieke Groteboer: ,,Prostitutie is niet echt een vraagstuk binnen onze gemeente.”

Haan lacht: ,,Dan heb ik nieuws voor die gemeenten. In iedere gemeente is prostitutie. Wil je het voorkomen, dan komt het illegaal voor. Al willen de gemeenten dat niet horen, misschien. Op seks zit nog altijd taboe.”

Ermelo is een hardliner in seksbeleid en wil sekswerk inderdaad tegengaan. Woordvoerder Moniek Winters: ,,Wij willen het geheel verbieden, alle vormen van prostitutie-activiteiten. De nul-optie.” Gemeenten die dat willen, hebben een juridisch probleem. Winters weet het precies: ,,Het verbieden is eigenlijk niet toegestaan, wegens het in strijd zijn met artikel 19, lid 3, van de Grondwet.” Dat wetsartikel zegt: recht op vrije arbeidskeuze. ,,Wettelijk gezien moet er dus een mogelijkheid van tenminste één seksbedrijf worden geboden, in iedere gemeente.”

Gemeenten waar seks als werkbranche indruist tegen de inborst, zoals Ermelo, gebruiken dan het bestemmingsplan als juridisch foefje. Daar wordt nergens een mogelijkheid gezien of toegestaan voor een seksbedrijf. Winters: ,,Zo hanteren we inderdaad alsnog een nul-optie.”

Haan: ,,Maar dat betekent niet dat er nul prostituees in je gemeente zijn.”

Bron: destentor.nl

Read more…

Haagse prostitutiestraten gaan dicht, vrouwen verhuizen naar rand van Binckhorst

De twee prostitutiestraten in de Haagse binnenstad gaan dicht. De raamprostitutie in de Geleenstraat en de Doubletstraat verhuist op termijn naar een mega-prostitutiecomplex aan de rand van de Binckhorst en het Haagse centrum. De gemeente Den Haag hoopt dat de verhuizing over vier jaar klaar is.

Volgens VVD-wethouder Boudewijn Revis (stadsontwikkeling) en Kavita Parbudayal (zorg) is er voldoende draagvlak onder de Haagse sekswerkers,voor het sluiten van de prostitutiestraten, mits de ramen niet tijdelijk worden gesloten. Ook blijkt uit onderzoek dat het ambitieuze en ingewikkelde plan ‘haalbaar en betaalbaar’ zou zijn. 

Gezond en veilig

Wethouder Kavita Parbhudayal benadrukt dat gezondheid en veiligheid van sekswerkers voorop staat bij de verplaatsing van de raamprostitutie. ,,Dit biedt ons een kans om een centrum te ontwerpen dat aan alle wensen en eisen voldoet op het gebied van hygiëne en arbeidsomstandigheden. Goede voorzieningen in combinatie met veiligheidsmaatregelen dragen bijdragen aan de fysieke en mentale gezondheid van de sekswerkers”, zegt de wethouder.

Den Haag is al in gesprek met verschillende particuliere partijen die het nieuwe prostitutiecentrum willen gaan ontwikkelen. Ook heeft de gemeente op de ‘sporendriehoek’ vlak bij de Schenkkade en ten noorden van de Lekstraat al grond gehuurd van de NS .

Verloedering

“Als we niets doen, verdwijnt prostitutie naar de illegaliteit en verloederen Doublet-, Geleen- en Hunsestraat steeds verder, met alle negatieve gevolgen van dien”, zegt wethouder Revis. ,,Daarom wordt het tijd stappen te gaan zetten naar een nieuwe locatie, waar we goed grip op kunnen houden. Dat doen we zonder publiek geld daarvoor in te zetten.”

Bron: AD.nl

Halsema ziet sekshotel of erotisch centrum wel zitten

De komst van een Amsterdams prostitutiehotel of een groots erotisch centrum waar ook horeca, een sekstheater, beautysalon, kapper, zonnestudio en een bed and breakfast voor sekswerkers kunnen worden gerealiseerd, zijn nieuwe alternatieven voor bestaande raamprostitutie. Dat stelt de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema voor aan de gemeenteraad.

Door een sekshotel of erotisch centrum in de hoofdstad te openen moet onder andere de overlast op De Wallen van toeristen worden verkleind. Uit een brief die Halsema naar de gemeenteraad stuurt blijkt dat deze twee varianten ’de meeste voordelen en de minste nadelen in zich verenigen’. De maatregelen zijn volgens Halsema nodig om de druk op de Wallen te verlichten, nu toeristen voor veel overlast zorgen. Door prostitutie te verplaatsen moet dat verminderen, is het idee.

Volgens Halsema kan een nieuw sekshotel exclusief worden ingericht voor sekswerk. In een dergelijk hotel zijn twee soorten werkplekken: voor ’face-to-face-werving’ zoals nu ook op de Wallen gebeurt (binnen in hotelgangen) en werkplekken voor prostituees die hun klanten via internet werven. „Dit lijkt op de huidige raamprostitutie in Amsterdam, maar in het hotel wordt de toegankelijkheid tot de prostitutie-zone beperkt doordat je via een entree de inpandige zone (met sekswerkers in de deuropeningen) of op een afgesloten hof binnenkomt. Voor de louter ’kijktoerist’ is het betreden van het gebouw een forse drempel in vergelijking met raambordelen die aan de openbare weg grenzen”, schrijft Halsema.

Erotisch entertainment

Een tweede optie is een gloednieuw erotisch centrum, dat door Halsema als ’prostitutiehotel plus plus plus’ wordt omschreven. Naast peeskamers moet er ruimte zijn voor een seksclub, sekstheater en niet-seksgerelateerde functies zoals uitgebreide horeca, een beautysalon, kapper, zonnestudio en bed and breakfast voor sekswerkers. „Door de aanwezigheid van erotisch entertainment als sekstheaters en door de aanwezigheid van veelsoortige horeca is het ook aantrekkelijk voor de niet op sekswerk gerichte bezoekers en trekt alle groepen klanten/bezoekers. Via het reguleren van de bezoekersstroom en huisregels wordt overlast beperkt.”

De functies van zo’n erotisch centrum zijn verdeeld over vijf verdiepingen: op de bovenste verdieping is het sekstheater en een seksclub, beschrijft Halsema. Op de begane grond zitten de meer laagdrempelige functies als de beautysalon, de zonnestudio, het restaurant, de huiskamer voor sekswerkers en op de tussenliggende verdiepingen zijn gescheiden delen ingericht voor vrouwelijke, mannelijke en trans-sekswerkers. „Deze verdiepingen zijn ontworpen zoals het prostitutiehotel.” Voor beide opties moet er een optimale bereikbaarheid zijn vanuit het OV (bijvoorbeeld bij een halte van de Noord/Zuidlijn) en moeten goede parkeerfaciliteiten zijn, waar mogelijk ondergronds.

Toekomst van de Wallen

Het is echter nog maar de vraag hoe de raamprostitutie op de Wallen -door het toevoegen van een nieuw hotel of erotisch centrum in een ander deel van de stad- dan beperkt gaat worden.

Halsema denkt aan een ’meer sturende overheid’ waarbij kan worden gedacht aan een vrijwillige verplaatsing van exploitanten naar de nieuwe locatie, of een gedwongen sluiting. Daaraan zitten grote financiële en juridische consequenties. „De tweede manier is om nieuwe werkplekken te realiseren en vervolgens de ’werking van de markt’ af te wachten. Mogelijk neemt de raamprostitutie op de Wallen geleidelijk af doordat ondernemers zelf besluiten te stoppen vanwege afnemende klandizie door de nieuwe locatie elders of door algemene ontwikkelingen in de markt (toename door internetwerving). Onzeker is uiteraard of dit inderdaad zal gebeuren en zo ja: in welke mate en op welke termijn. Het is dus ook mogelijk dat dit effect zich amper of pas op lange termijn voordoet. Een voordeel is wel dat de gemeente hier aanzienlijke kosten kan besparen van (schade)vergoedingen”, aldus de Amsterdamse burgemeester.

Eerder moesten vele tientallen miljoenen aan seksexploitanten op de Wallen worden uitgekeerd als gevolg van ’opschonen’ van de Wallen tijdens het gemeentelijk project 1012.

Bron: Dominaforum.nl

Alkmaar ruziet om erotisch beeld in stadshart

De Alkmaarse politiek ruziet over een erotisch standbeeld dat een bordeelhouder in het stadscentrum wil plaatsen. ‘In een tijdperk van MeToo moeten we dat niet willen.’
bron: www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/alkmaar-ruziet-om-erotisch-beeld-stadshart

Een groepje Chinese toeristen wandelt richting het Alkmaarse stadshart. Plots trekt een bronzen dame hun aandacht – met ontblote borsten en getuite lippen, voorover leunend tegen een lantaarnpaal. De Chinezen poseren lachend bij het erotische beeld, dat een paar meter van de Achterdam, de Alkmaarse rosse buurt, wacht op een definitieve bestemming.

Susanne, zoals eigenaar Cor Ootes haar noemt, springt bij vrijwel alle voorbijgangers in het oog, en niet altijd in positieve zin. Een oudere dame kijkt vanachter haar rollator afkeurend naar de bronzen borsten. ‘Wat een verloedering’, mompelt ze terwijl ze wegloopt.

Ootes (68) is eigenaar van 22 bordelen in Alkmaar. Vanmorgen heeft hij Susanne uit zijn kantoor gehaald en op straat gezet. Ze moest even afkoelen, want ze is het onderwerp geworden van een verhitte politieke discussie. En dat terwijl Ootes het allemaal zo goed had bedoeld.

Read more…

‘Als een man mij boekt, krijgt hij de girlfriend experience’

In de rubriek BV de Liefde van het AD vertellen lezers openlijk en anoniem over hun relatie. Alleenstaande moeder Katja (34) verlangde wel naar seks, maar niet naar relatiegedoe. Dus besloot ze in een club aan de slag te gaan.

,,Ik wil wel intimiteit, mooi gevonden worden, seks hebben, maar een relatie – dat is niks voor mij. Daarvan krijg ik het benauwd, ik verveel me snel en wil dan weer iets nieuws. Dat heeft te maken met mijn verleden in pleeggezinnen, waardoor ik me moeilijk kan hechten. Kortdurende scharrels passen beter bij mij, maar toen ik een kind kreeg, werd dat problematisch. Als bewust alleenstaande moeder wil ik mijn dochter niet confronteren met steeds een andere man. Ik zie ze om me heen: de vrouwen die elk halfjaar een ‘nieuwe papa’ aan hun kind voorstellen. Dat zie ik absoluut niet zitten.

Toen mijn dochter klein was loodste ik, als zij sliep, soms stiekem een scharrel naar binnen. Tot ze op een avond vanuit haar bedje riep: ‘Mama, doe eens stil!’ Thuis seks hebben wilde ik vanaf toen niet meer, dus moest ik een oplossing verzinnen. Want ik heb wel die aandacht nodig, iemand die me complimenten geeft en met wie ik kan genieten. Ik heb altijd van experimenteren gehouden: ik vind het leuk om te vrijen met nog een vrouw erbij en ging vroeger weleens met een vriendje naar een prostituee. Waarom zou ik het niet omdraaien, dacht ik op een gegeven moment. Destijds was ik de klant, maar ik kan natuurlijk ook zélf liefde gaan verkopen. Dan krijg ik de seks waarnaar ik verlang, maar niet het relatiegedoe achteraf. En het betaalt ook nog eens prima.

Ik ben gaan werken bij een privéhuis in de buurt, gewoon onder schooltijd, zodat mijn dochter er niets van merkt. Af en toe heb ik ook ’s avonds een afspraak, dan gaat zij meestal uit logeren. De tijd die ik vrij heb, breng ik met haar door. Want ik mag dan een hechtingsprobleem hebben, mijn kind is alles voor mij. Ik ben wel van plan haar te wel vertellen wat voor werk ik doe, maar pas later, als ze zelf een mening over seks heeft gevormd. Ze is inmiddels bijna elf en gaat steeds meer haar gang, waardoor ik vaker alleen thuis ben. Daardoor merk ik nog eens extra hoe belangrijk mijn werk voor me is. Zonder dat zou ik eenzaam zijn, me niet geliefd voelen.

Als een man mij boekt, krijgt hij de girlfriend experience: een goed gesprek, tederheid, een luisterend oor, samen kroelen. Ik zoek naar klanten die dat ook teruggeven. Ik wil geen ‘ha geil wijf, ik ga je neuken’, maar liefkozende woorden, gezien en gestreeld worden, iemand die zegt hoe mooi mijn lijf is. Op die manier haal ik behalve seksueel plezier ook geborgenheid uit mijn werk. En in de acht jaar dat ik in het privéhuis werk, heb ik gelukkig de juiste klantenkring kunnen opbouwen. Van mannen die aardig zijn als ik een slechte dag heb, die niet met hun handen achter hun hoofd op het bed gaan liggen, maar zich ook op míj richten. Daar word ik ontspannen en gelukkig van. ‘Ik kom al jaren bij meisjes als jij, maar je bent de eerste die zelf ook echt lijkt te genieten’, zeggen ze soms verbaasd. Voor mij is dit inderdaad de ideale manier om te krijgen wat ik nodig heb.

Toch sluit ik een relatie in de toekomst niet helemaal uit. Want als mijn dochter straks groot is, zit ik natuurlijk wel alleen op de bank – en daar kijk ik niet naar uit. Misschien dat ik ooit nog een heel leuke vent tref die wél in staat is om de spanning erin te houden. Die ruimdenkend genoeg is voor een triootje of een parenclub. En die het goed vindt dat ik dit werk blijf doen, al is het maar met een klein clubje vaste klanten. Want het is natuurlijk ook gewoon mijn inkomen.’’

Bron: AD.nl

Het HierNuMaals (2000-2020). Hoe de Antwerpse rosse buurt werd teruggebracht tot drie straten

Het oudste beroep ter wereld heeft altijd een plek gehad in zowat elke zichzelf respecterende (haven)stad. Toch werd de prostitutie de afgelopen twee decennia steeds minder zichtbaar. “Pooiers zijn meer uitzondering dan regel geworden”, zegt prostitutieambtenaar Lieve Huijskens.

Voor wie zoals ondergetekende rond de eeuwwisseling als jonge tiener in de Atheneumbuurt opgroeide, was prostitutie een vaste waarde in het straatbeeld. In de straten ten noorden van de Franklin Rooseveltplaats werden hotelkamers in de regel per uur verhuurd. Voor die hotelletjes stonden steevast vrouwen op hun potentiële klanten te wachten. De straathoeken waren het terrein van de zogenoemde heroïnehoertjes die klanten ronselden uit de onophoudelijke ‘carrousel’ van auto’s met eenzame mannen.

Binnen de stadsmuren was de rosse buurt met de raamprostitutie zeventien straten groot, tot bijna achter de hoek van het Stadhuis. Straten waar woonhuizen zij aan zij stonden met door tl-buizen verlichte vitrines. Jonge stadskinderen die op de Veemarkt rondhingen, durfden al eens op de ramen te gaan kloppen als de gordijnen even dicht waren. Twintig jaar later is het straatbeeld helemaal veranderd. De tippelprostitutie is zo goed als verdwenen en de vitrines in het Schipperskwartier zijn beperkt tot amper drie straten.

Overlast, wanorde en afrekeningen

Die grote verandering kwam er niet van de ene op de andere dag, ze had heel wat voeten in de aarde. Zowel in de Atheneumbuurt als in het Schipperskwartier waren het buurtbewoners die de alarmbellen luidden.

Na de val van de Muur in 1989 zwaaiden Oost-Europese misdaadorganisaties de plak in het Schipperskwartier. “Met geweld probeerden die de prostitutiewereld over te nemen, de sfeer was uiterst crimineel. Geweld was normaal, tegen prostituees en in onderlinge afrekeningen”, schrijft de stad Antwerpen in een publicatie uit 2007 over het Schipperskwartier.

Sonia Patteet heeft al veertig jaar een dagbladhandel op Klapdorp en richtte mee het buurtcomité Schipperskwartier op. “Oorspronkelijk om samen met buren leuke dingen te doen”, vertelt ze. Maar al snel kreeg het comité nog een bestaansreden. “In die periode heersten overlast en wanorde in de buurt, diefstallen en overvallen waren schering en inslag. Er was gewoon geen controle. Het mocht niet dat de buurt de dupe werd.” De Vingerlingstraat. Foto: rr
Met de komst van Albanezen in de wijk was het geweld enorm toegenomen. “Zij brachten de afrekeningen met zich mee”, zegt Lieve Huijskens, prostitutieambtenaar bij de stad. Het geweld en de overlast leidden tot klachten van de buurt en noopten toenmalig socialistisch burgemeester Leona Detiège tot een uitgewerkt prostitutiebeleid. De raamprostitutie zou teruggebracht worden van zeventien naar drie straten. Die drie, de Verversrui, de Schippersstraat en de Vingerlingstraat, zouden autovrij gemaakt worden om zo de verkeersoverlast voor de buren aan te pakken.

Read more…