Woensdag 22 november zijn de Tweede Kamerverkiezingen. In de debatten wordt er niet over gesproken, maar voor sekswerkers zijn dit mogelijk best belangrijke verkiezingen. Want de zo gehekelde Wet Regulering Sekswerk van de ChristenUnie hangt nog als een donkere wolk boven de branche en ondertussen worden sekswerkers nog steeds gestigmatiseerd door banken en verzekeringsmaatschappijen. Waar moet je voor kiezen als je het belangrijk vind dat sekswerkers hun beroep goed kunnen uitvoeren?
Deze drie politieke partijen zijn voor decriminalisering van sekswerk
Er zijn meerdere partijen die in hun programma’s aangeven decriminalisering te willen voor sekswerk. Dat zijn Bij1, D66 en PvdA/GroenLinks. Decriminalisering betekent concreet: sekswerk schrappen uit het strafwetboek. Hoewel sekswerk een legaal beroep is in Nederland, valt het toch nog onder het Ministerie van Justitie & Veiligheid.
In de praktijk hebben sekswerkers in de maatschappij niet dezelfde rechten als bijvoorbeeld andere ZZP-ers. Het is zeer lastig en soms zelfs onmogelijk om een bankrekening te krijgen als sekswerker, laat staan een hypotheek. Ook verzekeringsmaatschappijen en betaaldiensten om bijvoorbeeld een pin-automaat te huren, weigeren sekswerkers regelmatig. Tijdens de corona lockdowns werd ook pijnlijk duidelijk dat sekswerkers geen financiële steun kregen vanuit de overheid.
Bij1, D66 en PvdA/GroenLinks vinden dus dat sekswerk uit het strafwetboek geschrapt moet worden. En dat is iets waar sekswerkers-organisaties en ook Amnesty International het zeer mee eens zijn. De kanttekening die gemaakt moet worden, is dat D66 in de laatste regeringsperiode in stemgedrag niet altijd voor sekswerkers de juiste keuzes maakten.
Volt is een partij die zich niet volledig uitspreekt voor decriminalisering, maar wel een inclusief beleid wil voor sekswerkers en Volt tegen de Wet Regulering Sekswerk.
Politieke partijen die het sekswerkers lastig maken
Het mag geen verassing zijn, de christelijke partijen ChristenUnie, SGP en CDA zijn in principe tegen sekswerk. In de partij-programma’s is het tekenend ze ook altijd spreken over prostitutie en nooit de term sekswerk gebruiken. SGP gaat daar het verste in, die wil een totaalverbod op prostitutie. ChristenUnie wil dat ‘kopen van seks’ strafbaar wordt voor klanten, tenzij de sekswerker geregistreerd staat bij de gemeente volgens de WRS. Daarbij moet een sekswerker beoordeeld worden door een ambtenaar en moet de sekswerk privacy opgeven door met persoonlijke gegevens in een database terecht te komen.
CDA zegt eigenlijk vrij weinig in hun verkiezingsprogramma, maar we weten dat bij de partij, o.a. door vele uitspraken van Anne Kuik, er ook een voorkeur is om het ‘kopen van seks’ strafbaar te maken. De partij van Pieter Omtzigt, NSC, schrijft grotendeels hetzelfde op als CDA. Wat dus vrij weinig is. Het is onduidelijk welke kant ze dan precies op gaan, maar het lijkt uitgesloten dat ze voorstander van decriminalisering zijn.
Deze partijen zijn stil over sekswerk in hun verkiezingsprogramma.
Van de meeste partijen is in het verkiezingsprogramma niks terug te vinden over sekswerk. Als het niet belangrijk genoeg is om het in de vaak tientallen pagina’s tellende programma’s op te nemen, dan weet je wellicht al genoeg. Het hangt er maar net van af hoe in een coalitie de stemming is, zoals we in het verleden hebben gezien dat VVD zomaar meestemt met ChristenUnie hun anti-prostitutie wetgeving.