Vrouwen- en mannenbreinen reageren hetzelfde op seksplaatjes

Man of vrouw maakt niet uit bij de verwerking van seksuele beelden in het brein. „Genderverschillen in seksuele expressie hebben geen biologische basis.”

Er is bij mannen en vrouwen geen verschil te vinden in hersenactiviteit als ze kijken naar seksuele foto’s en video’s. In die eerste verwerking van visuele seksuele stimuli (door ongeveer tien verschillende hersengebieden) reageren mannen- en vrouwenbreinen hetzelfde. Dit blijkt uit een meta-analyse van 61 hersenscanstudies, waarbij gekeken werd naar de reactie op seksuele stimuli en op neutrale video’s en plaatjes, zoals van landschappen of sportwedstrijden.

Opgeteld gaat het om hersenscans uit de periode 2001 tot 2018 van in totaal 1.850 proefpersonen die in een fMRI naar pornografie en neutrale beelden lagen te kijken, zo schrijven de hersenonderzoekers van het Max Planck-instituut in het Duitse Tübingen deze week in de PNAS.

Uit eerdere kleinschaliger onderzoeken en analyses waren wel verschillen gevonden in de seksuele visuele prikkelverwerking bij mannen en vrouwen, maar veel andere onderzoeken vonden juist weer geen verschil. Dit neurologische onderzoek gaat overigens niet over de subjectieve ervaring van de beelden, die bij mannen en vrouwen vaak wel kan verschillen. Tussen homoseksuelen en heteroseksuelen werd in het PNAS-onderzoek nog wel een relatief klein verschil in hersenactiviteit gevonden, maar dat kan ook vooral zijn ontstaan door het verband tussen linkshandigheid en homoseksualiteit, zo schrijven de onderzoekers.

Altijd zin

Hoogleraar seksuologie Ellen Laan (Amsterdam UMC), die twee jaar geleden met Rik van Lunsen het overzichtswerk Seks, een leven lang leren publiceerde, toont zich desgevraagd blij verrast over het nieuwe onderzoek. Laan: „Dit onderzoek laat opnieuw zien dat mannen en vrouwen op het gebied van seks vooral gelijk zijn. In strijd met het populaire idee dat mannen seksuelere wezens zijn dan vrouwen, zie je hier dat mannen- en vrouwenbreinen even sterk reageren op visuele seksuele prikkels.” En desondanks worden er nog steeds heel veel genderstereotype opvattingen verkondigd, zegt Laan. Bijvoorbeeld over dat mannen ‘van nature’ altijd zin zouden hebben terwijl vrouwen juist moeilijk opgewonden zouden worden.

Maar die gelijkheid blijkt niet alleen dit neurologische onderzoek, zo legt Laan uit. „Deze conclusies sluiten aan op mijn eigen promotieonderzoek en dat van Erick Janssen van al weer 25 jaar geleden. Daaruit bleek dat de genitalia van mannen en vrouwen op vergelijkbare manier reageren op visuele seksuele prikkels. En ook in de genderverschillen in seksueel gedrag blijken de verschillen tussen mannen en vrouwen gering, zo blijkt uit meta-analyses, en bovendien nemen ze af. In 1993 waren die verschillen echt groter dan nu in 2010. Daarom veronderstellen we dat genderverschillen in seksuele expressie tussen mannen en vrouwen geen biologische basis hebben maar duiden op verschillen in individuele ontwikkeling, die cultuurbepaald zijn.”

In de nieuwe meta-analyse is ook gekeken of er bij mannen en vrouwen structurele, anatomische verschillen bestaan in de drie belangrijkste hersengebieden voor visuele seksuele prikkelverwerking: de amygdala, de anterior cingulate cortex en de rechter insulaire cortex. In totaal werden 29 relevante onderzoeken gevonden, geen daarvan gaf een verschil in de hoeveelheid grijze hersenmassa in die gebieden.

Bron: NRC

Belangrijke informatie over reizen met seksspeeltjes

In sommige landen hebben het boarden en de douane controle Kafka-easque proporties aangenomen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je als seksueel actieve reiziger beter in eigen land kan blijven. Er zijn een aantal dingen waar je op moet letten als je van plan bent om seksspeeltjes mee te nemen (en wie is dat niet?) en wij zetten ze even voor je op een rij.

Wat mee te nemen: Zelfvertrouwen en gezond verstand

Waar je ook naar toe gaat, vergeet niet je zelfvertrouwen en gezond verstand mee te nemen. Douane en grondpersoneel heeft het recht om je bagage door te zoeken, maar ze hebben niet het recht je aan te spreken op intieme producten die je bij je hebt. Je hebt net zo veel recht op het meenemen van condooms of een dildo als op het bij je hebben van tandpasta.

Maar denk ook even goed na over wat je in je handbagage stopt. Als zelfs nageltangetjes en pincetjes worden afgepakt door de douane, dan kun je je wel voorstellen wat ze doen met handboeien en zweepjes.

De Do’s en Don’ts van reizen met seksspeeltjes

  • In reisbrochures of websites met vliegveldinformatie vind je verrassend weinig over het reizen met seksspeeltjes. In Zweden of de UK zullen ze waarschijnlijk niet vreemd opkijken als je je Tarzan meeneemt, maar in sommige landen (zie hieronder) zal hij direct in de afvalbak verdwijnen. Sla de volgende tips dus niet in de wind:
  • Neem geen seksspeeltjes mee die je al te dierbaar zijn. Als de vliegveldbeveiliging ook maar denkt dat er reden is om te twijfelen aan de veiligheid, dan hebben ze het recht om artikelen te confisqueren en dan ben je het kwijt. Zonder pardon. Ook al ben jij van mening dat ze het volkomen bij het verkeerde eind hebben, je trekt uiteindelijk aan het kortste eind. Het is in dat geval aan boord zonder, of thuisblijven met.
  • Handbagage wordt doorgaans met de hand gecheckt, dus stop al je seksspeeltjes en intieme producten weg in de bagage die je incheckt. Het wordt bovendien niet gewaardeerd als je seksspeeltjes in je handbagage stopt, omdat het vermoeden zou kunnen bestaan dat je van plant bent die tijdens de vlucht te gebruiken. Oplaadbare en elektrische seksspeeltjes in je handbagage stoppen is een absolute “no-go”. De krachtbron, de draden, de componenten en de metalen onderdeeltjes worden gedetecteerd via de beveiligingsscan en de kans is groot dat je ze achter moet laten.Haal altijd batterijen uit je speeltjes. Ook als je denkt dat ze niet zo maar aan kunnen gaan. De nieuwste speeltjes hebben vaak kleine bedieningsknopjes en gaan tamelijk eenvoudig trillen als ze in de verdrukking komen (wat makkelijk gebeurt door al het gooi-, smijt- en stapelwerk van de bagage-afhandeling). Vliegtuigmaatschappijen zijn bang dat apparatuur op batterijen per ongeluk aan gaat en dan oververhit kan raken.
  • Pak glazen dildo’s altijd goed in. Het zou sonde zijn als die zouden breken. Doe ze bijvoorbeeld tussen je kleding, zodat schokken tijdens de reis worden geabsorbeerd.
  • Draag geen (BDSM) lingerie met metalen tijdens de vlucht. Een strap-on harnas of SM-kleding dragen onder je normale kleding kan de metaaldetectoren af laten gaan, waardoor je gedwongen zult worden het uit te trekken. Doe dergelijke artikelen om diezelfde reden ook niet in je handbagage. Je wilt dat niet uit hoeven leggen en al helemaal niet in moeten leveren.
  • Ook het reizen met piercings kan al voor problemen zorgen. Hoewel een detector op een vliegveld in de meeste gevallen niet af zal gaan als je een piercing draagt, is het echt aan te bevelen om piercings uit te doen voordat je gaat boarden. Stop ze in de koffer die je incheckt tussen je sokken en zwembroekjes. Als je dat echt niet wilt of als je je piercing niet uit kunt doen, gebruik dan piercings van materialen die metaaldetectoren niet af laten gaan (bijvoorbeeld van goud, chirurgisch staal, titanium of kunsttof). Het probleem is een beetje dat als de detector toch afgaat (bijvoorbeeld vanwege je riem of je grote horloge) je de kans loopt dat je alsnog je piercings moet uitdoen op sommige vliegvelden. Wees er op voorbereid dat je apart genomen wordt en gefouilleerd zult worden. Blijf kalm en leg uit dat je (genitale of tepel) piercings hebt en dat die wellicht voor het alarm hebben gezorgd. Neem bijvoorbeeld een foto mee van je piercing die je kunt laten zien aan de beveiligingsbeambte. Dit is overigens geen garantie dat ze het sieraad niet zelf zullen willen inspecteren. In dat geval zal iemand van hetzelfde geslacht je onderzoeken.
  • Niet in alle landen kunnen ze het waarderen als je je anders voordoet of kleedt dan in je paspoort is vermeld. Dus als je bezig bent met sekse-operaties, travestiet bent, of zelfs als je er als vrouw mannelijk uitziet, kan dat tot discussies (en vertraging) leiden. Zeker als je reist naar of in de USA. Wees voorbereid. Neem bijvoorbeeld een verklaring mee van je therapeut of arts, voorzien van zijn contactinformatie.
  • Bereid je voor. Check de douane informatie van de landen waar je naar toe gaat, maar ook van landen waar je tussenstops maakt. In een staat als Texas bijvoorbeeld ben je in overtreding als je meer dan 3 vibrators bij je hebt. In streng katholieke landen zoals Colombia is het strafbaar als je je voordoet als een ander geslacht dan in je papieren staat. Maar ook in Japan staan ze daar niet erg begripvol tegenover. Als je twijfelt, sla dan voor de zekerheid het telefoonnummer van het Nederlandse consulaat of de Nederlandse Ambassade van het land dat je bezoekt op in je mobieltje. In andere landen doen ze daar weer veel minder moeilijk over (zoals in Thailand, Brazilië en de Filipijnen).

Landen waar seksspeeltjes verboden zijn

In sommige landen is het verboden om seksspeeltjes bij je te hebben. Het zijn vooral landen met strenge religieuze wetgevingen in Azië waar je op je hoede moet zijn:

  • Thailand: Het zal je verrassen dat seksspeeltjes en prostitutie illegaal is in Thailand, terwijl je op Sukhumvit Road in Bangkok de ene na de andere seksshop ziet en struikelt over de bordelen. Toch is het waar. De seksshop eigenaren worden dan ook met enige regelmaat en met veel bombarie opgepakt, om later die dag weer vrijgelaten te worden zodat hij zijn zaakjes weer kan voortzetten. Er is een vaag soort van tolerantie op het gebied van seks in Thailand, die op gespannen voet staat met Victoriaanse denkbeelden. Neem geen risico en laat je seksspeeltjes thuis.
  • India: Ook in India is er een wat ambivalente houding ten opzichte van seksspeeltjes. Er zijn een aantal webshops in India en op sommige stations kun je vibrators kopen. Maar er is wetgeving die bepaalt dat het verboden is om ‘tegennatuurlijke seksuele handelingen’ te verrichten. Dit staat op gespannen voet met het grondrecht in India op individuele seksuele keuzes, maar toch kan het hebben van een seksspeeltje gezien worden als iets pervers.
  • Maleisië: Ook in Maleisië heerst er een dubbele moraal. In Kuala Lumpur struikel je over de bordelen, terwijl ze officieel illegaal zijn. De conservatieve islamitische regering heeft de verkoop en import van seksspeeltjes verboden.
  • Vietnam: Net als de andere Aziatische landen hierboven, zijn seksspeeltjes ook in Vietnam niet gewenst. Sinds 2011 is de import en verkoop ervan illegaal.
  • Japan: Je zult in Japan hele vreemde seksspeeltjes tegenkomen, bijvoorbeeld met Hello Kitty afbeeldingen erop, of konijntjes en dolfijnen. Fabrikanten doen dit om te voorkomen dat ze in de problemen komen met wetgeving die obsceniteiten verbiedt. Dat betekent meteen dat je beter geen realistische dildo mee kunt nemen.
  • Saoedi Arabië en Verenigde Arabische Emiraten: De Sharia verbied porno en seksspeeltjes worden gezien als iets dat in strijd is met deze strenge islamitische wet. Overigens is in 2015 wel een Halal seksshop in Mekka geopend die ‘producten verkoopt om de intimiteit tussen man en vrouw te bevorderen’. In de praktijk betekent dit dat er lingerie wordt verkocht, en geen dildo’s. Ook ‘massageapparaten die immoreel zijn’ zijn verboden.
  • Malediven: Pornografie is streng verboden op dit tropische paradijs en seksspeeltjes vallen onder hetzelfde regime.
  • Verenigde Staten: In het grootste deel van de USA zijn seksspeeltjes volkomen legaal. Maar niet overal. In de staat Alabama zijn ze verboden en in Texas mag je niet meer dan drie vibrators in je bezit hebben.

Wat moet je zeker wél inpakken?

Als je dan toch een checklist aan het maken bent voor je vakantie, zet daar dan de volgende dingen nog even op:

  • Glijmiddel. Stress, klimaatveranderingen, een jetlag en veranderingen in je dieet kunnen je natuurlijke balans flink verstoren. Glijmiddel is daardoor handiger dan ooit. Maar pas op. Op veel internationale vliegvelden mogen verpakkingen niet meer dan 100 milliliter vloeibare substantie bevatten. Een grootverpakking glijmiddel wordt dus direct geconfisqueerd. Sommige vliegvelden vereisen dat je verpakkingen in een zak doet. Wanneer een verpakking niet in de zak past, dan mag je deze niet meenemen. Veel vliegvelden werken met een maximaal aantal vloeistofverpakkingen, bijvoorbeeld 10 stuks. Hou het dus op 1 kleine verpakking. In onze webwinkel is een ruime keuze. Weet je niet welke je moet kiezen, lees dan eerst dit artikel.
  • Mini vibrators zijn een absolute aanrader. Ze wegen haast niks en je kunt ze discreet wegbergen. Een douanebeambte weet wat het is, maar het zal niet de aandacht van overige reizigers trekken.
  • Ook massagevibrators, zoals de Lelo Smart Wand zijn ideaal. Je kunt namelijk zeggen dat je deze om gezondheidsredenen bij je hebt (“ik heb toch zo’n last van mijn rugspieren”).
  • Oplaadbare vibrators zijn erg handig. Die zijn in het algemeen erg stil en je hoeft geen batterijen mee te nemen. Op veel vliegtuigen zijn de regels voor het inpakken en meenemen van batterijen nogal vaag. Stop geen batterijen in je handbagage. Als het even kan neem je een oplaadbare vibrator niet opgeladen mee (dan kan hij niet per ongeluk aangaan). Zorg wel dat je de juiste oplader en stekker bij je hebt.
  • Condooms. Tsss. Moeten we dat echt nog uitleggen?

Bron: NBR Plaza

Kim Holland vindt porno rolmodel van diversiteit

In Nederland is er altijd discussie over diversiteit in de media, want het moet een afspiegeling zijn van de maatschappij. In de porno is het volgens Kim Holland geen probleem.

Deugen

Volgens de pornodiva van Nederland hebben ‘witte partijen’ de mond vol over diversiteit, maar doen ze er weinig aan. Als er al eens diversiteit in films en series zijn, zijn is het volgens haar geforceerd: “Netflix forceert zich tot series waarbij alle rassen en gezindten al dan niet vredig bij elkaar in 1 flatgebouw wonen (Slasher, bijvoorbeeld). Al met al geforceerde diversiteit om vooral te laten zien hoe de mensheid het beste kan ‘deugen’. En dat een donkere man vaak flink geschapen is, is dan misschien een leuke bijkomstigheid.”

Porno

In haar blog laat ze weten dat het in de porno helemaal anders is. Iedereen werkt samen ongeacht elk ras, want niemand staat er volgens haar stil bij iemands afkomst. “We werken met mensen. En nu er in de media zoveel nadruk op diversiteit wordt gelegd, hadden we opeens zoiets van: ‘verrek, wij zijn eigenlijk best divers.’ En zo moet het zijn.” Ze hoopt dan ook dat Nederland een voorbeeld neemt aan de porno.

Bron: Panorama

Sekspoppen uit Zwols bordeel nu alweer versleten…

Een primeur in ons land: het eerste bordeel waar je seks kunt hebben met een pop opende in februari de deuren in Zwolle. Nog geen half jaar blijkt dat de dames van siliconen alweer versleten zijn, zo meldt De Stentor.

Aan het dagblad vertelt eigenaresse Priscilla van Limbeek dat ze dit niet aan had zien komen – dat nu al twee dure sekspoppen zijn afgeschreven. “Ze zijn gewoon versleten, omdat ze zo veelvuldig gebruikt worden.’’

Poppenkamer

Het privéhuis, genaamd Zwols Pleziertje, zit op de plek van voormalig bordeel Eros aan de Kamperstraat. Er zijn drie kamers voor het reguliere werk, twee kleine kamertjes waar heren zich laten bedienen door een speciaal apparaat dat is verbonden met een televisietoestel, én een speciale poppenkamer.

Op meerdere plekken in Nederland schijnt hiermee geëxperimenteerd te worden, maar in Zwolle zit het eerste bordeel waar je daadwerkelijk kunt seksen met een pop. Of nou ja, een versleten pop dan inmiddels, al schijnt Priscilla een nieuw exemplaar te hebben besteld.

Bron: InDeBuurt

Hoe ziet de toekomst van de Wallen eruit? Vier scenario’s

In vier scenario’s schetst Halsema de mogelijke toekomst van de prostitutie op de Wallen. Een combinatie van verschillende elementen is mogelijk.

1. De gordijnen gaan dicht

Deze optie zou het aanzien van de Amsterdamse Wallen drastisch veranderen. Jaarlijks komen drommen toeristen naar de stad, om zich in the red light district te vergapen aan de prostituees achter de ramen.

Dat is dan voorbij: de gordijnen gaan dicht, de vrouwen verdwijnen uit het zicht. Burgemeester Femke Halsema spreekt van een ‘etalage­verbod’, waarbij de open peeskamers veranderen in besloten bordelen. “De vrouwen zitten niet meer achter de ramen en kunnen dan op hun eigen manier hun bedrijf voeren en eventueel klanten werven via apps of online.”

Het voordeel van deze optie is dat prostitutie geen toeristenattractie meer is, hetgeen een dempend effect kan hebben op de drukte. Het risico bestaat dat de gluurtoeristen voortaan naar de Ruydsdaelkade gaan, waar dan nog wel raamprostitutie is.

De gemeente hoeft in dit scenario geen ramen te verplaatsen; het aantal werkplekken blijft gelijk, op 330, of neemt hoogstens een klein beetje af.

Als sekswerkers achter gordijnen verdwijnen kan dit leiden tot een gevoel van onveiligheid.

2. Geen prostitutie meer op de Wallen

Dit is de meest vergaande variant die burgemeester Halsema op tafel legt. Hierbij verdwijnen alle bordelen op de Wallen en aan het Singelgebied om elders in de stad weer open te gaan, al dan niet in andere vormen zoals een prostitutiehotel of een nieuwe prostitutiestraat. Het doel is dus niet prostitutie weg te halen zonder alternatieven.

Een verplaatsing zal de historische binnenstad een totaal ander aanzien geven: geen prostitutie meer, geen ramen. Dan gaat een van de belangrijkste toeristenattracties dicht en dat heeft ongetwijfeld invloed op de overlast voor omwonenden en ondernemers. Wellicht keren de Amsterdammers dan terug in hun historische centrum om eens te kijken hoe mooi het daar ook al weer is.

Zoals bij alle vergaande maatregelen zijn de obstakels talrijk.Waar gaan de ramen naartoe? Weinig Amsterdammers zitten te wachten op sekswerk in hun buurt. En een plek buiten de bewoonde wereld is al snel gevaarlijk. “Veiligheid is een probleem,” erkent Halsema. “Bij verplaatsing zullen we condities moeten creëren die de veiligheid van de vrouwen vergroten en mogelijkheden bieden om zelfstandig te werken en waarbij we georganiseerde misdaad op afstand houden.”

Een prostitutiehotel aan de rand van de stad is ook een optie, zegt Halsema. Daar kunnen sekswerkers voor korte tijd een kamer huren en naast bezoekers ook online klandizie ontvangen.

Als de gemeente de ramen weghaalt van de Wallen, zal dat leiden tot juridische gevechten. De economische belangen zijn immers groot. Vastgoedeigenaren, exploitanten, horeca, erotische clubs verdienen allemaal aan prostitutie op die plek. Verplaatsing betekent dat de gemeente deze partijen moet uitkopen of compenseren en dat gaat heel veel geld kosten, los van de vraag of dit juridisch mogelijk is.

Voor sekswerkers die nu op de Wallen werken, zijn de veranderingen groot. Het gevaar dreigt dat zij in de illegaliteit verdwijnen.

3. Verplaatsing van een deel van de ramen.

Dit is een gematigde versie van optie 2: niet alle ramen op de Wallen en in het Singelgebied gaan dicht, maar een deel. Elders in de stad zullen ramen of bordelen opengaan.

Deze variant is minder ingrijpend en dus hoeft de gemeente minder vastgoedbezitters of exploitanten te compenseren.

Een voordeel kan zijn dat deze variant politiek het meest haalbaar is, omdat de andere opties te drastisch zijn voor de gemeenteraad.

Nadeel is dat de impact op het toerisme en overlast in het gebied minder is: nog altijd blijven voldoende ramen open om bezoekers en vrijgezellenfeesten een rondje over de Wallen te laten maken. Sekswerkers die achter de ramen willen werken, krijgen hiertoe minder mogelijkheden.

In deze variant doemt ook de vraag op: waar moeten de ramen naartoe in deze stad en hoe veilig is het daar?

4. Meer ramen op de Wallen

Ook een variant: juist méér prostitutie op de Wallen en in het Singel­gebied. Deze optie is in tegenspraak met de wens om de drukte in de binnenstad terug te dringen. Meer ramen zullen tenslotte meer toeristen trekken. Halsema zegt dat ze deze variant vooral ziet in combinatie met het sluiten van de gordijnen. Daardoor neemt de zichtbaarheid af maar zullen er door de beschikbaarheid van werkplekken minder sekswerkers uitwijken naar de illegaliteit.

De politieke haalbaarheid is lastig. Hoe kunnen christelijke partijen instemmen met meer prostitutie en hoe kunnen fracties die strijden tegen de drukte in de binnenstad een uitbreiding van de Wallen verdedigen?

Dit zou een haalbare variant kunnen zijn als de extra ramen sekswerkers, die nu bijvoorbeeld vanuit huis werken, uit de illegaliteit halen. Dan zijn ze zichtbaar en dus beter beschermd tegen misstanden.

Aanvullende maatregelen:

– Tourniquets of hekjes die de toegang tot de Wallen beperken. Haarlem werkt met betaalde toegang tot de prostitutie in de binnenstad, in Hamburg zijn de straten waarin prostituees werken, afgesloten. “Het is vergaand,” zegt Halsema, maar het ligt nu wel op tafel.”

Nadeel is dat beperkte toegang een enorme impact heeft op de binnenstad, die toch vrij toegankelijk zou moeten zijn voor bezoekers, maar vooral voor Amsterdammers.

– Oprichting van een of meer prostitutiehotels. Hier kunnen sekswerkers hun klanten ontvangen in werkkamers die ze voor korte tijd kunnen huren.

Is raamprostitutie nog wel van deze tijd?

Onderstaande is een artikel van DeMorgen uit België.

Is raamprostitutie ‘niet meer van deze tijd’? Die vraag wordt bij onze noorderburen hardop gesteld nu de raamwerkers op de Amsterdamse Wallen dreigen te verdwijnen. Historicus Hans Vandecandelaere ziet ook bij ons een gedaalde tolerantie voor ‘zichtbare ontucht’, of het nu om een erotisch massagesalon in Bertem gaat of vitrines in de Brusselse Aarschotstraat.

“Het moet anders op de Wallen”, zo kondigde de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema (GroenLinks) vorige week vier mogelijke scenario’s aan om de traditionele raamprostitutie in de binnenstad te hervormen. Vooral de massale toestroom van toeristen maakt de situatie onhoudbaar – de raamwerkers zijn een attractie geworden – maar er heerste ook een andere discussie: is raamprostitutie nog wel ‘van deze tijd’? Neen, antwoordde de helft van de Amsterdammers bij een grootschalige bevraging in opdracht van Het Parool. Een mening die ook Halsema lijkt aan te hangen.

Dat geldt alvast niet voor Brussels historicus Hans Vandecandelaere, die in zijn recente boek En vraag niet waarom. Sekswerk in België een gedetailleerd helikopterbeeld schetst van de branche in ons land. “Kunnen we ons ook even verplaatsen in de duizenden mensen die er nog van leven? De overlast in sommige raambuurten is veel te vaak de aanleiding om hun hele bestaansrecht in vraag te stellen.”

Ook in ons land is de tolerantie voor openlijk sekswerk dalende: van de herdoopte Aarschotstraat aan het Brusselse Noordstation – het gedeelte zonder raamprostitutie wordt vanaf 1 januari de Keulenstraat vanwege ‘de negatieve connotatie’ voor bewoners – tot het massagesalon in het Vlaams-Brabantse Bertem dat deze week de deuren moet sluiten na een rist aan buurtklachten.

Drie van de vier scenario’s voor de Wallen spreken over het verplaatsen of minder zichtbaar maken van de ramen. Tekenend voor onze moderne omgang met raamwerkers?
Hans Vandecandelaere: “Zeker. In Amsterdam waren al een derde van de ramen verdwenen, in Rotterdam of Utrecht zijn raambuurten integraal gesloten en nog internationaler zie je dat in Soho (Londen, MM) of Tokio alle zichtbare hotspots dichtgaan. In die discussies zie je vaak dezelfde elementen terugkeren: het argument ‘mensenhandel’ wordt bijvoorbeeld vaak misbruikt als glijmiddel voor de publieke opinie. Net als de overlast is dat een component waar je rekening mee moet houden, maar meestal draait het om stadsvernieuwing: lokale besturen willen wijken die ‘trendy’ zijn. Die internationale tendens sijpelt ook in België door.”

Hoe zit het met de raamprostitutie in ons land?

“In Wallonië is men de ramen vrij consequent gaan sluiten sinds de eeuwwisseling, maar in Vlaanderen en Brussel blijft een zekere marge voor vitrines. Het Schipperskwartier in Antwerpen is nog steeds het absolute bewijs dat je dankzij gerichte investeringen een harmonie tussen het prostitutiewerk en de leefbaarheid van de buurt kan bekomen, terwijl er in Gent of Schaarbeek eerder consolidatie is: ‘minder ramen, beter ingericht’. Als je nu in de Aarschotstraat zou gaan kijken, tref je geen krot met een plank op de grond aan, maar een mooie, verzorgde kamer. Op dat vlak zijn er stappen gezet, hoewel de Aarschotstraat qua overlast een ramp blijft.

“De negatieve perceptie is trouwens deels een cliché: in een stad als Gent hoor ik van politiemedewerkers dat het vooral een kleine groep buurtbewoners is die luid klaagt, tegenover een grote zwijgende meerderheid die er best mee kan leven. Maar het verval houdt inderdaad wel aan. Oostende wordt straks de eerste stad die de raambuurt helemaal zal sluiten en verplaatsen naar een nieuw eroscenter in de haven, en de ramen en champagnebars aan de steenwegen zoals in Wevelgem liggen onder vuur.

“Maar in welke mate zien we een branche die misschien uit zichzelf zal uitdoven? Er is zware concurrentie met de digitale marktplaatsen voor sekswerk. Er is de laagdrempeligheid van het internet, maar ook de mogelijkheid om op voorhand te screenen voor zowel klant als sekswerker. Uit een studie van de KU Leuven bleek in 2015 dat slechts 17 procent van de omzet achter de ramen wordt gedraaid, tegenover 55 procent via escort en privéontvangst. Er is jammer genoeg geen vergelijkingspunt in de tijd, maar de raamwerkers zelf maakten tijdens mijn veldwerk gewag van minder klanten.”

Is dat wel een goede zaak? In de Nederlandse krant Trouw stelt onderzoeker Joep Rottier (Universiteit van Utrecht) dat de positie van sekswerkers niet verbetert als ze uit het gezichtsveld verdwijnen.

“Of het de beste optie is, doet er in feite niet toe. De veel grotere niet-zichtbare sector gaat niet verdwijnen en ook die zullen we dus met zorg moeten proberen omringen. Maar zichtbaarheid is zeker handig voor de hulpverlening en controle door de politie, en inpassing in een degelijk stedelijk weefsel biedt veiligheid en sociale controle aan de sekswerkers. Veel van de sekswerkers verkiezen sowieso de ramen boven de straat, want de drempel voor het raam laat nog steeds een controlecheck toe: uit een ‘goeiedag’ of prijsafspraken kan je veel opmaken over de bedoelingen van een klant.”

Toch blijft de perceptie wrang: een vrouw of transgender achter een raam lijkt erg kwetsbaar. Kunnen we dat wel gedogen?
“We moeten dringend af van het beeld van ‘kwetsbare meisjes die hun lijf als koopwaar aanbieden’, de gemiddelde prostituee is een stevig gebekte tante die goed beseft welke dienst ze aanlevert. De hoge mobiliteit bij sekswerkers bewijst dat het geen onbekwame mensen zijn: ze wisselen van werkplaats tussen Schaarbeek en Nijmegen om de werkcondities te evalueren, of proberen eens een massagesalon of champagnebar uit. In de Roemeense gemeenschap helpen vriendinnen elkaar met het vinden van goede ramen.

“Sekswerk is zeker risicovol, maar het gaat daarom niet altijd om slachtoffers van mensenhandel of uitbuiting. Met uitzondering van de Hongaarse Roma, Nigerianen en sommige Albanese circuits is de sector van de raamprostitutie best clean, hoor ik vanuit verschillende politiecellen Mensenhandel. De zware dwang is er uit.”

Hoe zorg je dan dat ook bewoners de vitrines omarmen?

“We moeten de overlast in veel raambuurten ambitieuzer aanpakken, case per case. De situatie in Sint-Joost-ten-Node, midden in een woonwijk, is zwaar problematisch en daar kan je misschien een sluiting overwegen. Voor de Aarschotstraat denk ik dat investeringen de oplossing zijn. Maak de straat autoluw, zorg voor meer agenten op straat of beboet sluikstorters. Kijk maar naar Gent en Antwerpen: daar heb je voorbeeldige raambuurten in wijken die bruisen. Als je dat sociale weefsel stimuleert, creëer je bovendien een context van empowerment voor de sekswerkers zelf. Dat lijkt me toch veiliger dan de activiteiten te verplaatsen naar een afgelegen industrieterrein buiten de stad.”

Halsema oogst met Wallenplannen bewondering in de gemeenteraad

Er is bewondering voor de open aanpak van burgemeester Halsema bij de verandering die zij wil op de Wallen. Vooral de optie om het aantal werkplekken uit te breiden kan op enthousiasme rekenen.

Zelfs oppositiepartij VVD schiet niet meteen in de weerstand na de aankondiging van burgemeester Halsema dat het anders moet op de Wallen. “Het is moedig van de burgemeester om een open discussie aan te gaan,” zegt duo-raadslid Daan Wijnants (VVD). “Sekswerk hoort bij Amsterdam én bij de Wallen. We moeten geldverslindende opkoopprojecten voorkomen. Maar in de strijd tegen mensenhandel zijn stappen nodig.”

Coalitiepartijen GroenLinks en D66 zijn vooral blij dat méér werkplekken voor prostituees ook een optie is in de plannen van de burgemeester. “Evident is dat er werkplekken bij moeten komen, waar dat precies is gaan we graag bespreken met de sekswerkers en de stad,” zegt fractieleider Femke Roosma van GroenLinks.

D66 ziet mogelijkheden om te experimenteren met een nieuwe vorm van prostitutie op de Wallen. “Ik vind uitbreiding een zeer charmant idee, bijvoorbeeld in combinatie met het sluiten van de gordijnen, want het is een feit dat er nu te weinig werkruimte is. Ik zou voorstander zijn van een proef met sekswerkers en raamexploitanten die hiervoor openstaan,” zegt D66-raadslid Alexander Hammelburg. “Maar dan is het wel belangrijk dat op deze werkplekken de online klandizie welkom is, iets wat volgens de huidige regels voor raambordelen niet mag.”

De extra werkplekken hoeven wat Roosma betreft niet per se op de Wallen erbij te komen, waar nu ongeveer 330 raambordelen zijn gevestigd. “Het gaat erom dat er meer veilige en legale werkplekken komen, ik zou zeggen op andere plekken dan de Wallen.”

Absurd

Coalitiepartner PvdA twijfelt juist aan uitbreiding. “Ik hoor terug dat het steeds lastiger wordt om goede omzetten te draaien achter de ramen,” zegt PvdA-raadslid Dennis Boutkan. “Je moet durven kijken naar nieuwe vormen van prostitutie en dan vind ik een prostitutiehotel een interessante optie om te onderzoeken.” Dit zijn complexen met werkkamers zonder ramen aan de openbare weg. Deze prostitutiehotels zijn een veilig en legaal alternatief voor thuiswerkers, een vorm die Amsterdam nu nog niet kent maar vooral in Duitsland populair is.

Diederik Boomsma (CDA) is blij dat ook de optie op tafel ligt om te stoppen met raamprostitutie op de Wallen. “Daar pleiten wij al heel lang voor, dus dat is winst. Ik hoop dat meer partijen zich hier voor uitspreken. Prostitutie als toeristische attractie is onwenselijk.” Het liefst zou het CDA zien dat raamprostitutie in zijn geheel uit de stad verdwijnt. Een combinatie van verplaatsing van de ramen uit de Wallen en elders de gordijnen dicht, benadert deze wens. Het scenario waarin meer ramen op de Wallen mogelijk zijn, noemt Boomsma ‘absurd en slecht.’

De coalitiepartijen zeggen allemaal dat ze het belangrijk vinden dat sekswerkers gehoord worden over de veranderingen op de Wallen. Zelfs als zij ervoor pleiten dat het aantal raambordelen zoals nu op 330 blijft, moet dat serieus genomen worden, vindt D66’er Hammelburg. Boutkan ziet dit anders: “Sekswerkers hebben niet het laatste woord, de Wallen zijn zeker ook van de bewoners en die hebben het zwaar door alle toeristische overlast. Zij moeten een belangrijke stem krijgen.”

Bron: Parool

Sekswerker is niet de enige op de Wallen

Femke Halsema is de zoveelste burgemeester die de Wallen wil veranderen. Toch is de manier waarop zij dit aanvliegt behoorlijk leep, vergeleken met de pogingen van haar voorgangers. Deze week opende Halsema de beruchte discussie niet met een actieplan of nota maar via een simpel procedé: ze formuleerde drie uitgangspunten waaraan het toekomstige beleid voor de Wallen moet voldoen.

Een beter bestaan voor sekswerkers, minder criminaliteit, en minder overlast voor ­bewoners, zijn de eisen die ­Halsema stelt aan de toekomst van het gebied. Hoe dat vervolgens bereikt moet worden, ­mogen de betrokkenen, de rest van de stad en de gemeenteraad uitvechten.

Dat dit voor iedereen best even wennen is, blijkt wel uit de reacties. De meeste sekswerkers die al dan niet in georganiseerd ­verband een reactie gaven, zijn natuurlijk tégen verandering. ‘Wij willen hier niet weg,’ was het voorspelbare antwoord. Terwijl dat maar één van de opties is die Halsema geeft.

Op de vraag wat sekswerkers eigenlijk wél willen, komt een veel minder eenduidig antwoord, áls er al een antwoord komt. Alles bij het oude houden wellicht, maar daarvan heeft de gemeenteraad al in 2018 gezegd dat het geen optie is. Zelf een alternatief bedenken over hoe het beter moet op de Wallen, dat zijn veel sekswerkers niet gewend.

De sekswerkers zijn overigens niet de enigen die verrast zijn. Ook de oppositiepartijen ter rechter- en linkerzijde van het spectrum lijken een beetje overvallen door de manier waarop Halsema de veranderingen in gang zet. De VVD uitte voorzichtige bewondering, Bij1 van Sylvana Simons heeft nog geen ­reactie gepubliceerd, en de op sociale media altijd actieve fractievoorzitter Annabel Nanninga van Forum voor Democratie houdt zich vooralsnog stil.

Normaal gesproken reageren deze oppositiepartijen met de snelheid van het licht op Halsema’s besluiten. Het valt te prijzen dat zij nu de tijd nemen om de scenario’s goed te bestuderen, maar misschien moeten ook zij wennen aan het idee dat simpelweg ‘tegen’ zijn dit keer geen ­optie is?

Coalitiepartijen D66 en GroenLinks hadden wel hun reactie klaar. ‘De belangen van de sekswerkers staan voorop!’ zei Femke Roosma van GroenLinks. ­‘Belangrijkste gesprekspartner? De sekswerker natuurlijk!’ aldus D66’er Alexander Hammelburg. Het is duidelijk een eerste reactie, volstrekt logisch dat deze raadsleden later met een inhoudelijke reactie komen. De vraag die wel rijst: waarom stellen zij zo nadrukkelijk de belangen van de sekswerkers voorop?

Uit onderzoek blijkt dat de prostitutie op de Wallen grotendeels een aangelegenheid is van en voor mensen die nauwelijks binding hebben met Amsterdam. Ongeveer 80 procent van de sekswerkers komt uit het buitenland (Regioplan, 2014), en zeker 65 procent van de prostituanten heeft geen band met Amsterdam (GGD Amsterdam, 2015).

Slechts 5 procent van de Amsterdammers maakt van de Wallen gebruik om drugs of erotiek te kopen (OIS, 2019), en uit ditzelfde onderzoek komt naar voren dat iets meer dan de helft van de inwoners de prostitutie op de Wallen wil houden.

Dat deze coalitiepartijen als eerste de belangen van de sekswerkers benoemen, en niet die van de Amsterdammers, is net zo ouderwets als de reactie van de prostituees zelf.

Het is een stellingname die ­hoort bij de oude discussie, die ontstond tijdens Project 1012 onder Lodewijk Asscher: ben je vóór of tegen prostitutie op de Wallen? Terwijl de vraag van de huidige burgemeester een hele andere is, namelijk: hoe kan dit gebied ten beste worden veranderd voor alle Amsterdammers? Dat een gezonde prostitutiebranche er gewoon bijhoort in deze stad, wordt immers door Halsema niet ter discussie ­gesteld.

Politiek verslaggevers Michiel Couzy en Ruben Koops belichten beurtelings op zaterdag in ‘Republiek Amsterdam’ een politiek onderwerp uit de stad.

Bron: Parool

Verhuizing van de rode lampjes? Ook buiten Amsterdam is discussie

Ook buiten Amsterdam is er discussie over prostitutie in binnensteden. Verplaatsing gaat altijd gepaard met gedoe. ‘Als burgemeester moet je verdomd stevig in je schoenen staan.’

Bij ’t Poortje in Haarlem zijn 20 werkplekken. Om pottenkijkers te ontmoedigen moet 2 euro toegang worden betaald.

Het Parool, 7 juli 2019

Burgemeester Femke Halsema heeft het deze week aangedurfd de situatie op de Wallen ter discussie te stellen. Variërend van verplaatsing van de ramen tot het sluiten van bordelen of juist de uitbreiding van het aantal werkplekken: alle opties liggen op tafel.

Die discussie is interessant, maar het wordt pas echt ingewikkeld als er een besluit moet worden genomen, waarschuwt prostitutie­deskundige Rodney Haan van het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid.

Hij heeft ze al genoeg voorbij zien komen, gemeenten die bedenkingen hebben bij raamprostitutie in het oude stadshart en ambitieuze plannen hebben het sekswerk te verplaatsen.

Zijn ervaring leert dat dit soort projecten erg lang duren en een garantie zijn voor veel protest. “Als burgemeester moet je verdomd stevig in je schoenen staan. Buurtbewoners zijn meestal zeer fel tegen de komst van een bordeel, waardoor dit soort beslissingen al heel snel politiek worden, vóór of tegen prostitutie,” zegt Haan. “De acceptatie en tolerantie van sekswerk zijn heel relatief.”

In de gemeente Den Haag speelt de kwestie ook; daar worden al sinds 2010 concrete plannen gemaakt om enkele tientallen ramen in de Doubletstraat en de Geleenstraat in z’n geheel te verplaatsen naar de Sporendriehoek. Dit is een stuk grond tussen de stations HS, Centraal en Laan van NOI: een gebied waar niemand woont, omringd door treinsporen.

Een nieuw te bouwen prostitutiecentrum op deze plek is op het eerste gezicht een perfecte oplossing. Toch luidt er kritiek dat de sekswerkers uit het zicht worden verwijderd, hoewel het een legaal beroep is. Volgens oppositiepartij HSP speelt verplaatsing vooral de project­ontwikkelaars van de Haagse binnenstad in de kaart.
Werken vanuit huis

In Utrecht is het ingrijpen in de prostitutiebranche uitgemond in een hoofdpijndossier. In 2013 sloot de gemeente alle raambordelen, gevestigd in diverse woonboten langs het Zandpad aan de Vecht, vanwege het grote aantal signalen van mensenhandel, maar sinds de sluiting is er ondanks beloften nog geen legaal alternatief voor het Zandpad geopend. Dit voorjaar kondigde de gemeente aan op zoek te zijn naar drie exploitanten, die gezamenlijk 96 tot 128 nieuwe werkplekken mogen uitbaten in een nieuw te bouwen prostitutiecomplex. De bouw van dit Nieuwe Zandpad is pas voorzien in 2021, maar onder omwonenden is de weerstand al groot, schreef het AD Utrechts Nieuwsblad dit voorjaar.

Het gevolg van de verplaatsing van bordeel­ramen is volgens Haan vaak dat het aantal werkplekken afneemt, om boze omwonenden tevreden te stellen. In het uiterste geval verdwijnt de prostitutie helemaal uit het straatbeeld, zoals in Arnhem. Die stad had met het Spijkerkwartier de grootste hoerenbuurt na Amsterdam, maar sloot alle ramen in 2006 zonder alternatieven te organiseren. Het zorgde ervoor dat de vrouwen in erotisch centrum Escape in Doetinchem (zie kader) veel meer klandizie kregen. De Arnhemse sekswerkers zijn vooral vanuit privélocaties gaan werken, een grijs gebied tussen legaal en illegaal.

Read more…