Steeds meer gemeenten ontmoedigen raamprostitutie. Dat lijkt positief, maar dat is het niet, vertelt Frits Rouvoet van Bright Fame. Hij is al twintig jaar werkzaam op de Wallen om vrouwen uit de prostitutie te helpen. “Dat raamprostitutie verdwijnt, betekent niet dat prostitutie verdwijnt.”

In de politiek wordt al meer dan vijftien jaar gesteggeld over strengere regels voor sekswerk, maar het leidt tot weinig. Nu is er een andere ontwikkeling zichtbaar. Het aantal ramen is in vijftien jaar met een derde afgenomen. Waren het er tot 2010 nog vijftienhonderd, inmiddels zijn daarvan nog duizend over. Het aantal kan verder verminderen omdat gemeenten andere plannen hebben voor de panden die nu in gebruik zijn voor raamprostitutie.

Zo kocht de gemeente Amsterdam destijds ruim twintig panden van ‘pornokoning’ Charles Geerts. Hiermee verdwenen drieënvijftig ramen. Doel van het sluiten van seksbedrijven, waaronder bordeel Yab Yum, was om de criminaliteit op de Wallen te bestrijden. In plaats van prostitutieramen, zouden er boetiekjes, winkeltjes en bedrijfjes komen om de vrouwen uit de prostitutie te halen, zodat ze zelf hun broek kunnen ophouden. Dat dit project is mislukt, vindt Rouvoet ontzettend jammer. “Een raameigenaar heeft tegen mij gezegd: ‘Als de overheid had waargemaakt wat ze heeft beloofd, had ik geen dame meer achter het raam gehad. Dan waren ze allemaal uitgestapt.’ Het zijn zijn woorden, maar ze bevatten wel voor een groot deel waarheid.”

Huurprijzen stijgen

Maar het is niet alleen het aantal ramen voor sekswerk dat afneemt. Frits Rouvoet ziet dat ook de huurprijzen niet meer op te brengen zijn voor de prostituees. “Ik loop nu twintig jaar op straat en heb gezien dat de huurkosten van de ramen elk jaar stijgen, terwijl hun inkomsten dalen. Rond covid is dit nog verergerd. Toen zijn ook veel ramen gesloten.”

Een andere oorzaak van het teruglopen van de inkomsten voor prostituées heeft te maken met toerisme en toenemende controle. “Tegenwoordig zijn de Wallen helemaal met camera’s beveiligd. Dat houdt klanten die anoniem willen blijven, tegen. Daarnaast is het vanwege het toerisme zo ongelooflijk druk, of het nu wel of geen toeristenseizoen is. Het is dan echt schuifelen. Klanten gaan niet graag onderhandelen over de prijs als ze omringd zijn door mensen die meeluisteren. Vrouwen beginnen nu steeds later met werken. Toen Bright Fame begon, waren alle ramen overdag bezet, nu is dat nog maar een kwart.

Mensenhandel

In de strijd tegen criminaliteit op de Wallen werd veel verwacht van de Prostitutiewet uit 2000. Door strenge controles bij legale bedrijven zouden misstanden als vrouwenhandel en mishandeling zich gaan concentreren bij illegale bordelen, en die zouden gemakkelijk gesloten kunnen worden. Maar zeven jaar later is nog steeds niet duidelijk of de Prostitutiewet nou werkt of niet, schreef magazine De Groene in 2007. Uit de Rapportages Mensenhandel sinds 2000 blijkt dat mensenhandel in de legale branche op grote schaal voor blijft komen. En vijfentwintig jaar later lijkt er nog niet veel te zijn veranderd.

Behalve dan misschien de opvattingen over raamprostitutie. “Ruim de helft van de bevolking vindt het niet meer van deze tijd dat vrouwen achter een raam hun lichaam verkopen. Daarnaast is er sprake van mensenhandel en criminaliteit. De overheid wil nu op de Zuidas een erotisch centrum openen dat plaats moet bieden aan in totaal honderd vrouwen, mannen en transgenders in de prostitutie.” Maar de tegenstand is groot. “Daar zitten de NH, de RAI, scholen. Die willen zo’n centrum niet om de hoek hebben en zetten hun hakken in het zand.”

Thuiswerken

De afname van raamprostitutie betekent ook dat sekswerk op andere plekken plaatsvindt. “Meer vrouwen gaan vanuit huis werken of als escort bij mensen thuis of in een hotel. Dit is grotendeels een illegaal circuit en dat maakt het ook gevaarlijk. Je weet nooit bij wie je binnenstapt.

Bright Fame zet zich in om vrouwen uit de prostitutie te halen, maar dit valt niet mee. “In de regel werken vrouwen toch voor hun familie, voor hun kinderen. Stel dat ze gaan stoppen met sekswerk, dan kunnen ze vaak alleen gaan werken in de supermarkt of als schoonmaker. Ze hebben vaak geen mogelijkheden gehad om een opleiding te volgen. En een appartement kost al snel 2200 tot 3400 per maand, hoe kunnen ze dat betalen met een inkomen van een laaggeschoolde baan buiten het sekswerk?”

Ondanks alles is Frits niet moedeloos. “Je doet wat je kan. We hebben genoeg positieve ervaringen met zo’n vierhonderd vrouwen die we konden helpen eruit te komen.”

Bron: Revive.nl

De tekenen van een bordeel waren er, in een anonieme galerijwoning in Filmwijk. Het constante getik van hoge hakken, vreemde mannen die nachtenlang in- en uit de woning lopen, klachten over herrie, vrouwenstemmen in het Spaans en Roemeens. Bij buren werd door vreemde mannen aangebeld. Die bleken op zoek naar een escortbureau. Woningcorporatie Ymere wil een Almeerse huurder uit zijn huis zetten, omdat hij zijn sociale huurwoning zou gebruiken als bordeel. Maar in de rechtbank blijkt het bewijs flinterdun.

‘Er wonen gezinnen met kinderen’

Op 10 maart 2025 kwam de zaak in een stroomversnelling, toen de politie een melding kreeg van een man die naar eigen zeggen had betaald voor seks in de woning van de huurder, maar niet kreeg wat hem beloofd was. Agenten vielen het huis binnen en troffen een buitenlandse vrouw aan. Ze verklaarde escort te zijn en stond ook zo geregistreerd in het politiesysteem. “Het geeft iedereen een onveilig gevoel,” zegt Ymere daarover. “Er wonen ook gezinnen met kinderen.”

Ook zou het adres van de man zijn terug te vinden op de seksadvertentiesite kinky.nl. Bij een controle in de woning trof de politie condooms, massageolie en glijmiddel aan. “De politie ziet echt wel het verschil tussen een gewone kamer en een die bedoeld is voor prostitutie”, stelde de advocaat van Ymere.

‘Losse aannames’

Het klinkt als sekswerk, vindt ook de gemeente. Daarom dreigt Almere met een last onder dwangsom. Maar écht bewijs is schaars, vindt de advocaat van de huurder. “Het zijn allemaal losse aannames,” zegt hij. “Dat er in de woning een sekswerker is aangetroffen, zegt niets. Waar zegt ze dat ze ook werkte in zijn woning? Misschien had hij gewoon een sekswerker over de vloer.”

Ook dat hij veel mensen op bezoek heeft, zegt volgens de advocaat van de man niets. “Als zijn bezoek overlast geeft, kunnen we daar afspraken over maken. Maar om nu te zeggen dat hij illegaal een seksbedrijf runt? Dat is te snel.” Bovendien zou een straat verderop, op hetzelfde huisnummer, een bordeel zitten. “Waarschijnlijk zijn de mensen die bij de buren aanbellen gewoon in de war.”

‘Ik wil me gewoon goed voelen’

De huurder zelf, die zwakbegaafd is en moeilijk communiceert, liet zich tijdens de zitting niet alleen door zijn advocaat vertegenwoordigen, maar ook door een vrouw die zich voorstelde als zijn ex-partner, die constant over zijn arm streelt. Ongevraagd steekt ze meerdere keren haar vinger op om iets te zeggen. “Hij is geen kwade man,” zei ze. “Maar hij heeft een rugzakje.”

De huurder ontkent niet dat hij af en toe voor overlast kan zorgen. “Soms heb ik van die dagen dat er veel mensen langskomen. Dat gebeurt ook doordeweeks. Dat doe ik om me goed te voelen, maar ik kan me voorstellen dat dat soms vervelend is voor de buren.”

De advocaat van de man legt uit dat de huurder eenzaam is. “Hij heeft veel behoefte aan contact. Maar hij staat ervoor open om afspraken te maken met de buren.”

‘Te weinig bewijs’

Ook de rechter is sceptisch. Ze laat doorschemeren dat ze neigt naar afwijzing van de vordering. Vooral omdat dit een kort geding is: voor zo’n snelle procedure moet de woningcorporatie bewijzen dat er een spoedeisend belang is. Ook vond de rechter het bewijs karig. “In andere zaken zie ik vaak een proces-verbaal, plattegronden, foto’s van kamers die als seksruimtes zijn ingericht. Hier moet ik het doen met horen zeggen.”

Wel waarschuwt ze de Almeerse huurder. “Dat betekent niet dat het voor u klaar is. Ymere kan op dit moment weinig bewijzen, maar als u niets verandert in uw leven, is er een kans dat ik u hier weer terugzie.”

Zorgen over sekswerk aan huis

De zaak staat niet op zichzelf. Illegaal sekswerk wordt steeds vaker ontdekt in Almere. In vijf jaar tijd werden er 110 gevallen van illegale prostitutie ontdekt in de stad, waarvan de helft in de afgelopen twee jaar. Meestal werkten zij vanuit woningen, veelal tot grote onrust van omwonenden.

Sekswerkers mogen in Almere onder specifieke voorwaarden zelfstandig thuiswerken. Daarbij moet de sekswerker ingeschreven staan op het adres waar de activiteiten plaatsvinden en heeft ze een vergunning nodig. Is dat niet het geval, dan is er sprake van illegaal sekswerk.

Rechtszaken kunnen, door de woningnood en vele mogelijkheden om in beroep te gaan, soms lang duren. Buren hebben dan vaak al jaren meldingen gemaakt – en overlast ondervonden.

Bron: 1almere.nl

Een jaar nu kunnen sekswerkers op de Nijmeegse tippelzone terecht zonder zich te registreren bij de gemeente. Die verwachtte extra overlast, maar de vraag is: hoe staat het er nu voor op de laatste tippelzone van Nederland?

„Ik wist niet eens dat hier een tippelzone is; als niemand het me had verteld, was het me niet opgevallen.” Saar Zuidwijk geniet van de zon, zittend aan een picknicktafel in een stenen voortuin. Ze woont pas drie weken in een studentencomplex aan de Lange Hezelstraat, precies tussen de ingang van de tippelzone en het Kronenburgerpark.

Naast Zuidwijk zit student en huisgenoot Wout de Vries, die hier inmiddels anderhalf jaar woont. „Ik vind het interessant dat we überhaupt nog een tippelzone hebben”, zegt hij. „Er wordt vaak geroepen dat we ervan af moeten, maar ik heb er geen last van.” Volgens De Vries, die vanuit zijn studentenkamer uitkijkt op de tippelzone, is de situatie ook niet veranderd ten opzichte van een jaar geleden: „Het is hier gewoon rustig.” Wel schrikt hij van voorbijgangers die regelmatig hard ‘hé hoeren’ of ‘kankerhoeren’ roepen. „De sekswerkers krijgen dat dus geregeld naar hun hoofd.”

Leo van Megen woont al 23 jaar in de buurt en heeft alle ontwikkelingen van dichtbij meegemaakt. „Ik ervaar nu al een paar jaar geen overlast meer van de tippelzone”, vertelt hij. De problemen liggen in het verleden: toen de loods op de Nieuwe Marktstraat op een bepaalde tijd sloot, weken sekswerkers uit naar de omgeving van zijn wooncomplex. Klachten en praktische maatregelen door de verhuurder, zoals het weghalen van overkappingen en ondergrondse containers, losten dit op. „De overlast is drie tot vier jaar geleden opgehouden. En het opheffen van die registratie? Daar hebben wij hier helemaal niets van gemerkt.”

Laatste tippelzone

Tussen 2021 en 2023 voerde de gemeente een ‘zorgaanpak’ in: sekswerkers dienden zich opnieuw te registreren voordat zij op de tippelzone konden werken. Zo hield de gemeente zicht op wie er stond en kon een team hen gericht begeleiden naar ander werk of passende hulp. Het plan was dat de zone daardoor op termijn vanzelf zou verdwijnen.

Maar de rechter zette een streep door die aanpak en toen moest Nijmegen ineens kiezen: óf de tippelzone open voor alle sekswerkers, óf meteen dicht. Het stadsbestuur koos meteen daarna voor sluiting, maar de gemeenteraad hield dat tegen.

„Het is erg lastig om de laatste tippelzone in Nederland te zijn”, aldus een woordvoerder van de gemeente. „De voorzieningen op de Nijmeegse tippelzone (zo is er een huiskamer voor de sekswerkers, de hulpvragen van de sekswerkers worden verzameld en uitgewisseld met hulpverleners en is er beveiliging) zouden een aantrekkende werking kunnen hebben op sekswerkers van buiten de stad of over de grens.”

Aantal sekswerkers daalde

De gemeente houdt de aantallen sekswerkers en klanten van de tippelzone wel nog bij. De meest recente cijfers, die van september 2024 tot en met maart 2025 lopen, laten zien dat het aantal sekswerkers daalde van 13 sekswerkers per maand in juli en augustus 2024 naar 9 sekswerkers in maart 2025.

Van de 18 vrouwen die in 2024 een vergunning hadden, werken er nog 8 met regelmaat op de zone. Van de 10 nieuwe sekswerkers sinds juli 2024 zijn er slechts 2 actief gebleven. Ook het aantal klanten liep terug: van 1418 in heel 2023 naar 1200 in heel 2024.

6 tot 12 klanten per avond

Uit de cijfers blijkt dat er helemaal geen sprake is van die aantrekkende werking, integendeel. De gemeente meldt ook dat de sekswerkers naar de zone komen ‘voor sociale contacten en tijdbesteding’ en ‘als veilige plek om bekenden te ontmoeten’. Het aantal klanten ligt tussen de 6 en 12 per avond, van wie 80 procent regelmatig komt. Na middernacht is er nauwelijks activiteit. Er is een ‘gemoedelijke sfeer’ zonder ‘verdringing’.

Een omwonende die niet met haar naam in de krant wil „omdat ik hier als oudere dame alleen zit”, woont er nu dertig jaar. „Naar volle tevredenheid, ik heb nergens last van, nooit gehad ook. Mensen zeuren overal over. Zelfs over het spoor terwijl ze weten dat dat er al lag toen ze ernaast gingen wonen. Maar bijvoorbeeld ook over de omleiding van bussen tijdens werkzaamheden.”

In de wet staat nergens precies omschreven wat ‘overlast’ betekent. Waar burgers bij de politie melding over maken – lawaai, intimidatie, vernieling, middelengebruik, viezigheid – is juridisch versnipperd over verschillende wetten. Er bestaat ook geen aparte Wet Openbare Orde. Gemeenten bepalen zelf wat hinderlijk is en leggen dit vast in hun Algemene Plaatselijke Verordening (APV).

Eindeloos bekeuren is niet een oplossing

„Overlast is echt subjectief”, zegt Jan Jacobs, voormalig wijkagent, die veertig jaar in het Nijmeegse centrum werkte. „Wat de één hinderlijk vindt, merkt een ander niet.”

Als ‘wijkagent zorgmijders’ zag Jacobs in de praktijk hoe meldingen van overlast vaak over dezelfde personen gingen: „Ernstig verslaafde mensen met psychiatrische problematiek die tussen instellingen zwerven. Als de hulpverlening tekortschiet, komt de politie in beeld, maar bekeuringen lossen het probleem niet op.”

De gemeentewoordvoerder sluit zich daarbij aan: „Inderdaad is eindeloos bekeuren niet in iedere situatie de weg naar een oplossing.”

Het eerste kwartaal van 2025 telde de politie 1474 overlastmeldingen stad-breed, maar geen daarvan kreeg de incidentcode ‘Overlast prostitutie’ in de buurt van de zone.

Gemoedelijke sfeer

Een woordvoerder van Politie Gelderland-Zuid vat het afgelopen jaar samen: „Het is rustig op de zone en onze werkdruk is sinds het afschaffen van het pasjessysteem in 2024 niet gestegen. We denken wel dat sekswerk steeds meer online wordt aangeboden.”

Buurtbewoner Van Megen: „Ik vind het belangrijk dat de tippelzone blijft. Als deze sluit, vrees ik dat de situatie terugkeert naar vroeger, waarbij de sekswerkers hun klanten in de buurt gaan afwerken.”

„Je moet die tippelzone inderdaad gewoon behouden”, zegt gepensioneerd wijkagent Jacobs, „mét huiskamer, afwerkloods en beveiliging. Dat is veilig voor die meiden. Als je het weghaalt, krijg je straatprostitutie op andere plekken of thuisprostitutie in woonwijken. Dan weet je niet meer waar het gebeurt, en is er geen toezicht meer.”

Bron: gelderlander.nl

Een doek erover. Toegangspoorten. Gordijnen dicht. Luiken voor de ramen. Een soort bordeelflat. Verstopt. De toekomst in Alkmaar van seksstraat Achterdam zou wel eens achter gesloten deuren kunnen zitten, denkt Achterdamkamerverhuurder Cees van Ojen. ,,Dat het niet meer zo openbaar wordt. Tegenwoordig is het al schrikken als er een blote borst op tv is. Met een omroep die vervolgens bang is om 3000 leden te verliezen.’’

Het zou wel eens het antwoord kunnen zijn op de steeds preutsere, of politiek correctere, tijden. Een roderamenstraat als die van de Achterdam schuurt met dat tijdsbeeld. ,,Je ziet het nu al: als een verdwaalde toerist langsloopt, vallen de ogen uit de kassen’’, zegt Van Ojen.

Maar zijn voorspelde gesloten bordeelflat is er voorlopig niet. ,,Ik ga het niet meer meemaken. Ja, ik ben al 65, maar dat is het nieuwe 50, hè.’’

Trouw en NOS schreven dat het aantal prostitutieramen in Nederland van 1500 gezakt is naar 1000 de laatste jaren. Dat wekt de suggestie dat raamprositutie eindig is. Uitsterven zal de raamprostitutie niet zo snel, is Van Ojens overtuiging. Zeker in Alkmaar niet.

In Alkmaar is er in 2013 wel flink gesneden in het aantal ramen. Toenmalig burgemeester Piet Bruinooge had een missie, hij wilde misstanden in de prostitutie aanpakken. Met man en macht bestormde hij de Achterdam. Dat leverde weinig op, maar het aantal ramen ging wel van 145 naar 69. Sindsdien is de toenmalig burgemeester de man wiens naam niet genoemd wordt op de Achterdam. Van Ojen: ,,Ik heb er politieke PTSS van. Gelukkig is er nu wel goed contact met de gemeente.’’

Sindsdien is het aantal stabiel: ,,69. Dat is toereikend. Dat aantal ramen dekt de behoefte. We hebben niet te klagen over de bezetting. Die zit altijd wel op de zeventig procent. De behoefte groeit altijd mee. Het is net als een winkelcentrum bouwen. Als je een hele grote bouwt, komen er ook meer klanten op af.’’

De groei is van het aantal ramen is uitgesloten, weet hij.

Corona

De hoogtijdagen liggen al een tijdje achter hem. De laatste grote verandering was corona, constateert hij. Met corona werd het ’s avonds stil. Dat is zo gebleven. ,,Ik heb daar geen verklaring voor. Overdag loopt het wel. Ooit was het anders. Vroeger fietste ik ’s avonds door de stad. Dan was het overal uitgestorven, maar op de Achterdam kon je over de hoofden heen lopen.’’

Natuurlijk is internet een grote factor. ,,Concurrentie noem ik dat. Dat is niet tegen te houden’’, maar dat verklaart voor hem niet het gebrek aan avondklanten. ,,Overdag loopt het wel goed. Waarom zou het ’s avonds anders zijn? Ik weet niet wat er gebeurd is. Zit iedereen ’s avonds achter Netflix?’’

De nieuwe kamerverhuurder Jeffrey Ootes probeerde afgelopen jaar de boel nog op te schudden: hij vocht voor een proef met langere openingstijden in het weekeinde. Hij kreeg z’n proef, maar die mislukte al snel. De mannen kwamen niet. ,,En als de mannen niet komen, hoeft het van dames al snel niet meer’’, zegt Van Ojen. ,,Vraag en aanbod.’’

De dames vinden het niet zo erg, denkt hij. Die willen niet voor niets niet werken met Koningsdag. Ze zitten niet te wachten op dronken klanten.

Juist daarin zit de sleutel: de sekswerkers willen geen gedoe. Ze willen zich veilig voelen. En daarom heeft de raamprostitutie altijd een plek, ook in de strijd tegen internetprostitutie, denkt Van Ojen. Utrecht sloot recent alle ramen. Die gemeente lijkt daar spijt van te hebben. ,,Met raamprostitutie heb je beveiliging, controles en hoeven de vrouwen niet na te denken hoe ze dat regelen met een hotel of zo. De vrouwen willen het gezeik niet.’’

Het beroep zal hoe dan ook nooit uitsterven, zegt hij. ,,De behoefte is er altijd. ’’

Opknappen

Twee jaar geleden was Van Ojen iets pessimistischer over de Achterdam. Dat had met de staat van de leegstaande panden in de straat te maken. Die waren aan het verpieteren. Maar inmiddels lijkt de eigenaar, de Rijksvastgoeddienst, de handschoen op te pakken. Her en der knapt die nu panden op.

Bron: Noordhollandsdagblad.nl