Naomi Steijger wil een echt mens maken van Betty Szabó die op de Amsterdamse Wallen werd vermoord. En dat maakt De zeven levens van Betty zo anders dan de gemiddelde true-crimepodcast.
Misdaadjournalist tegen wil en dank. Dat wordt podcastmaker Naomi Steijger als ze duikt in het leven van Betty Szabó, een 19-jarige sekswerker die in 2009 met tientallen messteken om het leven werd gebracht op de Amsterdamse Wallen. Steijger raakt tijdens haar bijbaan in het Seksmuseum op de Wallen geïntrigeerd door Betty. Wie was zij? Waarom was ze hier? Hoe was het om met haar te praten? En, waarom is ze vermoord?
Het onderzoek naar het antwoord op die laatste vraag kronkelt als een rode draad door de podcast De zeven levens van Betty heen. Steijger leest Sherlock Holmes-romans om zich haar nieuwe, ietwat ongemakkelijke rol van detective eigen te maken. Ze praat met ervaren misdaadjournalisten en met de politie.
Op een gegeven moment heropent de politie de zaak: op de Wallen komt een hologram te staan van Betty die verleidelijk op het raam tikt, voorbijgangers wenkt, condens op het raam blaast waarin het woord HELP staat geschreven. De politie hoopt op die manier tips te krijgen.
Eendimensionaal beeld
Maar de belangrijkste vraag waar Steijger je tussen al het sensationele politie-onderzoek steeds naar terug sleurt, is toch wel: wie was Betty? Dat maakt deze podcast zo anders dan de gemiddelde true-crimepodcast.
Want het is zo makkelijk om een ‘dode hoer’ alleen maar als dat te zien: een arm meisje dat uit Hongarije naar Amsterdam kwam, haar lichaam verkocht en werd vermoord. In dat narratief lijkt geen ruimte te zijn voor Betty als zelfstandige vrouw die goed is in haar werk. Betty is voor de meesten slechts een slachtoffer, dat ook nog eens hoogzwanger voor het raam stond en acht dagen na haar bevalling weer aan het werk ging. Dat pikt Steijger niet. Met haar podcast wil ze van Betty een echt mens maken.
Een prachtig portret
Dat doet ze op fenomenale wijze. In elke aflevering staat een facet van Betty’s leven centraal: de pop, de moeder, de drakenvrouw, de gedoemde. Zo leren we Betty steeds een beetje beter kennen. Steijger spreekt bijvoorbeeld Agnes, die tegelijk met Betty op de Wallen werkte. Er komen beveiligers aan het woord, verhuurders van peeskamers. Oud-sekswerkers vertellen hoe de maatschappij naar hen kijkt en hoe onterecht dat beeld kan zijn.
In elke aflevering daagt Steijger de luisteraar uit om de eigen vooroordelen en projecties uit het raam te gooien. Combineer dat met een drukkend sound-design, een spookachtig lied van een koor van sekswerkers en degelijk onderzoek naar deze cold case, en je hebt niet alleen een prachtig portret van de onfortuinlijke Betty, maar ook van de Wallen in Amsterdam als een wonderlijke mini-maatschappij.
Bron: Trouw.nl