Een alliantie van sekswerkers verzet zich tegen het taboe op sekswerk in de samenleving, bijvoorbeeld bij banken en werkgevers. De 30.000 sekswerkers in Nederland hebben op papier dan wel dezelfde rechten als andere werknemers, maar in de praktijk blijkt het afsluiten van een hypotheek of zorgverzekering haast onmogelijk. Zelfs het openen van een zakelijke bankrekening was tot voor kort lastig.
Daarom wil een brede alliantie van sekswerk- en mensenrechtenorganisaties onder de noemer SWAD (Sex Work Alliance Destigmatization) het taboe op sekswerk doorbreken. Dat doet de alliantie op verschillende manieren, bijvoorbeeld door met instanties om de tafel te gaan.
Eind vorig jaar bracht dat na gesprekken met Nederlandse banken succes: sekswerkers kunnen eindelijk een zakelijke bankrekening openen. Andere speerpunten zijn het organiseren van sekswerkers, het publieke imago veranderen en ervoor pleiten dat de werkers betrokken worden bij politieke beslissingen die hun aangaan.
Erotisch centrum
Want dat gebeurt vaak nog niet, zoals bij de plannen voor een nieuw erotisch centrum in Amsterdam-Zuid. “Ook bij de gemeente zie je het taboe op sekswerk terug”, zegt de Britse ‘Violet’, (30) die tot voor kort zelf achter het glas op de Wallen stond en nu als coördinator voorlichting over sekswerk geeft bij het Prostitution Information Center (PIC). “We worden gedwongen om naar een nieuwe locatie te verhuizen, zonder enige inspraak. Volgens de gemeente zijn er ook gesprekken gevoerd met sekswerkers. Dat kan wel zijn, maar er is in ieder geval niet naar ze geluisterd.”
Violet zegt niemand op de Wallen te kennen die blij is met een erotisch centrum. “De meeste cliënten zijn schuw en lopen op de Wallen vaak vier of vijf keer onopvallend langs voordat ze ergens naar binnen stappen. In het geplande sekscentrum val je als klant veel meer op. Onze grootste angst is dan ook dat het nieuwe erotische centrum veel minder klanten zal trekken. En dat de werkers niet meer rond kunnen komen en daarmee de illegaliteit in geduwd worden.”
Violet, een gediplomeerde etnograaf uit Engeland, is gestopt met sekswerk omdat het moeilijk werd om als sekswerker een werkvisum voor de lange termijn te krijgen. “Je merkt het stigma zelfs bij universiteiten. Ik stuurde twee versies van mijn cv door naar universiteiten. De een met sekswerk, de ander zonder. Eén keer raden bij welke ik reacties kreeg, en bij welke dat er nul waren. Instanties en organisaties hebben hun mond vol van een inclusieve samenleving, maar als puntje bij paaltje komt, word je als sekswerker geweerd.”
Misvattingen over sekswerk
Het taboe op sekswerk leidt volgens onderzoeker en antropologe Roos de Wildt voor misvattingen die doorwerken in de hele samenleving, en dus ook bij instituties. Zoals het idee dat sekswerkers met een migratieachtergrond – het grootste deel van de alle sekswerkers in Nederland – per definitie het slachtoffer zijn van mensenhandel: “Velen nemen zelf het besluit om hier te komen werken. Ze sturen vaak geld terug naar hun familie en zoeken manieren om een stabiel leven op te bouwen. Maar dat gaat moeilijk als je wordt geweerd bij banken en verzekeraars.”
Volgens De Wildt is het tijd voor een nieuwe visie op sekswerk. “Als er problemen plaatsvinden in de bouw, is het ook normaal dat die misstanden worden bestreden. Sekswerk is ook gewoon werk, en als er misstanden zijn, dan pak je die aan.”
Bron: Trouw.nl