Een deel van de sekswerkers dat op de voormalig tippelzone, ‘de Baan’, op de Europalaan in Utrecht werkte, kampt sinds de sluiting met stress, depressieve gevoelens, en moeite met het vinden van een baan. Ze vinden het onrechtvaardig dat de tippelzone gesloten is en er geen alternatieve werkplaats kwam.
Dat komt naar boven uit het onderzoek ‘wanneer je Baan er niet meer is’, dat gaat over situaties en behoeften van sekswerkers rond de sluiting van de Utrechtse tippelzone.
‘Wat ik nu om me heen hoor, van heel veel dames en klanten, is dat het een heel slechte zaak is geweest om de Baan te sluiten. Dat zien ze nu om zich heen gebeuren. De meiden werken toch wel, alleen gaan ze nu in de parken en in de binnenstad werken. Ik weet niet of je dat moet willen’, is één van de vele passages uit het onderzoeksrapport, dat op verzoek van de gemeente uitgevoerd werd door Onderzoeksinstituut IVO.
De bevindingen zijn in lijn met wat Rachel, een sekswerker die zo’n 17 jaar lang op deze plek werkte, begin 2022 aan AD Utrechts Nieuwsblad vertelde. „Heel dom van Utrecht, zo’n beslissing, en dat voor zo’n grote stad”, zegt de moeder van drie kinderen toen. Ze gaf aan niet te stoppen met het werk, ondanks dat de tippelzone er niet meer is.
Zorgen
Op 1 juli 2021 werd tippelzone ‘de Baan’ aan de Europalaan in Utrecht, na meer dan 35 jaar definitief gesloten. De gemeente startte in 2018 met het opstellen van plannen op maat voor de sekswerkers, gericht op opleiding, werk, financiële zelfstandigheid en onafhankelijkheid. De gemeente wil meer inzicht in hoe de hulpverlening en beter kan, en in hoe het met de sekswerkers op de tippelzone in de periode voor en na de sluiting gaat.
Het antwoord is dat het met sommigen goed gaat, en met andere niet. Het onderzoeksinstituut deed twee interviewrondes en sprak met zeventien sekswerkers in de eerste, en met dertien van hen nogmaals in de tweede ronde, een tijdje later.
Ook werden er vier betrokken hulpverleners geïnterviewd. Vijf sekswerkers in de eerste interviewronde zijn transvrouw, in de tweede interviewronde zijn drie van de dertien respondenten transvrouw. Ze zijn tussen de 41 en 63 jaar oud en meesten van hen komen uit Ecuador, anderen uit Nederland, Roemenië en Duitsland.
Duidelijk wordt dat er een verschil is tussen de groep die naast inkomsten van de Baan een ander inkomen had. Voor die groep is de economische impact van de sluiting kleiner dan dat is voor de sekswerkers die volledig afhankelijk waren van de tippelzone.
De meesten van die laatste groep ervaren na de sluiting veel stress, depressieve gevoelens en hebben moeite om ander werk te vinden. Allen vinden ze het sluiten van hun werkplek, zonder het bieden van een alternatief, onrechtvaardig en maken zich zorgen om de veiligheid van sekswerkers en de samenleving.
Hulpbehoefte
Een deel van de sekswerkers heeft plannen voor de toekomst, een ander deel niet. Bij bijna alle sekswerkers mét toekomstplannen blijkt het niet makkelijk om hun plannen te realiseren, staat er in het rapport. ‘Degenen zonder plannen lijken op het moment van het tweede interview nog overweldigd te zijn door hun situatie, en hebben geen ruimte om na te denken over de toekomst. Bij sommigen is dit begonnen door de sluiting, bij anderen was dit er al eerder, omdat ze bijvoorbeeld een verslaving hebben of dakloos zijn’.
Het bleek moeilijk hulp te bieden aan de sekswerkers, is te lezen in het rapport; er wordt langdurig en herhaaldelijk contact gezocht en hulp aangeboden, maar toch ervaren sommige sekswerkers nog steeds een onvervulde hulpbehoefte. ‘Dit gaat om psychische- en om praktische behoeften, als hulp bij het vinden van de weg op de arbeidsmarkt’.
‘Volgens sommige sekswerkers sluit het hulpaanbod niet goed aan; ze willen bijvoorbeeld het liefst zo snel mogelijk werken en zien er tegenop dat ze vaak eerst een (taal)cursus moeten doen, hiervoor vinden ze zichzelf bijvoorbeeld te oud.’
Financiële bewindvoering
Een aantal sekswerkers maakt wel gebruik van hulp, als persoonlijke begeleiding, psychische hulp, verslavingshulp, nachtopvang of financiële bewindvoering, maar een aantal wil dat niet. Er wordt veel aangeboden, staat in het rapport, maar het kost tijd om het vertrouwen van de werkers te winnen, en voor hen om te accepteren dat ze hulp nodig hebben. ‘Mogelijk komt dit doordat de meeste sekswerkers al lang gewend zijn om voor zichzelf te zorgen’.
Bron: ad.nl