Het overweeghuis in Utrecht bestaat een half jaar. Sekswerkers kunnen daar terecht als ze willen stoppen met het werk. Het is een plek om even tot rust te komen en alles op orde te krijgen. Zeven vrouwen wonen nu in het huis. “Mensen denken wel dat het easy werk is, maar het zijn zuur verdiende centen”, zegt een van de bewoonsters.
Mia zit aan de tafel in de keuken waar een grote legpuzzel ligt. De vrouwen proberen die gezamenlijk af te maken. “Deze is moeilijk hoor, vooral die lucht.” Mia woont al bijna een half jaar in het overweeghuis. “Het is fijn om in de ochtend wakker te worden en te weten waar je bent.” Jarenlang woonde en werkte Mia in hotels en vakantiehuisjes. Soms wist ze niet eens meer waar ze was.
Vanessa van Egeren is ook aangeschoven. Ze is sinds september coördinator bij het overweeghuis en ze is ervaringsdeskundige. “Twee kamers staan nu leeg, maar we krijgen wekelijks meerdere aanmeldingen. Dat laat wel zien hoe hoog de nood is en dat er behoefte is aan dit soort plekken.” In het huis zijn negen kamers. Acht daarvan zijn nu bezet. Sinds januari zijn drie vrouwen vertrokken. Een heeft een eigen woning gevonden en een andere baan. Twee andere vrouwen zijn terug in de prostitutie.
Hoe Mia het sekswerk inrolde
Mia spreekt nu nog met verbazing over zichzelf dat ze sekswerker is geworden. “Ik was iemand van vaste en lange relaties. Ik dacht altijd: ‘ik kan toch geen seks hebben zonder verliefd te zijn’, maar dat kan blijkbaar wel.”
Het was vlak voor corona. Mia had een vaste baan, maar moest daar wel ver voor reizen en ze kreeg niet al haar reiskosten vergoed. Vroeg in de ochtend deed ze ook nog schoonmaakwerk. “Ik sliep vier uurtjes per nacht.”
Ze solliciteerde op een baan in haar woonplaats en werd aangenomen. De dag voor ze zou beginnen kreeg ze te horen dat ze niet meer hoefde te komen. “Ik zat in een keer zonder inkomen. Uitkering kon ik wel vergeten, want ik had zelf ontslag genomen.”
Ze kende een vriendin die sekswerker is en gaat met haar praten. “Ik had wel geld nodig om te eten en mijn huur te betalen, dus ik moest iets. Normaal gesproken zou ik de stad in gaan om overal naar werk te vragen, maar alles was dicht door corona.” Diezelfde dag nog had ze een advertentie online staan waarin ze zich aanbood als sekswerker. “Nood breekt wet”, zegt Mia.
Een plek om je leven op orde te krijgen
Vanessa, coördinator bij het overweeghuis, laat een kamer zien. Er past een bed in en een kastje. In deze kamer staat een koelkast en een wastafel. Sommige andere kamers hebben ook een klein keukentje. De vrouw die in deze kamer sliep moest het huis uit, omdat ze harddrugs gebruikte. “Sommige vrouwen zitten nog vol in hun verslaving”, vertelt Vanessa. “Dan kunnen we ze helaas geen plek bieden.” Als vrouwen in het huis willen verblijven moeten ze proberen te stoppen met sekswerk en geen harddrugs gebruiken.
“We hebben geen 24-uurs bezetting en de veiligheid van de vrouwen die hier wonen staat voorop. We moeten dus altijd goed kijken of iemand nog vol in dat leven staat.” Vanessa vindt wel dat lastig. Ze zou graag elke vrouw helpen die zich aanmeldt, maar helaas kan dat niet. “Ik weet hoe moeilijk het is om er uit te stappen.”
Elke vrouw in het overweeghuis heeft een ander verhaal. “De vrouwen die hier komen verschillen enorm. De een is slachtoffer van mensenhandel en een ander werkte zelfstandig”, vertelt Vanessa. Zelf heeft ze jarenlang getippeld op de Europalaan. Vanessa is nu al jaren clean en heeft haar leven goed op orde.
“Ik bied als ervaringsdeskundige een luisterend oor en ik probeer ze zo snel mogelijk door te verwijzen naar de juiste plek.” Sommige vrouwen zitten in de schulden of hebben maatschappelijk werk nodig. “Elke week komt hier een maatschappelijk werker voor ze. Dat is zo fijn.”
Ik voel me weer de oude
“Ik was zo gestrest en onrustig en voelde me gejaagd.” Mia kijkt terug op haar leven als sekswerker. “Ik ben altijd zuinig op mezelf geweest en opeens ga je dat zo gemakkelijk weggeven. Je moet toch eten en die slaapplek betalen.” In die tijd gebruikt Mia amfetamine om overeind te blijven. Mia’s leven ziet er nu anders uit. “Nu ben ik niet meer met die stress bezig. Ik heb mijn oude tempo weer terug. Daar ben ik wel heel blij om.”
Ze komt haar dagen goed door in het huis. “Er valt hier altijd wel wat te poetsen en dat doe ik graag.” Ze gebruikt geen drugs meer en probeert heel voorzichtig aan de toekomst te denken. Als ze daarover vertelt wordt ze emotioneel. “Ik denk niet al te ver vooruit. Misschien kan ik een baan gaan zoeken als mijn gezondheid goed is en ik mijn schulden heb afbetaald.”
Het doet Mia verdriet dat ze op haar ruim veertigste nog niet schuldenvrij is en huisje, boompje beestje heeft. “Ik ben nu met een computercursus bezig. Ik weet gewoon dat ik dat nodig heb als ik ga werken.”
Ook al maakt het haar emotioneel om stil te staan bij haar toekomst, werkt ze er wel aan, want terug naar haar leven als sekswerker wil ze niet. “Je viert kerst alleen, oud en nieuw vier je alleen. Je bent altijd alleen. Het is eenzaam.”
Bron: rtvutrecht.nl