“Het streelt het ego van mijn klanten, zorgt ervoor dat ze zich minder schuldig voelen en doet ze denken dat ze een magische lul hebben.”
Als je je geld verdient met sekswerk, kan je niet al te veel tijd spenderen aan één klant. Maar soms kan zo’n bezoek lang duren, vooral als de klant zich geroepen voelt om de sekswerker in kwestie ‘ook eens te plezieren’. Daarom is het faken van genot en orgasmes voor sekswerkers een essentieel onderdeel van hun job. Zo essentieel zelfs, dat ze er workshops over kunnen volgen om erover te praten en er beter in te worden. Ik bezocht zo’n workshop, en sprak daar met een aantal sekswerkers.
De workshop gaat door in de Aarschotstraat, de bekendste straat van de Brusselse rosse buurt, vlakbij station Brussel-Noord. Tussen ‘Le Jacuzzi’ en ‘La Fontaine’ vind je hier UTSOPI, een collectief van sekswerkers dat zich inzet voor betere arbeidsomstandigheden in hun sector. Zo voeren ze campagne voor betere wetgeving, maar ze willen ook een ontmoetingsplek zijn waar sekswerkers kunnen samenkomen en hun verhalen kunnen delen. Ook bieden ze opleidingen aan door en voor sekswerkers.
Op het programma staan dingen als bondage workshops, zelfverdedigingscursussen en dus ook een “How to Simulate” training over het simuleren van genot en orgasmes.
Aan het hoofd van UTSOPI staat Maxime, wiens zachte stem je bijna al de piercings in zijn gezicht doet vergeten. “Enkel sekswerkers mogen aan deze maandelijkse trainingen deelnemen,” benadrukt hij. “Het zijn meer dan gewoon cursussen, het zijn ontmoetingsmomenten waarbij alles aan bod komt, en mensen de vrijheid hebben om volledig zichzelf te zijn.”
Uiteindelijk zijn er vier deelnemers die met mij willen praten. De ene zit nog maar een paar maanden in het vak, een andere al enkele decennia. Amandine* draagt een bril, heeft mooie rondingen, en haar dat ergens tussen rood en kastanjebruin zit. B*, die naar eigen zeggen een passie heeft voor seks, heeft een ruwe stem en een uitnodigende lach. Alice* heeft blauwe ogen, sproetjes en een wat hoekiger figuur. En bij Sonia*, die al bijna vier decennia “hoerenwerk” (haar eigen woorden) doet, blijkt al snel dat ze haar werk ook vanuit een zeker sociologisch interesse in haar klanten doet.
Kun je plezier beleven aan intimiteit als je ervoor betaald wordt? En hoe gemakkelijk is het om genot of orgasmes te faken in zo’n momenten? Deze vier sekswerkers beantwoorden zonder taboes al mijn indiscrete vragen. “Het is toch gek, want eigenlijk is het niet eens zó moeilijk om een vrouw te laten klaarkomen.”
Amandine (37) uit Bergen, bijna 4 jaar in het vak
“Mensen zeggen vaak dat ik er jonger uitzie dan dat ik eigenlijk ben. Klanten vragen me ook soms of ik over mijn leeftijd lieg, maar ik zou niet weten waarom ik expres zou zeggen dat ik ouder ben. Vroeger had ik een gewone job en in mijn privéleven was ik altijd al fan van casual seks, zonder verplichtingen. Op een dag besefte ik dat ik blut was. Ik wilde niet voor een baas werken en voelde me wel goed bij nieuwe ontmoetingen, dus was het een logische stap voor mij om van job te veranderen. Ik heb even over mijn keuze nagedacht, en toen heb ik de sprong gewaagd.
Werken als escort is voor mij de job van mijn dromen: het is een baan die mijn ritme respecteert, die me financiële zekerheid geeft en die me niet volledig kapot maakt. Ik heb het geluk dat ik heel seksueel ben en snel kan genieten, zelfs met mijn klanten. Maar orgasmes faken is nog steeds wel iets dat ik dagelijks doe.
Weten hoe je moet faken is super nuttig: je moet laten zien dat je plezier hebt, want zo bouwt je een band op met de klant. Je moet inspelen op de opwinding, zo verloopt heel de ontmoeting ook veel vlotter. Eigenlijk moet ik enkel faken wanneer ik klanten heb die niet zo handig zijn. Het beste moment om te faken is wanneer ze het minst slecht bezig zijn: zo laat ik ze zien wanneer ze het beste waren en moedig ik ze ook een beetje aan om beter hun best te doen.”
B.* (40) uit Brussel, 3 jaar in het vak
“Ik heb altijd al een hoer willen worden. Al van toen ik een klein meisje was, droomde ik van deze job. Ik weet dat dat tegenstrijdig is met wat tegenstanders van sekswerk zeggen, maar ik heb al altijd een passie voor seks gehad, zelfs als kind. Deze job is echt mijn roeping: toen ik vroeger op de speelplaats stond, stelde ik me voor dat ik een seksleraar was. Ondertussen ben ik effectief een expert op dit vlak en ik hou van wat ik doe. Betaald krijgen om te neuken en soms zelfs om klaar te komen, is dat niet zalig?
Voor mij begon het allemaal in januari 2017, toen ik begon te werken in champagnebars. Ik verschoot toen ik hoorde dat ze blowjobs aan de klanten aanboden. Die duurden 15 minuten en dan basta: klanten wilden langskomen, afgezogen worden, niets met elkaar te maken hebben en dan gewoon weer weggaan. Ik vond het zonde dat het nooit meer was dan dat. Na de champagnebars heb ik kort in bordelen langs de snelweg in Sombreffe gewerkt. Dat was een manier om te ontdekken wat ik leuk vond, en wat niet, voordat ik voor mezelf begon. Ik heb me in ‘care’ gespecialiseerd: dat zijn intieme, zorgende momenten. Dit soort werk heeft me aan het denken gezet over al de dingen die ik vroeger gratis voor mannen deed.
Omdat seksualiteit altijd al heel belangrijk geweest is in mijn leven, krijg ik makkelijk en snel een orgasme. Het is een beetje zoals gitaar spelen: als je er al jaren elke dag op speelt, zit het uiteindelijk in je vingers. Maar ik denk dat het ook belangrijk is om trainingen als deze te organiseren, omdat ons genot heel belangrijk is voor de klant, die is opgegroeid in ons patriarchale systeem en gelooft dat alles om hem en zijn lul draait. Het streelt hun ego, zorgt ervoor dat ze zich minder schuldig voelen en doet ze denken dat ze een magische lul hebben.
Klanten die enkel aan ons plezier denken, en niet aan dat van hen, noem ik kleine ‘chemici’: ze analyseren elke beweging tot in de kleinste details. Het is pijnlijk om aan te zien: zelf kunnen ze zo niet genieten. Maar de ergste zijn de ‘fantasten’. Die bellen me dan op om zogezegd een afspraakje te maken en vragen vervolgens naar wat ik zoal graag doe ‘om zichzelf alvast voor te bereiden’. In feite zijn ze zich dan gewoon aan het aftrekken en willen ze een gratis potje telefoonseks. En dan heb ik het nog niet over klanten met het “Pretty Woman Syndroom”: die zijn er volledig van overtuigd zijn dat ze mij moeten redden, en dat ze dat het beste kunnen doen door mij te doen klaarkomen.
Het is toch gek, want eigenlijk is het niet eens zó moeilijk om een vrouw te laten klaarkomen. Het moeilijkste is misschien nog om haar op haar gemak te laten voelen, maar daarna gaat alles vanzelf. Het bewijs: door mijn seksualiteit heel grondig te bestuderen, zijn de grenzen van wat geldt als seks voor mij vervaagd. Ik kan orgasmes krijgen door een een boek te lezen of een liedje te horen. Ik heb soms niet meer nodig dan ‘Avalanche’ van Leonard Cohen om klaar te komen.”
Alice* (34) uit Namen, sinds 6 maanden in het vak
“In een eerder leven was ik architect. Dan verloor ik plots van de ene dag op de andere mijn job en besloot ik het roer volledig om te gooien. Ik had altijd gefantaseerd over hoe het zou zijn om een escort te zijn, dus heb ik het er gewoon op gewaagd. Je kan het niet geloven: Namen mag dan misschien wel de reputatie hebben van “slapende stad”, maar schijn bedriegt. Ik heb veel vaste klanten die ik vaak ook in love hotels in de buurt zie.
Eigenlijk kwam ik te laat op deze ‘How to Simulate’ training, dus ik had niet echt de kans om erover te praten, en dat vind ik jammer. Het is niet altijd even makkelijk om mensen te vinden met wie ik over zoiets kan praten. Vooral niet mensen die het in dezelfde situaties als ik meemaken.
Je moet werken aan je ademhaling, je gekreun en hoe je lichaam samentrekt om sneller te ‘komen’ en zo het ego van de klant te strelen. Maar het gaat ook niet enkel om dat: de meeste van mijn klanten vertellen me dat seks moet gaan om wederzijds plezier. Velen van hen zijn heel aandachtig tijdens het vrijen, en zouden me ook ongetwijfeld beffen. Het is heel simpel: de meeste van mijn betalende klanten hebben meer aandacht voor mijn genot dan de mannen die ik op Tinder tegenkom.”
Sonia* (68) uit Brussel, 36 jaar in het vak
“Toen ik jonger was, leek ik op Monica Vitti en had ik geweldig veel succes. Ik heb altijd in het Noordkwartier gewerkt, en er waren rijen doorheen heel de straat om bij mij langs te komen. Ik was niet zo eentje waar je zomaar even binnenwipte en weer wegging. Ik gaf mijn klanten niet enkel seks, maar ook mijn tijd, tederheid; dat wat ze nodig hadden. Ik heb vaders gehad die met hun zoon naar me toe kwamen en me vroegen om hem te ontmaagden. Ik vind het best ontroerend om te weten dat zij misschien soms nog aan mij denken als ‘hun eerste keer’.
Mijn job heeft me veel gegeven: het heeft me macht over mannen gegeven, ik heb mijn eigen lichaam leren kennen en het heeft me ook geleerd om van mannen te houden. Want voor mijn klanten waren de mannen in mijn leven niets. Ik heb me nooit geschaamd om te zeggen dat ik een hoer ben, integendeel: ik vind het belangrijk om de negatieve connotatie van dat woord te doen verdwijnen. Ik vind het zalig om trots te zeggen wat mijn job is bij een etentje. Je zou de mensen hun gezicht eens moeten zien!
Ik heb plezier met mijn klanten, ook al is het in onze maatschappij nog steeds een erg groot taboe om dat te zeggen. Hoeren worden door de maatschappij enkel gezien als slachtoffers, dus je mag zeker niet zeggen dat je je job graag doet. Ik beleef duidelijk plezier aan wat ik doe, maar dat laat ik niet weten aan de mensen met wie ik mijn leven deel. Tegen hen zeg ik dat het een puur technische daad is, dat stelt ze gerust. Ik kan hen simpelweg niet vertellen dat ik ervan geniet.
Faken is deel van ons werk: tijdens de seks moeten we doen alsof we plezier hebben zodat de klant gelukkig is, en daardoor ook zin krijgt om terug te komen. ‘Ik heb haar laten klaarkomen, ik ben een echte vent,’ denkt hij dan. Het stelt hem gerust als man, het windt hem op, en daardoor komt hij ook veel sneller klaar. Wanneer een vrouw er als een plank bij zou liggen, zou het heel wat langer duren. Maar ons doel is dat dat hij zo snel mogelijk en tevreden vertrekt, dus doen we alsof. Prostitutie is een rollenspel: ik weet dat de klanten me niet hun echte naam en beroep vertellen, en zij weten dat ik alsof doe. Iedereen speelt zijn rol.”
*met uitzondering van B., zijn dit hun werknamen, niet hun echte namen.
Bron: Vice.com