“Eigenlijk is het best tegenstrijdig. Ik raak constant overprikkeld en ben bang voor pijn, maar wil in de slaapkamer wél aangepakt worden.”
In deze serie onderzoekt Djanlissa Pringels de wereld van fetisjes. Niet alleen laat ze mensen in de fetisjwereld hun verhaal doen, ook gaat ze langs bij fetisjisten om het zelf te ervaren. Bijvoorbeeld als ze zich in de touwen laat hangen door een bondagefetisjist. Ditmaal spreekt ze Sophie* (25), die ontdekte dat bdsm de ideale manier was om om te gaan met haar hoogsensitiviteit.
Ik ben hoogsensitief. Dat betekent dat ik snel overweldigd kan raken, bijvoorbeeld op drukke plekken als luchthavens of treinstations. Als ik omringd word door zoveel mensen, geuren, kleuren en geluiden, kan ik letterlijk misselijk worden van alle indrukken die ik moet verwerken. Het is geen stoornis of ziekte, maar je brein functioneert gewoon net wat anders.
Op het eerste gezicht lijkt het een nachtmerrie voor hsp’ers – hoogsensitieve personen – om aan bdsm te doen. Want als iets je gevoeligheid en pijngrens op de proef stelt, dan is het wel vastgebonden worden. Maar ik vind het superopwindend.
Ik heb vastbinden altijd al interessant gevonden. Ik speelde op de basisschool al onschuldige spelletjes met vriendinnen, waarbij we elkaar vastbonden en onszelf moesten losmaken. Toen ik voor het eerst op televisie een sm-meesteres zag, wilde ik daar gelijk meer over weten. Ik kwam op bizarre porno-sites terecht en begon in de puberteit mijn seksualiteit te onderzoeken. Ik begon te fantaseren over vrouwen die me domineerden.
Mijn eerste liefde ontmoette ik op mijn zeventiende. Ze wist wel dat ik extreem gevoelig was, zowel mentaal als lichamelijk, en dat ik niet tegen kietelen kon. Een keer kietelde ze me om me te plagen, en omdat ik zo tegenstribbelde dreigde ze me vast te binden, maar uiteindelijk deed ze dat niet. We verkenden die fantasie verder niet met elkaar, maar die nacht plantte wel een zaadje bij me.
Daarna vroeg ik mijn geliefden vaker om me te wurgen, me vast te binden of een hand op mijn mond te leggen, maar ze wilden het me allemaal liever niet aandoen. Ik dacht alleen maar: doe me dit alsjeblieft wél aan.
Uiteindelijk kwam ik op het internet in contact met een vrouw die een andere vrouw zocht om vast te binden. In het begin was ik erg voorzichtig, omdat ik niet wist of ik het kon vertrouwen, maar we kregen al snel een ‘DS-relatie’: een relatie tussen een ‘dominant’ en een ‘submissive’, de meester en de onderdanige. Sindsdien houden we bdsm-sessies met elkaar.
Eigenlijk is het best tegenstrijdig. Ik raak constant overprikkeld en ben bang voor pijn, maar wil in de slaapkamer wél aangepakt worden. Zelf denk ik dat mijn verlangen om vastgebonden te worden juist uit mijn overgevoeligheid voortkomt. Ik zit even vast en kan nergens heen – alles wat mijn zintuigen opnemen beperkt zich tot die ene plek. Ik kan even afstand nemen van de chaos en de prikkels in mijn hoofd, en alles om mij heen. Wat er buiten gebeurt, op straat of op het internet, of waar dan ook. Ik hoef geen keuzes te maken, maar moet me gewoon aan de situatie overgeven en ontspannen.
Ik kom het meest tot rust als ik van mijn dominant een brave sub moet zijn. Dan ga ik eerst op mijn knieën naast haar zitten, en hebben we even een moment van intimiteit, zodat we een connectie met elkaar aan kunnen gaan. Daarna begint het spel. Zij is heel sadistisch, en vindt het leuk als ik lijd. Ze drukt me dan op bed, begint in mijn nek te krabben en aan mijn haren te trekken. Ik vind het opwindend als ze me op mijn borsten slaat of tepelklemmen gebruikt. Soms doet het wel erg veel pijn, maar ik geniet er dan ook juist van dat ik me kan loswrikken van alle emoties en impulsen.
Tegelijkertijd kan het ook wel ingewikkeld zijn om aan bdsm te doen terwijl je hoogsensitief bent. Mijn dominant en ik waren allebei beginners, en hadden beiden onderschat hoe groot de impact van de sessies konden zijn. Bdsm vormde een afleiding voor mijn verplichtingen. Mijn scriptie schrijven vond ik bijvoorbeeld erg zwaar – en daardoor ging ik meer bdsm’en dan schrijven. Ik moest ook vaak huilen na een bdsm-sessie, vanwege de ontlading van alle stress en prikkels die ik in de weken ervoor had meegemaakt. Omdat bdsm voor mij zo fijn voelt, is het ook verslavend.
Juist ik moet goed opletten dat ik tijdens een sessie niet te ver ga. Ik neem meer op, voel meer en ervaar sensaties heftiger dan een gemiddeld mens. Als er te veel gebeurt in en rondom mijn lichaam, raak ik van slag. De laatste keer dat ik een heftige bdsm-sessie had, werd ik slap, kreeg ik het bloedheet en raakte ik gedesoriënteerd. Dus ik ben wel beperkt in hoe ver ik kan gaan.
Toch ben ik niet van plan om er ooit mee te stoppen. Sommige therapeuten raden het af om extreme prikkels op te zoeken wanneer je hoogsensitief bent, maar mijn therapeut omarmt dit juist. Want voor mij als overgevoelig mens, is het juist een manier om even helemaal te ontspannen.
Bron: Vice