Waarom gaan we eigenlijk vreemd? Second Love-oprichter Erik Drost vroeg het zijn leden. Als je man zegt dat hij moet overwerken of je vrouw vertelt dat ze gaat winkelen, moet je even goed opletten…
Second Love-oprichter Erik Drost en ik treffen elkaar in zijn thuisstad Rotterdam. ‘Ga jíj eigenlijk vreemd?’ wil ik weten. Hij schudt zijn hoofd. Een voor de hand liggend antwoord. Wie in het geniep buiten de deur neukt, hangt dat niet aan de neus van een journalist. Je zorgt ervoor dat niemand erachter komt.
Wat je ook van Second Love vindt: vreemdgaan via de beruchtste datingsite van Nederland blijkt voor velen een uitkomst, want de pakkans is relatief klein. Je kan stiekem afspreken met een leuke man of vrouw die in hetzelfde schuitje zit, zonder dat je lief er ooit achter hoeft te komen. Wie het met de buurvrouw of -man doet, loopt een groter risico, benadrukt Erik. ‘Maar weet je dat sommige mensen expres hun Second Love-tabblad open laten staan?’ zegt hij. Ik kijk hem vragend aan. ‘Hoezo?’ Hij schraapt zijn keel. ‘Soms blijf je jezelf maar herhalen, zonder dat je partner luistert.’
Laatst kreeg Erik een mail van een vrouw die Second Love gebruikte als laatste wanhopige poging om manlief duidelijk te maken dat het haar menens was. Hij moest veranderen, anders kon hij wieberen. Ze liet zich betrappen terwijl ze aan het chatten was via Second Love. ‘Die man schrok zich kapot joh,’ lacht Erik. “Leuke kerels zat hoor, die wél tijd voor me hebben,” was haar reactie. “Second Love redde mijn relatie,” schreef ze. Nou dat is toch mooi!’
Ik haal mijn schouders op. Tja. Iemand hardhandig wakker schudden op z’n tijd kan geen kwaad. Erik en ik ploffen neer in een luie stoel in een Rotterdams café. Dát mensen vreemdgaan weet iedereen – we leven tegenwoordig op Temptation Island, de verleidingen vliegen ons om de oren. Wie mijn columns leest, kent mijn standpunt. Kom eerlijk uit voor je behoeftes, práát met je geliefde. Maar helaas is de realiteit anders; het merendeel bedriegt liever.
Waar minder over bekend is: onze beweegredenen. Waaróm gaan we vreemd? Erik Drost weet daarover meer. Zo eens in de zoveel tijd houdt hij een enquête onder zijn leden, waarin hij ze het hemd van het lijf vraagt. Erik klapt zijn computer open. ‘Wat wil je allemaal weten?’ Ik ga op het puntje van mijn stoel zitten. Om te beginnen: ik verwacht dat mannen en vrouwen om verschillende redenen vreemdgaan.
Staven de cijfers dat? Erik zoekt een tijdje en knikt dan. Hij stelde zijn leden de volgende vraag: ‘Wat is het belangrijkste voordeel van je affaire?’ Tromgeroffel! Wat zal de man antwoorden? ‘Raad eens,’ zegt Erik. ‘Seks!’ Hij knikt. Dat klopt. De grootste groep antwoordde dat ‘betere seks’ hét pluspunt was. Op nummer twee stond het antwoord ‘je weer jong voelen’. Zoals ik al verwachtte, doen vrouwen het om andere redenen buiten de deur. 57 procent van de dames noemde ‘me weer aantrekkelijk voelen’ het grootste voordeel van de affaire.
Erik scrolt verder door het document. ‘Deze vraag vind ik ook boeiend: “Welke excuses heb je het meest gebruikt om je bedrog te verhullen?”’ leest hij voor. Populaire mannenexcuses zijn: overwerken, zakenreizen en uitgaan met vrienden. Ook vrouwen bedriegen geliefdes graag met het overwerksmoesje. ‘Oh, en winkelen werd vaak genoemd,’ zegt Erik. Ik vraag of ik eens naar de enquête mag kijken. Dat mag. Deze is interessant! ‘Denk je dat jouw partner je vergeeft, als hij of zij achter je Second Love-lidmaatschap komt?’ 57 procent van de mannen en 52 procent van de vrouwen zei daarop nee.
Je kan dus wel stellen dat deze mensen een hoop op het spel zetten. Maar hoe zit het andersom? Zouden de Second Love-leden hun partners vreemdgaan vergeven? Dat lijkt me wel, toch? Nou, lang niet allemaal. 16 procent van de mannen zegt daarop nee. En 22 procent van de vrouwen. ‘En die mensen zitten zelf dus op Second Love hè,’ roep ik. Erik bevestigt dat. Zo zie je maar weer: zodra het op vreemdgaan aankomt, zijn we onvoorstelbaar hypocriet.
Bron: Revu