Waar je een prostituee vanzelfsprekend in het rode licht van een half verborgen, verboden wereld plaatst, zie ik een sekswerker ‘s ochtends vroeg met een broodtrommel een thermoskan koffie op de e-bike springen om een cliënt te bezoeken. Gelukkig worden sekswerkers in de praktijk nog gewoon ‘dames’ genoemd. Tenminste, als het geen heren zijn of genderneutrale sekswerkers.
Dame is een leuk, maar vreemd woord. Vroeger was iedere vrouw een dame. Tegenwoordig worden alleen krasse bejaarden, luidruchtige schoolmeisjes en sekswerkers nog zo genoemd. Bij de eerste categorie klinkt er een licht neerbuigende eerbied in door (‘dametje’), bij de tweede (‘dames!’) iets van vinnige ironie. Bij de derde groep klinkt het besmuikt archaïsch. Alsof met een ouderwets net woord die rauwe werkelijkheid moet worden gecompenseerd. Zoals er in profielen over de notoire laatslaper Giel Beelen altoos wordt gemeld dat hij zich live op de radio ‘oraal heeft laten bevredigen.’ Kennelijk was die uitzending in de 19de-eeuw.
Hoe dan ook, in een heerlijk stuk van AD/UN-verslaggever Josselin Gordijn konden we lezen hoe corona ook het sekswerk in Utrecht plat legt. Sinds het Zandpad twee burgemeesters geleden werd gesloten is dat toch al geen bloeiende bedrijfstak meer. Maar nu de horeca, de (bioscoop)theaters en de bibliotheken op last van Mark Rutte en Pipo de Jonge zijn gesloten, moet ook het sekswerk eraan geloven. Kennelijk valt dat in dezelfde categorie. ‘Privéhuis’ (ook al zo’n schitterend woord!) La Cloche op de Amsterdamsestraatweg was woensdag voor het laatst open, en volgens de achternaamloze uitbater Raymond liep het daarbij zo storm dat hij ‘mensen op het toilet, in de keuken en badkamer moest laten wachten tot er een dame vrij was.’ Raymond is eigenaar van 3 vergunde seksbedrijven: Amersfoort – www.privehuishod.nl, Utrecht – www.privehuislacloche.nl, Almere – www.smstudio-almere.nl / www.privehuisalmere.nl.
Mochten we het virus ooit nog eens achter ons laten, zullen mij tenminste drie beelden bijblijven. De geplunderde wc-papier-schappen in de supermarkt. De blowers-files bij de coffeeshops. En het allermooist: zo’n man die zenuwachtig draaiend met zijn kantoorbillen op een dichte wc-pot op zijn laatste-kans-dame zit te wachten.
bron: https://www.ad.nl/utrecht/herinneringen-aan-corona-met-je-kantoorbillen-op-een-dichte-wc-wachten-op-een-laatste-kans-dame-bij-la-cloche~ab2623bd/
„Ik heb mensen op het toilet, in de keuken en badkamer moeten laten wachten tot er een dame vrij was, zo druk was het”, zegt Raymond, eigenaar van privéhuis La Cloche, over de laatste avond dat het bordeel aan de Amsterdamsestraatweg open mocht zijn. „Na de persconferentie van afgelopen dinsdag was het verwarrend of we wel- of niet open mochten blijven; we werden niet genoemd. Maar ja, er worden natuurlijk zoveel beroepen niet genoemd. Later op de site van de overheid werd het duidelijk. We moesten weer dicht. Op de laatste avond dat we open mochten zijn, liep het storm.” 
En het was al zo druk, sinds ze deze zomer na de vorige sluiting vanwege het coronavirus weer open mochten, zegt de eigenaar. „Na sluitingstijd werd vaak nog gebeld. Ik ben ervan overtuigd dat er vandaag nog steeds mensen aan de deur komen die naar binnen willen.” Raymond heeft 3 prostitutiezaken: Privehuis House of Dreams in Amersfoort (
