In het kader van de Dag van de Betaalde liefde op 15 februari, kwam omroep PowNed op bezoek bij SM Studio Almere en sprak daar met de eigenaar en met Meesteres Jill D’Vil die regelmatig daar een kamer huurt. En de verslaggeefster kreeg ook nog een mini voorproefje van bondage aan het rad…
Prostitutie
Op de Wallen lijkt niemand écht blij met de nieuwe regels die half mei ingaan
Een blowverbod en de horeca eerder dicht. De een vindt de maatregelen om de overlast in de oude binnenstad te beperken betutteling, de ander beoordeelt ze als te soft. Op de Wallen lijkt niemand écht blij met de nieuwe regels die per half mei ingaan.
Kijk, begrijp hem niet verkeerd. Hij vindt het zelf ook een vieze lucht, die walm. “Dus als ze hier op het terras blowen, dan zeg ik ook: ‘Ga maar even verderop aan de kade zitten.’” Maar een blowverbod, wat het gemeentebestuur nu wil? “Als mensen een jointje willen roken, dan moeten ze dat toch lekker zelf weten.” Peter Verkaik (70, “ik noem mezelf ‘gastheer’”) staat bij de deur voor een afgeladen volle The Old Sailor aan de Oudezijds Achterburgwal.
“Als je vroeger uitging, stond je de hele avond in de sigarettenrook. Dan kwam je thuis en kon je je eigen naam in de nicotine op je voorhoofd schrijven. Dat vond iedereen toen normaal. Nu kunnen de mensen nergens meer tegen.”
Dus, dit hele plan is ‘betutteling’ als je het hem vraagt.
Blowverbod
Afgelopen donderdag presenteerde de gemeente een pakket maatregelen dat de overlast op de Wallen moet aanpakken. Er komt dus een blowverbod, dat behalve de drugsoverlast inperken de stad ook minder aantrekkelijk voor de blowende en zuipende toerist moet maken. Winkels mogen van donderdag tot en met zondag vanaf 16.00 uur geen alcohol meer verkopen. Dat is nu ook al zo, maar in de toekomst moet de alcohol dan ook ‘uit het zicht’, bijvoorbeeld achter schermen. Veel winkels gebruiken nu nog linten om de boel af te bakenen. Sekswerkers moeten om 03.00 uur ’s nachts stoppen, in plaats van 06.00 uur – waar ze woedend over zijn.
En verder wordt er gesleuteld aan de openingstijden van de horeca. Vanaf half mei moeten de kroegen om 02.00 uur sluiten (een à twee uur eerder dan nu) en na 01.00 uur mogen ze geen nieuwe klanten toelaten. Dan kom je dus aan Verkaiks gastheerschap, want hij staat aan de deur en moet de meute buiten houden. “Wat je dan krijgt? De een zegt dat zijn tas nog binnen ligt, de ander zegt dat zijn vriend nog in het café zit, dat soort lulverhalen. Dan moeten wij weer lullen als Brugman om de lieve vrede te bewaren.”
Hij onderbreekt zijn betoog, en roept in het Engels met een onvervalst Amsterdams accent als ondertoon: ‘Sir, sit on the bench, please.’ Een Brit met een halve liter bier knikt en gaat keurig zitten. Verkaik draait zich weer naar zijn gesprekspartner: “Ja, als wij niet de hele dag tegen mensen blèren dat ze alleen zittend op het terras mogen drinken, dan hebben we allemaal boetes te pakken.”
‘Herhaling van zetten’
Het is weer druk op de Wallen, en wie er voor de gelegenheid eens op gaat letten, ziet: de joints zijn nooit ver weg. Een man maakt een selfie van zichzelf met een toeter in zijn mondhoek en de Oude Kerk op de achtergrond. Hij kijkt tevreden naar het resultaat. De Smokeboat, een rondvaartboot in reggaekleuren, vaart door de gracht met driftig blowende opvarenden aan boord. En de zware, aardse lucht van cannabis dringt zich op elke straathoek op. ’s Avonds is het weer ouderwets schuifelen in de Oude Kennissteeg en ter hoogte van de Bananenbar aan de Oudezijds Achterburgwal ontstaat een kleine opstopping van mensen die naar binnen proberen te loeren.
Verderop aan de Oudezijds Voorburgwal staat bewoner en meubelmaker Steven van Couwelaar (67) eerder op de dag zijn stoepje te moppen. Wat hij vindt van de nieuwe plannen? “Een herhaling van zetten.” Hij maakt meteen maar even een disclaimer: “Ik wil niet overkomen als een chagrijnige zeiksnor.”
En dan komt er een ‘máár’: “Maar voor mijn gevoel zijn de meeste dingen al afgesproken. Er staan al borden dat je niet in het openbaar mag drinken. En de winkels mogen na vieren al geen alcohol meer verkopen.” Van Couwelaar ziet de oplossing veel meer in de preventieve aanpak: “Dat als mensen uit Liverpool of de Achterhoek online op zoek zijn naar een zuiptrip naar Amsterdam, ze een pop-up krijgen te zien met wat er allemaal niet kan in deze stad. En dan hoop je dat ze denken: ‘Wat saai! We gaan naar Praag!’”
Te voorzichtig pakket
Buurtbewoner Els Iping denkt ook dat het zuip- en feestimago moet worden afgebroken – een truc waar overigens ook de gemeente op inzet. Iping is voormalig stadsdeelvoorzitter van Centrum én een van de deelnemers van de actie Stop de Gekte, die de overlast op de Wallen wil indammen. Iping vindt het maatregelenpakket te voorzichtig. “Wij hadden bijvoorbeeld gepleit voor sluitingstijden om 00.00 uur – juist om de bewoners nachtrust te gunnen. Dit zijn dus wel heel kleine stapjes. Maar goed, wij zijn blij met elk stapje.”
Iping hoopt dat het blowverbod iets doet met het imago. “Als je tegen toeristen zegt dat ze niet op straat mogen blowen, wat ik wel eens heb gedaan als ze voor mijn deur zaten te roken, dan zijn ze heel begripvol. Toeristen hebben zelf natuurlijk ook het idee dat ze iets belachelijks aan het doen zijn.”
Dat de gemeente het blowen op de terrassen van de coffeeshops niet verbiedt, vindt ze een gemiste kans. “Weer te voorzichtig.” De gemeente wil, als de overlast niet genoeg afneemt, onderzoeken of dat verbieden überhaupt kan. Wéér een onderzoek, denkt Iping dan. “Daarom weten bewoners ook steeds niet waar ze aan toe zijn.”
Iping zou graag zien dat er échte ingrijpende maatregelen worden genomen. “Maatregelen die een deuk slaan. Als je dat wil doen moet je de twee magneten weghalen: de prostitutie moet naar binnen, dus geen bijna naakte vrouwen meer voor de ramen, want zij zijn onderdeel van de belevenis.” Ook pleit ze voor de invoering van het zogeheten ingezetenencriterium, dat bepaalt dat alleen mensen die in Nederland wonen bij de coffeeshop softdrugs mogen kopen. Toeristen dus niet. “Alle andere maatregelen zijn in de marge.”
Symbolische functie
Grote zorg van velen is wie dit allemaal moet handhaven. Het college hoopt dat deze maatregelen ook een symbolische functie hebben en uitstralen: Amsterdam is geen blowwalhalla. En dat is precies het effect waar Ammar van Supermarket op de Oudezijds Voorburgwal bang voor is. In zijn winkel zijn behalve paprikachips en broodjes ook sokken met wietprint, CBD-wietkoekjes en lolly’s met een cannabisbelofte te koop.
“Als toeristen niet meer op straat mogen blowen, is dat voor onze omzet echt heel erg. Als ze hier buiten niet meer zitten te smoken, dan komen ze ook niet meer naar binnen om een drankje of een snack te halen.”
Barry van den Berg van Café del Mondo op de Nieuwmarkt vreest een hoop gedoe aan de deur, net als Peter Verkaik van The Old Sailor. “Dit soort regels maakt het zo bureaucratisch. Ik kan het niet meer uitleggen aan mijn klanten, en al helemaal niet om 01.00 uur ’s nachts als er een hoop alcohol in zit. Dit lokt alleen maar agressie en discussie uit. Ik krijg nu ook al elke avond discussie omdat het terras om 22.00 uur moet sluiten. ‘Waar slaat dat op?’ krijg ik honderd keer te horen. Ja, ik weet het ook niet. Ik vind het allemaal overtrokken.”
Nieuwe wetgeving rondom sekswerk is juist schadelijk voor sekswerkers
Het idee dat jij met je naam, BSN-nummer, ras, beroep en seksuele voorkeur op een nationale lijst zou komen zou je gelijk al een angstig gevoel moeten geven.
Het kabinet werkt op dit moment aan nieuwe wetgeving over sekswerk. Het gaat om twee nieuwe wetten: de Wet Gemeentelijk Toezicht Seksbedrijven en de Wet Regulering Sekswerk. Met deze wetten zou het kabinet de veiligheid van sekswerkers willen vergroten. Dat klinkt natuurlijk fantastisch, maar er is een groep mensen die daar anders over denkt: sekswerkers. Niet onterecht, want de kans is erg groot dat deze wetten veel meer kwaad dan goed gaan doen.
De nieuwe wetten
De Wet Gemeentelijke Toezicht Seksbedrijven, of kortweg de WGTS, geeft gemeentes de mogelijkheid om sekswerkers te registreren. Dit lijkt vooral te dienen als een fundering voor de Wet Regulering Sekswerk.
Deze Wet Regulering Sekswerk, kortweg de WRS genoemd, verandert ingrijpend hoe en onder welke voorwaarden sekswerkers hun werk mogen doen. De grootste verandering is een vergunningsplicht. Met de WRS moet iedereen die als sekswerker wil werken eerst een vergunning aanvragen bij de gemeente. Krijg je deze vergunning niet, dan mag je niet werken.
Dat is ingrijpend voor sekswerkers zelf, maar ook voor hun klanten en andere mensen die met hen werken. De WRS maakt hen namelijk allemaal potentieel strafbaar. Maakt een klant gebruik van de diensten van een onvergunde sekswerker, dan moet de klant deze sekswerker binnen 24 uur aangeven bij de gemeente. Doet de klant dit niet, dan krijgt die een geldboete van duizenden euro’s of een jaar cel. Mensen die betaalde diensten verlenen aan een onvergunde sekswerker (zoals bordeelhouders en raameigenaren, maar bijvoorbeeld ook potentieel boekhouders en chauffeurs) kunnen tot twee jaar cel krijgen.
De bedoeling zou zijn om met deze wetten sekswerk veiliger te maken. Volgens voorstanders zouden gemeentes hiermee beter toezicht kunnen houden en misstanden beter kunnen opsporen. Maar het is zeer de vraag of dat klopt. Sterker nog, de kans is groot dat deze wetten sekswerk juist onveiliger gaan maken.
Met je naam op een lijst
Eerst die WGTS. Deze geeft gemeentes dus de mogelijkheid om sekswerkers te registeren. Daarbij worden natuurlijk zaken als hun naam, BSN-nummer, beroep en seksuele activiteiten vastgelegd, en volgens de WGTS mogen ook ras, afkomst, seksuele voorkeur en gezondheidsinformatie expliciet worden geregistreerd. De WRS bouwt hierop voort door een landelijk register met sekswerkers te maken. Met andere woorden: er zou één grote lijst komen met de namen en gevoelige persoonsgegevens van alle sekswerkers in Nederland. Elke sekswerker die onder de WRS een vergunning aanvraagt – zelfs als die vergunning wordt geweigerd – zou op deze lijst worden gezet.
Het idee dat jij met je naam, BSN-nummer, ras, beroep en seksuele voorkeur op een nationale lijst zou komen zou je gelijk al een angstig gevoel moeten geven. Maar voor sekswerkers zitten hier al helemaal risico’s aan. Sekswerkers krijgen helaas nog steeds veel te maken met stigmatisering en negatieve behandeling. Door veel mensen, maar ook bijvoorbeeld door banken, hypotheekverstrekkers en (controlerende) overheidsinstanties.
Eén datalek of één ambtenaar die de data verkeerd aanwend en talloze sekswerkers kunnen allerlei risico’s lopen. We weten allemaal hoe incapabel de overheid is als het om IT gaat. Dat ze structureel data gebruiken om onschuldige burgers verdacht te maken is ook geen geheim. Ook nu gebeurt dat nog. En wie weet wat derden met zulke informatie kunnen doen. Afpersing en doxxing liggen om de hoek. Zo’n lijst is een heel riskant idee. Er is een reden dat we privacyregels hebben. Waarom zouden die voor sekswerkers opeens niet meer gelden?
Vergunningsplicht
Die vergunningen zijn ook problematisch. De gemeente gaat die afgeven, dus de gemeente kan dat ook weigeren. Volgens de wet mag de gemeente dit doen als zij vermoeden dat de sekswerker werkt onder dwang, of als de gemeente “oordeelt dat de aanvrager niet voldoende zelfredzaam is”. Maar wat houdt dat in? Wanneer is iemand zelfredzaam? Hoe kan een ambtenaar dit beoordelen – zeker in een gestigmatiseerde beroepsgroep als dit? Een grote groep mensen gelooft nog steeds heilig dat iemand die sekswerk doet überhaupt niet zelfredzaam kan zijn.
De voorwaarden om zo’n vergunning te krijgen zijn niet duidelijk. De definitie van “zelfredzaam zijn” kan heel ver worden opgerekt. De kans is dus groot dat veel sekswerkers die vergunning om wat voor reden dan ook gewoon niet krijgen. Dan mogen zij dus hun werk niet meer doen. Dit kan er juist toe leiden dat veel sekswerkers de illegaliteit in zullen worden geduwd. Ook zonder vergunning moeten ze ten slotte wel gewoon geld verdienen. Dit maakt hen juist kwetsbaarder, en duwt hen juist verder uit het zicht.
En dit is er vanuitgaande dat sekswerkers überhaupt een vergunning gaan aanvragen. Want als je dat doet sta je dus automatisch met naam en toenaam op die nationale lijst, ongeacht of je een vergunning krijgt of niet. Ik zou het je niet kwalijk nemen als je met dat vooruitzicht huiverig bent.
Strafbaarstelling
En dan die strafbaarstellingen. Bedrijven en ondernemers weigeren nu vaak al te werken met sekswerkers. Door hen op deze manier een celstraf boven het hoofd te hangen wordt de kans alleen maar groter dat zij sekswerkers verder gaan uitsluiten. Zelfs al heeft een sekswerker wel een vergunning, met hen werken lijkt dan alsnog een heel groot risico voor de ondernemer. Zo wordt fatsoenlijk werken voor sekswerkers nog moeilijker.
Voor het klantenbestand zal dit ook niet goed zijn. Ja, tussen de mensen die sekswerkers bezoeken zitten rotte appels, maar het merendeel zijn goede, normale mensen. Maar een regel als dit zal juist die mensen afschrikken om nog te gaan. Stel dat je als klant iets over het hoofd ziet en een jaar in de cel belandt. Hierdoor krijgen de rotte appels meer ruimte en sekswerkers juist minder ruimte om nee te zeggen.
Iedereen met verstand ervan is tegen
Vind je het gek dat sekswerkers tegen zijn? Al deze zaken worden al tijden door sekswerkers aangekaart, en sekswerkers en organisaties voeren ook al lang actie tegen deze wetten. Onder andere PIC Amsterdam, PROUD, SWAD, Soa Aids Nederland, Red Insight, SekswerkExpertise, SAVE, Humanitas en veel meer organisaties hebben zich uitgesproken tegen de WRS. Een goede vuistregel: als je een wet maakt om een groep mensen beter te beschermen, en die groep mensen gaat vervolgens actie voeren tegen die wet, dan is er meestal iets niet helemaal goed aan die wet.
En ze zijn niet alleen: ook de Autoriteit Persoonsgegevens en zelfs de Raad van State zijn kritisch op het wetsvoorstel. Zij voorspellen ook dat de vergunningsplicht juist een averechts effect zal hebben en meer sekswerkers de illegaliteit in zal duwen.
We kunnen dit ook gewoon zien als we naar andere landen kijken. In Duitsland is een soortgelijk systeem ingevoerd, en daar hebben 83% van de sekswerkers die voorheen legaal werkten zich niet geregistreerd. Zij deden voorheen gewoon hun werk, maar zijn nu dus buiten beeld geraakt.
Vergelijk dat met Nieuw-Zeeland. Daar is sekswerk volledig gedecriminaliseerd. Het wordt daar behandeld als elk ander beroep. Dat betekent dat sekswerkers dezelfde rechten hebben als elke andere werkende, hun werk op dezelfde manier kunnen doen en er ook bijvoorbeeld officiële vakbonden kunnen worden opgericht. Dit heeft een enorm positief effect gehad. Sekswerkers hebben een veel sterkere positie, kunnen hun werk veiliger doen, en geweld en uitbuiting zijn enorm afgenomen. In België is dit systeem vorig jaar ook doorgevoerd. Maar toch houdt Nederland vast aan een systeem dat de veiligheid van sekswerkers juist verder zal schaden.
Neem sekswerkers serieus
Dus sekswerkers zijn tegen, adviesorganen zijn tegen, en in het buitenland werkt het niet. Maar toch blijft het kabinet koppig op de huidige WRS inzetten. Ondanks het verzet vanuit hen om wie het gaat, wordt deze wet vol schadelijke maatregelen er gewoon doorgedrukt. Ik weet niet of de overheid gewoon niet luistert, te koppig is of dat het hen echt niets uitmaakt, maar deze wetten zijn een grote fout. Het lijkt gewoon alsof de overheid sekswerk vooral wil onderdrukken, ongeacht wat dat voor sekswerkers betekent.
Als de overheid sekswerkers echt wil helpen, dan moeten ze serieus gaan luisteren naar wat zij te zeggen hebben. Zij weten zelf het beste wat gedaan kan worden om hun werk veiliger te maken. Velen van hen hebben zich al talloze keren uitgesproken op sociale media, in programma’s, in kranten, bij protesten, bij gemeentes en ga maar door. Luister naar hun ervaringen en neem ze serieus.
De nieuwe wetten zijn nu open voor consultatie, wat betekent dat burgers op de wetsvoorstellen kunnen reageren. Veel sekswerkers en organisaties hebben al bezwaar ingediend. Ik zal dat ook doen, en in mijn reactie zal ik de overheid oproepen om te luisteren naar sekswerkers. Het is bizar dat om zoiets simpels gevraagd moet worden, maar blijkbaar is het nodig.
Neem sekswerkers serieus en behandel hen met respect. Er moet nog veel gebeuren, maar laten we in ieder geval beginnen met de WRS en de WGTS in de prullenbak te gooien. Hun werk is niet illegaal. Behandel ze dan ook niet als criminelen. Sekswerk is werk!
Bron: bnnvara.nl
Pooiersbende buitte vrouwen in Utrechts bordeel uit: ‘Het ging ze om één ding: hoeveel bracht de vrouw op?’
Dag in, dag uit moesten tientallen kwetsbare vrouwen uit voornamelijk Roemenië en Zuid-Amerika soms gevaarlijk sekswerk verrichten in een illegaal bordeel in een Utrechtse woonwijk. De vrouwen werden ‘als pakketjes doorgeschoven’, aldus het Openbaar Ministerie, die nu celstraffen tot vier jaar eist tegen drie Roemeense mannen (41, 39, 30 jaar).
Bron: AD, Rachel van Kommer 10-02-23, 11:08 Laatste update: 11:45
In februari 2020 komt er bij de gemeente Utrecht een telefoontje binnen. Bij een woning aan de Korenbloemstraat in de Utrechtse wijk Bloemenbuurt rijden verdacht vaak mannen af en aan. De mannen gaan het huis in, en staan vaak na een half uurtje weer buiten. De gemeente pakt de melding serieus op en doet een inval. Daar treffen handhavers inderdaad een illegaal bordeel aan. Een van de vrouwen in het huis is nét 18 jaar oud geworden.
De politie start dan een groter onderzoek. Ze tappen telefoons van mogelijke pooiers af, voorzien auto’s van afluisterapparatuur, kijken via camerabeelden mee en controleren bankgegevens. Uit al die informatie blijkt dat de pooiers vrouwen door het hele land aan het werk zetten in illegale bordelen in Utrecht, Hilversum, Amstelveen en Amsterdam. In maart 2021 slaat de politie drie Roemeense mannen van 41, 39 en 30 jaar oud in de boeien.
Pooiers
De vrouwen die gedwongen voor de mannen moesten werken, zijn volgens het Openbaar Ministerie kwetsbare vrouwen die voornamelijk uit Roemenië en Zuid-Amerika (Colombia en Venezuela) kwamen. De drie verdachten haalden de vrouwen – die geld wilden verdienen voor hun families – naar Nederland toe, verzorgden de reis, regelden woonruimte, maakten advertenties voor sekswerk, bepaalden de prijzen en regelden klanten.
De uitgebuite vrouwen moesten meer dan de helft van hun geld afstaan aan hun pooiers. ,,Het gaat over vrouwen die vaak geen officiële status in Nederland hebben, die bij de autoriteiten nergens bekend zijn en als pakketjes worden doorgeschoven”, schetste de officier van justitie deze week tijdens de inhoudelijke behandeling van de zaak.
,,Ze spraken de taal niet, waren illegaal, hadden geen woonruimte of bankrekening en waren volledig afhankelijk van hun pooiers als het gaat om het verdienen van geld.”
De drie aangehouden mannen werkten zelf niet of nauwelijks, aldus justitie, ‘maar lieten de vrouwen – bij tijd en wijle gevaarlijk – prostitutiewerk doen’. ,,Ze lieten hun lichamen uitwonen. Eigenlijk waren ze maar in één ding geïnteresseerd: hoeveel bracht de vrouw op?”
Volgens het OM gaat het om zeker vier vrouwen die seksueel zijn uitgebuit. Naast mensenhandel wordt het trio verdacht van deelname aan een criminele organisatie en mensensmokkel, door de vrouwen illegaal over de grens te brengen.
,,Op geen enkele manier heb ik compassie gevoeld van de verdachten met de vrouwen in het dossier”, aldus de aanklager. ,,Dat illegale vrouwen naar Nederland werden gehaald en aan het werk werden gezet, was slechts een business model.”
Het OM eist een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vier jaar tegen de 41-jarige verdachte. Tegen de twee andere mannen (39 en 30) drie jaar cel. Wanneer de Utrechtse rechtbank uitspraak doet, is nog niet bekend.
Roemenen voor rechter om prostitueren van vrouwen: ’Ik móest werken’
UTRECHT – De vrouwen spraken geen woord Nederlands, hooguit een woordje Engels en werden gedwongen om te werken als prostituee. De rechtbank in Utrecht begon maandag aan een mega-strafzaak tegen zes Roemeense verdachten die volgens het Openbaar Ministerie jarenlang vijf vrouwen zouden hebben uitgebuit.
Volgens het OM maakten de verdachten wervende advertenties op sites als Kinky.nl, regelden ze werkplekken in Amsterdam, Amstelveen, Utrecht, Lelystad en Hilversum, bepaalden ze hoeveel klanten de vrouwen per dag moesten afwerken en tegen welke tarieven, en pikten ze de helft van het geld in.
De mannen zelf ontkennen dat in alle toonaarden. Volgens de hoofdverdachten Marius M. (41), Eugen M. (30) en Catalin D. (39) ging het om hun vriendinnen, of de vriendinnen van familieleden, die vrijwillig als prostituee werkten. Daarmee bemoeiden zij zich niet. Behalve dan dat ze voor een deel leefden van het sekswerk van de vrouwen, want geen van de mannen lijkt er een baan naast te hebben gehad.
’Mickey Mouse’
De vrouwen kwamen uit Roemenië, Venezuela of Colombia en zeiden allemaal tegen de politie het werk te doen omdat ze geld nodig hadden. Een Venezolaanse die volgens de politie erg kwetsbaar oogde, zei dat ze geld moest verdienen om haar zoontje te kunnen onderhouden. Ze moest de helft afstaan aan ’Micky Mouse’, waarmee ze Catalin D. bleek te bedoelen. Ze had alleen een foto van haar eigen paspoort.
Een vrouw zei dat Catalin D. klanten voor haar regelde, „maar ik kreeg geen bevelen van hem.” Een andere vrouw zei dat het haar niet vrij stond om klanten te weigeren. Er waren er „heel veel” met wie ze liever geen seks wilde hebben, „maar ik móest werken.”
’Wraak’
Eugen M. zegt dat deze vrouw als prostituee werkte omdat ze geld nodig had. „Niet omdat ze gedwongen werd. Ze doet dit uit wraak. Omdat ik niet meer bij haar wilde zijn. Ik had niet gedacht dat ze zo ver zou gaan.”
Een Roemeense die de verdachten al sinds haar veertiende zegt te kennen uit haar geboorteplaats, zei dat ze niet werd gedwongen, maar het sekswerk met tegenzin deed omdat ze geld nodig had. „Ik heb een hekel aan mezelf dat ik toesta dat iedereen me aanraakt.”
Chats
De rechtbank citeerde meerdere chats waarin werd gesproken over de huizen waar de vrouwen hun werk deden, wie er voor escortwerk ergens naartoe moest worden gebracht, en hoeveel geld dat moest opbrengen.
Een vrouw die een politieman trof als ’klant’, kreeg telefonische instructies dat ze vooral geen adres moest noemen: „Zeg dat je het niet weet. Dat je voor jezelf werkt. Ze zullen je niet dwingen.”
Volgens het OM vormden de mannen samen met de drie medeverdachten Ionut N. (42), Cornel M. (27) en Pavel S. (57) een criminele organisatie die zich bezighield met mensenhandel en -smokkel. Die laatste twee lieten bij de strafzaak verstek gaan. De rechtbank trekt zes dagen uit voor de behandeling. Het OM komt donderdag met de strafeisen.
Bron: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1760464785/roemenen-voor-rechter-om-prostitueren-van-vrouwen-ik-moest-werken
Drugs en prostituees in een seniorencomplex Rotterdam: ‘Meneer, we worden gek!’
De wijkagenten in Delfshaven beschrijven regelmatig opvallende zaken die ze in hun gebied meemaken. Dit keer vertelt de wijkagent van de Pupillenbuurt, Osseweibuurt en Nieuwe Westen over drugs en prostituees in een seniorencomplex.
Tijdens een surveillance wordt de wijkagent aangesproken door een oudere dame. ‘Meneer, we worden gek! In een woning in ons complex wonen erg lieve mensen. Maar zij verblijven een deel van het jaar in Spanje. In die tijd laten ze hun dakloze zoon in het huis verblijven. Maandenlang zijn er dan feesten tot diep in de nacht. We zien hoeren, ja echt meneer, hoeren die de woning in gaan. Er wordt drugs gebruikt. En die herrie gaat dan maar door. Ze liggen soms gewoon onder invloed in gang en staan overal te piesen. Echt te piesen in de gangen meneer!’
Het huilen staat haar nader dan het lachen. ‘We zijn wanhopig. We durven er niets van te zeggen, straks krijg je een klap voor je hoofd. Een melding maken vinden we spannend, de politie is ook druk. En ik ben maar alleen, mijn man is gestorven, wat moet ik dan?’
Als de wijkagent vervolgens een rondje door het complex loopt, wordt het verhaal door de buren bevestigd. Het is duidelijk tijd voor actie, besluit hij. ‘Ik bel Woonbron en de familie in Spanje. De familie is het met ons eens maar zij weten ook niet hoe ze de man uit de woning kunnen krijgen.’
Samen met de wijkagenten, Woonbron en de gemeente maakt de agent een plan en nog diezelfde maand gaan ze langs bij de woning. Het verhaal van de buren wordt direct bevestigd: ze treffen de man aan met een prostituee. Tijd om in te grijpen dus: ‘Luister, je mag nu je spullen pakken. Je gaat eruit, je staat hier niet ingeschreven. Daarbij krijgen je ouders grote problemen en kunnen zij zelfs hun woning verliezen doordat jij je hier zo misdraagt.’
De man begrijpt het en verlaat zonder weerwoord het huis. De bewoners zijn blij en staan hem nog net niet enthousiast uit te zwaaien. ‘We zijn zo opgelucht! Eindelijk kunnen we weer slapen. Als de bewoners terug zijn uit Spanje ga ik bij hen op bezoek. Ik krijg thee met een heerlijke koek. Ze zijn zo blij en lief! Dat raakt me. Hier doe ik mijn werk voor!’
Bron: dehavenloods.nl
Man mag zich maand lang niet vertonen in redlight district Gent: “Hij viel meermaals de sekswerkers lastig”
Een man mag een maand lang niet meer in de Zuidbuurt komen, omdat hij er herhaaldelijk in dronken toestand voorbijgangers en sekswerkers lastigviel. Het is de eerste keer dat burgemeester Mathias De Clercq (Open VLD) een plaatsverbod uitschrijft voor de Gentse prostitutiebuurt.
De man is al meermaals opgepakt voor incidenten in de Gentse prostitutiebuurt. “Onder invloed van alcohol viel hij herhaaldelijk voorbijgangers, lokale handelaars en sekswerkers lastig”, zegt de burgemeester. “Ik heb hem eerst een verwittiging gegeven. Maar omdat de overlast aanhoudt, besloot ik om een effectief plaatsverbod op te leggen.”
Een maand lang mag de man zich niet meer laten zien in de volledige Zuidbuurt, zijnde het gebied tussen de Brabantdam, de Zuidstationstraat, de Belgradostraat en de Keizer Karelstraat. Als hij er wel komt, riskeert hij een GAS-boete van 350 euro.
Eerder legde burgemeester De Clercq al zo’n plaatsverbod op voor de Overpoort en de Blaarmeersen, maar voor de Zuidbuurt is het de eerste keer.
Bron: Nieuwsblad.be
Sekswerk tussen de toeristen of in een erotisch centrum? In Hamburg kan het allebei
Toegangspoorten voor raamprostitutie, erotische centra buiten de binnenstad en een registratieplicht: veel maatregelen rondom sekswerk die in Amsterdam op tafel liggen, zijn in Hamburg al werkelijkheid. Wat valt daarvan te leren?
Hoewel het om een steegje van maar 100 meter lang gaat, heeft de Herbertstraße in Hamburg een flinke reputatie opgebouwd. Het is de enige straat in de stad met raamprostitutie, en om te voorkomen dat het een toeristische attractie wordt, geldt er een omstreden regel: er zijn geen vrouwen toegestaan. Die boodschap wordt duidelijk aangegeven op metalen schotten aan de uiteinden van het steegje. Op internetfora gaan verhalen de ronde van vrouwen die toch doorlopen, om vervolgens door woedende sekswerkers de straat uit te worden gejaagd.
Of die verhalen kloppen, weet Undine de Rivière, zelf sekswerker in Hamburg, niet zeker. “Ik werk niet achter de ramen, maar als ik collega’s daar opzoek spreken we bij de ingang af, zodat ik niet word weggestuurd. De regel wordt dus serieus genomen. Blijkbaar voelen sekswerkers zich er veiliger bij, al doet het niets aan de hordes dronken mannelijke toeristen die alleen willen kijken.”
Er bestaan ook vrouwelijke klanten, weet De Rivière uit ervaring, maar die vormen zeker bij raamprostitutie een héél klein percentage.
Populairste rosse buurt
Hoe vreemd de regel ook is, het laat zien dat sekswerkers geen behoefte hebben aan toeristen waar geen geld aan te verdienen valt. Is het daarmee ook iets voor Amsterdam, waar de gemeenteraad al jaren op zoek is naar manieren om het massatoerisme in het wallengebied aan banden te leggen – desnoods door, tegen de wil van sekswerkers – de gordijnen te sluiten?
“Natuurlijk niet,” zegt Stephanie Klee, sekswerker en medeoprichter van de eerste Duitse belangenorganisatie van sekswerkers en bordelen. “In Hamburg gaat het om één steegje, je kunt moeilijk hekken om het hele Wallengebied plaatsen.” Overigens worden zulke toegangspoorten wel serieus overwogen in Amsterdam.
Het sekswerktoerisme in Duitsland is minder extreem, zegt Klee. Neem de Reeperbahn, de hoofdstraat van de populairste rosse buurt van Hamburg: er zitten bordelen, seksclubs, en één tippelzone waar ’s avonds en ’s nachts nog straatprostitutie is toegestaan. “Maar er zijn óók ‘normale’ bars, restaurants en tours. Het is een goede mix.”
En dan zijn er nog twee rosse buurten, vertelt De Rivière, die zelf in de omgeving van de Hauptbahnhof werkt. “Vroeger was dit gebied één grote tippelzone, maar dat is de laatste jaren steeds meer aan banden gelegd.” Het derde gebied ligt meer aan de rand van de stad.
Laufhaus
Wie niets met toeristen te maken wil hebben, kan dus simpelweg in een andere buurt werken, zegt De Rivière. “Sekswerkers rond de Reeperbahn kiezen zelf voor de toeristen; ze houden van die feeststemming, of vinden het fijn dat de klanten gewoon langslopen. Zelf werf ik klanten via mijn website, en na dertig jaar heb ik veel vaste klanten. Het is maar net wat je wilt; het allerbelangrijkste als sekswerker is om verschillende opties te hebben.”
Een van die opties in Hamburg is een zogeheten Laufhaus: een soort hotel, waar sekswerkers individuele kamers huren en klanten ontvangen. Dat is in feite een erotisch centrum zoals burgemeester Halsema al jaren van de grond probeert te krijgen aan de rand van Amsterdam, in ruil voor het sluiten van ramen op de Wallen.
Sommige sekswerkers zijn heel tevreden in een Laufhaus, zegt De Rivière. “Maar het is een bepaalde manier van werken: je moet vooruit plannen, er is geen spontane inloop. En het is belangrijk dat je niet in een totaal verlaten gebied zit. Zoiets kun je best in Amsterdam opzetten, maar niet in plaats van de raamprostitutie – juist meerdere opties zijn zo belangrijk.”
Desastreuze gevolgen
In Duitsland is sekswerk op federaal niveau gelegaliseerd, maar lokale overheden mogen extra regels instellen. Zo geldt sinds 2017 een nieuwe federale wet, met onder meer een registratieplicht voor sekswerkers, verplichte jaarlijkse ‘consultatiegesprekken’ over gezondheidsrisico’s, en een vergunningsplicht voor bordelen. Sommige regio’s vragen ook een geldbedrag voor registratie, andere stellen extra voorwaarden, of hebben amper kantoren waar je een vergunning kan halen.
Hamburg is relatief mild, zegt De Rivière. “In steden zoals Bremen en München is de wet gebruikt om sekswerk bijna onmogelijk te maken.”
Volgens Marjan Wijers, die promotieonderzoek doet naar sekswerk in Duitsland, zijn de gevolgen van de nieuwe wet ‘vrij desastreus’. “Sekswerkers die zich niet kunnen of willen registreren, zijn de illegaliteit in gedwongen. Hierdoor is een industrie ontstaan van mensen die eraan verdienen om hen te helpen de bureaucratie te omzeilen en klanten te werven. Sekswerkers zijn dus afhankelijker geworden én ze stappen minder snel naar de politie omdat ze zelf strafbaar zijn.”
Daarnaast zag Wijers grote bordelen erop vooruitgaan, ten koste van kleinschalige collectieven. “Zij voldeden niet aan de vergunningseisen, bijvoorbeeld dat je niet meer op één plek mag slapen en werken.”
Boete bij onbeschermde seks
Het argument is dat verplichte registratie sekswerkers beschermt en vrouwenhandel tegengaat. Wijers: “Maar recent onderzoek laat zien dat vrouwenhandel al aan het afnemen was in Duitsland. Niets wijst erop dat deze wet daar invloed op heeft gehad. De discussie over sekswerk wordt enorm gedreven door ideologie en emotie, en nauwelijks door feiten.”
Ook Klee heeft zich altijd fel uitgesproken tegen de registratieplicht, en het feit dat sekswerkers hiermee hun privacy moeten inleveren. “En bovendien: zulke regels gelden voor geen enkel ander beroep. We willen gelijke behandeling.”
De wet bevat ook vreemde details. Zo riskeren klanten een boete van 50.000 euro bij onbeschermde seks. “Gaat de politie dan tíjdens de seks een kamer binnenwandelen om te checken of iemand een condoom om heeft? Het is eigenlijk symboolpolitiek.”
Zweeds versus Belgisch model
De wet die momenteel in Nederland op tafel ligt is in zekere zin nog strenger dan de Duitse wet, zegt promovendus Marjan Wijers. Volgens dit voorstel worden sekswerkers niet beboet als ze zich niet registreren, maar bordelen, klanten en iedereen die met hen zakendoet wel.
Het wetsvoorstel is eigenlijk een combinatie van de Duitse en het ‘Zweedse model’. Zweden was het eerste land ter wereld dat een bezoek aan sekswerkers strafbaar stelde. Sindsdien zijn rosse buurten verleden tijd. Volgens de overheid en de politie is het daarmee een succes, maar volgens critici heeft het sekswerkers juist kwetsbaarder gemaakt.
België is sinds maart 2022 het eerste Europese land dat sekswerk juist volledig heeft gedecriminaliseerd. Dat betekent onder meer dat ze makkelijker boekhouders of banken kunnen inschakelen, omdat het niet meer strafbaar is om sekswerkers te ondersteunen. Pooierschap blijft overigens verboden. België sluit zich daarmee aan bij Nieuw-Zeeland, waar sekswerk boven de 18 jaar al sinds 2003 is gedecriminaliseerd.
Bron: Parool.nl
Massagesalon Laak (Den Haag) gesloten vanwege illegale prostitutie: ‘Achttien spermasporen gevonden’
In Laak (Den Haag) is een massagesalon gesloten vanwege illegale prostitutie. Bij een grote controle werden er achttien spermasporen ontdekt. De gemeente besloot het pand te controleren nadat er signalen waren dat seksuele handelingen werden gedaan tegen betaling. De salon is door de gemeente gesloten.
Tijdens de controle zijn er gesprekken gevoerd met de eigenaar, medewerkers en zijn er sporen gezocht. ‘De massagesalons waar dit soort controles worden gehouden, hebben geen vergunning voor het verrichten van seksuele diensten’, aldus de gemeente.
‘Vandaag zagen we duidelijke signalen van onvergunde prostitutie. We wachten het verdere onderzoek af en zullen dan bezien of hier daadwerkelijk sprake van is. In dat geval is het belangrijk dat de betreffende ondernemers, als zij door willen gaan met het verlenen van deze diensten, een vergunning aanvragen. Op die manier kan dan ook het juiste toezicht plaatsvinden’, zegt een van de controleurs.
Uitbuiting
‘De aanpak is bedoeld om een beeld te krijgen van massagesalons die geen vergunning hebben voor het verlenen van seksuele diensten, maar die deze diensten wel tegen betaling aanbieden en uitvoeren’, zegt de gemeente. Er wordt daarna onderzoekt of er sprake is van uitbuiting of mensenhandel.
Bron: denhaagfm.nl
Kabinet wil verplicht register voor sekswerkers
Een verplicht register moet sekswerkers beter beschermen en uitbuiting voorkomen. Het kabinet broedt op een wetsvoorstel om dat spoedig voor elkaar te krijgen, melden bronnen aan De Telegraaf. Volgens de ingewijden wordt er vrijdag in de ministerraad al geprobeerd om er een klap op te geven.
Het voorstel ligt politiek uitermate gevoelig omdat coalitiepartijen VVD, D66, CDA en CU verschillend denken over prostitutie. Betrokkenen houden er dan ook rekening mee dat er vrijdag nog geen witte rook komt over het wetsvoorstel. In het regeerakkoord is al afgesproken om tot een landelijke vergunningsplicht en een landelijk register te komen.
Bovendien moet de bestuurlijke boete voor sekswerkers worden geschrapt, zodat ook sekswerkers zonder vergunning om hulp en voorlichting durven te vragen als ze dat nodig hebben. Ook voor klanten die misstanden melden moet strafbaarstelling worden geschrapt. Ondanks dat voornemen ligt er tot op heden nog geen wetsvoorstel.
Het ongeduld bij de Tweede Kamer is groot over het uitblijven van concrete maatregelen om sekswerkers te beschermen en uitbuiting te voorkomen, bleek donderdag tijdens een debat over het onderwerp. Er wordt al veel te lang over gepraat en te weinig gedaan, vindt de Kamer. Binnen twee weken wordt de Wet regulering sekswerk opengesteld voor inspraak, beloofde staatssecretaris Van der Burg.
Gevoelig
Hij weet nu al dat een groot deel van de sekswerkers moeite heeft met de wet, omdat zij zich verplicht moeten registreren. Het is weliswaar niet strafbaar als ze dat niet doen, maar ’het is bedoeld om de schil om hen heen te kunnen aanspreken’, verduidelijkte de VVD-bewindsman.
Tijdens het debat bleek ook direct hoe gevoelig het onderwerp ligt in de coalitie. D66 kwam in aanvaring met coalitiegenoten CDA en ChristenUnie over het beleid ten aanzien van sekswerkers. D66-Kamerlid Podt vindt dat het stigma van sekswerkers eraf moet door onder meer te erkennen dat prostitutie ’gewoon werk’ is. Dat was tegen het zere been van coalitiepartners CDA, CU en een deel van de oppositie.
Bron: Telegraaf.nl