Moet de raamprostitutie weer terugkeren in Utrecht? Of wellicht een nieuwe tippelzone? En hoe regel je dat dan goed en veilig? Vandaag hoopt de gemeente antwoord op die vragen te krijgen. Een externe commissie onder leiding van oud-minister Winnie Sorgdrager heeft onderzoek gedaan naar de toekomst van sekswerk in de stad en deelt vandaag haar advies.

Voor sekswerkers zijn er nog maar weinig plekken in de stad waar ze legaal kunnen werken. In 2013 werden de raamplekken aan ‘t Zandpad gesloten en vorig jaar sloot de tippelzone op de Europalaan. Er zijn nu in Utrecht nog drie sekshuizen. Zowel de gemeente als een groot deel van de partijen in de gemeenteraad vinden dat er in een grote stad als Utrecht meer ruimte moet zijn voor sekswerkers. Maar in de praktijk blijkt dat lastig.

Vorig jaar sneuvelde de aanbesteding voor het nieuwe Zandpad. In een raadsbrief staat: “Dat is bijzonder spijtig, want de afgelopen jaren hebben we met uw raad gezamenlijk een grote inspanning geleverd om een veilige en goede locatie te zoeken voor sekswerkers in onze stad. Die ambitie is niet veranderd.” Het was voor de gemeente reden om opdracht te geven tot een onderzoek. De conclusie van de commissie Sorgdrager moet de gemeente richting geven na tien jaar aan politieke discussies.

‘t Zandpad

Het is jarenlang een bekend gezicht in Utrecht: de woonboten langs ‘t Zandpad in de Vecht. Sekswerkers bieden hier hun diensten aan. Het kon behoorlijk druk zijn, maar nu is het er stil. In 2013 besluit toenmalig burgemeester Aleid Wolfsen dat de ramen aan ‘t Zandpad en ook die aan de Hardebollenstraat, in de binnenstad, moeten sluiten. “Er was verdenking van mensenhandel en slecht toezicht”, aldus de gemeente Utrecht.

Een jaar later begint de gemeente met het maken van plannen voor het nieuwe Zandpad. Bewoners, sekswerkers en andere betrokkenen mogen meedenken en in 2016 beginnen de werkzaamheden. Het gemeentebestuur stelt strenge voorwaarden aan de exploitatie van het nieuwe Zandpad om de veiligheid voor de sekswerkers te kunnen garanderen en mensenhandel te voorkomen.

De ontwikkeling van de prostitutiezone gaat niet soepel. Bewoners protesteren en exploitanten willen er niet aan beginnen of voldoen niet aan de eisen. Inmiddels is het november 2021 en ook de laatste mogelijke exploitant voldoet niet aan de voorwaarden van de gemeente.

Tippelzone

De tippelzone aan de Europalaan moet ook sluiten. In december 2021 moet de prostitutiezone plaats maken voor de nieuwe woonwijk Merwede. Het is coronatijd, dus de zone is al even gesloten geweest om besmettingen te voorkomen. Sekswerkers hebben geen inkomsten door die tijdelijke sluitingen en zoeken naar alternatieven om toch te kunnen werken. Het aantal illegale sekshuizen in de stad neemt toe blijkt uit cijfers van de

Hulporganisatie Belle van de Tussenvoorziening begeleidt veel sekswerkers na de sluiting en merkt dat veel van hen vanuit huis blijft werken en waarschuwt voor onveilige situaties. “Een deel werkt thuis, een deel werkt bij vrienden, een deel werkt op straat. Ze mogen officieel niet thuiswerken dus dat betekent dat het risico op misstanden wel toeneemt”, zegt Minke Fischer van Belle.

Al deze ontwikkelingen leiden ertoe dat de gemeente meer onderzoek wil. “Gezien de grote veranderingen in de sekswerkbranche vinden wij dat een herziening van het sekswerkbeleid nodig is, om antwoord te geven op de vraag hoe wij als gemeente in de huidige realiteit het beste kunnen bijdragen aan de positieverbetering van sekswerkers”, schrijft de gemeente bij de start van het onderzoek.

Vanmiddag meer duidelijkheid dus van de commissie Sorgdrager hoe het verder moet met het sekswerk in Utrecht.

Bron: rtvutrecht.nl

Steeds meer sekswerkers werken vanuit huis, blijkt uit onderzoek van het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid. De regels om legaal thuis te mogen werken, verschillen per gemeente. Vaak heb je een vergunning nodig, maar die is lastig te verkrijgen.

“Hierdoor worden sekswerkers onterecht de illegaliteit in gedrukt”, zegt Hadeline Vorselaars, specialist zorg en veiligheid. Zij is als adviseur betrokken bij de de regulering van de seksbranche en het verbeteren van de positie van sekswerkers in de gemeente Tilburg.

Thuiswerkens sekswerkers

De afschaffing van het bordeelverbod in 2000 heeft sekswerk in Nederland gelegaliseerd. Roos Schipper maakte deze verandering mee als sekswerker en schreef zich op dat moment in met haar eigen escortservice. “Toen was het niet lastig om een vergunning aan te vragen. Nu is dat wel zo. Na 2000 is er een tijdelijke stop ingesteld voor aanvragen.”

Het aantal seksbedrijven met een vergunning in Nederland is in de afgelopen vijf jaar gehalveerd. Digitalisering speelt daar een grote rol in. “Sekswerkers moeten ergens werken, dus doen ze het vanuit thuis”, legt Vorselaars uit. Vooral de coronacrisis was een omslagpunt om als zelfstandige thuis te gaan werken. Tijdens lockdowns hadden zij namelijk geen recht op een financiële compensatie.

Vergunning

Het thuiswerken bij deze beroepsgroep is enorm populair geworden, maar sekswerkers mogen klanten in bijna geen enkele gemeente legaal thuis ontvangen. Om vanuit huis te werken is een vergunning nodig en die krijg je niet als je zelfstandig werkt. Er moet een exploitant bij betrokken zijn.

Sekswerker Sandra* werkt illegaal, omdat zij in haar gemeente geen vergunning kan krijgen als zelfstandige sekswerker. De enige mogelijkheden om haar beroep uit te oefenen zijn achter het raam, in een privéhuis of voor een escortbureau. “Bij de laatste twee ben ik niet welkom. Ik pas niet in het plaatje van ‘de sekswerker’, omdat ik te dik ben.”

Illegaal

Roos is van mening dat het vak door deze regelgeving onterecht de illegaliteit in wordt gedrukt. “Het is een legaal vak, maar wanneer je geen vergunning hebt, wordt het als illegaal gezien. Dat is oneerlijk, want er zijn niet genoeg legale werkplekken.”

“Doordat je als thuis op veel plaatsen moeilijk een vergunning kunt krijgen, brengt het werken een hoop risico’s met zich mee. Deze sekswerkers hebben meer kans om in aanraking te komen met geweld”, zegt Vorselaars van HDLN Consultancy. “Er wordt van uitgegaan dat ze niet naar de politie stappen als er iets gebeurt, omdat er grote gevolgen zijn wanneer uitlekt dat zij illegaal werken.”

Wet regulering sekswerk (WRS)

Momenteel zijn gemeenten in afwachting van de Wet regulering sekswerk. Die moet mensenhandel en uitbuiting tegengaan, de positie van sekswerkers verbeteren en het stigma op het werk verkleinen. Dit willen ze onder meer doen door een registratieplicht, in een landelijke database. Daar is echter een hoop kritiek op, weet Vorselaars. “Door de stigma’s voelen zij zich al heel lang opgejaagd en als deze wet er komt, moeten ze geregistreerd worden en dat willen ze niet.”

Een goede oplossing zou volgens Roos zijn dat ze worden gezien als alle andere dienstverlenende groepen. “Er moeten zeker regels zijn, maar niet zo extreem dichtgespijkerd zoals hoe het nu is bij sekswerkers.”

Bron: Linda.nl

De Bokkingshang in Deventer. Nog altijd staat de straat onder de Wilhelminabrug bekend om de ramen met rode lichten. Maar al meer dan tien jaar is het donker bij driekwart van de prostitutieramen. Burgemeester Ron König vindt het ‘geen gezicht’ en ziet het graag veranderen, maar hoe reëel is dat? ,,Gemeente kan geen zaken doen met een discutabele vastgoedeigenaar.’’

De tijd staat al meer dan een decennium stil aan de Bokkingshang en veel Deventenaren zijn inmiddels bijna niet anders gewend. Op een tiental ramen met werkend rood licht na, staan de panden waar sekswerk is toegestaan compleet leeg. Van wie zijn die panden en waarom gebeurt er bijna nergens (ogenschijnlijk) iets?

In een eerste poging om daar een antwoord op te vinden, vragen we de dames die werken achter de Deventer ramen. De eerste twee vrouwen willen niet praten, een derde vrouw opent haar deur wel. ,,Wij werken hier met z’n tweeën voor onszelf. Wij betalen gewoon belasting’’, is haar antwoord op de vraag wie de eigenaar is en wat ze van de staat van de straat vindt. Een visitekaartje aannemen wil ze wel, maar meer niet.

Onvindbare pandeigenaar

De digitale zoektocht naar de eigenaren van de panden leidt naar Gelderse Holding BV. Deze holding staat in het kadaster als eigenaar van negen adressen aan de Bokkingshang. Gelderse Holding heeft een vestigingsadres in Utrecht, mét telefoonnummer. Maar dit nummer is niet in gebruik.

Ook een adres in Den Haag duikt op, waar een bedrijfsverzamelgebouw gevestigd is. De verhuurder van deze bedrijfsruimte probeert door te verbinden, maar deze poging loopt ook dood.

De persoon die aan Gelderse Holding verbonden is, is onvindbaar en heeft nauwelijks digitale sporen om na te trekken. Misschien biedt A. Nooteboom uitkomst. Van het bouwbedrijf in Epe hangt er al jarenlang een bouwbord achter één van de ramen aan de Bokkingshang. A. Nooteboom blijkt Adriaan Nooteboom te zijn. Hij neemt zijn telefoon wél op.

Of hij iets kan vertellen over de eigenaar van de panden en de verbouwing waar hij ooit aan begonnen is? ,,Het is al meer dan tien jaar geleden dat ik daar aan het werk ben geweest. Het moest verbouwd worden en de bedoeling was dat er weer een bordeel zou komen.’’

,,Maar op een gegeven moment werd er niet meer betaald en was de opdrachtgever gevlogen. Ik vermoed naar het buitenland. Toen ben ik gestopt. Of ik het vervelend vind dat mijn bord daar nog hangt? Dat bedrijf bestaat niet meer, ik vind het prima. Ik kan er toch niet bij om het weg te halen.’’

81-jarige pandeigenaar wél vindbaar

Vreemde eend in de bijt aan de Bokkingshang blijkt het pand met nummer 10. Dit pand is niet van Gelderse Holding, er is een telefoonnummer en dat is ook nog eens in gebruik. Een vrouw neemt op. ,,Ik ben eigenaar van nummer 10, ja. Ik heb nog twee ramen en een deur die allemaal in gebruik zijn aan de Bokkingshang’’, zegt ze.

Ze noemt haar naam: Tony Brandt. Het is een 81-jarige vrouw die geen toekomstplannen heeft voor haar pand, behalve het exploiteren van de drie prostitutieramen zoals ze nu doet. Wat ze van de teloorgang van de Bokkingshang vindt? ,,Daar vind ik niks van. Als niemand die andere panden wil verkopen, dan houdt het op, daar bemoei ik me niet mee. En als ik het ooit verkoop, denk ik niet dat er iets voor terugkomt. Ben je nou klaar met je vragen?’’ En ze hangt op.

Het is in handen van iemand die moeilijk te traceren is, dat maakt dat er al jaren niets gebeurt

Dat pandeigenaren onvindbaar zijn of niets zeggen over de staat van de straat, legt bloot waarom er al zó lang niets gebeurt. ,,Het is in handen van iemand die moeilijk te traceren is, dat maakt het lastig’’, zegt VVD-raadslid Eva Sipman, die zich in het verleden al vaker uitsprak voor terugkeer van legale prostitutie achter de ramen in Deventer.

De wens om de raamprostitutie in ere te herstellen, heeft Sipman nog altijd. ,,Steeds meer sekswerk speelt zich af in een grijs gebied. De regels zijn zo streng, dat het in de criminele hoek belandt. Ook voor degenen die zelf kiezen voor sekswerk, is het bijna onmogelijk om dat legaal te doen. Ik vind dat we daarmee aan de slag moeten, en niet eindeloos moeten wachten op nieuwe wetgeving vanuit Den Haag.’’

Studentenhuizen

Een andere richting die de Bokkingshang wat het VVD-raadslid betreft ook op kan, is het hele gebied op de schop gooien. ,,Het liefst zouden wij zien dat deze straat wordt opgeknapt, je kunt er van alles mee. Denk aan studentenhuisvesting of daklozenopvang.’’

,,Het is een mooi gebied met ruimte panden, maar een projectontwikkelaar met interesse in deze panden moet wel heel veel moeite doen om het over te kunnen nemen. En als gemeente kun je ook geen zaken doen met een discutabele vastgoedeigenaar. De eigenaar kan het zich blijkbaar veroorloven om het in eigendom te houden zonder er iets te doen.’’

Erik Smeenk, fractievoorzitter van Gemeentebelang Deventer, vindt ook dat er iets moet gebeuren om de patstelling te doorbreken. ,,Het is geen mooie binnenkomer, een trieste aangelegenheid’’, zegt hij.

Liever in het zicht

Smeenk vindt het een ‘duister hoekje’ van Deventer. ,,Als ik mag wensdenken, dan zou ik kiezen voor herontwikkeling. Maar ik zou al blij zijn als er meer van de beschikbare werkplekken gevuld worden. We moeten er niet voor weglopen dat raamprostitutie in een behoefte voorziet. En wij vinden ook: liever prostitutie achter de ramen dan in de illegaliteit buiten het zicht.’’

Niecky van Welsum heeft sinds 2018 een kapsalon aan de Bokkingshang. Toen ze haar zaak vestigde aan de beruchte Deventer straat, was dat ‘wel een dingetje’, zegt ze. ,,Maar het feit dat ik er zit, en naast ons Loëlle (schoonheidssalon, red.), maakt wel dat er wat veranderd is in de straat. Het zou mooi zijn als er verderop in de straat ook weer wat gebeurt.’’

De kapster zou er geen enkele moeite mee hebben als haar straat weer in ere hersteld wordt als red light district. ,,Ik ben blij dat die meiden er zijn, er is toch behoefte aan. En wij hebben er totaal geen last van. Wat ik er het liefst zie komen? Horeca of winkels. Het zou mooi zijn als de Bokkingshang weer meer bij de stad hoort.’’

Lokale politiek aan het woord?

Of de lokale politiek bereid is haar nek uit te steken voor het aanpakken van het verpauperde stukje Deventer? Het antwoord van D66-voorman Jan Schuring op deze vraag is veelzeggend: ,,Het zou aandacht moeten krijgen. Maar hoe dan? Dat het ingewikkeld is, moet geen reden zijn om er niet naar te kijken.’’

Bron: AD.nl

Het aantal bezoekers op de Amsterdamse Wallen zou begrensd moeten worden. Dat zegt onderzoeker Stef Driessen van ABN Amro.

De toeristendrukte in de hoofdstad is weer helemaal terug. Amsterdam krijgt dit jaar weer behoorlijk veel toeristen te verwerken. Het herstel gaat volgens ABN Amro voorspoediger dan gedacht. En daarmee is het op bepaalde plekken in de historische binnenstad weer enorm druk, waaronder tijdens de avonduren op de Wallen. Ook op de Dam is het heel druk.

Dinsdag kwam het rapport ’Een nieuwe kijk op het toerisme in Amsterdam’ van de bank uit, dat inzoomt op de toeristenstroom naar Amsterdam.

’Entreegeld’

„De meest effectieve optie is het beperken, en het maximeren, van de toegang”, zegt Driessen. „Daarmee moet je toch aan toegangspoortjes en het heffen van entreegeld of iets dergelijks denken. Maandagmiddag als het rustig is niet, maar bijvoorbeeld wel op de drukke tijden. Dan zou het prima kunnen. Zoiets gebeurt al bij diverse andere steden. Het kan op een manier dat je bewoners ontziet. Die kun je vrijstellen van betalingen.” Het zou het gebied kunnen ontlasten, stelt de ABN Amro-onderzoeker.

Volgens eerder onderzoek blijft 31 procent van de Wallenbezoekers weg als er toegang gevraagd gaat worden. Maar tegelijkertijd zijn bezoekers bereid om meer te betalen voor een rustiger toeristische ervaring, zo blijkt uit onderzoek van de universiteit van Leuven.

Dagjesmensen

Driessen is van mening dat de hoofdstad moet gaan nadenken over een heffing voor dagjesmensen. „Als je in de middeleeuwen een stad wilde betreden, moest je ook iets betalen bij de stadspoorten. Dat kan perfect en is eenvoudig door te voeren, bijvoorbeeld met behulp van een ov-chipkaart, die kaart is om een toeslag te rekenen voor bezoekers. Dat is technisch mogelijk.” Maar een grote voorstander daarvan is de ABN Amro-specialist niet.

Wat de hoofdstad volgens Driessen beslist niet moet doen, is het verder verhogen van de toeristenbelasting. Daar is de afgelopen jaren al veel nadruk op gelegd, maar treft alleen de verblijfstoerist en niet de dagjesmensen. Volgens Driessen raken we door dat beleid de congresgangers kwijt. Amsterdam verliest momenteel al terrein als zakelijke bestemming en dat is jammer want het zorgt voor relatief veel werkgelegenheid. „Madrid rekent geen belasting voor verblijfstoeristen en is verkozen tot beste zakelijke bestemming van Europa. Amsterdam kwam niet eens in het lijstje van genomineerden voor.”

Bron: Telegraaf.nl

Het leek in december dat er definitief een streep doorheen gezet was, het plan om de raambuurten in de Geleenstraat en Doubletstraat te sluiten en een nieuwe werkplek te openen in Den Haag. Nu staat het toch weer in het nieuwe coalitie-akkoord van D66, VVD, GroenLinks, PvdA en CDA.

Het originele plan was om de rosse buurten in Den Haag te verplaatsen naar een nieuw te bouwen erotisch centrum, bij de ‘Sporendriehoek’ vlak buiten station Den Haag HS. De ramen zouden vooral inpandig moeten worden (zoals je bijvoorbeeld ook in Duitse Laufhausen hebt), het zou minder overlast geven dan de huidige raamprostitutie en beter toezicht.

Dit plan mislukte echter, sowieso al omdat de Gemeente geen partij kon vinden die de verplaatsing wilde realiseren. Maar uiteindelijk blijkt ook dat de grond van de bouwlocatie eigendom is van de NS, die het wel voor 25 jaar in erfpacht wil geven aan de gemeente. Maar dat betekent dat de NS het land over 25 jaar dan weer kan claimen.

De wethouder Anne Mulder van de VVD trok dan ook de steun voor de verhuizing in, met de stellige uitspraak: “Verplaatsing is geen optie, het draagvlak ontbreekt”. Nu blijkt echter dat er toch weer een poging gedaan gaat worden, zo meld denhaagfm.nl die meerdere bronnen heeft die het nieuwe coalitie-akkoord hebben gezien. Wanneer het formeel wordt gemaakt en de nieuwe wethouders gepresenteerd gaan worden is nog niet bekend.