Onderzoek: jongeren hebben minder dates en minder seks door coronacrisis

Door alle coronamaatregelen hebben jongeren minder dates en minder seks. En dat belemmert de relationele en seksuele ontwikkeling van een deel van hen. Singles die nog wel seks hebben, hebben dat vaker met een zogenoemd seksmaatje.

Dat blijkt uit onderzoek van Rutgers Kenniscentrum seksualiteit en Soa Aids Nederland onder ruim 4000 jongeren van 16 tot 20 jaar.

Waar jongeren voorheen hun dates vooral op school, via vrienden en in het uitgaansleven ontmoetten, is dit door de coronamaatregelen minder mogelijk. Het aantal jongeren dat dates had, daalde van 51 procent voor de coronacrisis naar 21 procent tijdens de tweede lockdown. Het gebruik van datingapps is niet toegenomen tijdens de coronacrisis. Wel ontmoetten jongeren tijdens de tweede lockdown hun datepartner vaker via zo’n app (26 procent) dan voor corona (15 procent).

“De beperking van sociale contacten van jongeren legt ook hun liefdesleven stil,” aldus onderzoeker Hanneke de Graaf van Rutgers. “Jongeren hebben daarom minder mogelijkheden om te experimenteren met en te genieten van seks, terwijl dat op deze leeftijd cruciaal is. Dit is extra zorgelijk, omdat dit nu al zo lang duurt. Tegelijkertijd zien we dat het welbevinden van jongeren afneemt, wat wellicht ook te maken heeft met het gemis aan liefde en seks.”

In het onderzoek zegt een jongere: “Ik vind het jammer dat ik niet kan daten. Ik zou het leuk vinden om liefde te vinden, ik voel me best vaak eenzaam.” Een ander zegt: “Corona heeft een grote invloed gehad op mijn liefdesleven. Ik werd begin dit jaar verliefd op een meisje. Afspreken kon niet. Deze band is zo verwaterd dat we elkaar niet meer spreken.”

Waar voor corona 67 procent van de singles aangaf recent seks te hebben gehad, was dat tijdens de tweede lockdown 52 procent. Binnen deze groep gaven zes op de tien aan de laatste keer gevreeën te hebben met een seksmaatje; iemand waar ze wel seks, maar geen relatie mee hebben. Voor corona was dat nog 28 procent.

Rutgers en Soa Aids Nederland maken zich zorgen over de gevolgen voor de seksuele ontwikkeling van jongeren. De organisaties roepen docenten op om met scholieren in gesprek te gaan over daten en seks tijdens de Week van de Liefde, die van 8 tot en met 12 februari op het voortgezet (speciaal) onderwijs en mbo georganiseerd wordt.

Bron: Parool.nl

Lockdownprostitutie: “Wat denken politiekers? Dat wij in alle innigheid de liefde bedrijven met klanten? Ik heb zelfs handschoenen gedragen als ik bezig was”

Hoe vergaat het in deze langgerekte coronatijden de meisjes van plezier, die in het Anwerpse Schipperskwartier normaal gezien wellustig kronkelend klanten lokken vanachter hun ramen? En die nu al bijna een heel jaar niet één nachtshift hebben gedraaid, niet kunnen terugvallen op een overbruggingskrediet en over wie ook gisteren na het Overlegcomité met geen woord gerept werd? Hoe overleven ze?
Het Antwerpse Schipperskwartier – ingekapseld tussen het Eilandje en het centrum van de stad – ligt er als een uitgestorven, zieltogende driehoek bij. Honderden raamprostituees verdreven door een virus, de aanblik van al die lege barstoelen in de lege ramen heeft iets apocalyptisch. De rode neonlichten nog altijd gedoofd, elke stekker uit het stopcontact. Aan bijna elke gevel hangt hetzelfde bord: temporarily closed. En tijdelijk duurt hier al lang. De rosse buurt ging half maart voor drie maanden in lockdown, in juni konden de raamprostituees weer aan de slag – zij het uitsluitend overdag – en begin november viel het doek opnieuw over de straatjes die het niet gewend zijn om ooit te slapen. Sekswerk is per slot van rekening een niet-medisch contactberoep.
Toch slenteren hier nog mannen rond, en niet alleen voor de kortste weg van punt a naar b. Tersluiks speuren ze de ramen af, want er zou toch maar eens ergens één prostituee zijn blijven zitten op haar kruk. “Het is eigenlijk niet te geloven dat sommige mannen blijkbaar niet weten dat de rosse buurten nog altijd in lockdown zitten”, zegt Jan Adams (49), een onderhoudsman die werkt voor een Nederlandse groep die hier 17 panden met in totaal 68 ramen in eigendom heeft. “Ik blijf hier driemaal daags mijn toer doen om te zien of alles er nog oké bijligt en ik niet links of rechts een herstellingske moet doen, en gisteren vroeg een passant: ‘Hoe komt het dat dat hier niet open is?’ ‘Mijnheer, dat is al drie maanden in heel België zo.’ Waarop hij in alle ernst zei: ‘Maar ik ben speciaal uit Limburg naar hier gereden om te vogelen!’ Ja, je komt hier wat tegen.”

Geen normaal werk
Wie je hier in het straatbeeld ook tegenkomt, tippelend: de Bulgaarse Angel (37). Ze wéét dat tippelen ten strengste verboden is en een dag eerder nog gaf de politie haar voor de tweede “en laatste” keer een waarschuwing, maar ze blijft de straatjes van het Schipperskwartier maar op- en aflopen, op zoek naar alstublieft toch maar een klant. “Want ik heb niks meer”, zegt ze zeer luid snikkend in zeer gebrekkig Engels en Duits. “Als de politie mij nog eens ziet tippelen, vlieg ik de bak in. Maar wat moet ik doén? Als ik niet snel een klant vind, heb ik vandaag zelfs geen geld om eten te kopen. En ik moet toch eten? En dan zwijg ik nog van de huur. De huisbaas heeft de huur tijdelijk van 900 naar 700 euro laten zakken, maar dat is nog altijd een fortuin wanneer je geen geld mag verdienen. Ik sta hopeloos achter met de huur, straks gooit hij mij nog buiten. En dan heb ik ook geen dak meer. Scheisse, maar ik ben echt rádeloos.” Ze schreit zich een oog uit, Angel.

“Ik zit hier acht jaar in een raam – daarvoor was ik tien jaar raamprostituee in Duitsland. En ik héb geprobeerd om hier in België normaal werk te krijgen, maar ze geven mij geen normaal werk. En van de shampoo en tandpasta die ik soms al eens krijg van Violett (de instantie die hier in het Schipperskwartier medische en sociale hulp biedt aan sekswerkers, red.) kan ik niet eten.” Ze roept nog zeker drie keer uit dat ze hulp wil, voordat ze met de moed der wanhoop wegwandelt. Om er elke vent die haar pad kruist smekend in de ogen te kijken. Triester dan dit wordt het niet.

Volgens het Belgische Strafwetboek is sekswerk op zich niet strafbaar. Het faciliteren van sekswerk – zoals het verhuren van raampanden – is dat wel. Zoals in wel meer steden, geldt ook in Antwerpen een gedoogbeleid ten aanzien van prostitutie. Maar waar sekswerkers zich in Gent bijvoorbeeld kunnen inschrijven als horecapersoneel, kan dat in Antwerpen niet. “En omdat raamprostituees hier geen statuut hebben als werknemers, kunnen ze in tijden als deze ook geen aanspraak maken op een tijdelijke werkloosheidsuitkering”, zegt Wendy Gabriëls, coördinator van Violett. “Ze weten zich dankzij een goed uitgewerkte politiecodex weliswaar zo goed mogelijk beschermd tegen uitbuiting en slechte werkomstandigheden, maar daar zijn ze natuurlijk niks mee in tijden waarin ze niet mogen werken. Het water staat hen aan de lippen. Nu nog meer dan in de eerste lockdown, want toen konden velen nog teren op spaarcenten. En de voedselbonnen van 20 euro die we tijdelijk van de stad kregen om uit te delen, zijn intussen ook allemaal op.”

Read more…

ALLEMAAL ANTWERPEN: “Boodschappen voor de meisjes van ’t Schipperskwartier”

Elke weekdag plukken onze reporter en fotograaf een toevallige voorbijganger van straat voor een fijn gesprek. Want iedereen heeft een verhaal. En zeker in Antwerpen. Vandaag: Jeorge (57).

“Ik heb al eens in de Gazet gestaan toen jullie een reportage maakten over het Schipperskwartier. Ik ben er boodschapper voor de meisjes. Dat doe ik ondertussen zeven jaar, als zelfstandige. Want meestal hebben ze geen tijd om boodschappen voor zichzelf te doen. Ze moeten hun klanten ontvangen. Alles wat de meisjes nodig hebben, koop ik voor hen. Eten, drinken, koffie, en de spullen die ze nodig hebben om hun werk te kunnen doen. Keukenrol bijvoorbeeld. Dat is wat steviger dan WC-papier.“

“Ik vind mijn werk leuk. Eigenlijk ben ik een soort van maatschappelijk werker. Een hulpverlener. Ik help hen en ken hen bijna allemaal. Bij hun werknaam, niet bij hun echte naam. Ook hun achtergrondverhalen ken ik niet. Hun familie, hun leven. Daar vraag ik niet naar. Voor mij is dat goed zo. Ik hoef dat allemaal niet te weten. Ik blijf professioneel. Maar als de meisjes mij dingen willen vertellen, dan luister ik natuurlijk wel. De meesten zijn hier al lang. Maar er komen ook geregeld nieuwe meisjes bij, vooral jonge meisjes.”

“Ik hoop dat ik mijn werk nog lang kan blijven doen. Elke dag kom ik daarvoor met de fiets van Berchem naar hier. Ik ken veel mensen in deze buurt. De winkeliers, de restauranthouders. Nu ben ik de
hond van de krantenwinkel aan het uitlaten. Lang geleden ben ik van Peru naar Antwerpen verhuisd, om hier te komen studeren aan de universiteit.”

bron: https://www.gva.be/cnt/dmf20210120_95419650

Man betaalde prostituees met zelf geprint geld: ’Zelfs een blinde kon zien dat het nep was’

Een 50-jarige man in Zwitserland is veroordeeld nadat hij omgerekend ruim 11.000 euro aan prostituees had uitgegeven. Hij betaalde zijn bezoekjes met nepgeld dat hij zelf had geprint. De rechter in Basel was niet over de drukkunsten van de man te spreken. Het zag er zo beroerd uit „een blinde kon nog zien dat het geld niet echt was”, was zijn oordeel over de biljetten.

De geldtruc van de man kwam aan het licht toen een van de prostituees haar verdiende centen op haar bankrekening wilde storten op de dag nadat ze de vervalste biljetten had aangenomen. Toen de geldautomaat de storting weigerde meldde de vrouw (39) zich met de vreemde bankbiljetten bij de politie. Dat schrijft de Zwitserse nieuwssite The Local.

De geldtruc van de man kwam aan het licht toen een van de prostituees haar verdiende centen op haar bankrekening wilde storten op de dag nadat ze de vervalste biljetten had aangenomen. Toen de geldautomaat de storting weigerde meldde de vrouw (39) zich met de vreemde bankbiljetten bij de politie. Dat schrijft de Zwitserse nieuwssite The Local.

Gedupeerde: ’Het was donker’

De man heeft twee keer gebruik gemaakt van de zelfgefabriceerde biljetten. In juni en oktober 2019 betaalde hij twee verschillende vrouwen voor seks. De 39-jarige vrouw had de vreemde valse bankbiljetten die bewuste avond geaccepteerd omdat ze er volgens haar echt uitzagen.

„Het was donker in het appartement, want de gordijnen waren dicht. De biljetten zagen er echt uit. Alleen later toen de machine ze niet accepteerde, zag ik pas dat ze nep waren”, verklaarde de vrouw in de rechtbank.

De advocaten van de man voerden aan dat ze het geld vrijwillig had aangenomen, hoewel het toch overduidelijk was dat de bankbiljetten frauduleus waren. Bij en huiszoeking van de politie bleek dat de man nog meer geld op voorraad had. Hij vervaardigde zijn contanten op zijn eigen kleuren-inkjetprinter.

Verkeerd om geprint

De kapitaal was niet voorzien van echtheidskenmerken en de biljetten werden in sommige gevallen zelfs verkeerd om gedrukt. De politie was dan ook stomverbaasd dat de man kon denken dat het geld ongemerkt mee weg zou kunnen komen.

De man is veroordeeld voor fraude, valsemunterij en de circulatie van vals geld. Hij kreeg een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie jaar.

Bron: Telegraaf.nl

Chantall test seksspeeltjes voor haar werk: ‘Romantiek is mij vreemd’

Voor Chantall van den Heuvel heeft de coronacrisis niet veel aan haar werk veranderd. Ze werkte al vanuit huis. Sterker nog; vanuit haar bed. Van den Heuvel is sekspeeltjestester. In de twintig jaar dat ze dit werk doet heeft ze ruim 1.250 vibrators, dildo’s en andere genotsknotsen gekeurd. “Mensen roepen altijd oe-oe, lekker de hele dag genieten!” zegt ze. “Maar de meeste tijd besteed ik eigenlijk aan het schrijven van reviews en mijn administratie. Het testen zelf is in een half uurtje gedaan.”

Van den Heuvel begon haar carrière als tekstschrijver en eindredacteur. Tot ze in 2001 door de hoofdredacteur van erotisch magazine Foxy werd gevraagd om de productpagina’s te verzorgen. “Dat was leuk, maar het waren erg korte stukjes,” herinnert ze zich. “Honderd woorden per speeltje. Dan kan je niet de diepte in.”

Bovendien bestond het lezerspubliek van de Foxy volgens haar voor een groot deel uit mannelijke vrachtwagenchauffeurs en waren ook de speeltjes destijds minder op de vrouw gericht. Van den Heuvel: “Slecht materiaal en het zag er totaal niet sexy uit.”

Veilig materiaal en goede trillingen

Ze begon haar eigen blog, Climaximaal, waar ze uitgebreide reviews schrijft. Tegelijk kwam een ontwikkeling op gang in de seksspeeltjesindustrie, gericht op de wensen van de vrouw, mooi design en kwaliteit van materialen. Vooral de nieuwste ontwikkeling kan van den Heuvel toejuichen: speeltjes die werken op luchtdruk. “Geniaal!” zegt ze. “Daarvan staan er meerdere in mijn persoonlijke top tien.”

De kwaliteiten waar ze op test zijn veiligheid, materiaal en kwaliteit van trillingen. Van den Heuvel: “Koop nooit het allergoedkoopste speeltje. Die zijn meestal gemaakt van hartstikke ongezond materiaal. Probeer bijvoorbeeld iets van siliconen te vinden.”

De speeltjes krijgt ze opgestuurd door winkels en bedrijven waar ze mee samenwerkt. Geld verdient ze via affiliate marketing: als een bezoeker het speeltje koopt, ontvangt zij een percentage. “Maar ik ben ook bloedeerlijk!” zegt van den Heuvel. “Als iets me niet bevalt, geef ik gewoon een slechte review. Mijn lezers weten: als Chantall enthousiast is, dan is het ook goed.”

‘Sommige dingen moet je gewoon eerst even alleen testen’

Maar, hoe ziet zo’n werkdag er dan uit? Wordt er ook een romantische sfeer gecreëerd of gebeurt het testen gewoon met een kopje koffie ernaast? Van den Heuvel, lachend: “Romantiek is mij vreemd! Vooral doen hoor, als dat je ding is. Maar ik ben doelgericht en wil gewoon een orgasme. Ja, in de winter doe ik soms een elektrisch dekentje aan.” Wel doet haar vriend geregeld mee. “Maar niet altijd, hoor! Sommige dingen moet je gewoon eerst even alleen testen, of heel precies inbrengen. Dan zeg ik: bemoei jij je er maar even niet mee.”

De mooiste en gekste speeltjes die ze toegestuurd heeft gekregen bewaart ze in haar persoonlijke IKEA-speeltjeskast: zoals een vibrator in de vorm van een badeend. Leuk voor de collectie, maar niet voor gebruik. Van den Heuvel: “Je kunt jezelf dan toch niet serieus nemen; lig je daar met een eend te vrijen!” Haar meest favoriete speeltjes staan dan ook niet in deze trofeekast, maar standaard op haar nachtkastje. Die hebben hun dienst ruimschoots bewezen.

Bron: Nu.nl

Striptekenaar Jessica: ‘Mijn tekeningen doorbreken taboes over seks en daten’

Toen ze vijf jaar geleden vanuit de Verenigde Staten naar Amsterdam verhuisde, besloot ze striptekeningetjes te maken over haar date-leven. Inmiddels vermaakt Jessica Stahl (31) onder haar artiestennaam vanillacooldance dagelijks meer dan 34.000 volgers op Instagram, en doorbreekt ze vele taboes op het gebied van daten, relaties en (vrouwelijke) sexualiteit.

Jessica komt uit de Amerikaanse staat Maryland en werkte tot 2015 als art director in New York. Toen haar relatie plotseling uitging kocht ze een enkele ticket naar Amsterdam, waar ze in een studentenflat ging wonen. Jessica: “Ik had nog geen nieuwe baan en behoefte aan afleiding en vrolijkheid. Toen begon ik tekeningetjes te maken over mijn leven, waarbij de focus lag op daten, seks en alles wat daarbij hoort.”

Van dagboek naar platform

Jessica woonde met zeventien huisgenoten in een studentenflat. Omdat ze nog werkzoekende was had ze veel vrije tijd, en dus veel tijd om te daten. Als een soort date-dagboek hield ze met haar tekeningetjes alles bij wat ze meemaakte. Al gauw begon ze ook stripjes te maken van ingestuurde verhalen van haar volgers. “Ik zet nu iedere zondag een vraag in mijn story. Vervolgens kies ik een leuk antwoord en die situatie ga ik dan tekenen.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jessica Stahl (@vanillacooldance)

Taboes

Jessica is inmiddels werkzaam als creative director bij Dopper. Maar ook met haar strips timmert ze flink aan de weg. Ze stelt vele onderwerpen op het gebied van daten, relaties en seksualiteit aan de kaak. Van gênante situaties in bed tot seksspeeltjes en van date-blunders tot lichaamshaar: Jessica laat geen enkel onderwerp onbesproken. Ze begrijpt wel waarom haar stripjes zo aanslaan: “Mensen vinden het leuk omdat mijn stripjes onderwerpen bespreekbaar maken, en laten zien dat dingen niet zo gek zijn als mensen denken. We maken allemaal gênante situaties mee. Die taboes doorbreek ik graag.”

Daten tijdens corona

Het feit dat de horeca al lange tijd dicht is heeft volgens Jessica veel veranderd op het gebied van daten. Jessica: “Ik date niet alleen een stuk minder dan eerst, het gaat er ook heel anders aan toe. In het begin van de coronatijd was ik veel aan het videobellen. Dat was eigenlijk best leuk. Daarnaast ben ik – net als heel Nederland – veel gaan wandelen. Ik merk dat dat vaak diepere, serieuzere gesprekken oplevert.” Wie denkt dat Jessica nu minder inspiratie heeft voor haar stripjes heeft het mis: “Ik krijg zoveel verhalen opgestuurd van mijn volgers, dat ik altijd iets heb om over te tekenen”, lacht Jessica.

Bron: indebuurt.nl

Ophef over piemeltaarten van nummer 3 van Partij van de Eenheid: ‘Het wordt erg opgeblazen’

Taarten van borsten, billen, piemels en schaamlippen: bakker Jolisa Brouwer uit Waalre maakt ze allemaal. Maar Jolisa staat ook derde op de kandidatenlijst van de islamitische Partij van de Eenheid. Haar partij zou willen dat ze vanwege de taarten afstand doet van een mogelijke zetel, maar volgens Jolisa klopt daar niets van.

Jolisa Brouwer bakt in haar bakkerij de Ouwe Taart in Waalre al jaren erotische taarten. Sinds kort is ze ook lid van de islamitische Partij van de Eenheid, die dit jaar voor het eerst meedoet aan de landelijke verkiezingen. Over deze combinatie is afgelopen weekend ophef ontstaan.

“Het begon toen NIDA, een andere islamitische partij, er achter kwam dat ik deze taarten maak. Dat kwam al snel op Geenstijl, in de hoop dat mensen niet meer op ons zouden stemmen. Blijkbaar is het in de politiek nodig dat we elkaar onderling zwart maken”, vertelt Jolisa.

Volgens het Brabants Dagblad zou lijsttrekker Arnoud van Doorn naar aanleiding hiervan hebben gezegd dat Jolisa nooit op de lijst was gekomen, als ze eerder van de taarten hadden geweten. Maar daar klopt volgens Jolisa niets van. “Dat is helemaal niet aan de orde. De woorden van Arnoud zijn verdraaid.” Ook zegt de bakker dat Arnoud haar helemaal niet vraagt afstand te nemen van een eventuele zetel. “Wat heeft een kamerzetel nou te maken met een taart die bij mij online staat?”

Hoe haar partij dan wel reageerde op de penistaarten? “Mijn partij reageerde vrij relaxed. Arnoud is er niet negatief en niet positief over. Maar wat ik in mijn privéleven doe, is privé. En als partij vinden wij dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn.”

De taartenbakker baalt, want ze wil dat de nadruk vooral ligt op de essentie van haar partij en niet op haar erotische taarten. “Het wordt erg opgeblazen allemaal. Het zijn gewoon erotische taarten. We leven niet in de middeleeuwen. Dit is mijn werk en dit vind ik leuk om te doen. Mocht het nou te erg oplaaien, dan neem ik wel een stap terug. Maar ik denk niet dat dat nodig is.”

Een vriendin binnen de PvdE vroeg Jolisa naar aanleiding van de ophef of ze niet moet overwegen om haar erotische taarten van haar website te halen. “Ik heb meteen Arnoud gebeld om te zeggen dat ik dat niet ga doen. Dit is wie ik ben en wat ik maak. Daar had hij begrip voor.”

Volgens de bakker zijn de penistaarten ook niet het totaalplaatje van wat ze allemaal verkoopt. “Het grootste gedeelte van wat ik maak zijn gewoon bruids- en kindertaarten. De erotische taarten staan op de website netjes afgeschermd, dus je moet er echt naar zoeken.”

Wel geniet ze ervan om dit soort taarten te maken. Daar begon ze ooit mee toen iemand vroeg of ze het seksstandje ‘staande ovatie’ wilde maken. “Ik hou zelf ook van seks, dus dat leek me wel leuk. Nadat ik de eerste taart op social media had gepost, bleven de aanvragen binnenstromen.”

Ook stond ze op onder meer de Bobbi Eden-beurs en de Kamasutra-beurs, om piemels te pimpen en boetseren. “Veel mensen doen bekrompen over seks, maar ik vind dat het heel normaal moet zijn. En ja, sommigen vinden mijn taarten provocerend. Ze lijken ook gewoon zo echt, dus dat vinden ze waarschijnlijk gewoon eng”, lacht de bakker.

Bron: Omroepbrabant.nl

Hoe prestigeproject My Red Light op de Wallen roemloos ten onder ging

Zelfs The New York Times kwam kijken bij de opening van bordeel My Red Light op de Wallen. Zo’n vier jaar later is het prestigeproject van oud-burgemeester Van der Laan roemloos ten onder gegaan met een ton schuld. Een reconstructie.
Bron: Het Parool

Het moest het eerste seksbedrijf in Europa worden waar sekswerkers zelf de dienst uitmaken. Voor en door sekswerkers, was het motto van ‘gemeentebordeel’ My Red Light. Het project had een machtig man achter zich staan: wijlen burgemeester Eberhard van der Laan. Hij was de initiatiefnemer en wist menig tegenstander op de Stopera te pareren.

Van der Laan hoopte de raamprostitutie van binnenuit te hervormen zodat sekswerkers niet gebonden zouden zijn aan een pooier of raamexploitant. In de zomer van 2016 ging het project van start. Van der Laan benaderde zelf geldschieters en donateurs, waaronder de Rabobank, dat ‘enkele honderdduizenden euro’s’ als startkapitaal leverde. HVO Querido werd gevraagd de sekswerkers te begeleiden. “Zeg maar eens nee tegen Van der Laan,” zei Clemens Blaas, destijds bestuurder van zorgorganisatie HVO Querido. De gemeente werd toezichthouder en voerde controles uit om te kijken of de regels werden nageleefd.

In My Red Light (MRL) konden de sekswerkers zelf beslissen over de verhuurvoorwaarden van de kamers, de werktijden en vakanties. Het moest een veilige en schone werkplek bieden.

Het bordeel op de Oudezijds Achterburgwal, hoek Boomsteeg, kwam in vier panden die tot 2007 in handen van Wallenkoning Charles Geerts waren. De panden werden voor twee miljoen aangekocht door maatschappelijk investeerder de stichting Start Foundation. Deze verhuurde de ruimte aan de stichting MRL.

Janpaul Scholtmeijer van Vens Architecten ontwierp themakamers als een boyfriend-/girlfriendkamer, kinkyroom en een sekssalon met een losstaand bed, een groot bad en een paal. In mei 2017 ging het bordeel open. Het trok belangstelling van de internationale pers. Van heinde en verre kwam men naar het bordeel kijken. The New York Times schreef er een groot artikel over.

Read more…

Schokkend: zo werden Haagse hoeren afgestraft in de 18e eeuw

Rond 1750 was het een armoedige tijd in Den Haag. Veel mensen moesten op een houtje bijten, en jonge meiden gingen uit wanhoop de prostitutie in. Maar als ze betrapt werden kwam dat ze duur te staan: de straffen waren meedogenloos.

Den Haag was, na Amsterdam, in de 17e en 18e eeuw de stad met de meeste prostituees. Toen heetten ze hoeren, nu zeg je sekswerkers. De hoeren deden hun werk in de ‘huizen van ontucht’ (bordelen). Een bekend Haags bordeel was die van Madame Jeanne aan de Kalvermarkt. Maar sekswerkers tippelden ook op straat. Dat laatste gebeurde veel in het Haagse Bos.

Razzia’s

Ook de overheidsdienaren wisten dat, en er werden regelmatig razzia’s gehouden in het bos. Het bos werd dan ‘schoongeveegd’ en de meiden kwamen voor de baljuw (verantwoordelijke ambtenaar), die over hun lot oordeelde.

Wanneer ze nog geen strafblad hadden, dan kregen ze een ‘lichte’ straf die wél heel vernederend was. Dan moesten ze met roeden op zowel borst als rug gebonden door de straten van Den Haag lopen. De veroordeelde hoeren werden op hun tocht uitgejouwd door meestal vrouwen, die vermoedden dat hun eigen man sekswerkers bezocht.

Kotsen

Maar het kon erger. Had een hoer wel een strafblad, dan werden ze tentoon gesteld in een kooi die zo snel werd rondgedraaid dat iedereen kon zien hoe zij hun kleding onderkotsten. Dit werd in 1752 gelukkig afgeschaft.

Het viel de 18de eeuwse schrijver Le Franq van Berkhey op dat de prostitutiewereld van Den Haag harder was dan op andere plekken in Nederland. Hij zei dat dit lag aan het hoge aantal militairen die hier woonden.

Bronnen: deoud-hagenaar.nl, Wikipedia, sekswerkerfgoed.nl

Politie legt orgie stil wegens overtreding van avondklok

De Franse politie heeft vrijdagavond een orgie in Collégien (in het departement Seine-et-Marne) stilgelegd. In totaal werden 81 deelnemers beboet voor het niet respecteren van de avondklok, drie van hen werden opgepakt en ondervraagd.

De lokale politie werd vrijdagavond door buurtbewoners op de hoogte gebracht van een feestje in een steegje, niet ver van de A4-snelweg. Toen de agenten rond 21 uur arriveerden, konden ze op de parkeerplaats al elf mensen verbaliseren voor het niet respecteren van de avondklok. De verdachten kregen meteen een boete van 135 euro.

De lokale politie werd vrijdagavond door buurtbewoners op de hoogte gebracht van een feestje in een steegje, niet ver van de A4-snelweg. Toen de agenten rond 21 uur arriveerden, konden ze op de parkeerplaats al elf mensen verbaliseren voor het niet respecteren van de avondklok. De verdachten kregen meteen een boete van 135 euro.

Om 23 uur kreeg de politie gerechtelijke toestemming om het magazijn waar het feestje plaatsvond, te betreden. De agenten troffen er een orgie aan met in totaal liefst 81 deelnemers. Er werden geluids- en lichtinstallaties in beslag genomen, net als alcohol. Pas om 1 uur was het feestje opgeruimd.

Drie verdachten werden voor verhoor meegenomen naar het politiekantoor, in de hoop de identiteit van de organisator te achterhalen. Niemand werd aangehouden.

Bron: Telegraaf.nl