Op woensdag 12 juli is een pand aan de straat Poelenburg in Zaandam per direct gesloten wegens exploitatie van een onvergunde seksinrichting en de verstoring van de openbare orde die dit al langere tijd opleverde (art. 3.3 APV).

Woning Poelenburg gesloten na constatering illegale prostitutie

Dit gebeurde nadat medewerkers van het interventieteam van het PACT Poelenburg Peldersveld bij een observatie constateerden dat op het adres sprake was van illegale prostitutie.

De afgelopen tijd waren er bij zowel de gemeente als de politie meerdere meldingen binnengekomen over (bedrijfsmatige) illegale prostitutie op het adres. Dit is verboden. Daarop is er meerdere keren gepost bij de woning en zijn er meerdere waarnemingen gedaan. Op 12 juli zijn medewerkers van het interventieteam, samen met politie en medewerkers van een regionaal prostitutieteam de woning binnen gegaan en was er sprake van betrapping op heterdaad. De precieze sluitingsduur moet nog worden bepaald en aan huurder worden meegedeeld.

Interventieteam PACT

Het interventieteam van het PACT is een team bestaande uit professionals vanuit verschillende afdelingen binnen de gemeente, politie en arbeidsinspectie dat zich gezamenlijk inzet voor het verstoren van criminele netwerken en verdienmodellen. De focus richt zich op een viertal fenomenen (witwassen, uitbuiting, illegale arbeid en drugshandel).

Vanuit het team vinden er sinds mei 2022 wekelijks meerdere bedrijven-, woning- en winkelcontroles plaats. Ad-random, soms naar aanleiding van een melding, maar vooralsnog veelal naar aanleiding van verdachte waarnemingen door professionals of bewoners.

Bron: rodi.nl

Dinah Bons (53), fractievoorzitter van Amsterdam Bij1, blikt terug op haar turbulente eerste jaar. De eerste trans vrouw in de Amsterdamse gemeenteraad strijdt als ervaringsdeskundige voor de veiligheid van sekswerkers, terwijl haar fractie worstelt met interne conflicten. “Raadsleden snappen niet dat wat er achter de deur van peeskamers gebeurt niet alleen platte seks is.”

Het was een unicum in de Amsterdamse politiek: voor het eerst werd vorig jaar september een trans vrouw geïnstalleerd in de Amsterdamse gemeenteraad. Dinah Bons werd niet veel later ook fractievoorzitter van de Amsterdamse Bij1 – een van de grote winnaars van de gemeenteraadsverkiezingen in 2022.

Maar het was politiek ook een onrustig jaar. Een ruimte verderop zit Carla Kabamba, die vorig jaar vertrok uit de partij na interne ruzies. De eigenlijke leider, Jazie Veldhuyzen zit al bijna een jaar ziek thuis en moet deze zomer bepalen of hij terugkeert en daarmee Bons’ plek inneemt. Het bestuur van de partij is afgetreden. En tussen Bons en nummer drie Nilab Ahmadi botert het niet altijd.

Het kost haar energie, zegt Bons, maar gelukkig heeft ze genoeg andere zaken in het leven waar ze zich aan vasthoudt en die haar afleiden. Ze houdt zich bezig met gezondheidszorg voor trans mensen, heeft bestuursfunctie bij ngo’s als Trans United Europe en Global Sex Workers Project en kijkt als bestuurslid van de landelijke Bij1 al vooruit naar de verkiezingen in november.

Deze maand had ze ook nog op de planken moeten staan. Ze is onderdeel van de muziektheaterperformance Cheikhats, ritueel voorbij het binaire denken, onder leiding van Adelheid Roosen en Ola Mafaalani. Een opvoering met zang en percussie over de liefde, dood en stereotiepe opvattingen over gender, die eindigt met een hypnotiserende dans.

Maanden heeft u daarvoor gerepeteerd.
“Echt, fucking hell hoor… Dat ik dan net deze week zo’n heftige astma-aanval heb waardoor ik er niet bij kan zijn. Zo jammer. Het is een stuk over mijn eigen leven. Over het begin van mijn transitie, toen ik een Marokkaans vriendje had. Ik kwam bij hem thuis over de vloer in nikab. Dat heb ik zo’n zes jaar gedaan, begin deze eeuw.”

Zonder dat zijn familie wist dat u man was en in een transitie ging naar vrouw?
“Ik denk niet dat ze het doorhadden, maar je weet het nooit. Die moeder is natuurlijk niet achterlijk. Ik denk dat ik werd gedoogd binnen een heel conservatieve omgeving. Het was wel een antropologische ervaring. Van binnenuit leerde ik wat de positie is van een vrouw die leeft in een religieuze setting. Mannen hebben alle ruimte om dingen te doen, terwijl ik moest bellen of ik naar buiten mocht.”

Die periode moet ook veel spanningen hebben opgeleverd.
“En aan de andere kant heeft het me veel geleerd en moois opgeleverd, namelijk dat er meer mensen zijn zoals ik. Samen met een vriend ben ik daarna begonnen met het aanbieden van workshops op het gebied van gender en religie. We lieten zien dat er in de Koran wel degelijk staat dat er perspectief is op een derde geslacht. Of dat homoseksualiteit daarin echt wel beschreven staat als iets liefdevols. Dat is een beweging die ik daarmee in Nederland op gang heb gezet.”

Waarom is die relatie voorbijgegaan?
“Na mijn transitie was er geen seksuele aantrekkingskracht meer. Hij zei dat als de penis weg was, het voor hem wel klaar was. Zo ging het ook.”

En de emotionele verbinding?
“Achteraf zie ik toch dat het veel meer ging over erotiek en seksualiteit. Ikzelf zat toen ook in de ‘parkeertijd’ – een wachtruimte met in het vooruitzicht een operatiedatum. Dat zit allemaal in het theaterstuk. Ik hoop dat ik het later nog ergens mag spelen en dat we ermee naar Marokko kunnen.”

U kwam in de gemeenteraad nadat Jazie Veldhuyzen zich in september ziek had gemeld. Maar eigenlijk had u hier al moeten zitten, als Nilab Ahmadi door Bij1-leden niet hoger op de kieslijst was gezet.
“Het is prima dat mensen omhoogschieten, maar ik vind het wel problematisch dat Jazie leden aanspoorde om op Nilab te stemmen. Hij had als leider een neutrale houding moeten hebben.”

Neemt u het hem kwalijk?
“Niet helemaal. Hij is daarna ziek geworden, en het is duidelijk dat rondom hem wel meer speelde. Ik vind het wel jammer dat het zo’n enorme strijd heeft opgeleverd binnen de partij, die tot op de dag van vandaag wordt gevoerd.”

Neemt u het Ahmadi kwalijk?
“Ik neem in principe niemand iets kwalijk, maar we moeten als partij beter nadenken hoe we een kandidatenlijst opstellen. Zit iemand hier puur vanwege de idealen van de partij of omdat iemand zelf iets wil?”

U merkt bij Ahmadi dat ze hier vooral voor zichzelf zit?
“Dat merk ik bij heel veel mensen in de partij.”

Na de verkiezingen kregen nummer twee Carla Kabamba en Ahmadi ruzie.
“Het hele fractiebudget was door Jazie opgemaakt aan mediators om die twee bij elkaar te houden. Daarna konden we niet eens meer punaises kopen. Maar ik begrijp dat Carla’s grenzen overschreden zijn als je niet ziet dat een zwart iemand in een politieke setting twee keer zo hard moet hollen om iets voor elkaar te krijgen.”

Toch koos u vorig jaar de kant van Ahmadi door het fractievoorzitterschap op te eisen.
“Ik heb gekozen voor de partij. Voor onze partij was het duidelijk dat er een andere politiek zou komen als Carla Kabamba leider zou worden. Die hangt toch meer aan de rechterkant, zoals we nu zien rondom de knip die ze wil stoppen of de aandacht naar kerken.”

Waren die verschillen onoverbrugbaar? Kabamba is immers als nummer twee op de kieslijst van Bij1 gekomen.
“Dat is wat ik net zei: bij de volgende verkiezingen moeten we beter kijken wat onze ideologie is en of het past binnen de partij. Intersectionele politiek is ingewikkeld, want het betekent dat je met allerlei verschillen de bühne op moet en zonder belangen. Het is een dure les voor ons.”

Inmiddels zit Bij1 met de situatie dat raadslid Ahmadi al maanden afwezig is.
“Klopt. We bellen af en toe, maar het is vervelend dat ik er bij een raadsdebat alleen voor sta zonder dat ze het vooraf laat horen.”

Ook in de commissies is ze er niet.
“Ik probeer het te managen, maar dat kan je tot op een bepaalde hoogte doen. Als er te veel mentale problemen bijkomen, kan ik het niet met mijn capaciteiten en kennis oplossen. Het afgelopen jaar heb ik binnen de partij genoeg psychiatrie gedaan, maar dat kan ik niet continu doen.”

Uw geduld is op met Ahmadi?
“Misschien niet op, maar ik denk dat het belangrijk is dat Nilab reflecteert en ziet dat dit misschien niet de beste plek voor haar is. Ze is ongelofelijk goed in activisme en dingen aankaarten. Misschien is ngo- of societywerk meer iets voor haar. Je kan individueel veel meer doen.”

Veldhuyzen kan in augustus terugkeren. Voelt het wrang dat u dan uw plek moet afstaan?
“We weten nog niet of hij terugkomt, maar als hij mijn plek weer inneemt, wordt het ook spannend voor de partij. Zowel hij als Nilab hebben niet echt contact met de partij en we weten niet of ze door willen met Bij1. We weten dan niet goed welke kant het met de partij opgaat.”

Naast uw raadslidmaatschap zet u zich in voor de belangen van sekswerkers. Vanuit die hoek wordt nu vaak gezegd dat ze tegen een erotisch centrum zijn, maar Bij1 zegt dat nog niet.
“Bij een debat in Pakhuis de Zwijger heb ik al gezegd dat we tegen een heel groot centrum zijn. We zijn wel voor een lhbtq-plek waar de kwetsbaarste sekswerkers kunnen werken. Op de Jodenbreestraat boven de Albert Heijn kan dat bijvoorbeeld. Die ruimte is in het bezit van de gemeente en vroeger zat daar de afdeling diversiteit.”

Specifiek voor lhbtq-gemeenschap?
“En voor mensen die willen webcammen, of vrouwen die sekswerk willen doen dat niet op de Wallen kan. Het moet een centrum zijn voor diegenen die niet op de Wallen kunnen werken. We willen de Wallen ook zo laten en geen ramen sluiten.”

In een commissiedebat zei u eerder: “Ik ben hier niet voor de bewoners.”
“Ik had beter kunnen zeggen: ik ben hier niet voor Els Iping, de vroegere stadsdeelvoorzitter van het Centrum. Els woont zelf dichter bij de Stopera dan op de Wallen. De bewoners van de groep Stop de Gekte zijn ook vaak mensen die niet op de Wallen wonen. Ik laat naar dat soort bewoners gewoon niet zo mijn oren hangen.”

Zelf heeft u ook een tijd gewerkt als sekswerker.
“Ik heb op de Wallen gewerkt, heel veel straatwerk gedaan, in clubs gewerkt. Vanaf mijn achttiende. Nou eigenlijk vanaf mijn zeventiende, maar dat kun je natuurlijk niet zeggen in een krant. Tot vorig jaar heb ik nog actief sekswerk gedaan. Dat was vooral in Parijs, tijdens de lockdowns. Sekswerk is een metier dat ik altijd bij me heb en altijd kan doen. Met de klanten heb ik bijzondere relaties opgebouwd. Ik heb het privilege dat ik ze lang ken en dat ik niet achter de ramen hoef te staan.”

Hoe vindt u dat de raad naar sekswerk kijkt?
“Ze snappen niet dat wat er achter een deur gebeurt niet alleen platte seks is. In peeskamers komen ongelofelijk kwetsbare jongens binnen die buiten onwijs stoer zijn, maar hier leren om met hun seksualiteit om te gaan. Ze kunnen hun grenzen verleggen. Dingen die ze eigenlijk stiekem in hun fantasie willen, mogen hier wel. Daarmee haal je een ongelofelijke druk uit de maatschappij. Het heeft een functie. Ik vind het echt ongelofelijk dat hier vaak zo bagger over wordt gepraat door raadsleden.”

Raadslid Daan Wijnants (VVD) zei tijdens een commissiedebat dat u hier niet over mocht praten, omdat er sprake was van belangenverstrengeling.
“Hier zie je dat het stigma en het denken over groepen ook op deze manier wordt besproken in de raad. Ik ben na dit debat wel even naar Halsema gelopen. Dit trek ik niet, zei ik tegen haar. Ik kom door alle geloofsbrieven heen om dit raadswerk te doen. Ik sta hier toch niet als het niet kan?”

Wat zei burgemeester Halsema?
“We zoeken juist mensen die kennis hebben uit een veld dat soms zo ver weg staat van onze realiteit. Dat zijn juist de rafelranden die we moeten hebben. Ze is het ermee eens dat ik deze ervaringen juist moet vertellen. Het zou hetzelfde zijn als dat je een leraar in de raad hebt en dat die niet over onderwijs mag praten.”

Zegt u in zo’n gesprek met Halsema ook: stop met de plannen voor het erotisch centrum?
“Nee. Ieder heeft zijn eigen vak en eigen uitgangspunten. Maar ik zal wel altijd duidelijk maken dat we moeten luisteren naar de mensen over wie het gaat. Als 80 procent van de mensen met goede onderbouwing zegt dit niet te doen, dan vind ik dat we daar naar moet luisteren.”

Als het politieke seizoen in september weer begint, waar bent u dan?
“Dan ga ik keihard het debat voeren over het erotisch centrum. Ik wil hoe dan ook blijven als commissielid.”

Bron: Parool.nl

Het was nee, het blijft nee. In hun definitieve advies blijven de stadsdeelbesturen uit Noord en Zuid onvermurwbaar over de voorgestelde locaties voor een groot erotisch centrum, óók na kleine toezeggingen van burgemeester Femke Halsema: ‘Onduidelijk en onbegrijpelijk’.

Na vele conceptadviezen, petities, bewonersavonden, postercampagnes én brieven van Halsema met extra toelichting op gestelde vragen, presenteren de stadsdeelbesturen in Noord en Zuid dinsdag hun definitieve advies over het erotisch centrum.

Ze waren tegen, ze blijven tegen. In Noord nemen de bestuurders geen blad voor de mond: ‘Het is onduidelijk en onbegrijpelijk waarom het college de locatie NDSM Docklandsplot als een geschikte locatie voor een Erotisch Centrum beschouwt.’ Stadsdeelvoorzitter Brahim Abid (PvdA): “Ook na de aanvullingen van de burgemeester maken we ons enorm zorgen over de aantasting van de werf.”

In Zuid is de toon gematigder, maar de strekking hetzelfde: ‘Er zijn geen nieuwe inzichten die de locaties alsnog geschikt zouden maken voor een erotisch centrum.’ Stadsdeelvoorzitter Bart Vink (D66): “Of wij het nou willen of niet, deze locaties zijn echt niet geschikt.” Hoofdargument daarbij is volgens hem de bereikbaarheid die onder druk komt te staan.

Grote onrust

Nadat eind 2021 een raadsmeerderheid instemde met de komst van een erotisch centrum om de leefbaarheid van de binnenstad te vergroten en de positie van sekswerkers te verbeteren, stelde burgemeester Halsema in februari drie voorkeurslocaties voor. Een daarvan op de NDSM-werf in Noord, twee in Zuid: bij De Groene Zoom en de Europaboulevard, vlak bij de RAI.

Het leidde tot grote onrust bij bewoners, lokale politici en bestuurders. Er kwamen vanuit de twee stadsdelen adviezen aan het Stadhuis, waarin die zorgen benoemd werden: de effecten op de bereikbaarheid en de veiligheid in de buurt, de verminderde aantrekkelijkheid van de wijken en zorgen over overlast rondom het centrum in de avonduren.

Honderden vragen werden ingediend door alle partijen, waar burgemeester Halsema in juni in een raadsbrief op terugkwam. Duidelijk is dat ze de zorgen niet heeft kunnen wegnemen. Volgens stadsdeel Noord ontbreken nog steeds ‘juiste en grondig onderbouwde onderzoeksrapporten’.

De door Halsema beloofde quickscan over de gevolgen op de bereikbaarheid zijn volgens de stadsdelen daarnaast niet nodig. ‘Bestaande studies geven nu al aan dat het problematisch is, nog zonder EC,’ aldus Noord. Zuid wijst erop dat ze zelf al weten wat de gevolgen zullen zijn: een potentieel verkeers- en parkeerinfarct.

Terug naar tekentafel

Om enigszins tegemoet te komen aan alle kritiek stelde Halsema vorige maand kleine wijzigingen aan het erotisch centrum voor. Minder grootschalige horeca moet helpen om het aantal bezoekers te verminderen. In Noord wordt echter gevreesd voor een waterbedeffect, waarbij de bezoekers van het centrum zich naar omliggende horeca begeven, met bijbehorende overlast. ‘Juist iets wat u met het originele concept probeerde te voorkomen.’

Stadsdeelvoorzitter Vink (Zuid) stelt dat de aanpassingen ook niets betekenen voor de twee locaties in Zuid, maar hij is positief dat de gemeente openstaat voor wijzigingen. Hij ziet meerdere opties. Volgens hem zou de gemeente, als het toch voor één grootschalig centrum kiest, dat moeten doen bij nieuwe gebiedsontwikkeling. “Bijvoorbeeld Schinkelkwartier, of Haven-Stad.”

Het zou volgens Vink nog beter zijn als de plannen terug naar de tekentafel gaan en er wordt ingezet op meerdere kleine centra in meerdere stadsdelen. Zuid is dan ook een optie. “Ik wil niet mijn rug toekeren naar de Wallen. Dit probleem moeten we met zijn allen tackelen.” Ook Noord-bestuurder Abid wil constructief meedenken over ‘eventuele kleinere centra’. “Maar dan wel met alle stadsdelen, en niet alleen Noord en Zuid.”

Beslissing in najaar

Tot nu toe kan dat idee op weinig enthousiasme rekenen bij burgemeester Halsema. Zo liet de politie eerder weten voorstander te zijn van één locatie in verband met handhaving. Daarnaast loopt er momenteel een marktconsultatie om de interesse voor het alternatieve plan te peilen, maar bleek al eerder dat ondernemers meer interesse hebben in één grote locatie, dan in meerdere kleine.

Na alle adviezen van lokale politici en stadsdeelbesturen moet er in principe in het najaar een beslissing vallen over de toekomst van het erotisch centrum. Daarin kan de raad en Halsema de adviezen ook naast zich neerleggen. Donderdag is er nog een commissiedebat, waarin het onderwerp ook op de agenda staat.

Bron: Parool.nl

Nadat Jonah Falke een reportage schreef over een huis voor sekswerkers die uit de prostitutie willen stappen, kreeg hij een brief van Lucy. ‘Prima artikel, maar wat mij hindert is dat er maar één kant van het verhaal wordt belicht.’ Lucy liet hem de níét zielige kant zien. ‘Uiteindelijk valt het altijd wel mee.’

Midden op de wallen is een tweepersoonsmatras gedumpt. Het ligt in de schaduw van de Oude Kerk, net naast het standbeeld van Belle, een prostituee die zelfbewust in de verte tuurt. ‘Zij ziet er toch niet uit als een slachtoffer?’ onderstreept raamwerker ‘Lucy’. Ze werkt niet onder haar echte naam, ze zegt wat klanten willen horen en wisselt van namen zoals anderen van sokken. Alleen toeristen kijken naar het standbeeld en lezen: ‘Respect sex workers all over the world.’ De klanten die deze maandagmiddag over de Wallen scharrelen, kijken vanuit hun ooghoeken naar de ramen. Wie eenmaal binnen is, komt meestal na een kwartier weer buiten en verdwijnt dan snel in de smalle straten.

Vrijwillig en met plezier

Eind vorig jaar liep ik mee met het Leger des Heils in Groningen. ‘The happy hooker zal best bestaan,’ zeiden ze daar, ‘maar wij hebben haar nog nooit gezien.’

Lucy schreef me een brief. ‘Prima artikel, maar wat mij hindert is dat er maar één kant van het verhaal wordt belicht. De happy hooker is een stereotype maar de zielige vrouw die gedwongen wordt evenzeer. De realiteit is dat er een grote groep vrouwen, mannen en alles daartussenin bestaat die vrijwillig en met plezier hun beroep uitoefenen. Je verhaal vertelde de zielige kant, niet de andere kant.’

Ze nodigde me uit om bij het Prostitution Information Center (PIC) in Amsterdam langs te komen, een voorlichtingscentrum voor sekswerk in de breedste zin: van raamprostitutie, porno, escort en transsekswerk tot sekszorg voor mensen met een verstandelijke en of lichamelijke beperking. Het centrum werd in 1994 opgericht door ex-sekswerker Mariska Majoor met als doel de stigma’s te doorbreken.

Het pandje van PIC zit ingeklemd tussen de ramen en staat vol boeken met titels als: De Wallen: de toekomst van ons verleden en Als seks werken wordt, en posters en T-shirts met teksten als ‘My body my choice’ of ‘Rights not rescue’. Op de wc hangt een handdoekje aan een dildo. Op tafel staat een donatiekistje voor ontheemde Oekraïense sekswerkers.

Net als een hotelbedrijf

Tegenover Lucy zit een raamexploitante, die evenmin onder haar eigen naam werkt. ‘Aangenaam,’ zegt ze lachend. ‘Ik ben dus zo iemand die mensen uitbuit. Ik moest erg lachen om je artikel, om dat “happy hooker”. Opticiens zien ook alleen maar mensen met slechte ogen. Mensen met goede ogen zullen wel bestaan, maar zij zien ze niet. Tuurlijk zien die hulpverleners van het Leger des Heils alleen de zielige gevallen.’ En dan serieuzer. ‘Begrijp me niet verkeerd jongen, als vanzelfsprekend zijn wij tegen dwang of uitbuiting.’

Het lijkt alsof de jaren zeventig hier aan tafel herleven of gewoon nooit zijn geëindigd. De tijd dat de Wallen nog een gemoedelijk oord waren en prostitutiebezoek was zoals het door Astrid Nijgh werd bezongen: ‘Ik doe wat ik doe, en vraag niet waarom. (…) Maar ik vraag toch ook niet aan jou, waarom je het hier doet en niet bij je vrouw, ach kom nou. (…) Toe, kom maar hier en geniet maar eens een keer.’

Met haar man runt deze exploitante een hotel en in het aangrenzende pand een aantal ramen. ‘Voor mij is het net als een hotelbedrijf. Je verhuurt een kamer, alleen heb je hier veel meer regels als in een hotel. Ik vind het altijd leuk, ga heel goed met die meiden om en krijg de hele dag door berichtjes binnen. De ene studeert, de ander doet het dagelijks, weer anderen klussen wat bij.’

Is er hier dan helemaal geen sprake van misbruik en mensenhandel?

Read more…

Sekswerkers en andere betrokkenen moeten oplossingen voor straatsekswerk ontwikkelen. Door zogeheten ‘collaborative governance’ kan dat.

Sekswerkers zijn ‘slachtoffer’ ofwel ‘gevaar’, met bijbehorende fixatie op redden, controle en repressie. Verplichte registratie van sekswerkers leidt tot onveiligheid, want het leidt tot meer stigma, discriminatie en illegaliteit. Sluiting van tippelzones heeft eenzelfde negatief effect. Een meer emancipatoire benadering leidt aantoonbaar tot een veiligere werkomgeving, betogen Mischa Tydeman, Mi Jung van der Velde, Marjan Wijers en Lilianne Ploumen.

Sekswerk biedt economische zelfstandigheid

Sekswerk is werk. Het is een legaal beroep. Het biedt economische zelfstandigheid. Net als bij ander werk, kiezen mensen om allerlei redenen voor sekswerk. Onterecht worden in het politieke debat mensenhandel en legaal sekswerk met elkaar verbonden. Mede hierdoor is lokaal beleid voor locatiegebonden sekswerk – en tippelzones in het bijzonder – steeds restrictiever geworden. Restrictief beleid ziet met name op de sluiting van tippelzones of het invoeren van een registratieplicht voor sekswerkers.

Bestuurders handelen nogal eens vanuit de idee dat een veilige tippelzone drugsgebruik en een marginaal bestaan in stand zou houden. Maar sekswerkers hebben meer aan de-stigmatisering en steun dan aan moralisme en verboden. Dat blijkt ook uit veel nationaal en internationaal onderzoek van onder meer Amnesty International.

Door sluiting van tippelzones staat veiligheid onder druk

Van de negen tippelzones in ons land zijn er inmiddels zeven gesloten. Door de sluiting van tippelzones staat de ‘agency’ en de veiligheid van straatsekswerkers ernstig onder druk. Uit een evaluatie van de tippelzone in Nijmegen uit 2018, uitgevoerd door Bureau Beke, valt te lezen dat straatsekswerkers die buiten de tippelzone werkten, zich niet veilig voelden en dat zij met enige regelmaat buiten de baan werden beroofd, mishandeld of opgelicht. Risico’s buiten de baan zijn bijvoorbeeld mishandeling, beroving en verkrachting.

In Utrecht is de tippelzone gesloten, ondanks dat ook tegenstanders erkenden dat de tippelzone deed waarvoor hij bedoeld was: creëren van een relatief veilige omgeving en beperken van overlast. De Utrechtse straatsekswerkers hebben de sluiting van de zone als traumatisch ervaren, aldus een bericht van de NOS van 8 februari 2023.

Verplichte registratie brengt schade toe

Het kabinet heeft de Wet regulering sekswerk (Wrs) en Wet gemeentelijk toezicht seksbedrijven (Wgts) in voorbereiding. Beide voorstellen hebben mede tot doel om sekswerkers te beschermen en mensenhandel te bestrijden. Als instrument om dit doel te bereiken wordt echter verplichte registratie van sekswerkers voorgesteld. Dit instrument is om meerdere redenen ongeschikt. Om misverstanden te voorkomen: voor wie hulp wil, moet die er zijn, net als voor alle andere burgers. En uiteraard moet mensenhandel bestreden worden, maar dit mag niet leiden tot toename van andere vormen van geweld tegen sekswerkers. Restrictief beleid schiet het doel van bestrijding van mensenhandel voorbij en heeft een averechts effect. Met name verplichte registratie brengt meer schade toe dan bescherming aan de positie van sekswerkers.

De helft van de gemeenten heeft nog geen beleid voor sekswerk, dus dit is een goed moment om samen met sekswerkers nieuw beleid in te richten. Zoals alle beroepsbeoefenaren hebben sekswerkers het recht hun werk legaal en veilig te kunnen doen, met waarborging van fundamentele rechten. Het beleid van gemeenten moet daarom gericht zijn op toegang tot veilige en legale werkplekken, passende gezondheidszorg en hulpverlening met bescherming tegen mensenhandel, uitbuiting en geweld.

Bron: binnenlandsbestuur.nl

Burgemeester Buma van Leeuwarden heeft een huis aan de Tjaardastate in de stad voor negen maanden laten sluiten. In het huis werd een maand geleden een inval gedaan. De politie had informatie dat daar illegale prostituees aan het werk waren. Er werden vier vrouwen gevonden die geen goede papieren hadden.

De politie had bij eerdere invallen al eens in totaal negen vrouwen aangetroffen die er illegaal als prostituee werkten. Enkelen van hen hebben inmiddels aangifte gedaan van mensenhandel. De bewoner van het huis is aangehouden op verdenking van mensenhandel en witwassen.

Bron: omropfryslan.nl