‘Ik hoop dat politici een keer voor de sekswerkers willen opkomen’

Het wantrouwen tussen sekswerkers en officiële instanties is groot, en sekswerk vanuit je eigen woning is bijna niet meer mogelijk. Foxxy is in haar 20 jaar als sekswerker niet erg positief over het prostitutiebeleid in Nederland. Volgens haar zijn er te weinig politici die opkomen voor de rechten van haar beroepsgroep. “Het zou heel fijn zijn als de politiek een keer met ons praat, dan alleen over ons.”##

Foxxy (niet haar echte naam) is eigenlijk via een geintje in het sekswerk gerold. Met een vriendin heeft ze naar eigen zeggen nogal ‘losbandige tienerjaren’ achter de rug. Rond de eeuwwisseling komt het idee op een avond ter sprake. “Ze kijkt me aan en zegt: ‘We moeten hier geld voor vragen’. Daar ben ik eerst niet op ingegaan, maar na een paar weken begon ze er weer over. Toen hebben we een advertentie voor een trio geplaatst.”

Ze willen het per se samen doen, omdat ze dat veiliger vinden dan alleen. Haar vriendin krijgt echter kort daarna een relatie en stapt uit het beroep. Foxxy begint voor zichzelf advertenties te plaatsen. Nu is ze 2 decennia verder en heeft ze bijna alle vormen van sekswerk wel geprobeerd. “Ik deed voor corona vooral gangbangs, dus groepseks. Maar daar ben ik afgelopen jaar mee gestopt uit veiligheidsoverwegingen.”

Geen keuze

Op dit moment werkt ze in twee privéhuizen: een locatie waar een exploitant veel voor haar regelt. Dat heeft zijn voordelen. Een goed privéhuis doet wat marketing voor je en geeft je een veilige omgeving waar je kunt werken. “Maar als ik de keuze heb, dan wil ik het liefst zelfstandig werken. Als zelfstandige kan ik nu 120 euro per uur verdienen. Bij een privéhuis houd ik onder de streep 42,50 euro over. De rest gaat naar de exploitant en de Belastingdienst.”

Het werk voor Foxxy wordt steeds lastiger. Zelfstandig werken wordt door het strenge vergunningsbeleid van gemeenten nauwelijks toegestaan. En vanwege haar leeftijd wordt het voor exploitanten minder aantrekkelijk om haar erbij te houden. “Verschrikkelijk”, oordeelt Foxxy. “Eigenlijk worden oudere sekswerkers daarmee gedwongen om op onveilige locaties te werken.”

“Je komt dan terecht bij louche verhuurders. De criminele sector die panden verhuurt.” Samen met een vriendin heeft ze wel eens zo’n appartement gehuurd. “Op het einde van de dag wilde hij ineens de dubbele huur hebben, omdat hij zag dat we het druk hadden. We hebben onze spullen gepakt en zijn weggegaan. Maar je staat verder machteloos. Je bent op dat moment onvergund aan het werk. Je kunt gewoon geen aangifte doen van zo’n iemand.”

Sekswerk is een legaal beroep, maar Foxxy heeft het gevoel dat haar de keuze wordt ontnomen om haar werk te doen zoals zij dat wil. “Het liefste doe ik thuisontvangst. Dan hoef ik niet de helft van mijn inkomsten aan een exploitant af te staan, en werk ik op een manier waarbij ik me veilig voel. En die keuze krijg ik nu niet.”

Read more…

Het veiligste land voor sekswerkers: dit kunnen we leren van Nieuw-Zeeland

Als je aan sekswerk denkt, dan denk je waarschijnlijk niet meteen aan Nieuw-Zeeland. Maar toch wordt het land tijdens de gesprekken die we voor ons onderzoek naar sekswerk voeren er bijna elke keer bijgehaald. Nieuw-Zeeland is pionier op het gebied van prostitutiebeleid. Criminoloog Joep Rottier deed er jarenlang onderzoek naar. “Wetenschappelijk onderzoek laat keer op keer zien: hoe repressiever het beleid, hoe onveiliger je het voor sekswerkers maakt.”

Sekswerkbeleid is een afspiegeling van de moraal van de samenleving, stelt Joep Rottier als ik hem bel om over zijn onderzoek te praten. Hij promoveerde in december 2018 aan de Universiteit Utrecht op het Nieuw-Zeelandse prostitutiebeleid en zag dat we in Nederland nog veel van het land kunnen leren. In ieder geval door het beleid rondom sekswerk minder op vooroordelen en moraal, maar meer op wetenschappelijk bewijs te baseren.

Dat we in Nederland niet dezelfde rechten en plichten aan sekswerkers geven als in Nieuw-Zeeland, heeft te maken met de stigmatisering van het beroep. “Kijk, bijvoorbeeld ook naar Zweden. Daar heerst over het algemeen de opinie: sekswerkers zijn slachtoffers. Het is een onmondig persoon die zelf niet kan beslissen. Dan krijg je beleid dat daarop is ingesteld. In Zweden ben je als bezoeker van een sekswerker strafbaar. Ze proberen prostitutie zoveel mogelijk uit te bannen.” Maar uitbannen is een utopie, stelt Rottier.

Decriminaliseren

Jarenlang was sekswerk verboden in Nieuw-Zeeland, maar daar kwam verandering in door een sterke campagne van de belangenvereniging voor sekswerkers, de NZPC (New Zealand Prostitutes’ Collective ). Zij verenigen zichzelf in 1987 en vochten voor een beleid dat niet langer gebaseerd was op moralistische ideeën, maar op pragmatische en rationele argumenten. Ze betrokken wetenschappers, politici, en mensen uit de gezondheidssector in hun lobby en in 2003 zorgde een meerderheid van één zetel in het parlement ervoor dat er een nieuw prostitutiebeleid kwam. De belangrijkste veranderingen: prostituees worden sekswerkers en sekswerk wordt gedecriminaliseerd. Daarnaast krijgen sekswerkers precies dezelfde rechten en plichten als ieder ander beroep. In plaats van bovenmatige staatsbemoeienis ligt het accent op zelforganisatie.

Veilig

Nieuw-Zeeland is het enige land dat op deze manier naar sekswerk kijkt. Tussen 2013 en 2018 deed Rottier onderzoek naar de situatie in het land. Hij zag dat het beleid daar nogal wat teweeg heeft gebracht. Door rechten aan sekswerkers te geven en door als overheid een sterke belangenorganisatie financieel te faciliteren en daar nauw mee samen te werken, is de positie van de sekswerker enorm verbeterd. In tegenstelling tot in Nederland zijn sekswerkers volwaardige onderhandelingspartners van de overheid. “Geweld tegen en misbruik van sekswerkers is afgenomen. Exploitanten en klanten van sekswerkers die uit zijn op uitbuiting weten dat ze daarmee diep in de problemen kunnen komen. Er zijn mooie voorbeelden van sekswerkers die met succes naar de rechter zijn gestapt”, legt Rottier uit. “In plaats van een ‘vogelvrij-status’ voelen sekswerkers in Nieuw-Zeeland zich sinds 2003 beschermd door politie en het justitieel systeem.”

Bovendien is het beeld van sekswerkers veranderd: “Een deel van mijn onderzoek was spreken met parlementsleden die in 2003 tegen het nieuwe beleid hadden gestemd. De meeste daarvan betwijfelden nog steeds het bestaansrecht van prostitutie op moralistische gronden, maar gaven aan dat ze inmiddels voor decriminalisering zouden stemmen nu ze de positieve effecten van het beleid hadden gezien. En ik merkte het ook los van de interviews die ik voor mijn onderzoek deed. Als ik bijvoorbeeld in een café of op een terras zat en ik vertelde over mijn werk, dan vroeg ik vaak aan mensen hoe ze dachten over sekswerk. Dan zie je dat het beleid heeft geleid tot destigmatisering, tot veel meer acceptatie van het beroep dan bijvoorbeeld in Zweden waar prostituees worden geframed als hulpeloze slachtoffers van brute dominante mannen”.

Moraal

In Nederland is sekswerk een legaal beroep, maar zijn sekswerkers gebonden aan veel restrictieve regels waar iemand met een ander beroep niet aan hoeft te voldoen. Zelfstandige sekswerkers moeten meestal een vergunning aanvragen om hun werk te mogen uitvoeren, maar in veel gemeenten is het in de praktijk onmogelijk om die te verkrijgen. Daardoor worden sekswerkers min of meer gedwongen om onvergund hun werk doen.

Rottier stoort zich aan de moraalpolitiek in het Nederlandse prostitutiebeleid. “Er worden onlogische keuzes gemaakt. Als je sinds 2000 kijkt naar de regelgeving dan zie je dat het beleid alleen maar repressiever wordt. En kijk naar het sluiten van de ramen in Utrecht en Amsterdam. Sekswerkers komen zonder werkplek te zitten en er worden geen vervangende arbeidsplekken aangeboden. Het is een ontmoedigingsbeleid zonder realiteitsgehalte. De sekswerkers stoppen immers niet, maar verdwijnen in het ondergrondse circuit.” En juist dat zorgt voor onveilige situaties, volgens Rottier: “Klanten kunnen hun gang gaan want zij weten: een onvergunde sekswerker gaat toch niet naar de politie uit angst voor sancties.”

“Natuurlijk, uitbuiting en mensenhandel vindt net als bijvoorbeeld in de agrarische industrie plaats in de prostitutie, en Nieuw-Zeeland is hiervan niet uitgezonderd. Daar moeten we ons hoofd niet voor in het zand steken. Maar wetenschappelijk onderzoek laat keer op keer zien: hoe repressiever het beleid, hoe onveiliger je het voor sekswerkers maakt. Het verbeteren van de positie van sekswerkers is een illusie zolang er sprake blijft van stigmatiserend en repressief beleid”, aldus Rottier.

Bron: pointer.kro-ncrv.nl

Heuse seksmarathon van 55 uur dit weekend in België

In het Belgische Meer start vrijdag 1 oktober een heuse seksmarathon van 55 uur!

Met deze driedaagse marathon heropent parenclub Amai feestelijk haar deuren na ruim anderhalf jaar door corona te zijn dicht geweest. Volgens uitbater Ian waren de toegangskaarten na de bekendmaking in no time uitverkocht. In België zijn de coronaregels net als in Nederland versoepeld zodat ook seks- en parenclubs weer open kunnen. “Er zal geknald worden en er zijn genoeg matrassen”, zo zegt Ian tegenover de Belgische media.

Man stalkt prostituee met wie hij een relatie dacht te hebben

Een 52-jarige man uit de gemeente Tynaarlo is voor het stalken van een vrouw in Emmen veroordeeld tot een werkstraf van honderd uur. De man dacht een relatie te hebben met de vrouw die hij voor de seks betaalde. De vrouw wilde uiteindelijk geen contact meer, maar daar dacht de man anders over.

Vanaf 2018 bezocht de man de prostituee. De relatie werd inniger en hij schonk haar 28.000 euro om haar uit de financiële problemen te helpen. Over deze schenking ontstond een conflict. De vrouw verbrak in augustus 2020 uiteindelijk het contact. Hij stuurde haar vervolgens honderden e-mails per dag. Hij reed vaak voorbij haar woning in Emmen en hij dreigde pikante foto’s openbaar te maken. Ook zette hij snerende opmerkingen over de vrouw op sociale media. Hij benaderde familie van de vrouw om te vertellen welk beroep zij uitoefende.

Nog steeds contact

De politie drong er in november 2020 bij de man tijdens een stopgesprek op aan geen contact meer te zoeken met de Emmense. Toch ging het nog even door tot begin januari van dit jaar. De vrouw deed aangifte. Ze deed in de zittingszaal geëmotioneerd haar verhaal. Ze zei dat ze tot voor kort nog door de man werd gebeld. Voor dit laatste stond de man niet terecht, maar dat was voor de rechter wel een reden om de man een contactverbod op te leggen: “Ik ben er namelijk niet gerust op”.

De rechter legde de man ook een voorwaardelijke celstraf van twee maanden op. Hij moet zich laten behandelen en mag geen grievende afbeeldingen van het slachtoffer verspreiden.

Bron: rtvdrenthe.nl

Marike (37) runt al vijftien jaar een escortservice: ‘Zakelijke afspraken deden we in een lobby’

Diploma halen, studeren, baan bemachtigen, sparen, huis kopen, settelen. En dan zo vroeg mogelijk met pensioen. Zo hoort het misschien maar het kan ook anders. In deze reeks mensen die hun financiële leven minder voorspelbaar invullen. Deze keer Marike van der Velden (37), die op haar 21ste Society Service oprichtte: een high end escort service.

Waarom stapt een meisje in deze branche?

Marike: ,,Ik studeerde business-administration aan de Erasmus Universiteit en wist na mijn bachelor niet welke kant ik op wilde. Ik houd niet van 9 tot 5 en ook niet van hiërarchie of werken onder een baas, ik vind het relaxter als ik dat ben. Dat kan ik ook goed. Misschien past ondernemen bij me, dacht ik. Maar waarin? Het idee van een escortservice kwam bij een sociologiestudente vandaan, maar zij had geen verstand van hoe je zoiets aanpakt. Ik wel. Dus zijn we samen begonnen.”

Maar waarom deze branche?

,,Het is toegankelijk: je hebt weinig startkapitaal nodig, geen machines of voorraden. En provoceren is denk ik achteraf gezien ook iets wat meespeelde. Ik was piepjong, dan vind je dat leuk.”

Hoe pakten jullie het aan?

,,Een medestudent maakte onze website, mijn zakenpartner en ik legden ieder 2000 euro in en we schreven ons in. Ik woonde op kamers en mijn zakenpartner woonde nog bij haar ouders. Zakelijke afspraken deden we in de lobby van een vijfsterrenhotel. Uiteindelijk kocht ik haar na twee jaar uit en ging ik alleen verder. Inmiddels doe ik dit vijftien jaar, heb een kantoor en tien zzp’ers die mijn werk ondersteunen. Daarnaast heb ik zo’n zestig escorts, dames en mannen.”

Wat bieden de escorts?

,,Vermaak binnen en buiten de slaapkamer. Erotiek is onderdeel van een boeking maar er komt meer bij kijken, zoals verleiden, gesprekken, leuke dingen doen zoals naar musea of restaurants gaan. Maar seks ligt wel in de lijn der verwachtingen. Als je denkt: leuk uit eten met knappe rijke zakenmannen, zit je hier niet goed.”

Hoe bescherm jij je escorts?

,,Door van tevoren goed te peilen wie de klant is en zo nodig een klant te weigeren. Veel mensen denken dat klanten vieze oude mannetjes zijn maar dat is niet waar. Zij investeren in een mooie ervaring en vinden het leuk om een gentleman te zijn. Ik vraag vooraf hoe hun ideale date eruit ziet, daarna pas wat voor type ze aantrekkelijk vinden. Het is ook in mijn belang dat de afspraak fijn verloopt. Als je alleen voor de seks gaat, zit je bij ons niet op de goede plek. Je gaat ook niet naar Parkheuvel voor een broodje hamburger.”

Je krijgt geen enkele verzekering om eventuele arbeidsongeschiktheid op te vangen, geen hypotheek omdat dit niet beschikbaar is voor mensen in jouw branche. Hoe voelt dat?

,,Kwetsbaar. Stel er gaat iets mis. En ik voel me buitengesloten. Op een vervelende manier weggezet in het lijstje van criminele praktijken als wapenhandel, drugs dealen. Terwijl mijn werk volledig legaal is.”

Hoe kwam je zonder hypotheek toch aan een huis?

,,Zelf gekocht. Toen het niet meer nodig was, kon ik opeens wel een hypotheek krijgen. Maar verzekeren? Vergeet het maar. Ik heb een vergunning van de overheid om mijn werk te doen. Iedere vijf jaar word ik opnieuw onderworpen aan een grondig onderzoek om te bewijzen dat ik mijn bedrijf niet misbruik om geld wit te wassen of er illegale praktijken op nahoud. Het kost me veel tijd om alle stukken te verzamelen die door de GGD en de politie worden nagekeken. Al vijftien jaar krijg ik een positief oordeel. En nog steeds word ik door iedere verzekeringsmaatschappij afgewezen.”

Ben je rijk?

,,Mijn gunstige financiële positie komt doordat ik altijd geïnvesteerd heb in vastgoed. Daar pluk ik nu de vruchten van. Ik rijd in een Fiat 500, woon luxe maar niet in een villa. Ik had ook voor designertassen en een Porsche voor de deur kunnen kiezen maar ik maak liever verstandige keuzes.”

Waar geef je het wel graag aan uit?

,,Het leven is te kort om goedkope wijn te drinken. Het is relaxt dat als ik iets graag wil, ik dat gewoon kan kopen. Zoals onlangs een Big Green Egg, zo’n barbecue. Ik kook graag, mijn partner is dol op lekker eten en ik vind het heerlijk om met mijn vrienden te genieten. Dat is leuke luxe.”

Bron: AD.nl

Brouwer leent bankkaart aan prostituee en speelt 90.000 euro kwijt: “Niet gestolen, dat geld was voor bewezen diensten”

Een brouwer uit het Antwerpse is een grote som geld kwijtgespeeld aan een prostituee en haar entourage. Drie verdachten riskeren nu tot 18 maanden cel. “Het geld was voor bewezen diensten, er is helemaal niets gestolen”, zegt een van hen.

Enkele verdachte transacties tussen de rekeningen van een bekende drankenhandel uit het Antwerpse en de Deurnese Giuseppe P. (30) deden in 2017 alarmbellen afgaan bij de bank. Vanop twee rekeningen van de vennootschap was in totaal 90.000 euro overgeschreven naar P., met ‘terugbetaling drank’ als mededeling.

Rolex en Bentley

“Mijn cliënt had zijn bankkaart uitgeleend aan een prostituee zodat zij er 200 euro mee kon overschrijven”, legde advocaat Tom De Meester uit. “Daags nadien merkte hij dat er van de rekeningen van de brouwerij 50.000 en 40.000 euro overgeschreven was naar P.” De Meester vorderde de teruggave van dat geld en een schadevergoeding van nog eens 90.000 euro.

Met het geld was P. al druk gaan winkelen. Hij kocht er een Rolex-horloge mee, ging luxekledij shoppen en betaalde alvast een voorschot voor de aankoop van een Bentley Continental. Toen hij samen met zijn vader opgepakt werd in een bankkantoor wilde hij net 40.000 euro afhalen.

Giuseppe P. en prostituee Daniela I. worden vervolgd voor informaticafraude en witwassen, P. riskeert achttien maanden cel, I. tien maanden. De vader van P., die een deel van het geld op zijn rekening kreeg, wordt ook van witwassen verdacht en riskeert een jaar cel.

Geen aangifte gedaan

De prostituee stuurde haar kat naar de rechtbank en vader en zoon P. vroegen de vrijspraak. “De uitleg van de brouwer is compleet ongeloofwaardig”, pleitte Sam Vlaminck voor Giuseppe. “Hij merkte een dag na de transactie al dat het geld weg was en deed geen aangifte.”

Waarom de man geen aangifte deed? “Omdat het om een rechtmatige overschrijving ging. De prostituee had maandenlang mannen en travestieten geregeld waar de brouwer seks mee had, daarvoor diende die betaling. Mijn cliënt wist dat het om rechtmatig geld ging dat op zijn rekening gestort werd voor de prostituee, zij zou het cash krijgen.” Althans het deel dat P. nog niet opgesoupeerd had, blijkbaar.

Vlaminck stelde dat er geen onrechtmatig vermogensvoordeel was en dat zijn cliënt dus vrijgesproken moest worden. “Mijn cliënt was trouwens niet aanwezig bij het overschrijven van het geld, onderzoek naar het IP-adres zou dat duidelijk gemaakt hebben, maar dat onderzoek is niet uitgevoerd.”

Toeval

De advocaat van vader Fiorenzo P. stelde dat het puur toeval was dat vader en zoon samen in de bank aanwezig waren. “Mijn cliënt is een getalenteerd pizzabakker, de 30.000 euro die hij cash bij had was afkomstig van de vennootschap. Dat is nadien ook netjes in de boekhouding en de fiscale aangifte opgenomen.”

“Allemaal ongeloofwaardige verklaringen om justitie mee om de tuin te leiden”, vond de procureur. Ze vorderde tegen vader en zoon ook een verbod om een vennootschap te besturen voor een termijn van vijf jaar.

Bron: GVA.be

Tas met seksspeeltjes en duizenden euro’s contant: ‘We waren gewoon op vakantie’

Condooms, olie, lingerie, een zweepje, een schriftje met bedragen en duizenden euro’s aan contant geld. De politie houdt twee Colombiaanse vrouwen aan als ze al deze spullen zien in het chalet van vakantiepark Droomgaard in Kaatsheuvel. Onterecht, zo laten ze de politierechter in Breda weten. Ze waren gewoon op vakantie. ,,Nederland is een mooi land. Ik heb altijd de natuur willen zien hier.”

De twee vrouwen hebben de hele nacht in de bus gezeten. Maandag zijn ze ingestapt in Spanje, om vijf uur ’s ochtends de volgende dag komen ze aan in Breda. Ze zitten in de rechtbank omdat ze worden beschuldigd van witwassen. Alleen al vanwege allerlei aangetroffen seksspeeltjes, lijkt het erop dat ze die duizenden euro’s hebben verdiend met prostitutie. ,,No, no”, zegt Anna R. (43) beslist. ,,We zijn ook naar Amsterdam geweest. Kijken naar de boten in de rivier.”

Kritische vragen over contant geld

Het is al de derde keer dat ze in Nederland op vakantie waren vanuit Spanje waar de een al twintig, de andere vrouw nu twee jaar woont. In Hoenderloo en Arnhem zijn ze vorig jaar gecontroleerd door de politie. Waarom kom je vanuit Spanje in april naar Kaatsheuvel, waarom hadden ze allebei ruim vierduizend euro op zak, wil de politierechter weten. ,,Ik stel het op prijs dat u helemaal uit Spanje hier naartoe komt, maar u snapt misschien ook dat ik kritische vragen stel”, merkt hij daarbij op.

De twee praten zachtjes en het liefst zo kort mogelijk via de Spaanse tolk. Ze hadden het geld verdiend inderdaad, zwart weliswaar, en een van de twee kreeg een uitkering in Spanje. Dat een man ze had gedwongen om in Droomgaard seks te hebben voor geld, daar klopte niets van.

“Ik heb sterke vermoeden dat beide dames worden uitgebuit, maar hier is in elk geval sprake van belasting­ontduiking”

De officier van justitie wijst erop dat het er wel alle schijn van heeft. Waarbij ze ook opmerkt dat het bewijs ontbreekt. ,,Ik hoor dat hier een man bij betrokken is. Er zijn wisselende verklaringen hoe ze hier zijn gekomen, wat ze komen doen. Ik heb sterke vermoeden dat beide dames worden uitgebuit, maar hier is in elk geval sprake van belastingontduiking.”

En dan is hier dus sprake van geld dat afkomstig is van een misdrijf: belastingontduiking. De politierechter oordeelt dat de beide dames 1500 euro van hun verdiende geld moeten inleveren. De rest krijgen ze terug. ,,Als ze hier hebben gewerkt, dan hebben ze recht op loon. Ik ga er wel vanuit dat dat via prostitutie is verdiend, maar dat is niet strafbaar.”

Bron: BD.nl

Wordt hardcore bdsm-porno straks strafbaar in België?

Een nieuw wetsontwerp moet het seksueel strafrecht de 21ste eeuw inloodsen, maar dreigt tegelijkertijd hardcore bdsm-porno strafbaar te maken.

Dinsdag buigt de Kamercommissie Justitie zich over een wetsontwerp dat het seksuele strafrecht, dat zijn oorsprong vindt in de negentiende eeuw, in lijn moet brengen met de ‘hedendaagse normen’. De tekst, door de regering voor het zomerreces ingediend, stuurt daarbij weg van de lieve gezinsvrede. In de plaats wordt ‘toestemming’ het centrale begrip waar seksueel geweld, zoals verkrachting of aanranding, aan getoetst wordt.

In De Juristenkrant (15/9) leggen twee juridische experts, Sofie Royer (KU Leuven) en Jogchum Vrielink (Université Saint-Louis), het vergrootglas op een nieuw misdrijf dat gecreëerd zou worden: het ‘vervaardigen of verspreiden van boodschappen van extreem pornografische of gewelddadige aard’. Met extreem wordt bedoeld dat de boodschap ‘bij een normaal en redelijk persoon’ traumatiserende gevolgen kan hebben. Als voorbeelden worden beelden van onthoofdingen of gedwongen seks (rape porn) gegeven.

Die huidige bewoording zou echter veel te vaag zijn en dus te veel ruimte voor interpretatie laten. “Puur op basis van die tekst zou ook de journalistieke berichtgeving van oorlogen daaronder kunnen vallen. Of extreem pornografische beelden, ook al zijn die met toestemming van alle partijen gemaakt”, zegt Sofie Royer, bezielster van de juridische podcast #tussenderegels. Wat voor een bdsm-adept als fetisj geldt, kan bij een braaf huisvadertje misschien voor een appelflauwte zorgen. “Seksuele ontplooiing is een belangrijk onderdeel van ieders recht op een privéleven.”

In zekere zin zou je dus kunnen stellen dat het ontwerp zijn eigen ziel in die ene passage verloochent, door niet te focussen op toestemming. Daardoor belanden extremere seksuele voorkeuren – “niet-vanille bdsm-porno”, zo stelt Vrielink op Twitter – mogelijk in het verdomhoekje. Tegenover het misdrijf zou een gevangenisstraf van een maand tot twee jaar en een geldboete van 200 tot 2.000 euro staan.

“De debatten beginnen dinsdag in het parlement. Als daaruit blijkt dat een aanpassing nodig is, kan dat uiteraard nog gebeuren”, zegt Edward Landtsheere, woordvoerder van minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld). Commissieleden kunnen daarbij een beroep doen op het advies van experts. Dat het ontwerp dinsdag al gestemd wordt, is sowieso vrij onwaarschijnlijk.

Binnen het Belgische strafwetboek draagt bdsm (bon­dage, dominance, sadism & masochism) trouwens al een stigma, omdat iemand nooit kan toestemmen met geweld op zichzelf. Alleen de euthanasiewet, gevechtssport en noodzakelijke chirurgie vormen daar een uitzondering op. “Als meester ben ik strafbaar voor het toebrengen van slagen en verwondingen, ook al is het met onderlinge toestemming. Boksers mogen dat wel, maar wij niet”, klonk het onlangs nog in het Eén-programma Durf te vragen.

Bron: demorgen.be

Sekswerkers zijn slecht imago zat: ‘Liever een hoer naast me, dan een supermarkt’

Ze zijn het beu. In de beeldvorming zijn sekswerkers altijd óf slachtoffer van mensenhandel óf ‘happy hooker’. ,,Maar de meesten van ons zijn gewoon bezig hun dagelijks brood te verdienen.”

Iedere keer als Sabrina die ene foto weer ziet, komt de boosheid van toen boven. Het is een foto van acht jaar geleden, gemaakt in een van de woonbootjes aan het Zandpad, de bekende prostitutiezone in Utrecht. Groot in beeld: Sabrina’s bijna blote billen en de hoge laarzen eronder.

De foto (hieronder) is gemaakt op de dag van de gedwongen sluiting van het Zandpad. Die was voor Sabrina heel ingrijpend, omdat ze haar werkplek kwijtraakte: ,,Ik zette me in om in Utrecht een vrouwvriendelijke onderneming te starten: door sekswerkers voor sekswerkers. Maar we kregen geen vergunning.’’

De foto zou over de sluiting van het Zandpad moeten gaan, maar dat zie je nauwelijks. ,,Je ziet mijn billen en mijn laarzen.’’ Het Zandpad is sinds die tijd dicht. Sabrina – destijds haar werknaam – is ander werk gaan doen en volgt een studie.

Geen slachtoffer

Maar de foto blijft opduiken. Als anonieme, algemene illustratie bij verhalen over sekswerk. ,,Het meest kwalijke vind ik dat de foto soms bij een verhaal over mensenhandel staat’’, zegt ze. ,,Ik ben geen slachtoffer. Ik ben vrijwillig de prostitutie ingegaan en gedwongen gestopt door de gemeente. Het is dus omgekeerd.’’

Sekswerkers willen van hun eeuwige stigma af. Ze zijn niet alleen óf een slachtoffer van mensenhandel, uitgebuit door een pooier óf de happy hooker die haar droombaan beleeft. Ze zijn ook vele tinten grijs daartussen. Om dit aan de buitenwereld duidelijk te maken, ondernemen ze nu actie.

,,Voor veel escorts, webcammers of pornomakers is het gewoon werk. We zijn bezig ons dagelijks brood te verdienen”, zegt Yvette Luhrs, sekswerker, maker van de eerder dit jaar uitgezonden docuserie Ik word prostituee en oud-voorzitter van belangenvereniging Proud, voor wie in de erotische industrie werkt.

Luhrs is betrokken bij project Reimagining Sex Work, dat moet leiden tot een completer, meer divers beeld van sekswerkers bij het grote publiek. Onderdeel van dit project zijn werkgroepen waarin online van gedachten wordt gewisseld en fotoworkshops in Amsterdam, Utrecht en Tilburg waaraan journalisten, fotografen en sekswerkers meedoen.

Ze hopen zo onder meer te bereiken dat bij verhalen over sekswerk niet steeds dezelfde standaardfoto’s worden geplaatst. ,,Ze doen de breedte van het werk geen recht.”
Geweld

Het imago maakt het sekswerkers moeilijk en kan zelfs leiden tot geweld tegen hen, is de ervaring van Mariëlle, escort en mede-initiatiefnemer van het project. Zij wil niet met haar echte naam op deze site uit angst dat ze haar huurhuis uit moet.

,,Een voorbeeld? Ik heb al tien jaar last van een stalker die bij mijn buren brieven in de bus doet waarin staat dat er een illegaal prostitutiebedrijf in hun complex zit, dat daardoor hun woningprijs daalt en ziektes worden verspreid. Hij roept mensen op de woningbouwvereniging te bellen”, vertelt ze.

Verontwaardigd: ,,Maar ik werk niet thuis en het werk dat ik doe is legaal. Mensen denken dat het illegaal is, omdat er vaak zo over geschreven wordt.”

Extra vakantiegeld

Niemand weet precies hoeveel sekswerkers er in Nederland zijn. Er is een paar jaar geleden een schatting gemaakt dat 22.000 mensen structureel of af en toe aan prostitutie doen. Maar dan zijn er nog de webcammers, pornomakers, strippers, parenclubs en mensen die telefoonseks aanbieden.

,,Dat we het niet precies weten, komt óók door het slechte imago: mensen gebruiken een andere naam als ze werken en veranderen vaak van plek. Het is geen vak waar je heel open over bent”, weet Minke Dijkstra, antropoloog, actieonderzoeker en ook een van de initiatiefnemers van dit project. ,,En wanneer ben je sekswerker? Ook als je het alleen nu en dan doet voor wat extra vakantiegeld?”

Er zijn niet slechts één of twee soorten sekswerkers, is de boodschap van Mariëlle, Luhrs en Dijkstra. Dat beeld verdient nuancering. ,,Zie sekswerkers gewoon als mensen die werken”, zegt Luhrs. ,,Veel van ons hebben zelf de keuze gemaakt dit werk te gaan doen, omdat het op dat moment het beste paste. Is het dan een droombaan? De kassière bij Albert Heijn zal ook niet gedroomd hebben van dat werk.”

De kern van het imagoprobleem zit hem volgens de vrouwen in het taboe op seks en vrouwelijke seksualiteit. ,,Iedereen vindt iets van seks’’, stelt ze. ,,Maar dat jij je niet kunt voorstellen dat iemand aan betaalde seks doet, wil niet zeggen dat iedereen er zo over denkt.’’

Read more…