Jarenlang was ze raamexploitant van ‘De Lekkere Kattekop’ in de Doubletstraat in Den Haag, maar nu gooit Patricia Ouwehand (61) het over een andere boeg. Met haar stichting The Red Feather gaat ze zich inzetten voor de volledige onafhankelijkheid van sekswerkers. Komende zondag viert ze haar afscheid als exploitant én alles wat er in al die jaren is bereikt samen met de andere ondernemers uit de straat.
Wat Patricia betreft valt er genoeg te vieren. Niet alleen is de door de gemeente Den Haag gewenste verhuizing van raamprostitutie uit de Doubletstraat en de Geleenstraat niet doorgegaan, de straat is recentelijk ook nog eens opgeknapt met nieuwe tegels en lantaarnpalen. ‘Het is een trotse en veilige straat’, zegt Patricia trots. ‘Het is hier 20.000 keer veiliger dan Scheveningen.’
Patricia is al meer dan twintig jaar een bekend gezicht in de Doubletstraat, volgens haar ‘de leukste prostitutiestraat van Nederland’. In die tijd heeft ze heel wat sekswerkers bijgestaan en geholpen. ‘Zij vertrouwden geen politie, helemaal niemand. Ik was de brug tussen al die meisjes en de dokter, Spot 46, politie en de de huisarts’, legt ze uit. Een flinke klus, want Patricia is naar eigen zeggen ‘een kleintje’ in de business. ‘Ik had geen personeel, alleen af en toe een vrijwilliger. Ik maakte weken van 120 uur.’
Patricia erfde het pand in de Doubletstraat, dat al vijftig jaar in de familie zit, in 1986 van haar vader. Jarenlang liet ze het beheer over aan iemand anders. In 1998 raakte ze zelf actief betrokken bij het bedrijf, dat ze met nog twee andere exploiteerde. ‘Sinds 1 april 2012 mocht dat niet meer. Toen werd elke exploitant teruggeroepen op zichzelf. Ik had het kunnen verpachten, maar ik zag dat er een kwetsbare groep, meisjes uit het Oostblok, mijn aandacht verdiende.’
Samenwerking met zedenpolitie
Samen met de politie en andere ondernemers uit de buurt, zoals The Jungle aan de Zuidwal, heeft Patricia talloze meisjes geholpen om uit gevaarlijke situaties te komen en zelfstandig én binnen de wet aan de slag te gaan als sekswerker. In al die jaren heeft ze dan ook een goede relatie met de zedenrechercheurs die de buurt controleren opgebouwd. Één in het bijzonder, die binnen de straat bekend staat als ‘Rode Ed’. Patricia staat erop dat zijn werk in de straat wordt benoemd.
‘Die man is zo bijzonder geweest voor de straat. De meisjes vertrouwden hem en durfden hun verhaal bij hem te doen. Ed was degene die de meisjes opving en voor ze vocht’, vertelt Patricia. Ed en zijn collega’s waren in 2013 te zien in de documentaire ‘De Sekspolitie’ van Roy Dames, waarin het werk van de zedenpolitie in onder andere de Doubletstraat centraal staat.
Tropenjaren en toekomst
Volgens de wet moet de exploitant of beheerder van een prostitutiebedrijf altijd aanwezig zijn in het pand. Omdat Patricia geen personeel heeft, maakte zij daarom daar ellenlange dagen. Ze omschrijft de afgelopen tien jaar dan ook als haar ‘tropenjaren’, waardoor het nu tijd is om de exploitatie uit handen te geven en zich te richten op haar stichting The Red Feather.
‘Het doel van de stichting is om het verhaal rond sekswerk ‘af’ te maken’, legt Patricia uit. ‘We willen dat een sekswerker uit bijvoorbeeld Roemenië of Bulgarije hier vanaf de start onafhankelijk kan zijn.’ Daarmee doelt ze erop dat sekswerkers van buitenlandse afkomst het vaak moeilijk vinden om in Nederland aan de slag te gaan. ‘Ze hebben een adres nodig om zich bij de Kamer van Koophandel (KvK) in te schrijven, maar hoe moeten ze dat vanuit het buitenland regelen?’, vraagt Patricia zich af.
Ze vreest dat de meisjes zo in de richting van uitbuitende huisjesmelkers worden geduwd. Zij zou willen dat de sekswerkers in plaats daarvan haar stichting als startersadres kunnen gebruiken om zich bij de KvK in te schrijven. ‘Dan kunnen ze vervolgens zonder zorgen én legaal aan de slag, én kunnen ze zich daarna richten op het vinden van een woning, zonder dat ze uitgebuit worden door bijvoorbeeld huisjesmelkers.’
Buurt heeft bestaan geaccepteerd
Al haar werk heeft volgens Patricia zeker wat opgeleverd, maar geen geld. Dat maakt haar weinig uit. ‘Dat is maar papier.’ Ze blikt liever terug op de meisjes die ze heeft geholpen. ‘Uiteindelijk hebben ze allemaal zelfstandig de weg gevonden. Ze zijn van ‘hoer, naar ‘prostituée’ naar ‘sekswerker’ gegaan. Ze staan ingeschreven bij de KvK, betalen belasting en zijn ondernemers. Dat is de evolutie van de sector!’
En naast de sector zelf is ook de kijk erop veranderd, vindt Patricia: ‘Het is genormaliseerd. Dat is ook waarom ik de hele buurt uitnodig voor het afscheidsfeest. Wij horen ook bij de buurt’, zegt ze trots. Zo wil ze laten zien dat het bestaan van de sekswerkers geaccepteerd is. ‘En daarom willen we het vieren!’
Bron: Omroepwest.nl