Nieuws

In vier scenario’s schetst Halsema de mogelijke toekomst van de prostitutie op de Wallen. Een combinatie van verschillende elementen is mogelijk.

1. De gordijnen gaan dicht

Deze optie zou het aanzien van de Amsterdamse Wallen drastisch veranderen. Jaarlijks komen drommen toeristen naar de stad, om zich in the red light district te vergapen aan de prostituees achter de ramen.

Dat is dan voorbij: de gordijnen gaan dicht, de vrouwen verdwijnen uit het zicht. Burgemeester Femke Halsema spreekt van een ‘etalage­verbod’, waarbij de open peeskamers veranderen in besloten bordelen. “De vrouwen zitten niet meer achter de ramen en kunnen dan op hun eigen manier hun bedrijf voeren en eventueel klanten werven via apps of online.”

Het voordeel van deze optie is dat prostitutie geen toeristenattractie meer is, hetgeen een dempend effect kan hebben op de drukte. Het risico bestaat dat de gluurtoeristen voortaan naar de Ruydsdaelkade gaan, waar dan nog wel raamprostitutie is.

De gemeente hoeft in dit scenario geen ramen te verplaatsen; het aantal werkplekken blijft gelijk, op 330, of neemt hoogstens een klein beetje af.

Als sekswerkers achter gordijnen verdwijnen kan dit leiden tot een gevoel van onveiligheid.

2. Geen prostitutie meer op de Wallen

Dit is de meest vergaande variant die burgemeester Halsema op tafel legt. Hierbij verdwijnen alle bordelen op de Wallen en aan het Singelgebied om elders in de stad weer open te gaan, al dan niet in andere vormen zoals een prostitutiehotel of een nieuwe prostitutiestraat. Het doel is dus niet prostitutie weg te halen zonder alternatieven.

Een verplaatsing zal de historische binnenstad een totaal ander aanzien geven: geen prostitutie meer, geen ramen. Dan gaat een van de belangrijkste toeristenattracties dicht en dat heeft ongetwijfeld invloed op de overlast voor omwonenden en ondernemers. Wellicht keren de Amsterdammers dan terug in hun historische centrum om eens te kijken hoe mooi het daar ook al weer is.

Zoals bij alle vergaande maatregelen zijn de obstakels talrijk.Waar gaan de ramen naartoe? Weinig Amsterdammers zitten te wachten op sekswerk in hun buurt. En een plek buiten de bewoonde wereld is al snel gevaarlijk. “Veiligheid is een probleem,” erkent Halsema. “Bij verplaatsing zullen we condities moeten creëren die de veiligheid van de vrouwen vergroten en mogelijkheden bieden om zelfstandig te werken en waarbij we georganiseerde misdaad op afstand houden.”

Een prostitutiehotel aan de rand van de stad is ook een optie, zegt Halsema. Daar kunnen sekswerkers voor korte tijd een kamer huren en naast bezoekers ook online klandizie ontvangen.

Als de gemeente de ramen weghaalt van de Wallen, zal dat leiden tot juridische gevechten. De economische belangen zijn immers groot. Vastgoedeigenaren, exploitanten, horeca, erotische clubs verdienen allemaal aan prostitutie op die plek. Verplaatsing betekent dat de gemeente deze partijen moet uitkopen of compenseren en dat gaat heel veel geld kosten, los van de vraag of dit juridisch mogelijk is.

Voor sekswerkers die nu op de Wallen werken, zijn de veranderingen groot. Het gevaar dreigt dat zij in de illegaliteit verdwijnen.

3. Verplaatsing van een deel van de ramen.

Dit is een gematigde versie van optie 2: niet alle ramen op de Wallen en in het Singelgebied gaan dicht, maar een deel. Elders in de stad zullen ramen of bordelen opengaan.

Deze variant is minder ingrijpend en dus hoeft de gemeente minder vastgoedbezitters of exploitanten te compenseren.

Een voordeel kan zijn dat deze variant politiek het meest haalbaar is, omdat de andere opties te drastisch zijn voor de gemeenteraad.

Nadeel is dat de impact op het toerisme en overlast in het gebied minder is: nog altijd blijven voldoende ramen open om bezoekers en vrijgezellenfeesten een rondje over de Wallen te laten maken. Sekswerkers die achter de ramen willen werken, krijgen hiertoe minder mogelijkheden.

In deze variant doemt ook de vraag op: waar moeten de ramen naartoe in deze stad en hoe veilig is het daar?

4. Meer ramen op de Wallen

Ook een variant: juist méér prostitutie op de Wallen en in het Singel­gebied. Deze optie is in tegenspraak met de wens om de drukte in de binnenstad terug te dringen. Meer ramen zullen tenslotte meer toeristen trekken. Halsema zegt dat ze deze variant vooral ziet in combinatie met het sluiten van de gordijnen. Daardoor neemt de zichtbaarheid af maar zullen er door de beschikbaarheid van werkplekken minder sekswerkers uitwijken naar de illegaliteit.

De politieke haalbaarheid is lastig. Hoe kunnen christelijke partijen instemmen met meer prostitutie en hoe kunnen fracties die strijden tegen de drukte in de binnenstad een uitbreiding van de Wallen verdedigen?

Dit zou een haalbare variant kunnen zijn als de extra ramen sekswerkers, die nu bijvoorbeeld vanuit huis werken, uit de illegaliteit halen. Dan zijn ze zichtbaar en dus beter beschermd tegen misstanden.

Aanvullende maatregelen:

– Tourniquets of hekjes die de toegang tot de Wallen beperken. Haarlem werkt met betaalde toegang tot de prostitutie in de binnenstad, in Hamburg zijn de straten waarin prostituees werken, afgesloten. “Het is vergaand,” zegt Halsema, maar het ligt nu wel op tafel.”

Nadeel is dat beperkte toegang een enorme impact heeft op de binnenstad, die toch vrij toegankelijk zou moeten zijn voor bezoekers, maar vooral voor Amsterdammers.

– Oprichting van een of meer prostitutiehotels. Hier kunnen sekswerkers hun klanten ontvangen in werkkamers die ze voor korte tijd kunnen huren.

Onderstaande is een artikel van DeMorgen uit België.

Is raamprostitutie ‘niet meer van deze tijd’? Die vraag wordt bij onze noorderburen hardop gesteld nu de raamwerkers op de Amsterdamse Wallen dreigen te verdwijnen. Historicus Hans Vandecandelaere ziet ook bij ons een gedaalde tolerantie voor ‘zichtbare ontucht’, of het nu om een erotisch massagesalon in Bertem gaat of vitrines in de Brusselse Aarschotstraat.

“Het moet anders op de Wallen”, zo kondigde de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema (GroenLinks) vorige week vier mogelijke scenario’s aan om de traditionele raamprostitutie in de binnenstad te hervormen. Vooral de massale toestroom van toeristen maakt de situatie onhoudbaar – de raamwerkers zijn een attractie geworden – maar er heerste ook een andere discussie: is raamprostitutie nog wel ‘van deze tijd’? Neen, antwoordde de helft van de Amsterdammers bij een grootschalige bevraging in opdracht van Het Parool. Een mening die ook Halsema lijkt aan te hangen.

Dat geldt alvast niet voor Brussels historicus Hans Vandecandelaere, die in zijn recente boek En vraag niet waarom. Sekswerk in België een gedetailleerd helikopterbeeld schetst van de branche in ons land. “Kunnen we ons ook even verplaatsen in de duizenden mensen die er nog van leven? De overlast in sommige raambuurten is veel te vaak de aanleiding om hun hele bestaansrecht in vraag te stellen.”

Ook in ons land is de tolerantie voor openlijk sekswerk dalende: van de herdoopte Aarschotstraat aan het Brusselse Noordstation – het gedeelte zonder raamprostitutie wordt vanaf 1 januari de Keulenstraat vanwege ‘de negatieve connotatie’ voor bewoners – tot het massagesalon in het Vlaams-Brabantse Bertem dat deze week de deuren moet sluiten na een rist aan buurtklachten.

Drie van de vier scenario’s voor de Wallen spreken over het verplaatsen of minder zichtbaar maken van de ramen. Tekenend voor onze moderne omgang met raamwerkers?
Hans Vandecandelaere: “Zeker. In Amsterdam waren al een derde van de ramen verdwenen, in Rotterdam of Utrecht zijn raambuurten integraal gesloten en nog internationaler zie je dat in Soho (Londen, MM) of Tokio alle zichtbare hotspots dichtgaan. In die discussies zie je vaak dezelfde elementen terugkeren: het argument ‘mensenhandel’ wordt bijvoorbeeld vaak misbruikt als glijmiddel voor de publieke opinie. Net als de overlast is dat een component waar je rekening mee moet houden, maar meestal draait het om stadsvernieuwing: lokale besturen willen wijken die ‘trendy’ zijn. Die internationale tendens sijpelt ook in België door.”

Hoe zit het met de raamprostitutie in ons land?

“In Wallonië is men de ramen vrij consequent gaan sluiten sinds de eeuwwisseling, maar in Vlaanderen en Brussel blijft een zekere marge voor vitrines. Het Schipperskwartier in Antwerpen is nog steeds het absolute bewijs dat je dankzij gerichte investeringen een harmonie tussen het prostitutiewerk en de leefbaarheid van de buurt kan bekomen, terwijl er in Gent of Schaarbeek eerder consolidatie is: ‘minder ramen, beter ingericht’. Als je nu in de Aarschotstraat zou gaan kijken, tref je geen krot met een plank op de grond aan, maar een mooie, verzorgde kamer. Op dat vlak zijn er stappen gezet, hoewel de Aarschotstraat qua overlast een ramp blijft.

“De negatieve perceptie is trouwens deels een cliché: in een stad als Gent hoor ik van politiemedewerkers dat het vooral een kleine groep buurtbewoners is die luid klaagt, tegenover een grote zwijgende meerderheid die er best mee kan leven. Maar het verval houdt inderdaad wel aan. Oostende wordt straks de eerste stad die de raambuurt helemaal zal sluiten en verplaatsen naar een nieuw eroscenter in de haven, en de ramen en champagnebars aan de steenwegen zoals in Wevelgem liggen onder vuur.

“Maar in welke mate zien we een branche die misschien uit zichzelf zal uitdoven? Er is zware concurrentie met de digitale marktplaatsen voor sekswerk. Er is de laagdrempeligheid van het internet, maar ook de mogelijkheid om op voorhand te screenen voor zowel klant als sekswerker. Uit een studie van de KU Leuven bleek in 2015 dat slechts 17 procent van de omzet achter de ramen wordt gedraaid, tegenover 55 procent via escort en privéontvangst. Er is jammer genoeg geen vergelijkingspunt in de tijd, maar de raamwerkers zelf maakten tijdens mijn veldwerk gewag van minder klanten.”

Is dat wel een goede zaak? In de Nederlandse krant Trouw stelt onderzoeker Joep Rottier (Universiteit van Utrecht) dat de positie van sekswerkers niet verbetert als ze uit het gezichtsveld verdwijnen.

“Of het de beste optie is, doet er in feite niet toe. De veel grotere niet-zichtbare sector gaat niet verdwijnen en ook die zullen we dus met zorg moeten proberen omringen. Maar zichtbaarheid is zeker handig voor de hulpverlening en controle door de politie, en inpassing in een degelijk stedelijk weefsel biedt veiligheid en sociale controle aan de sekswerkers. Veel van de sekswerkers verkiezen sowieso de ramen boven de straat, want de drempel voor het raam laat nog steeds een controlecheck toe: uit een ‘goeiedag’ of prijsafspraken kan je veel opmaken over de bedoelingen van een klant.”

Toch blijft de perceptie wrang: een vrouw of transgender achter een raam lijkt erg kwetsbaar. Kunnen we dat wel gedogen?
“We moeten dringend af van het beeld van ‘kwetsbare meisjes die hun lijf als koopwaar aanbieden’, de gemiddelde prostituee is een stevig gebekte tante die goed beseft welke dienst ze aanlevert. De hoge mobiliteit bij sekswerkers bewijst dat het geen onbekwame mensen zijn: ze wisselen van werkplaats tussen Schaarbeek en Nijmegen om de werkcondities te evalueren, of proberen eens een massagesalon of champagnebar uit. In de Roemeense gemeenschap helpen vriendinnen elkaar met het vinden van goede ramen.

“Sekswerk is zeker risicovol, maar het gaat daarom niet altijd om slachtoffers van mensenhandel of uitbuiting. Met uitzondering van de Hongaarse Roma, Nigerianen en sommige Albanese circuits is de sector van de raamprostitutie best clean, hoor ik vanuit verschillende politiecellen Mensenhandel. De zware dwang is er uit.”

Hoe zorg je dan dat ook bewoners de vitrines omarmen?

“We moeten de overlast in veel raambuurten ambitieuzer aanpakken, case per case. De situatie in Sint-Joost-ten-Node, midden in een woonwijk, is zwaar problematisch en daar kan je misschien een sluiting overwegen. Voor de Aarschotstraat denk ik dat investeringen de oplossing zijn. Maak de straat autoluw, zorg voor meer agenten op straat of beboet sluikstorters. Kijk maar naar Gent en Antwerpen: daar heb je voorbeeldige raambuurten in wijken die bruisen. Als je dat sociale weefsel stimuleert, creëer je bovendien een context van empowerment voor de sekswerkers zelf. Dat lijkt me toch veiliger dan de activiteiten te verplaatsen naar een afgelegen industrieterrein buiten de stad.”

Sexwerk.nl is hét advertentieplatform voor vergunde & legale sexbedrijven en sexwerkers.

Wil je zien welke sexy meisjes bij jouw in de buurt ontvangen? Ga dan naar sexwerk.nl waar honderden lekkere vrouwen, kinkygirls, Meesteressen en ook privehuizen en clubs adverteren!

Er is bewondering voor de open aanpak van burgemeester Halsema bij de verandering die zij wil op de Wallen. Vooral de optie om het aantal werkplekken uit te breiden kan op enthousiasme rekenen.

Zelfs oppositiepartij VVD schiet niet meteen in de weerstand na de aankondiging van burgemeester Halsema dat het anders moet op de Wallen. “Het is moedig van de burgemeester om een open discussie aan te gaan,” zegt duo-raadslid Daan Wijnants (VVD). “Sekswerk hoort bij Amsterdam én bij de Wallen. We moeten geldverslindende opkoopprojecten voorkomen. Maar in de strijd tegen mensenhandel zijn stappen nodig.”

Coalitiepartijen GroenLinks en D66 zijn vooral blij dat méér werkplekken voor prostituees ook een optie is in de plannen van de burgemeester. “Evident is dat er werkplekken bij moeten komen, waar dat precies is gaan we graag bespreken met de sekswerkers en de stad,” zegt fractieleider Femke Roosma van GroenLinks.

D66 ziet mogelijkheden om te experimenteren met een nieuwe vorm van prostitutie op de Wallen. “Ik vind uitbreiding een zeer charmant idee, bijvoorbeeld in combinatie met het sluiten van de gordijnen, want het is een feit dat er nu te weinig werkruimte is. Ik zou voorstander zijn van een proef met sekswerkers en raamexploitanten die hiervoor openstaan,” zegt D66-raadslid Alexander Hammelburg. “Maar dan is het wel belangrijk dat op deze werkplekken de online klandizie welkom is, iets wat volgens de huidige regels voor raambordelen niet mag.”

De extra werkplekken hoeven wat Roosma betreft niet per se op de Wallen erbij te komen, waar nu ongeveer 330 raambordelen zijn gevestigd. “Het gaat erom dat er meer veilige en legale werkplekken komen, ik zou zeggen op andere plekken dan de Wallen.”

Absurd

Coalitiepartner PvdA twijfelt juist aan uitbreiding. “Ik hoor terug dat het steeds lastiger wordt om goede omzetten te draaien achter de ramen,” zegt PvdA-raadslid Dennis Boutkan. “Je moet durven kijken naar nieuwe vormen van prostitutie en dan vind ik een prostitutiehotel een interessante optie om te onderzoeken.” Dit zijn complexen met werkkamers zonder ramen aan de openbare weg. Deze prostitutiehotels zijn een veilig en legaal alternatief voor thuiswerkers, een vorm die Amsterdam nu nog niet kent maar vooral in Duitsland populair is.

Diederik Boomsma (CDA) is blij dat ook de optie op tafel ligt om te stoppen met raamprostitutie op de Wallen. “Daar pleiten wij al heel lang voor, dus dat is winst. Ik hoop dat meer partijen zich hier voor uitspreken. Prostitutie als toeristische attractie is onwenselijk.” Het liefst zou het CDA zien dat raamprostitutie in zijn geheel uit de stad verdwijnt. Een combinatie van verplaatsing van de ramen uit de Wallen en elders de gordijnen dicht, benadert deze wens. Het scenario waarin meer ramen op de Wallen mogelijk zijn, noemt Boomsma ‘absurd en slecht.’

De coalitiepartijen zeggen allemaal dat ze het belangrijk vinden dat sekswerkers gehoord worden over de veranderingen op de Wallen. Zelfs als zij ervoor pleiten dat het aantal raambordelen zoals nu op 330 blijft, moet dat serieus genomen worden, vindt D66’er Hammelburg. Boutkan ziet dit anders: “Sekswerkers hebben niet het laatste woord, de Wallen zijn zeker ook van de bewoners en die hebben het zwaar door alle toeristische overlast. Zij moeten een belangrijke stem krijgen.”

Bron: Parool

Femke Halsema is de zoveelste burgemeester die de Wallen wil veranderen. Toch is de manier waarop zij dit aanvliegt behoorlijk leep, vergeleken met de pogingen van haar voorgangers. Deze week opende Halsema de beruchte discussie niet met een actieplan of nota maar via een simpel procedé: ze formuleerde drie uitgangspunten waaraan het toekomstige beleid voor de Wallen moet voldoen.

Een beter bestaan voor sekswerkers, minder criminaliteit, en minder overlast voor ­bewoners, zijn de eisen die ­Halsema stelt aan de toekomst van het gebied. Hoe dat vervolgens bereikt moet worden, ­mogen de betrokkenen, de rest van de stad en de gemeenteraad uitvechten.

Dat dit voor iedereen best even wennen is, blijkt wel uit de reacties. De meeste sekswerkers die al dan niet in georganiseerd ­verband een reactie gaven, zijn natuurlijk tégen verandering. ‘Wij willen hier niet weg,’ was het voorspelbare antwoord. Terwijl dat maar één van de opties is die Halsema geeft.

Op de vraag wat sekswerkers eigenlijk wél willen, komt een veel minder eenduidig antwoord, áls er al een antwoord komt. Alles bij het oude houden wellicht, maar daarvan heeft de gemeenteraad al in 2018 gezegd dat het geen optie is. Zelf een alternatief bedenken over hoe het beter moet op de Wallen, dat zijn veel sekswerkers niet gewend.

De sekswerkers zijn overigens niet de enigen die verrast zijn. Ook de oppositiepartijen ter rechter- en linkerzijde van het spectrum lijken een beetje overvallen door de manier waarop Halsema de veranderingen in gang zet. De VVD uitte voorzichtige bewondering, Bij1 van Sylvana Simons heeft nog geen ­reactie gepubliceerd, en de op sociale media altijd actieve fractievoorzitter Annabel Nanninga van Forum voor Democratie houdt zich vooralsnog stil.

Normaal gesproken reageren deze oppositiepartijen met de snelheid van het licht op Halsema’s besluiten. Het valt te prijzen dat zij nu de tijd nemen om de scenario’s goed te bestuderen, maar misschien moeten ook zij wennen aan het idee dat simpelweg ‘tegen’ zijn dit keer geen ­optie is?

Coalitiepartijen D66 en GroenLinks hadden wel hun reactie klaar. ‘De belangen van de sekswerkers staan voorop!’ zei Femke Roosma van GroenLinks. ­‘Belangrijkste gesprekspartner? De sekswerker natuurlijk!’ aldus D66’er Alexander Hammelburg. Het is duidelijk een eerste reactie, volstrekt logisch dat deze raadsleden later met een inhoudelijke reactie komen. De vraag die wel rijst: waarom stellen zij zo nadrukkelijk de belangen van de sekswerkers voorop?

Uit onderzoek blijkt dat de prostitutie op de Wallen grotendeels een aangelegenheid is van en voor mensen die nauwelijks binding hebben met Amsterdam. Ongeveer 80 procent van de sekswerkers komt uit het buitenland (Regioplan, 2014), en zeker 65 procent van de prostituanten heeft geen band met Amsterdam (GGD Amsterdam, 2015).

Slechts 5 procent van de Amsterdammers maakt van de Wallen gebruik om drugs of erotiek te kopen (OIS, 2019), en uit ditzelfde onderzoek komt naar voren dat iets meer dan de helft van de inwoners de prostitutie op de Wallen wil houden.

Dat deze coalitiepartijen als eerste de belangen van de sekswerkers benoemen, en niet die van de Amsterdammers, is net zo ouderwets als de reactie van de prostituees zelf.

Het is een stellingname die ­hoort bij de oude discussie, die ontstond tijdens Project 1012 onder Lodewijk Asscher: ben je vóór of tegen prostitutie op de Wallen? Terwijl de vraag van de huidige burgemeester een hele andere is, namelijk: hoe kan dit gebied ten beste worden veranderd voor alle Amsterdammers? Dat een gezonde prostitutiebranche er gewoon bijhoort in deze stad, wordt immers door Halsema niet ter discussie ­gesteld.

Politiek verslaggevers Michiel Couzy en Ruben Koops belichten beurtelings op zaterdag in ‘Republiek Amsterdam’ een politiek onderwerp uit de stad.

Bron: Parool

Nevada – De politie van de Amerikaanse staat Nevada heeft gewaarschuwd dat een binnenkort te openen ’sex-island’ direct door de autoriteiten wordt gesloten.

De initiatiefnemers van The Good Girls Company beloven vanaf twee augustus een eiland of een mooie plek in de woestijn te openen waar je voor 6.000 dollar vier dagen lang seks kan hebben met honderd vrouwen. In het bedrag is ook ongelimiteerd drinken inbegrepen. Verder zou de drugs ook ruim voorhanden zijn.

Eerder waren er al soortgelijke feesten op eilanden voor de kust van Venezuela. Daar werd ook openlijk LSD en cocaïne gratis uitgedeeld. De organisatie achter ’sex-island’ denkt nu ook iets dergelijks in Nevada te kunnen doen omdat dat de enige Amerikaanse staat is waar prostitutie legaal is.

Al 13 tickets verkocht

Volgens de Daily Mail hebben inmiddels al 13 Britten een ticket gekocht. De organisatie belooft dat de mannen twee ’wonderschone’ vrouwen per dag kunnen uitzoeken. Ook zou er een rit met een quadbike met topless dames en paardenritjes met naakte vrouwen zijn beloofd. Seks in de helikopter tijdens een rondvlucht over het eiland behoort ook tot de mogelijkheden. De organisatie heeft vooraf gezegd minstens dertig ’klanten’ te willen hebben.

Drugs

De drugsbestrijders van de DEA in Amerika hebben al gewaarschuwd: als er ook maar één drugswet wordt overtreden, het eiland direct dichtgaat. Gebruikers uit andere landen dan Amerika worden dan ook opgesloten in een uitzetcentrum en daarna gedeporteerd.

Een woordvoerder van de feestorganisator zegt dat de autoriteiten ’overspannen’ reageren. „Het is voor de eerste keer op Amerikaans grondgebied, dat maakt ze nerveus. Maar ze weten dat ze ons niet kunnen stoppen in Nevada. We doen alles op legale wijze.”

The Good Girls Company wilde eerst een seks-eiland voor de kust van Colombia openen. Toen de regering die plannen hoorde, werd het direct verboden. Ook een gerucht over Trinidad werd de kop ingedrukt door de autoriteiten die geen toestemming willen geven.

Maar waar is het?

Er is overigens nog één probleempje: niemand weet nog waar het eiland is dat over een week of acht gebruikt gaat worden. De vergelijking dringt zich dan ook op met het Fyre-festival. Deelnemers betaalden tot tienduizenden dollars om aan een exclusief feestje mee te kunnen doen. Het feest viel in het water. De organisator draaide de gevangenis is.

Critici bestempelen het seks-eiland met het thema ’Heaven on earth’ als ’misselijkmakend’ en ’griezelig’. Ze roepen overheden op om geen toestemming te geven.

De promotie-video over de feesten van het bedrijf is inmiddels al 2,3 miljoen maal bekeken op YouTube. Een oogst van dertien verkochte kaartjes mag dan ook wel mager genoemd worden.

Een 27-jarige Nederlandse prostituee heeft een Belgische klant blijvend verminkt door een hap uit zijn oor te nemen. De klant kreeg ruzie met het Nederlandse meisje van plezier en haar vriend die mee was. Het tweetal zit door het bijtincident in de cel.

De man uit De Haan, vlakbij Oostende, ontving de 27-jarige escortdame afgelopen zaterdag bij hem thuis. De Nederlandse bracht haar, eveneens Nederlandse, 25-jarige vriend mee die optrad als haar chauffeur. Eenmaal in de woning kreeg het bezoek een onverwachte wending. Na een verhit conflict bleek het hoogtepunt van de avond het afbijten van een stuk oor te zijn. Het afgebeten deel is zo groot dat het niet meer opnieuw aangenaaid kan worden.

Scherpe tandjes

Of nou de escortdame zelf, of juist haar vriend over zeer scherpe tandjes blijkt te beschikken moet verder onderzoek uitwijzen. Het is in ieder geval nog niet geheel duidelijk wie nou plots het losse stuk oor tussen de tanden had. Het tweetal zit overigens niet alleen voor het bijten vast. Ze worden ook verdacht van oplichting en het uitdelen van flink wat klappen.

Waarom het bezoek van de sekswerker zo uit de hand liep is ook niet bekend. Volgens het slachtoffer probeerde het tweetal hem op te lichten door na betaling er met een smoes meteen vandoor te gaan. De verdachten komen met een ander verhaal. Zij zeggen dat de klant zonder toestemming bepaalde handelingen eiste van de escort.

Van onze redactie:

Burgemeester vd Laan zou zich in zijn graf omdraaien al hij nu ziet hoe Femke Halsema met de prostituees omgaat. Zij wil in 2019 de sexwerkersters weer in de illegaliteit en slavernij jagen. Want het aanbod illegale prostituees stijgt op internet gigantisch via advertentiewebsites als Kinky.nl, Sexjobs.nl, Redlights.nl, Sexmarkt.nl waarbij er amper controle is van Politie, overheden, hulpinstanties, omdat het geen prioriteit heeft en alle illegale thuiswerklocaties, hotellocaties, vakantieparklocaties en escortservices amper te controleren zijn, gezien de grote aantallen werkzame illegale prostituees. Door sluiten van vergunde locaties, neemt illegaliteit, wantoestanden, gedwongenheid juist toe. Daarnaast mist de Belastingdienst inkomen. Het probleem wordt dan juist verplaatst en vergroot. Het is duidelijk dat de overheid de realiteit van de prostitutiewereld niet begrijpt of niets geeft om wel en wee van sexwerksters. Het is a bloody shame anno 2019. Maar goed Groenlinks heeft wel meer waan ideeen om de wereld in hun ogen te verbeteren. Dream on Femke, terwijl door jouw beleid het aantal slachtoffers juist toeneemt. Slaap en droom zacht van je ideale Amsterdam…. NOT!

Burgemeester Femke Halsema van Amsterdam onderzoekt of het mogelijk is om alle raambordelen op de Wallen te sluiten en de raamprostitutie te verplaatsen. Dat is een van de vier scenario’s voor de toekomst van het Wallengebied die vandaag aan de gemeenteraad wordt voorgelegd.

Dat de raamprostitutie in de binnenstad gaat veranderen is een ding dat zeker is. Vandaag brengt Halsema de vier scenario’s voor de toekomst van het oudste stukje Amsterdam (De Wallen) naar buiten. Uiteindelijk zal één van de vier plannen worden uitgewerkt tot nieuw prostitutiebeleid.

Gordijnen permanent dicht

Er zijn simpelweg vier scenario’s, schetst Halsema. Scenario één is om de gordijnen van de raambordelen permanent dicht te houden. „Sekswerkers en hun werkplekken zijn niet meer zichtbaar vanaf de straat. Het aantal ramen kan gelijk zijn aan of minder zijn dan het huidige aantal van 330.”

Scenario twee betreft minder raambordelen in de binnenstad door verplaatsing. Een deel van de ramen in de binnenstad wordt dan gesloten. Op een andere locatie in Amsterdam worden nieuwe werkplekken gecreëerd. Dat kunnen ramen zijn, maar dat hoeft niet. „Ook de oprichting van een prostitutiehotel behoort tot de mogelijkheden.”

Alle ramen sluiten

Het derde scenario is het volledig sluiten van raambordelen op de Wallen en rond het Singel. In een ander deel van de stad worden dan nieuwe werkplekken gemaakt. Dat kunnen ramen zijn, maar ook weer het ‘prostitutiehotel’.

Het laatste scenario is: het huidige aantal raambordelen op de Wallen en rond het Singel uitbreiden naar meer werkplekken. „Dat kunnen ramen zijn, maar dat hoeft niet.” Ook hier kunnen dat kunnen ramen zijn, maar wordt ook weer het op te richten ‘prostitutiehotel’ genoemd.

Attractie

Volgens Halsema is het van groot belang dat het huidige prostitutiebeleid op de schop gaat nu de seksbranche afgelopen jaren “fors is veranderd”. „De traditionele, vergunde raamprostitutie in de binnenstad staat onder druk. Dat komt onder andere door het toenemend aantal bezoekers in Amsterdam. Het toerisme domineert de binnenstad meer dan ooit en de sekswerker is voor sommige bezoekers niet meer dan een attractie om naar te kijken.”

„Tegelijk is de onvergunde en onzichtbare prostitutie de laatste jaren toegenomen. Veel sekswerkers bieden hun diensten online aan en kiezen voor een bestaan buiten het zicht van de overheid. In dit deel van de markt doen misstanden zoals mensenhandel zich sneller voor.”

Naast een ‘veilig en goed functionerend circuit als aantrekkelijk alternatief voor het ondergrondse deel van de prostitutiemarkt’, moet het beleid ook bijdragen aan minder criminaliteit in de sector en minder overlast in de Amsterdamse binnenstad. Er geldt daar bijvoorbeeld al een verbod op het fotograferen van sekswerkers.

Eerdere sluiting hielp niet

Afgelopen jaren werden onder de noemer van ’Project 1012’ al tientallen ramen op de Wallen gesloten, maar volgens de Rekenkamer Metropool Amsterdam was dat plan ook grotendeels mislukt. „De conclusie over Project 1012 is dat er successen zijn behaald in het 1012-gebied, maar dat het project niet heeft geleid tot de gewenste economische opwaardering van de oude binnenstad van Amsterdam en een doorbraak van de criminele infrastructuur.”

Halsema zal op korte termijn in gesprek gaan met onder andere sekswerkers, exploitanten, bewoners van het gebied en leden van de gemeenteraad. Ook zal er deze zomer een verkenner op bezoek gaan in het Wallen- en Singelgebied om extra informatie te verzamelen en daarvan verslag uit te brengen. In september bespreekt de gemeenteraad de scenario’s met de burgemeester. Daarna zal het aantal scenario’s beperkt worden en verder worden getoetst op financiële en juridische gevolgen.

Bron: Telegraaf