Prostitutie

Hoeveel het erotisch centrum in Amsterdam-Zuid zal kosten, kan de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema nog niet zeggen. “Er wordt momenteel nog een investeringsbesluit voorbereid”, aldus de burgemeester tijdens een debat over het sekscomplex. De burgemeester gaf aan dat volgens de meest recente planning het centrum aan de Europaboulevard eind 2031 zou kunnen worden opgeleverd. Eerder was dat nog 2030.

Bij het debat waren oppositiepartijen vooral sceptisch of de komst van een erotisch centrum wel de drukte en overlast op de Wallen zal doen verminderen. Ook uitten de partijen zorgen over mogelijke overlast voor de buurt, de kosten en de praktische uitvoerbaarheid ervan. “Een kostbare en onzekere ingreep”, noemde Juliet Broersen van Volt het centrum. Cas van Berkel van JA21 noemde het zelfs een “rampzalig plan”.

De burgemeester benadrukt dat het erotisch centrum “niet alleen mijn idee is geweest”, maar dat het is voortgekomen uit uitgebreide debatten met de raad zelf naar aanleiding van de drukte in het Wallengebied. “Prostitutie op zichzelf leidt tot niet tot overlast”, aldus Halsema. De problemen worden veroorzaakt door de “kijkers die in groten getale komen kijken naar het Red Light District. Daarom zal overlast sterk verminderen met de komst van een erotisch centrum.” In het geplande centrum is sprake van inpandige raamprostitutie, waarbij bezoekers alleen via een beveiligde ingang naar binnen kunnen.

Coalitiepartner D66, die eerder liet weten niet direct mee te tekenen met de voorgestelde locatie voor het complex, zei in het debat de aangewezen locatie op de Europaboulevard te steunen. “Op elke locatie zijn nadelen, maar D66 ziet dat er een zorgvuldige afweging is gemaakt en die steunen we”, aldus Elise Moeskops. Wel mist D66 nog waar het college precies staat qua doelstelling en invulling van het centrum. Maar Moeskops noemt het “cruciaal dat er iets verandert in de binnenstad” en het “piemelpak-toerisme”.

De vergadering liep eerder vertraging op door kreungeluiden die te horen waren uit een soort speaker die van buitenaf op het raam was geplakt. De vergaderzaal moest daarom tijdelijk worden ontruimd. Om 19.30 uur werd de vergadering hervat. In het debat wordt nog niet gestemd over de komst van het centrum.

Bron: Zeeland.net

Bloggen, social media-vaardigheden, ondernemerschap, empathie en communicatieve vaardigheden. Het zijn geen eigenschappen die je misschien gelijk zou toeschrijven aan een sekswerker. Sekswerkers Wendy en Eve gingen donderdag tijdens de Dag van de Betaalde Liefde in Tilburg op pad om het tegendeel te bewijzen. ,,Ik had laatst een klant die graag een luier draagt. Die voelde zich bij mij helemaal vrij.”

Wendy en Eve vroegen voorbijgangers in een video-interview aan welk beroep ze denken bij vaardigheden zoals bloggen, fotografie, boekhouding, empathie en communicatie. ,,Ik ben zelf een leerkracht, ik zou daarom aan het beroep van leerkracht denken. Maar je kunt veel beroepen daaronder scharen”, zegt een voorbijgangster.

Twee meiden denken aan een verzorgende of iemand die in de gehandicaptenzorg werkt. Als Wendy en Eve uitleggen welk beroep bij deze eigenschappen hoort, dan zijn de meeste mensen verrast. ,,Ik had niet gelijk aan boekhouding gedacht, maar het is eigenlijk ook wel logisch”, zegt een van de geïnterviewden. Slechts een geïnterviewde raadde dat het beroep sekswerker is.

Wendy en Eve gingen op pad namens Stichting Klankbordgroep Seksworks die een campagne heeft gelanceerd om aandacht te vragen voor het beroep van sekswerker. Daarvoor werd eerder een fictieve vacature met de hiervoor genoemde competenties gepubliceerd, waar maar liefst 63 reacties op binnenkwamen.

Ze hebben de mensen die reageerden laten weten dat het geen echte vacature is, maar dat het om een campagne gaat. ,,Een vrouw reageerde boos, omdat ze teleurgesteld was dat het geen echte vacature was”, vertelt Eve. ,,We hebben gevraagd of mensen fysiek met ons in gesprek willen gaan, om te vertellen wat ons werk inhoudt.”

Wendy en Eve zijn beide meesteressen die de fijne kneepjes van het Bondage and Discipline, Dominance and Submission (BDSM) beheersen. Omdat zij hun klant ‘domineren’, komen hun communicatieve en empathische vaardigheden van pas. ,,De veiligheid van de klant staat voorop en wij bewaken de grenzen”, zegt Wendy.

Ook kunnen ze met allerlei soorten mensen omgaan. ,,Ze kunnen bij ons terecht voor bepaalde fetisjen, ook als ze zich hiervoor schamen. Ik had laatst een klant die graag een luier draagt. Die voelde zich bij mij helemaal vrij”, zegt Eve. ,,En ze kunnen bij ons hun verhaal bij ons kwijt als het bijvoorbeeld thuis niet helemaal lekker loopt”, vult Wendy haar aan.

Eve houdt haar eigen website bij, verzorgt de marketing en administratie, doet modellenwerk en organiseert ook evenementen. ,,Vaak wordt bij sekswerkers aan zorgzame en sociale vaardigheden gedacht, maar het is veel meer dan dat.”

Klanten screenen op red flags

Vanuit Seksworks wisselen sekswerkers hun expertise met elkaar uit. Zo geven Wendy en Eve BDSM-workshops aan collega’s. Ook zijn er workshops over budgettering, filmen voor het social media-platform OnlyFans, marketing en online veiligheid. ,,Bij de workshop online veiligheid wordt uitleg gegeven over hoe je klanten screent en wat red flags zijn”, legt Wendy uit.

Waarom is het nodig dat meer mensen afweten van het beroep van sekswerker? ,,We worden vaak niet gezien als een volledige ondernemer. En het beroep wordt nog te vaak op een hoop gegooid met mensenhandel”, zegt Wendy. ,,Want sekswerk is werk en mensenhandel en uitbuiting is criminaliteit”, herhaalt ze nog maar eens voor de duidelijkheid.

Omdat stigma weg te halen, is het belangrijk dat deze beroepsgroep uit het verdomhoekje wordt gehaald. ,,Het was tot voor kort bijvoorbeeld niet mogelijk om een zakelijke bankrekening af te sluiten, onszelf te verzekeren of een hypotheek af te sluiten”, benadrukt Eve. Binnenkort gaat dat deels veranderen, want meer banken gaan hun rekening openstellen voor sekswerkers. Ook voert de stichting gesprekken met verzekeraars.

Seksworks ontwikkelt verder trainingen voor gemeentes, de politie en advocatuur. ,,Als wij iets meemaken en aangifte willen doen, dan maken we wel eens mee dat een agent zegt: dat is de risico van het vak. Maar het gevolg is dat wij geen aangifte meer doen als er iets gebeurt. Bij de training leren ze dat het belangrijk is om sekswerkers menselijk te behandelen”, legt Wendy uit. Tilburg loopt volgens haar voorop in het beleid, dat onder meer als een van de weinige gemeenten sekswerk thuis toestaat.

Bron: ad.nl

De een vindt het een ‘fuckfabriek’, de ander ziet het nieuwe erotisch centrum in Amsterdam als keurige, veilige haven voor prostituees. Nu is de hoofdstad in een wespennest terechtgekomen. Want de weerstand tegen raamprostitutie op de Wallen is groot, maar verplaatsing is ook een heet hangijzer. Morgen buigt de Amsterdamse gemeente zich over een potentiele locatie.

Het was me het inspraakavondje wel, eerder deze maand, nadat de gemeente Amsterdam eindelijk een plek had aangewezen voor een nieuw erotisch centrum. De een begon te zingen, à la Acda en De Munnik: ‘Is dit mijn stad niet of nooit geweest’. Een ander begon een afscheidsbetoog in de stijl van Toon Tellegen, doorgaans eerder te horen op begrafenissen. En er was een diep teleurgestelde GroenLinks-stemmer, die harde woorden sprak richting burgemeester Halsema: ‘Femke heeft zich ingegraven in haar fuckfabriek!’

Nu komt de volgende ronde eraan. Donderdag wordt de locatiekeuze in de gemeenteraad besproken. Wat Halsema wil: een veilige haven voor zo’n honderd prostituees die nu op de Wallen huizen. Het erotisch centrum moet aan de Europaboulevard in stadsdeel Zuid komen. Om zo de binnenstad te ontlasten, die al jaren zucht onder de enorme groei van het aantal toeristen.

Een gewoon beroep

Maar met dat plan begeeft Amsterdam zich in een wespennest, weet ook Rodney Haan, adviseur mensenhandel en cameratoezicht bij het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV). ,,We worden allemaal geboren door de daad, maar als het over seks gaat – specifiek betaalde seks – dan worden we nerveus. Prostitutie wordt op één hoop geveegd met criminaliteit, met uitbuiting, terwijl het in de basis een gewoon beroep is, dat legaal mag worden uitgeoefend. En er is een markt voor, zo simpel is het ook. Ook voor raamprostitutie geldt dat er behoefte aan is.’’

Maar mede door die ‘nervositeit’ en verhalen over criminaliteit staat de raamprostitutie onder druk. Den Haag wil ervan af, maar hoe, dat is de grote vraag. Utrecht hakte in 2013 de knoop door en sloot de raamplekken aan het Zandpad, maar ruim tien jaar later is duidelijk dat het ondanks meerdere pogingen nooit gaat lukken het beoogde Nieuwe Zandpad van de grond te tillen. Op dit moment ligt er een plan om proeftuinen te beginnen, waar sekswerkers hun beroep ‘veilig, transparant en schoon’ kunnen uitoefenen. Aan de ene kant wordt gemikt op sekswerk op één of twee kleinschalige locaties, waar eventueel ook raamprostitutie mogelijk zou zijn. Daarnaast zou een proef gedraaid kunnen worden met thuiswerk in een eigen woning.

Dat laatste is naar Tilburgs voorbeeld, waar vergunningsvrij thuis kan worden gewerkt. ,,Wij zien sekswerk als werk, gelijk aan alle vormen van werken aan huis’’, vertelt een woordvoerder van de gemeente. ,,En we weten dat thuiswerkers vaak personen zijn die dit gelegaliseerde beroep uit vrije wil uitoefenen. Cruciaal in ons beleid is dat we niet meer praten óver, maar mét sekswerkers.’’ Controles richten zich op plekken waarvan wordt vermoed dat er iets niet in orde is.

Geen overlast

De gemeente kan met trots zeggen dat het goed gaat. Er zijn geen meldingen van overlast over de thuisprostitutie. Steden als Utrecht, Rotterdam, Den Bosch en Apeldoorn vragen om informatie en ondertussen is er in Tilburg zelfs een missie ontstaan. ,,We willen het stigma ten aanzien van sekswerk doorbreken.”

Dat is precies hoe ook Haan van het CCV het graag ziet: dat het draait om de feiten. ,,Bij het telen van champignons of het kweken van bloemen is mogelijk ook sprake van uitbuiting, maar dat betekent niet dat we over die hele sector dezelfde nervositeit voelen als bij sekswerk. Doordat de maatschappij kijkt naar sekswerk als ‘niet normaal’, stonden bijvoorbeeld in Utrecht bewoners op hun achterste benen toen de gemeente een nieuw Zandpad wilde starten. Daar ging het zover dat een beleidsmedewerker werd bedreigd.”

En nu ontstaat in Amsterdam een gordiaanse knoop, constateert Haan. Hij gelooft niet dat met zekerheid is te zeggen dat een erotisch centrum dé oplossing is om de binnenstad te ontlasten. ,,Er zijn veel touwtjes om aan te trekken.’’ De stad kent immers vele attracties, van wisselend niveau. Net zo min kan hij stellen dat een sekscentrum, waar prostituees zelfstandig aan de slag zouden kunnen, nu een heilige graal is of een lugubere fuckfabriek. Dat maakt de discussie enkel lastiger.

Voorstander

Maar als ze ergens de antwoorden moeten kunnen vinden, dan is het in de hoofdstad, zegt die ene Amsterdammer die zich als witte raaf meldde op de rumoerige inspraakavond begin februari. Midas Meester brak een lans voor het erotisch centrum, met als enige medestander een mannelijke prostituee.

Meester: ,,Als het om de Wallen gaat, is er heel veel valse nostalgie. Die zorgt dat wordt gedacht dat raamprostitutie daar moet blijven. Maar het is er eeuwenoud en onveilig. Mijn broertje is uit de buurt verhuisd omdat zijn dochtertje ‘s avonds niet over straat kon. Ik begrijp zeker dat mensen bang zijn voor een groot, nieuw erotisch centrum. Maar het is juist een prachtige kans om alle input te verwerken in iets waar iedereen blij van wordt, door het concept in te vullen zoals we zelf willen. Met goede regulatie, waar superveilig gewerkt kan worden, bij de klanten op de Zuidas in de achtertuin. Als het ergens kan, dan is het hier.’’

Bron: ad.nl

De locatie, financiering en de invulling: er zijn nog veel obstakels voor een erotisch centrum in Amsterdam. Donderdag debatteert de gemeenteraad daarover. De grote vraag: heeft het project kans van slagen?

Burgemeester Femke Halsema had er bijna een jaar voor nodig, maar in december verscheen het verslag over marktpartijen die wel hun input wilden geven over het veelbesproken erotisch centrum. Achter gesloten deuren sprak de gemeente met dertien exploitanten, projectontwikkelaars, architectenbureaus en een investeerder.

Uit het rapport blijkt dat er zeker interesse in het centrum is, al lijken alle partijen een slag om de arm te houden: er zitten veel haken en ogen aan het project en garanties voor (financieel) succes zijn er niet.

Wie het rapport van Halsema kritisch doorleest, blijft vooral met vragen achter. Hoe zit het met de financiering van het erotisch centrum? Wat kunnen exploitanten van de kamers en de sekswerkers zelf verwachten? En wat gebeurt er als het onverhoopt toch niet lukt?

Donderdag staat het centrum op de agenda van de Amsterdamse gemeenteraad. De zorgen van omwonenden, sekswerkers en ondernemers zullen daar besproken worden, en de financiële kwesties komen aan bod.

Bezwaar

Allereerst de veelbesproken locatie: de lus van de afrit van de A10 naast het Amstelpark, ook wel ‘de oksel’. Zomaar even bouwen op de voorkeurslocatie is niet mogelijk, zegt adviseur omgevingsrecht en voormalig hoogleraar Friso de Zeeuw. “Alleen al het omgevingsplan aanpassen zodat je er überhaupt een erotisch centrum mag neerzetten kost maanden.”

Volgens De Zeeuw blijft het daar niet bij: na een participatieronde mogen bijvoorbeeld omwonenden en betrokkenen bezwaar maken. Dat gaat volgens de adviseur ongetwijfeld gebeuren. “Voor je het weet zit je bij de Raad van State. Dat kan jaren duren.”

Daarbij komt dat de beoogde locatie van het sekscentrum in het tracégebied van het Zuidasdok ligt, dat nu bestemd is als werkterrein. Dat betekent dat de gemeente toestemming van het Rijk moet krijgen én met de provincie en ProRail moet afstemmen voordat de eerste paal geslagen wordt. De gemeente moet daarvoor nog een alternatief werkterrein realiseren. Dat duurt zo twee tot drie jaar.

Zelfs de Amsterdamse natuur kan roet in het eten gooien, aldus De Zeeuw. Het gebeurt vaker dat een kleine, beschermde vleermuis genoeg is om een bouwproject maanden stil te leggen. “Vlak bij de locatie zit een meertje. Één zeldzaam kikkertje in het water, laat staan een heel erotisch kikkercentrum, en je bent jaren verder.”

Al met al denkt De Zeeuw niet dat de plannen kansloos zijn, maar de obstakels noemt hij wel uitdagend.

Exitstrategie

Zelfs als de locatie rond is en ook de lokale natuur meewerkt blijft geld het grootste struikelblok. De hamvraag: wie gaat het pand eigenlijk financieren?

Halsema heeft al aangegeven dat de bouw niet met gemeentegeld zal worden gefinancierd, maar dat investeerders die kosten moeten dragen. Die investeerders stappen niet zomaar in: zij willen zeker zijn van hun rendement en vragen om een ‘exitstrategie’. In het verslag staat dat de financiële partijen belang hechten aan een ‘flexibel gebouw’.

Mocht het erotisch centrum uiteindelijk floppen, dan kan het gebouw makkelijk worden omgebouwd tot bijvoorbeeld hotelkamers. Uit het rapport: ‘Door het gebouw flexibel te maken haal je het risico voor een businesscase iets naar beneden.’

Een logische beredenering vanuit het perspectief van de ondernemers, maar een hotel gaat in tegen de regels van de gemeente en de huidige hotelstop. Bovendien heeft een hotel juist een negatief bijeffect voor de stad: plek voor nog meer toeristen in Amsterdam.

Voldoende aanloop

Bij een succesvolle opening zijn het de sekswerkers die het geld moeten terugverdienen voor de investeerders. Zij zullen vooral via kamerexploitanten werken. Pim van Burk, met 24 kamers op de Wallen direct belanghebbende, sprak tijdens de marktconsultatie met de gemeente over het centrum. “Ik ben er niet tegen, als het tot veel meer werkplekken leidt náást de Wallen.”

Dat betekent niet dat Van Burk meteen instapt. “Om een erotisch centrum te doen slagen, moet je zorgen dat de business van de sekswerkers goed loopt. We hebben een bepaalde aanloop nodig om het aantrekkelijk te maken. De klanten moet je ook faciliteren in cafés, waar even ingedronken kan worden of ze kunnen wachten op iemand die naar een kamer gaat.”

Net als de gemeente, het Rijk, de provincie, Prorail, omwonenden, ontwikkelaars en investeerders heeft ook de exploitant garanties nodig. Dat het sekscentrum tot diep in de nacht open is, bijvoorbeeld. En dat er ruimte is voor anderhalf miljoen bezoekers per jaar, omgerekend zo’n 4000 per dag. Ook Halsema’s rapport pleit voor een ‘rendabele businesscase’.

Dat zijn geen mensen die naar beoogde kunstwerken of galeries in het centrum komen, want dat zijn volgens Van Burk in de regel geen klanten van sekswerkers. Het gaat volgens de exploitant om allerlei soorten klanten: van iemand die er zijn hele uitkering in de tweede week uitgeeft tot zakenmannen én groepen mannen die een vrijgezellenfeest vieren.

Dat type klanten, zeker in de beoogde hoeveelheid, zal niet goed liggen bij veel omwonenden, voorspelt Van Burk. “Het zijn de randvoorwaarden die je nodig hebt, maar het kan een negatief effect op de buurt hebben. Daar moet men eerlijk over zijn.”

Bijkomend risico voor de exploitanten: ze zullen met de investeerder langdurige contracten moeten afsluiten, waarbij de uitbater zelf moet investeren in de kamers. Denk aan beveiliging, inrichting, ict-systemen en administratie. Volgens Van Burk gaat dat al snel om ‘honderdduizenden’ euro’s. Dat is een grote financiële verbintenis die exploitanten maar moeten terugverdienen.

Sluiten van ramen

Gianni Cito van Moke Architecten heeft meermaals met de gemeente gesproken: hij maakte in 2020 de eerste tekening en was ook bij de marktconsultatie. Hij zou het erotisch centrum graag ontwerpen: “Dit moet een icoon voor de stad worden.”

Als architect staat hij achteraan de rij. Eerst moet de gemeente duidelijk de kaders vaststellen: hoe groot moet het centrum worden, wie worden de gebruikers en wat zijn de belangengroepen? Mocht Cito het gebouw ontwerpen, zal hij het gesprek voeren met gebruikers. “Sekswerkers moeten daarin meegenomen worden, maar ook omwonenden hebben daar wat over te zeggen.” De architect deinst niet terug voor mogelijke weerstand. “De grotere belangengroep gaat voor: in dit geval zijn dat de sekswerkers.”

Nog een prangende vraag in het debat van donderdag: hoe wil de gemeente de ramen op de Wallen sluiten? Halsema liet in een eerdere brief al weten dat opnieuw uitkopen een van de opties zal zijn, maar is er genoeg geld voor zo’n dure zet? Ter illustratie: vijftien jaar geleden ontving raamexploitant Charles Geerts voor zijn 51 ramen nog 25 miljoen euro van de gemeente.

Zover is het nog lang niet. Het is donderdag aan de raad om het debat verder te voeren. Dan wordt vooral gekeken naar de enige weifelende coalitiepartij: D66. Aan AT5 liet raadslid Elise Moeskops afgelopen vrijdag weten dat er nog veel ongewis is. “Waar we nu zitten in het proces, en daar moeten we ook eerlijk over zijn, is niet: we gaan het daar bouwen, dit is de plek.”

Bron: Parool.nl

De Raad van State in België heeft sekswerkers in het gelijk gesteld, raamprostitutiepanden in Sint-Joost waren onterecht gesloten. De burgemeester Emir Kir had de panden gesloten vanwege vermoedens van mensenhandel, maar daar was geen sprake van volgens de Raad van State.

Vorig jaar werden panden gesloten nadat een mensenhandelnetwerk was ontmanteld om verder onderzoek te doen. In november 2023 was dat onderzoek ten einde en werden de panden weer geopend. Maar in januari van dit jaar, besloot de burgemeester de panden weer te sluiten voor een periode van 6 maanden. Hij zag aanwijzingen dat er weer sprake was van mensenhandel, maar de gemeente kon niet aantonen waar dat op gebaseerd was. De Raad van State heeft daarom het besluit van de burgemeester verworpen, vermeld rtbf.be.

Een mannelijke escort wijdt zijn leven aan twee dingen: vrouwen plezieren en de planeet redden. Sterk bezig! Ben Nordmann, 34, is een heteroseksueel die samenwerkt met vrouwen en koppels als een ‘ondersteunende escort’ via Kaufmich.com en www.justnotbed.com. Hij werkt ook als online content creator, filmmaker en fotograaf. Hij is ongeveer een jaar actief in het beroep en heeft de afgelopen vier jaar besteed aan het verkennen, voorbereiden en plannen van zijn gespecialiseerde sekswerk.

Maar hij wilde dat zijn persoonlijke ethiek centraal bleef staan in wat hij doet. Bens toewijding aan milieuvriendelijkheid begon met het ontwikkelen van bewustzijn over mens en natuurlijke hulpbronnen van de planeet. Hij wil andere mensen en onze natuurlijke omgeving ondersteunen. Vrienden en ontwerpers uit het verleden, zoals Victor Papanek, hebben zijn houding als ontwerper, sekswerker en mens gevormd.

“Ik help mensen die het moeilijk hebben”

Hij zegt dat het verminderen van je ecologische voetafdruk en het leiden van een milieuvriendelijk leven belangrijk is, maar dat iedereen eerst hun sociale doelen moet aanpakken – hoe we denken, ons gedragen, consumeren en de dingen en mensen om ons heen waarderen veranderen. Hij slaagde erin dit in zijn werk te integreren om ervoor te zorgen dat hij veel goeds deed voor mensen op meer dan één manier. In een gesprek met de Daily Star zei Ben: “Binnen mijn werk als ondersteunende escort streef ik ernaar vrouwen te versterken, hun zelfrespect en zelfvertrouwen op te bouwen, zodat ze zich seksueel op hun gemak kunnen voelen.”

“Ik help klanten positieve ervaringen te beleven na trauma, bodyshaming of schadelijke relaties. Tegelijkertijd praat ik openlijk met hen over hun ideeën, zelfbeeld, relaties en persoonlijke vervulling. Dit omvat het uitdagen van hun ideeën over het milieu en hen inspireren om positieve veranderingen aan te brengen. Afgezien van het inspireren van vrouwen om op een bewustere manier te denken en te voelen, denk ik na over hoe ik de middelen van het milieu in mijn werk gebruik. Bijvoorbeeld, ik minimaliseer reizen waar mogelijk door afspraken te coördineren, klanten kortingen te geven voor flexibiliteit en mij in staat te stellen afspraken te plannen op basis van locatie, wat logistiek veel efficiënter is.”

“Ik probeer alles milieuvriendelijk te doen”

“Ik stel ook een ‘spontane wekker’ in op Instagram en stuur mijn contacten een e-mail wanneer ik in hun regio ben en beschikbaar ben om elkaar te ontmoeten zonder onnodig reizen. Dit verlaagt niet alleen de kosten voor mijn klanten en maakt mijn diensten toegankelijker, maar het is ook milieuvriendelijker.” Als fysieke afspraken niet mogelijk zijn, organiseert Ben ook videogesprekken om op afstand ‘vuurwerk’ te creëren. Dit is een relatief nieuwe, pittige manier om plezier te beleven, en hij geniet er echt van. Ondanks dit denkt hij niet dat digitale ervaringen de intimiteit van fysiek contact kunnen vervangen.

Hoewel Ben zijn diensten niet verkoopt met een groene, milieuvriendelijke vlag, blijft hij toegewijd aan waarden, gedragingen en attitudes die een meer doordachte, bewuste en milieuvriendelijke manier van leven mogelijk maken. Dit is iets wat zijn klanten respecteren, en hij ziet zijn waarden doorsijpelen naar de mensen die hij ontmoet. Hij vindt het fijn te denken dat hij een positieve invloed heeft op het leven van mensen. Ben zei: “Vrouwen die zich losgekoppeld voelen van hun seksualiteit komen vaak naar me toe voor positieve seksuele en sensuele momenten die hun zelfrespect ondersteunen.”

“Vrouwen willen empowerment voelen”

“Mijn klanten zijn meestal tussen de 26 en 68 jaar oud en komen uit diverse achtergronden. Vrouwen willen meestal empowerment voelen – ze kunnen worstelen met onzekerheden en willen opnieuw verbinding maken met hun lichaam en verlangens. Mijn eerste klant was een 26-jarige vrouw die zich niet kon openstellen voor mannen na seksueel misbruik te hebben ervaren. Ze vond me op een datings-app, maar wilde in een professionele context afspreken omdat dit haar meer op haar gemak stelde. Daarom geloof ik dat ‘ondersteunende escorts’ die geïnformeerd/ervaren zijn in de menselijke psychologie (inclusief triggers, trauma’s en wat mensen helpt zich veilig te voelen) zo belangrijk zijn. Ze zijn het meest geschikt voor gevoelige afspraken.”

“Sommige koppels willen nieuwe dingen proberen”

“Ik ontmoet ook vrouwen en koppels die hun seksualiteit willen verkennen en nieuwe dingen willen proberen. Ik ondersteun hen als ze hun seksuele activiteit willen oppeppen. De meerderheid van de klanten wil echter onzekerheden aanpakken die zijn veroorzaakt door negatieve seksuele ervaringen in het verleden. Mijn dagen variëren omdat ik veel verschillende bijbanen heb en een breed scala aan klanten zie. Ik ben altijd enthousiast om nieuwe mensen te leren kennen, dat maakt me echt opgewonden!”

“De film die we maakten, deed wonderen voor haar”

Een van Bens dierbaarste herinneringen is het werken met een vrouwelijke klant met ernstige lichamelijke beperkingen. Ze genoot zo van hun ‘fotografie-verkenningen’ dat ze tijdens hun tweede ontmoeting hun tijd samen wilde filmen. “Dit deed wonderen voor haar lichaamsbeeld en liet haar zien dat ze sexy kon zijn”, zei Ben. “Ze zag zichzelf op een geheel nieuwe manier. Onze film, die een combinatie is van porno- en documentairestijl scènes, is momenteel in productie. Onlangs hoorde ik dat ze zelfverzekerd van seksuele ervaringen genoot zonder mij – dat is mijn motivatie.”

Bron: clint.be

Door positieve ervaringen vanuit sekswerkers wordt voor de tweede keer gewerkt aan een nieuw beleid, waarin verbeterpunten en nieuwe wetgeving worden meegenomen. Tilburg loopt hiermee voor op andere gemeenten. Vooral het scheiden van sekswerk en mensenhandel zou de positie van sekswerkers moeten verbeteren.

Voor zowel Joy de Weijer, specialist veiligheid bij de gemeente Tilburg als Wendy, voorzitter van klankbordgroep Seksworks, is dat laatste een belangrijk speerpunt: “Je ziet dat sommige visies veranderen in de loop van de tijd. In het oude sekswerkbeleid zit mensenhandel verweven door het hele beleid heen. Nu inmiddels hebben we het inzicht dat die verwevenheid de positie van de sekswerker verzwakt. Daarom scheiden we sekswerk en mensenhandel nadrukkelijk. Wij als ambtenaren, het bestuur en de klankbordgroep kunnen het wel een heel normaal beroep vinden met zijn allen, maar de huidige maatschappij is nog niet helemaal mee. Daar moeten we naartoe.”

Herzien van het sekswerkbeleid

Klankbordgroep ‘Seksworks’ ontstond uit een gesprek tussen Prostitutie-Maatschappelijk Werk 013 en een ervaringsdeskundige. Dat Tilburg het beleid maakte in samenspraak met sekswerkers is volgens Wendy uniek: “Er wordt nu eindelijk naar ons geluisterd en met ons beleid gemaakt. Daar hebben we hard voor moeten strijden. Voorheen werden er regels gemaakt aan een bureautje zonder te weten wat er in de praktijk nodig is.”

Waar het contact met de klankbordgroep eerst af en toe plaats vond, is dat nu anders. “Inmiddels is er sprake van een structurele samenwerking. Ieder kwartaal bespreken we wat nodig is om het beleid beter te maken of waar we tegenaan lopen.”

Nieuw beleid

Het huidige sekswerkbeleid uit 2019 werd gepresenteerd voor vier jaar. Vorig jaar februari heeft de klankbordgroep regels aangeboden voor het nieuwe beleid in de vorm van een foto-expositie. Het taboe rondom sekswerk moest hierdoor doorbroken worden. Tijdens het maken van deze regels heeft Seksworks nieuwe dingen aangehaald, maar ook besproken wat niet werkte in de praktijk.

Ook is er een uitvoeringsplan waarin ieder jaar concreet staat wat er nog moet gebeuren. “Wat we bijvoorbeeld nog gaan doen, is in gesprek met de politie over hoe er op een sekswerkvriendelijke manier een aangifte kan worden opgenomen. Sommige politieagenten vinden het namelijk nog geen normaal beroep”, laat de specialist veiligheid weten.

Sekswerk is ook werk

Voordat er op korte termijn een nieuw beleid komt, moet er het een en ander gebeuren: “We zijn het huidige beleid momenteel aan het evalueren. We nemen de aanbevelingen en de ervaringen van de klankbordgroep mee.”

Beide partijen willen bovendien meer werken aan bepaalde criteria, die eerder niet de gewenste resultaten hebben behaald. Denk hierbij aan het samenwerken met meerdere mensen in een woning, vergunningen die langer mogen gelden dan een jaar, maar ook vooral de vormen van sekswerk beter onderscheiden.

Een zakelijke bankrekening openen en een zakelijke verzekering afsluiten kunnen de meeste sekswerkers sinds een paar maanden wel. Banken en verzekeringsmaatschappijen maakten voorheen geen onderscheid tussen sekswerk en mensenhandel. Door afspraken tussen vertegenwoordigers van sekswerkers, banken en de Nederlandse Vereniging van Banken, hebben ze dit nu bereikt. Wel moet het nog ingevoerd worden.

Volgens de voorzitter weet men vaak het verschil tussen sekswerk en mensenhandel niet: “Sekswerk is werk. Mensenhandel, uitbuiting en gedwongen seks is criminaliteit. Omdat er nu nog vanuit wordt gegaan van het standpunt dat een sekswerker een slachtoffer is, willen we dat scheiden. Het nieuwe beleid zou moeten zorgen voor een andere kijk hierop.”

Bron: omroeptilburg.nl

Nog meer klachten zijn binnengekomen na een artikel van de NOS over de website GirlsReview waarop klanten een soort recensie plaatsen over sekswerkers. “Het zijn veel meer klachten dan we normaal binnenkrijgen”, vertelt Iris de Munnik van de Klachtenbalie voor sekswerkers, die het onderwerp in de gaten houdt.

En ook voorafgaand aan de berichtgeving van de NOS werd GirlsReview al vaker genoemd door vrouwen. Die voelen zich onveilig doordat sommige recensies onwaarheden bevatten of omdat er persoonlijke gegevens van de sekswerkers in staan. De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft enkele tientallen klachten binnengekregen, bevestigt een woordvoerder. Daarom wordt er onderzoek naar het platform gedaan.

Vicevoorzitter Monique Verdier van de AP wijst erop dat mensen niet zomaar persoonlijke informatie van anderen online mogen zetten. “Mensen kunnen zich angstig gaan voelen. In het slechtste geval loopt iemand ook echt fysiek gevaar. Misschien is een sekswerker wel verhuisd na een intimiderende of gewelddadige ervaring”, zegt ze.

Meerdere vrouwen hebben de website gevraagd de reviews te verwijderen, maar hier is niet altijd gehoor aan gegeven. Ook de AP bevestigt dat beeld. “De AP heeft de indruk dat de website niet goed omgaat met verwijderingsverzoeken.” Verdier benadrukt dat iedereen het recht heeft een organisatie te vragen informatie over hen te verwijderen. “Sekswerkers kunnen dus zulke verzoeken indienen bij de website, die moet daar dan op ingaan. Als de site op verzoek van een vrouw informatie niet vrijwillig verwijdert, zullen wij de site daartoe verplichten.”

Bron: dagblad010.nl

Theatermaker Lieke van der Vegt vroeg zich een aantal maanden geleden af hoe het zou zijn om achter het raam te staan. Ze startte een onderzoek en speelt samen met sekswerker Lola begin februari een locatievoorstelling in de Zwolse binnenstad. Daarin krijg je een kijkje achter het raam, ‘voorbij het maatschappelijke stigma’.

Lieke raakte een jaar geleden gefascineerd door het onderwerp sekswerk. “Hoe zou het zijn om achter het raam te staan? Misschien een gekke gedachte voor een buitenstaander, maar ik was nieuwsgierig naar hoe verlangen naar een ander eruitziet. Als ik theater maak, sta ik op een vloer, maar sekswerk is een heel ander podium. Toch kom je ook iets geven en nemen. Dat fascineerde me. Ik zocht naar de overeenkomsten tussen theatermaken en acteren en sekswerk.”

Ontmoetingen in het seksvak

Lieke sprak met mensen uit het seksvak. “Die ontmoetingen ging ik open en eerlijk aan. Dat was spannend en interessant, want het is zo’n andere wereld dan je als buitenstaander denkt. En hoe knap dat je sekswerk kan en wil doen. Een jaar geleden pitchte ik het plan voor de voorstelling voor een groep mensen van makershuis VAKTOR in Zwolle. We spelen KOM JE begin februari week.”

Een taboe

Volgens Lieke rust er nog een taboe op sekswerk. Dat merkte ze ook toen ze met mensen sprak uit het werkveld. “Ik sprak veel mensen in anonimiteit, maar er zijn ook personen die open zijn en graag dat taboe willen doorbreken. Zij willen ook laten zien hoe belangrijk het sekswerk is en wat het doet voor de maatschappij.”

Lieke speelt de voorstelling niet alleen, maar samen met sekswerker Lola (pseudoniem). “Ik ben heel blij dat ik uiteindelijk iemand ontmoette waarmee het goed klikte en die hetzelfde voor ogen had als ik. Namelijk dat verhaal menselijk maken, voorbij het stigma. Wat doen die sekswerkers eigenlijk echt? Is het enkel seks of komt er meer bij kijken? Zijn sekswerkers ook een expert op gebied van verlangens en sensualiteit?”

De mens achter de sekswerker

Welk doel heeft Lieke met deze voorstelling? “Wat ik probeer, is de mens achter dit stereotype beeld te laten leven. Iedereen is mens, iedereen heeft verlangens en fantasieën. Sekswerkers bevredigen anderen daarin, dat vind ik een bijzonder verhaal. Een verhaal waar we het normaal gesproken niet over willen hebben. Ik wil als theatermaker anders denken over sekswerk. Hoe zou de wereld er bijvoorbeeld uitzien zonder? Wat gebeurt er dan met de veiligheid van vrouwen op straat?”

Wat Lieke het meest raakte, was dat er achter sekswerkers mensen schuilgaan met ‘een goed hart en vrije wil’. “Dat het sekswerk veel kan betekenen, veel goeds. Ik hoop dat ik de mens achter de sekswerker kan laten zien aan het publiek.”

Bron: indebuurt.nl

Is het erotisch centrum Villa Tinto in Antwerpen een goed voorbeeld voor het nieuw te bouwen centrum in Amsterdam? Het Antwerpse centrum wordt vaker aangehaald in discussies over het Amsterdamse centrum, maar de Antwerpse burgemeester Bart de Wever zegt desgevraagd dat die gelijkenis “totaal” niet opgaat.

Amsterdamse burgemeester Femke Halsema vindt de situatie in de rosse buurt in Amsterdam al lange tijd onhoudbaar en wil sekswerk verplaatsen naar elders in de stad. Ze hoopt zo overlast en criminaliteit tegen te gaan, en de positie van sekswerkers te verbeteren. Maar dat plan stuit vooral bewoners van de aangewezen gebieden tegen de borst.

Halsema noemde het centrum in Antwerpen op bewonersbijeenkomsten goed geregeld en veilig voor sekswerkers, schreef Het Parool eerder. In Villa Tinto zijn 51 kamers die sekswerkers zelf kunnen huren. Het is een modern complex dat bijna twintig jaar geleden is gebouwd. Er is politie aanwezig, een gezondheidscentrum en een vereniging die zich focust op het tegengaan van mensenhandel.

‘Vooral verschillen’

Eén op één vergelijken gaat niet, zei ook Halsema. Op de bijeenkomsten zegt ze dat een volledig vergelijkbaar internationaal voorbeeld er niet is. Maar De Wever gaat een stap verder en ziet “vooral verschillen, in plaats van gelijkenissen”, zegt hij tegen de NOS.

Zo ligt Villa Tinto in het centrum van Antwerpen, en Halsema wil dat het nieuwe centrum aan de rand van Amsterdam komt. De gemeente geeft momenteel de voorkeur aan de Europaboulevard in Zuid.

Een ander belangrijk verschil is dat het centrum in Antwerpen is gebouwd in een wijk waar al tientallen jaren prostitutie plaatsvindt. De bewoners waren dus al gewend aan sekswerk in hun buurt. “En ze hebben eigenlijk alleen maar verbetering gezien”, zegt De Wever.

“In Amsterdam willen ze een historische prostitutiewijk verplaatsen, kunstmatig, en dan een Villa Tinto-achtige omgeving creëren”, vat De Wever het plan samen. “Maar ik denk dat je dan hele andere reacties dan hier krijgt.”

De Wever: “Als je prostitutie organiseert op plaatsen waar dat nog niet is, zijn mensen daar meestal niet van gediend. Ze vermoeden dat het onfrisse figuren zal lokken en allerlei nevenfenomenen kan veroorzaken. En dat is ook zo, dat kan je niet ontkennen.” Volgens de burgemeester is het Amsterdamse plan alleen werkbaar met “zeer strakke controle”.

Verzet van sekswerkers en ondernemers

Het kan nog jaren duren voordat er een nieuwe erotisch centrum in Amsterdam is. Sinds de aankondiging van de plannen van Halsema was er behalve verzet van bewoners, ook verzet van ondernemers en sekswerkers. In oktober liepen meer dan honderd demonstranten een protestmars naar het stadhuis in Amsterdam.

Eind deze maand heeft Halsema een besloten bijeenkomst met sekswerkers. En op 15 februari is er een commissievergadering, waar de gemeenteraad een volgende stap kan zetten naar de bouw van het centrum.

Bron: nos.nl