Prostitutie

De goedkeuring van het nieuwe seksueel strafrecht in België omvat niet alleen strengere straffen voor verkrachting, maar ook een “decriminalisering” van sekswerk. Hulpverleners in de sector juichen die “historische” stap toe.

Dit mag zeker historisch genoemd worden”, reageert Wendy Gabriëls van Violett Antwerpen, dat sekswerkers medisch en sociaal bijstaat, op het nieuws dat sekswerk niet meer strafbaar is. “We zijn het eerste Europese land dat dit doet. Als hulpverleners kunnen we dit alleen maar toejuichen.”

Maar wat betekent dat nu concreet, die “decriminalisering” van sekswerk? “Heel belangrijk is dat het niet meer onmogelijk is voor sekswerkers om boekhouders of banken in te schakelen en gebruik te maken van hun diensten zonder dat zij in de problemen komen”, zegt Gabriëls. “Voortaan kunnen zij dingen beginnen opbouwen op een officiële manier en ook loonfiches genereren. Dat klinkt voor de meeste mensen normaal, maar voor de meeste sekswerkers was dat allemaal niet toegankelijk.”

In de vroegere wetgeving waren banken of boekhouders namelijk strafbaar als ze sekswerkers ondersteunden. “Heel weinig mensen wilden dat risico lopen. Dus was het voor sekswerkers telkens weer zoeken hoe ze voor zichzelf zekerheden konden inbouwen.”

Toch was er tot dusver wel sprake van een soort gedoogbeleid, maar dat was heel versnipperd en verschilde van stad tot stad. “Zo werkten sekswerkers soms onder een horecacontract of als zelfstandige, met dus de nodige moeilijkheden om een boekhouder of bank te vinden.”

Geen pooiers, wel dienstverband

Pooierschap is en blijft trouwens wel verboden en zal zelfs strenger worden aangepakt. “Maar er wordt een opening gecreëerd voor mensen die op een juiste manier in hiërarchisch dienstverband werken”, voegt Gabriëls toe. “Dan spreek je niet over pooierschap, maar over een correcte uitbating. Daarvoor wordt nog wel een aparte erkenningsprocedure uitgewerkt tegen eind 2022, in samenwerking met alle betrokken organisaties.”

Er zal in de komende maanden en jaren nog wel wat werk zijn om de nieuwe regels op punt te krijgen. “Rond de bescherming van sekswerkers verwacht ik ook nog heel wat gesprekken in de sector. Maar ik zie dat wel positief in: voor het eerst kan dat dan heel transparant gebeuren en voor iedereen op een gelijke manier.”

Bron: vrt.be

Twee 18-jarige jongens hebben op 28 februari met grof geweld een Roemeense prostituee beroofd in haar hotelkamer in de Vondelstraat. Ze werd met een mes bedreigd en gestoken en ook geschopt en geslagen, zelfs nadat ze was vastgebonden. De buit: 200 euro.

De jongens zijn daags na de zware mishandeling gearresteerd voor poging tot doodslag, wederrechtelijke vrijheidsberoving en diefstal met geweld. Ze zitten nog vast.

Sekswebsite

De Roemeense verbleef sinds anderhalve week in Hotel Blyss aan de Vondelstraat – langs het Vondelpark in Amsterdam-West. Ze bood haar diensten aan op prostitutiewebsite Kinky.nl. Via die site maakte ze een afspraak met een van de jongens. Even voor half negen in de avond sms’te hij: ‘Hey baby, I’m here’. Toen ze hem beneden oppikte, trof ze niet een, maar twee jongens. Ze nam ze allebei mee naar haar kamer.

Daar ging het snel mis, toen ze argwaan kreeg omdat ze de afgesproken 100 euro niet vooruitbetaalden. Toen de vrouw de jongens wegstuurde, trok een van beiden een mes dat hij tegen haar hals zette. ,,Geef me alles wat je hebt,” riep hij. ,,Geef me je geld.” Hij begon meteen te slaan en schoppen.

De sekswerker viel naar eigen zeggen ‘knock-out’ op de grond. Toen ze bijkwam sloegen de mannen nog steeds op haar in. Ze stompten haar in haar gezicht, waardoor haar neus brak, en verspreid over haar lichaam. Ze liep een snijwond in haar hand op toen ze het mes afweerde.

De eerste aanvaller pakte een kabel die in de kamer lag, en probeerde haar te wurgen, maar ze kon zich losrukken. De jongen bond haar handen vast, waarna ze opnieuw klappen kreeg. ,,Ik was zo bang,” zou ze de politie naderhand vertellen. ,,Toen ik vastgebonden zat, bleven ze door slaan. In mijn gezicht, mijn armen, mijn hele lichaam. Mijn neus begon ook te bloeden en mijn tand is door mijn lip geslagen.”

Vier briefjes van 50

Uiteindelijk vluchtten de jongens met vier briefjes van 50 euro, een Louis Vuitton-tas, de identiteitskaart en het hotelpasje van de vrouw.

De politie trof haar in paniek en vol verwondingen in de hotellobby, met een dichtgeslagen rechteroog, een bloedneus, een opgezwollen gezicht en een striem in haar hals. Op haar hotelkamer lagen een fles glijmiddel en tientallen condooms.

Doordat de jongens hun telefoons nog gebruikten, ook de telefoon waarmee een van hen contact had gehad met de vrouw, kon de recherche ze eenvoudig opsporen. In een afgeluisterd gesprek boekte een van de jongens onder zijn eigen naam een hotel.

Hij stond al in de politiesystemen vanwege een straatroof, gepleegd samen met de jongen die ook nu zijn mededader bleek. Ze werden herkend op de beelden van bewakingscamera’s van Hotel Blyss. Een observatieteam trof ze daags na de roof om twee uur in de middag in de Amsterdamse binnenstad. Ze werden op het Centraal Station in een trein gearresteerd.
Mes, cocaïne en wiet

Een van de twee verdachten had een mes in zijn zak, waarin ook zakjes cocaïne en wiet werden gevonden. Hij had daarnaast meerdere bankpassen bij zich, op naam van een ander, én 2285 euro contant geld.

De jongens en hun merkkleding zijn duidelijk te herkennen op de bewakingsbeelden van Hotel Blyss van de avond van maandag 28 februari. Allebei wonen ze in Zuid-Holland. Hun namen zijn bij Het Parool bekend, maar vanwege hun leeftijd vermelden we geen initialen. Allebei beriepen ze zich tijdens verhoren op hun zwijgrecht.

Advocaat Willem van Vliet van beide verdachten geeft geen commentaar.

Nederlandse sekswerkers ontvangen sinds eind vorig jaar berichten waarin ze het aanbod krijgen om telefoonnummers van klanten te verkopen. Daarmee proberen criminelen vervolgens die klanten af te persen.

De klanten van wie de telefoonnummers zijn verkocht worden via WhatsApp afgeperst. Hun contact met prostituees wordt openbaar gemaakt als ze niet minstens 1000 euro betalen. Dat blijkt uit onderzoek van Pointer.

De slachtoffers krijgen een bericht dat als volgt begint: ,,Luister gozer ik ga je dit nu maar 1 keer zeggen. Stop met Sexjobs.’’ Zodra zij hierop ingaan, krijgen ze te horen dat ze 1250 euro aan crypto moeten overmaken.

Pointer heeft meerdere berichten ingezien waarin sekswerkers door deze criminelen zijn benaderd om hun klantenbestand te verkopen. Het aanbod is duizend telefoonnummers voor 300 euro. Pointer vond meerdere slachtoffers die worden lastiggevallen. Bij de politie zijn zeker twee aangiften gedaan van afpersing.

Toch hoeven slachtoffers zich vooralsnog weinig zorgen te maken, concludeert Pointer. De criminelen hebben alleen een telefoonnummer waarvan ze weten dat het in contact heeft gestaan met een sekswerker. De slachtoffers die Pointer sprak, hebben geen bewijs ontvangen dat er nog meer persoonlijke informatie bij de criminelen ligt.

Coronalockdowns

Pointer sprak onder anderen met sekswerker Alessandra, die sinds eind vorig jaar wordt benaderd door de criminelen. Sindsdien heeft ze van meerdere collega’s begrepen dat zij eveneens een aanbod hebben gekregen om telefoonnummers te verkopen. Ze kent niemand die daadwerkelijk op het aanbod is ingegaan.

Of ze zich kan voorstellen dat iemand dat wel zou doen? ,,Ik zou dat zelf nooit doen’’, vertelt ze tegen Pointer. ,,Zoiets doe je mensen niet aan. Maar ik ken collega’s met duizenden euro’s huurachterstand.’’ Tijdens de coronalockdowns hebben sekswerkers weinig financiële steun ontvangen, waardoor bij een aantal prostituees de nood erg hoog is.

De politie kan op dit moment niets zeggen over deze afpersing of de aangiften, omdat het over een lopend onderzoek gaat. Ook is niet bekend hoeveel aangiften er in totaal zijn gedaan. ,,Wel weten we dat slachtoffers hier vanwege de gevoeligheid terughoudend in zijn’’, aldus een politiewoordvoerder.

Bron: ad.nl

Een deel van de sekswerkers dat op de voormalig tippelzone, ‘de Baan’, op de Europalaan in Utrecht werkte, kampt sinds de sluiting met stress, depressieve gevoelens, en moeite met het vinden van een baan. Ze vinden het onrechtvaardig dat de tippelzone gesloten is en er geen alternatieve werkplaats kwam.

Dat komt naar boven uit het onderzoek ‘wanneer je Baan er niet meer is’, dat gaat over situaties en behoeften van sekswerkers rond de sluiting van de Utrechtse tippelzone.

‘Wat ik nu om me heen hoor, van heel veel dames en klanten, is dat het een heel slechte zaak is geweest om de Baan te sluiten. Dat zien ze nu om zich heen gebeuren. De meiden werken toch wel, alleen gaan ze nu in de parken en in de binnenstad werken. Ik weet niet of je dat moet willen’, is één van de vele passages uit het onderzoeksrapport, dat op verzoek van de gemeente uitgevoerd werd door Onderzoeksinstituut IVO.

De bevindingen zijn in lijn met wat Rachel, een sekswerker die zo’n 17 jaar lang op deze plek werkte, begin 2022 aan AD Utrechts Nieuwsblad vertelde. „Heel dom van Utrecht, zo’n beslissing, en dat voor zo’n grote stad”, zegt de moeder van drie kinderen toen. Ze gaf aan niet te stoppen met het werk, ondanks dat de tippelzone er niet meer is.

Zorgen

Op 1 juli 2021 werd tippelzone ‘de Baan’ aan de Europalaan in Utrecht, na meer dan 35 jaar definitief gesloten. De gemeente startte in 2018 met het opstellen van plannen op maat voor de sekswerkers, gericht op opleiding, werk, financiële zelfstandigheid en onafhankelijkheid. De gemeente wil meer inzicht in hoe de hulpverlening en beter kan, en in hoe het met de sekswerkers op de tippelzone in de periode voor en na de sluiting gaat.

Het antwoord is dat het met sommigen goed gaat, en met andere niet. Het onderzoeksinstituut deed twee interviewrondes en sprak met zeventien sekswerkers in de eerste, en met dertien van hen nogmaals in de tweede ronde, een tijdje later.

Ook werden er vier betrokken hulpverleners geïnterviewd. Vijf sekswerkers in de eerste interviewronde zijn transvrouw, in de tweede interviewronde zijn drie van de dertien respondenten transvrouw. Ze zijn tussen de 41 en 63 jaar oud en meesten van hen komen uit Ecuador, anderen uit Nederland, Roemenië en Duitsland.

Duidelijk wordt dat er een verschil is tussen de groep die naast inkomsten van de Baan een ander inkomen had. Voor die groep is de economische impact van de sluiting kleiner dan dat is voor de sekswerkers die volledig afhankelijk waren van de tippelzone.

De meesten van die laatste groep ervaren na de sluiting veel stress, depressieve gevoelens en hebben moeite om ander werk te vinden. Allen vinden ze het sluiten van hun werkplek, zonder het bieden van een alternatief, onrechtvaardig en maken zich zorgen om de veiligheid van sekswerkers en de samenleving.

Hulpbehoefte

Een deel van de sekswerkers heeft plannen voor de toekomst, een ander deel niet. Bij bijna alle sekswerkers mét toekomstplannen blijkt het niet makkelijk om hun plannen te realiseren, staat er in het rapport. ‘Degenen zonder plannen lijken op het moment van het tweede interview nog overweldigd te zijn door hun situatie, en hebben geen ruimte om na te denken over de toekomst. Bij sommigen is dit begonnen door de sluiting, bij anderen was dit er al eerder, omdat ze bijvoorbeeld een verslaving hebben of dakloos zijn’.

Het bleek moeilijk hulp te bieden aan de sekswerkers, is te lezen in het rapport; er wordt langdurig en herhaaldelijk contact gezocht en hulp aangeboden, maar toch ervaren sommige sekswerkers nog steeds een onvervulde hulpbehoefte. ‘Dit gaat om psychische- en om praktische behoeften, als hulp bij het vinden van de weg op de arbeidsmarkt’.

‘Volgens sommige sekswerkers sluit het hulpaanbod niet goed aan; ze willen bijvoorbeeld het liefst zo snel mogelijk werken en zien er tegenop dat ze vaak eerst een (taal)cursus moeten doen, hiervoor vinden ze zichzelf bijvoorbeeld te oud.’

Financiële bewindvoering

Een aantal sekswerkers maakt wel gebruik van hulp, als persoonlijke begeleiding, psychische hulp, verslavingshulp, nachtopvang of financiële bewindvoering, maar een aantal wil dat niet. Er wordt veel aangeboden, staat in het rapport, maar het kost tijd om het vertrouwen van de werkers te winnen, en voor hen om te accepteren dat ze hulp nodig hebben. ‘Mogelijk komt dit doordat de meeste sekswerkers al lang gewend zijn om voor zichzelf te zorgen’.

Bron: ad.nl

Enkele tientallen mensen demonstreerden zaterdagochtend in Zuidoost tegen de eventuele komst van een erotisch centrum. De Amsterdamse raad wil zo’n centrum om zo de onder overlast zuchtende Wallen te ontlasten. Waar het erotische centrum, waar zo’n honderd sekswerkers hun diensten moeten gaan verlenen, moet gaan komen, is nog niet bepaald. Wel zijn er inmiddels acht voorkeurslocaties vastgesteld, waaronder één in Zuidoost.

De demonstratie werd georganiseerd door wijkbewoner Kwame Agyeman, die ook op de lijst staat voor de ChristenUnie. “Toen ik hoorde dat er hier misschien een erotisch centrum komt, dacht ik: nee, dat is niet wat Zuidoost nodig heeft”, vertelt Kwame. “Ik ben hier opgegroeid, ik weet wat de uitdagingen zijn hier, de sociale problemen die hier heersen. Een erotisch centrum gaat die problemen niet verhelpen.”

Wanneer de definitieve locatie zal worden vastgesteld, is nog niet bekend. Wel wil de raad voor de zomer het aantal voorkeurslocaties hebben teruggebracht van acht naar twee of drie. Lijsttrekker van de ChristenUnie Gerjan van den Heuvel vindt de demonstratie niet voorbarig. “Juist nu moet je kabaal maken want nu valt er nog wat te beslissen”, aldus Gerjan. “Hier in Zuidoost hebben heel veel mensen nog geen idee dat dit zou kunnen gebeuren, dus is het juist belangrijk ons nu te laten horen.”

Ook Diana Sardjoe, die zich al jaren inzet in de wijk met stichting ‘De moeder is de sleutel’, vindt het onbegrijpelijk dat Zuidoost als locatie wordt overwogen. “We zijn niet het afvoerputje van Amsterdam”, stelt Sardjoe. “Zuidoost is altijd de plek die de problemen naar zich toe krijgt geworpen. We hebben al genoeg gedoe. Er gaan ook veel dingen goed. Investeer dan juist daarin en zit niet steeds deze plek naar beneden te halen.”

Bron: nu.nl

Sekswerk verdwijnt uit het strafwetboek. Daarvoor heeft de commissie Justitie gisteren het licht op groen gezet. Het federaal parlement moet het voorstel nu nog goedkeuren, maar dat zou niet meer dan een formaliteit mogen zijn. Een goede zaak, vindt Daan Bauwens van Utsopi, een belangenvereniging van en voor sekswerkers. “Dit zet de deur open naar regels en een statuut.”

Het seksueel strafrecht in ons land dateert al uit de negentiende eeuw en kon dus wel een update gebruiken. “Alles zat in een grijze zone”, vertelt Daan Bauwens van Utsopi, een belangenvereniging van en voor sekswerkers. Hij is dan ook dankbaar dat het voorstel van de commissie de weg vrijmaakt om sekswerk uit het strafwetboek te schrijven. “Dit zet de deur open naar regels en een statuut.”

Want daar wringt het momenteel voor sekswerkers in ons land: zij hebben geen sociaal statuut. Vrijwillige prostitutie is in principe niet verboden, maar de organisatie ervan wel. Dat verbod is er om uitbuiting en mensenhandel tegen te gaan, maar in de praktijk komt het erop neer dat sekswerkers ook geen boekhouder kunnen nemen of een lening kunnen afsluiten bij de bank.

Uitbuiting en uitbating

“Het is gewoon een chaotische situatie”, legt Bauwens uit. Alles wat met sekswerk te maken had, was gecriminaliseerd. “Dat betekent dat de hele sector aan geen enkele regelgeving onderworpen kan worden, wat het heel moeilijk maakt om de grens te trekken tussen uitbating en uitbuiting.”

Dat is een fundamenteel verschil voor sekswerkers die in loondienst werken. “Die werken bij een uitbater. Dat is iemand die met respect voor veiligheids- en hygiëneregels een bedrijf runt waar mensen tewerkgesteld worden. Die regels bestaan momenteel niet. Dat kan nu pas, omdat het niet meer in het strafwetboek staat.”

Noem een uitbater zeker geen pooier, zegt Bauwens. “Een pooier is een uitbuiter, sowieso. Die grens willen we trekken. Uitbuiting van prostitutie blijft in het strafwetboek staan.”

“Dit zet de deur open voor een kader om op de juiste manier aan sekswerk te doen”

Deze beslissing is nog maar een begin en zal niet alle problemen voor sekswerkers oplossen, maar zet wel de deur open voor een kader om op de juiste manier aan sekswerk te doen, vertelt Bauwens. “Dat zou betekenen dat personen kunnen werken en dezelfde sociale rechten, zoals pensioenrechten, kunnen opbouwen als elke andere werknemer in ons land.”

Ook een belangrijke schemerzone voor iedereen die samenwerkt met een sekswerker zal verdwijnen.

“Voor zelfstandige sekswerkers zal dit wetsvoorstel de ‘derde partij’ decriminaliseren”, legt Bauwens uit. “Dat zijn bijvoorbeeld bankdirecteurs van banken die een rekening of een lening geven aan een sekswerker, verzekeraars of personen die een ruimte verhuren aan een sekswerker om daar aan sekswerk te doen. Die derde partijen worden uit het strafrecht gehaald, zodat zelfstandige sekswerkers hun job kunnen omkaderen zoals andere zelfstandigen.”

“Ik ga naar de bank kunnen gaan om een lening aan te vragen, want dat kon niet”

Voor sekswerker Veronique zou dat heel wat veranderen, getuigt ze in “Laat”. “Ik ga nu tegen mijn boekhouder kunnen zeggen dat we kunnen uitkomen voor onze samenwerking. Ik ga naar de bank kunnen gaan om een lening aan te vragen, want dat kon niet. Bovendien ga ik ook op een correcte manier kunnen onderhandelen, wat vroeger niet kon omdat ik gewoon niet sterk in m’n schoenen stond. Ik had niets. Maar nu is die schemerzone weggevallen.”

Coronacrisis

Zeker wanneer er iets ergs gebeurt, zoals de coronacrisis, speelt dat gebrek aan statuut vele sekswerkers parten. “In het zwart, in het grijs, er zijn veel verschillende manieren om als sekswerker te werken, maar niemand weet waar die mensen recht op hebben”, schets Bauwens het probleem.

Volgens minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) is dit voorstel dan ook een belangrijke stap vooruit. “We geven sekswerkers eindelijk waar ze recht op hebben: erkenning en bescherming. Als dit nu goedgekeurd wordt in de plenaire vergadering, dan gaan ze hun job kunnen uitoefenen met gelijke rechten. Tot nu toe vielen ze tussen wal en schip en zeker met corona hebben we gezien dat er onvoldoende bescherming was voor onze sekswerkers.”

Zonder de coronacrisis had deze aanpassing er waarschijnlijk zelfs niet gekomen, denkt Bauwens. “Corona heeft dit echt in gang gezet. Er is nu veel meer openheid gekomen naar sekswerk. We moeten nu vertrekken van de feiten op het terrein en niet alleen aan de stereotypen waaraan iedereen blijf vasthouden. We hebben hier tien maanden aan gewerkt met veel bloed, zweet en tranen. Dit was het moeilijkste, maar we hebben nog veel werk voor de boeg.”

Bron: vrt.be

Prostitutie is een sector waar véél centen in omgaan, en dus ontsnapte de business ook in de coronacrisis niet aan nieuwe economische wetten. Steunmaatregelen waren er voor sekswerkers niet, ‘thuiswerk’ des te meer. Hoe de coronacrisis ook die sector veranderde.

‘Wandelaars’, noemen ze zichzelf op de gespecialiseerde website Citygirl.nl, waar vaste klanten van sekswerkers ‘hun’ raamprostituees bespreken. Het bleef de afgelopen twee jaar vrij druk op het forum, en de dag dat wij er zijn – februari 2022 – zijn er ook aardig wat wandelaars in de rosse buurt van Gent. Opvallend wel: ze wandelen in de befaamde Vanderdoncktdoorgang of Glazen Straatje langs één kant met ramen die quasi volledig leeg staan. Meisje gezocht, hangt er ergens.

Het is een tendens die al langer aan de gang is, bevestigen ze bij Violett Gent, dat sekswerkers sociaal en medisch bijstaat. Raamprostitutie boert achteruit. Mogelijk heeft de coronacrisis een versterkend effect, maar bij Violett vinden ze het nog te vroeg om conclusies te trekken.

Een oudgediende in het circuit ziet het helder: “De raamprositutie heeft het al van voor covid moeilijk met sites als Redlights.be waar dames ook zichtbaarheid krijgen, zonder dat ze ‘raamgeld’ moeten betalen. Toen de lockdowns de sekswerkers-achter-het-raam verboden te werken, zijn er natuurlijk velen een studiootje gaan huren, waar de politie nooit ging controleren en sekswerkers klanten ontvingen. Helaas laten zulke toestanden ook meer ruimte voor malafide netwerken.”

Uitval

Niet zelden wijken Gentse raamprostituees ook uit naar andere steden, zoals Antwerpen. In het Schipperskwartier valt het nog mee, maar er is wel leegstand, zegt Wendy Gabriëls van Violett Antwerpen. “Mensen gaan waar er geld te verdienen is.” En dat lukte tijdens de lockdowns dus een stuk minder, aangezien ook de ramen vaak al voor middernacht sloten, net als de horeca. Vóór covid was er een dag- én nachtshift. Twee jaar vechten tegen een virus scheen ook voor verschillende sekswerkers een periode te zijn waarin ze – zoals u en ik – zich meer gingen bezinnen hun toekomst, geeft Gabriëls aan. Temeer omdat de sector nog altijd niet goed wettelijk geregeld is. Zo laat een Kroatische sekswerkster ons weten dat ze recent uit de business gestapt is, mee gedreven door gezondheidsklachten. Op een steunpremie kon ze als sekswerker nooit rekenen.

Nog een neveneffect van Covid-19: bij de sekswerkers in Antwerpen zijn de Oost-Europese niet noodzakelijk in overtal. “Toen Nederland bijvoorbeeld in lockdown ging, zagen we hier meer Nederlandse sekswerkers”, klinkt het. In de tippelbuurt van Brussel zien ze recent een nieuwe groep meisjes opduiken: Chinese en Vietnamese. Vermoed wordt dat het om mensenhandel gaat. Ook die netwerken gaan het geld achterna, en weg van politie die hen elders op de hielen zit.

Zwart geld

Verschillende ex-raamprostituees zullen door corona effectief meer aan ‘thuiswerk’ doen, weet men ook in Antwerpen. Dat kan dan bijvoorbeeld thuisontvangst als escort zijn, sekswerk waar vaak wat meer tijd voor uitgetrokken wordt, en beter verdient. Een veelvoud aan euro’s voor een uitgebreid aanbod in een veelvoud van tijd.

Hoewel. Die betere verdienste kwam ook onder druk door corona. “De meeste klanten betalen sekswerkers van hun zwart geld omdat hun vrouw er dan niet achter komt,” zegt een escort met ervaring. Door de coronacrisis dreigde voor nogal wat klanten inkomensverlies én minder bewegingsruimte, en dus gaf men die zwarte cash minder makkelijk uit. Dat voelden nogal wat escortes, verzekert onze vrouw. “Vijftig euro kun je makkelijk uit je huishoudbudget laten verdwijnen, 750 euro voor een escort niet.”

In de praktijk betekende het ook dat escortes die anders op zwart zaad dreigden te zitten, toch zo veel mogelijk klanten bleven ontvangen. “De laagste klasse heeft altijd door móéten werken, de hoogste begint nu pas weer als vanouds te draaien.” Telewerk is er nu ook, zegt een andere escort, met pakweg Skype-sessies.

Schudde corona dan de prijzenpolitiek in de hele sector door elkaar? Moeilijk te zeggen. De sector is ondanks al het glas zeker niet de meest transparante. Escortes met een vast klantenbestand hoefden hun prijzen niet te verlagen. Anderen herpakken zich stilaan. En in Gent schommelt de gemiddelde prijs voor twintig minuten ‘casual’ seks nog altijd rond de vijftig euro.

Herkennen de wandelaars hun wereld uit 2019 toch nog een beetje.

Bron: Nieuwsblad.be