Heeft de Oostappengroep van realitysoap-ster Peter Gillis er alles aan gedaan om illegale prostitutie op vakantiepark Prinsenmeer te voorkomen? De gemeente Asten denkt van niet en dreigt met een fikse dwangsom die kan oplopen tot 10.000 euro.

Twee jaar terug werd op de parkeerplaats van vakantiepark Prinsenmeer een vrouw betrapt terwijl ze seksuele handelingen uitvoerde in een auto. Dit deed ze tegen betaling en dat is in strijd met het Astense bestemmingsplan waarin staat vermeld dat de locatie alleen bestemd is voor recreatie. Een waarschuwingsbrief volgde waarin stond vermeld dat er bij een volgende overtreding op of nabij het park gehandhaafd zou worden.

Inval in chalet

Amper een jaar later doet de politie een inval in een van de chalets, een schaars geklede Braziliaanse vrouw doet open en in de slaapkamer treffen ze een naakte man aan. Wederom gaat het om prostitutie. Asten legt daarna een dwangsom op van 2.000 euro met een maximum van 10.000 euro.

De Oostappengroep maakt hiertegen bezwaar. Donderdag stonden beide partijen lijnrecht tegenover elkaar voor de bezwaarschriftencommissie van de gemeente Asten. Woordvoerders van het college van B en W stellen dat er te weinig controle is geweest. Daar is de Oostappengroep het pertinent mee oneens, zo laat een woordvoerder optekenen.

De politie kwam de vrouw van lichte zeden op het spoor door een advertentie. Na een belletje gepleegd te hebben leidde dit tot een chalet op het vakantiepark in Ommel. De vrouw werd dus op heterdaad betrapt. ,,Wij zien het als een bedrijfsmatige sekswerkplek”, stelt de woordvoerder namens de gemeente. ,,Omdat er al eerder een waarschuwing is geweest treden we nu handhavend op.”

Telefoon vergeten

Ook stelt de gemeente dat er te weinig toezicht is gehouden door medewerkers van het park om dit te voorkomen. Maar klopt dat wel? ,,Op die bewuste avond hebben we de dame zelf al de toegang tot het park ontzegd”, geeft de woordvoerder namens de vakantieparkenketen aan. Toezichthouders zagen eerder die avond een man zich verdacht gedragen om en nabij het chalet. De man werd aangesproken, waarna de feiten boven water kwamen. Dat de vrouw niet veel later terugkeerde kwam omdat ze haar telefoon was vergeten.

“We controle­ren de gasten, maar heel soms glipt er eentje tussendoor”

,,Wij doen er alles aan om onze gasten een optimaal verblijf te geven en willen dit soort zaken absoluut niet op onze parken hebben en controleren de gasten, maar heel soms glipt er eentje tussendoor”, vertelt de woordvoerder. In zijn ogen was er ook absoluut geen sprake van een bedrijfsmatige werkplek. Iets wat de gemeente bestrijdt aangezien er ook diverse seksspeeltjes aanwezig waren.

Bron: ad.nl

Ooit deed ze aan ‘normal sex’. Vandaag is Kiana een veelgevraagde sm-meesteres in Antwerpen. En wil ze een oud beeld van sekswerk kordaat bijstellen. “Op jonge leeftijd leer je al waar de zwakke plek van de man zit.”

Het heetste kwartier

“Antwerpen heeft één van de beste prostitutiebuurten in de wereld”, schreef ‘The New York Times’. Reporter Kristof Bohez ging met eigen ogen kijken hoe het eraan toegaat in en rond het grootste bordeel van België.

“Ik wil hieraan meewerken en met een journalist als jou praten om een job zoals de mijne maatschappelijk aanvaardbaar te maken”, zegt Kiana. “Het blijft een strijd. Ook in 2023, terwijl iedereen z’n mening heeft. Je mag me alles vragen, ik zal zien waarop ik antwoord. Je mag ook foto’s van me maken, maar zonder dat m’n gezicht helemaal herkenbaar is. Mijn tattoos mogen in beeld komen.” Non desistas non exieris staat er prominent op haar slaap: Latijn voor ‘nooit ofte nimmer opgeven’.

Zo’n type is Kiana dus. Geen lammetje met een pooier om de hoek, maar een sekswerker die ook zélf haar contacten kiest. Door uitnodigende blikken uit te wisselen, veelzeggend met een vinger op het raam te tikken, of via een gsm-nummer in contact te blijven met de beste klanten. Dat laatste doet Kiana ook. Via een tussenpersoon die ze vertrouwt, is ons gesprek geregeld. Uitzonderlijk wil de vrouw met opgeschoren haren en gloeiende ogen met ons praten. Omdat ze een missie heeft: dat oude beeld van sekswerk aan de ketting leggen en, als het even kan, met de grond gelijk maken. Dan helpt het als je intelligent en welbespraakt bent en, welja, ervaring hebt met kettingen en vernedering.

BDSM soft hard lezen we op het deurbordje als we bij Kiara binnengaan. Voor de niet-ingewijden: Bondage, Dominance, Sadism en Masochism maken voorbij deze deur haar wereld uit. Want Kiana is sm-meesteres. Wie hier binnentreedt, staat dominantie te wachten. Op hoge zwarte hakken, van lederen laarzen waaraan geen eind lijkt te komen. “We kunnen naar boven gaan”, zegt Kiana op een toon die alweer weinig twijfel toelaat. Volgt u?

Twee gezichten

Haar stemtimbre verraadt dat Kiana het hier altijd voor het zeggen heeft. En dat de kwestie omtrent haar (on)herkenbaarheid geen grap is. Daar start Kiana’s strijd al voor een stuk. “In deze buurt kennen de klanten m’n tattoos en m’n gezicht”, legt ze uit. “In de buitenwereld hangt het af van de situatie of ik me herkenbaar maak als sm-meesteres of niet.” Als ze in een omgeving is waar niemand er aanstoot aan neemt, maakt ze er geen probleem van, zo blijkt. “Maar als ik bijvoorbeeld bij de bank ben om iets te regelen: nope. Dan zeg ik het zeker niet.”

Klanten, zo toont een tafeltje in de hoek, kunnen hier betalen met een internationale kredietkaart, maar een rekening bij een Belgische bank kreeg Kiana nog niet. Ook al is ze zelfstandige met een goed inkomen. Nog een strijd die meisjes hier voeren.

Excusez le mot: vrouwen, in het geval van Kiana. Zij is duidelijk geen meisje van 20 meer, maar een zelfbewuste dominatrix van 30. Dankzij de versnelde levenslessen die deze job haar leerde, zou je er zelfs makkelijk nog een paar jaar bij kunnen doen. Hoe ze helder en afgebakend antwoordt, en daar leunend tegen een muur staat alsof niks haar kan deren. Meesteres van haar situatie. Maar ooit was Kiana wel een meisje. Eentje dat graag danste, nog niet Kiana heette en niet kon vermoeden hoe haar verdere leven zou draaien. Daarvoor moeten we terug naar Roemenië, waar ze opgroeide.

Rolmodellen

“Het was helemaal geen bewuste keuze toen ik op jongere leeftijd Roemenië verliet”, zegt Kiana. “Vragen zoals wat ik later wou worden, daar was ik nog helemaal niet mee bezig. Ik was vijftien en danste al. Wat ik wel al wist, is dat ik geen last op de schouders van m’n ouders wou zijn.”

Zonder het met zoveel woorden uit te spreken, is het een hint naar het Roemenië van na de val van dictator Ceausescu, waar niemand ooit nog danste behalve kinderen, waar kansarmoede en uitzichtloosheid bleven regeren. Waar jonge mensen naar uitwegen zochten. “Weet je wat het ook voor Roemeense meisjes is?”, zegt Kiana. “Ze zien en horen rond zich veel corruptie, machtsmisbruik. Tegelijk zien ze op tv chique, opgedirkte vrouwen met siliconenlippen of -borsten. Zo rijk willen ze ook worden, zo willen ze ook zijn. Roemeense meisjes hebben niet de goeie rolmodellen.”

En dus zoeken ze zich een weg naar zo’n rijker bestaan. Niet zelden leidt die weg naar het volwassen entertainmentcircuit in Duitsland, waar snel veel geld te verdienen valt, en het westerse leven je toelacht. Zo liep ook Kiana’s weg. “Ik ben in verschillende steden in Duitsland beginnen te werken. Hamburg, Stuttgart, Keulen … noem maar op. Normal sex, ja. Ik spreek er nog altijd goed Duits door. Hield ik van die job?” Voor het eerst lijkt Kiana even te moeten nadenken voor ze antwoordt. En dan: “Ik hield van het geld, dat zeker. Maar op den duur wou ik iets anders, en wou ik nog meer verdienen.”

“Ik had toen rood haar, en ik had al tattoos. En een kinky mind. (lachje) SM was me op het lijf geschreven. Mensen begonnen ernaar te vragen, en ik begon ervan te houden. Ik leek het zelfs nodig te hebben. Ik heb in Duitsland zelfs nog een diploma in sm gehaald. Na een lessenreeks waarin je niet alleen leerde over veiligheid, maar ook over de energie die met sm gepaard gaat. Het is absoluut een uitwisseling van energie tussen mensen, tussen meesteres en klant.”

Pijnlijk met naalden

Na Duitsland werd de volgende thuishaven voor mistress Kiana Antwerpen, waar ze in Villa Tinto extra veiligheid én energie vond. “Zo’n zeven jaar geleden ben ik in Antwerpen beland. Ik had er goeie dingen over gehoord. En ik was klaar om helemaal op sm in te zetten.”

Zoveel mag blijken uit haar zelfvertrouwen, én uit de accessoires in de kamer. Van maskers over zwepen tot – god beware – kettingen aan het plafond: dit is een rood schrijn voor sm-devoten. Mannen komen hier om zich aan een kruis te laten binden of een klap voor de kop te krijgen als ze te lang naar Kiana’s laarzen kijken. “I like the work”, zegt Kiana nu met een stout lachje. Aan ‘normale’ penetratieseks doet ze niet meer. Zij leidt de dans, vanaf 200 euro per uur. Niks vrouwen in de verdrukking hier. Pàts. Het is het geluid van een kapotgeslagen prostitutiecliché op de grond.

“Samen met de evolutie die ik zelf doormaakte, evolueerde ook mijn klantenbestand”, zegt Kiana. “Ik bereikte nog een ander level van energie uitwisselen. Met sommige mannen lukt dat heel goed, met anderen niet. Die vallen dan af. Geen erg. Ik maak een selectie. In al die jaren heb ik één keer de noodknop moeten gebruiken, omdat een klant me crazy bitch toesnauwde en vertrok zonder te betalen. Gelukkig eenmalig. Ik geloof dat sommigen zo zijn als ze een zwakheid bij je voelen. Dat laat ik niet meer toe. Ik wil op hetzelfde energieniveau zitten als m’n klant. Met de meesten lukt dat heel goed.”

“Welke klanten dat dan zijn? Ik ga niet te veel details geven, omdat ik hen niet herkenbaar wil maken, maar ik kan wel zeggen dat hier nogal wat mannen komen die op zoek zijn naar een ontsnapping aan hun drukke, professionele leven. Mannen die hard werken. Veel uren kloppen. Zakenmannen ook, ja. Mannen die elke dag de baas moeten spelen. En hoe meer ze dat doen, hoe meer ze hier gedomineerd willen worden. Dat kan redelijk soft zijn, met een zweep op de billen. Maar het kan ook pijnlijk worden, met naalden. Of met (vouwt haar vingers tot een vuist) ball squeezing. Op jonge leeftijd leer je toch al dat daar de zwakke plek van een man zit?”

Veel anders dan knikken kan je bij zo’n stelling niet. Terwijl onze blik zich naar de kettingen aan het plafond richt. “Het is hier een veilige omgeving”, zegt Kiana kordaat. “Misschien heeft het succes van m’n job ook te maken met het beeld van de man als vrijwillige slaaf dat in de buitenwereld niet gangbaar is. Maar sommigen stellen zich graag onderdanig op.” Pats, nog een cliché op de grond.

Droomjob

Zelfverzekerd met een zweepje poseert Kiana ten slotte voor de fotografe. Ze weet exact welke poses voor welke impact zorgen. Na geen uur staan we weer buiten, en hebben we niks betaald. Doen we niet, hoeft niet. Kiana verdient meer dan goed de kost, met haar vaste en losse mannen – nog nooit vrouwen – die hier komen. “Ik voel de crisis niet”, zegt ze schouderophalend.

Nog één vraag hebben we: hoelang denkt ze dit leven nog te leiden? Zelfs op die vraag heeft ze het antwoord klaar. “Nog een paar jaar. Daarna heb ik genoeg gespaard om mijn volgende droomjob uit te oefenen.” Welke droomjob dat dan is, wil ze niet gezegd hebben. Het uitspreken kan de droom alleen maar in gevaar brengen, denkt ze. Aandringen helpt niet. Natuurlijk niet. Kiana beslist.

Steve baat een ‘snoepwinkel’ voor sm-liefhebbers uit: “Schrijf alsjeblieft niets onrespectvol over die meisjes”

Naast Kiana zijn er nog meerdere sm-meesteressen actief in de Antwerpse prostitutiebuurt. In een shop om de hoek vinden zij alles wat hun klanten verlangen, en nog veel meer.

Leather & rubber shop, staat op de gevel van de shop op het Falconplein. Je kan er condooms en glijmiddel kopen. Maar ook broeken met ritsen op welgemikte plekken. Of lederen konijnenmaskers. Ook dildo’s in alle maten. Zelfs bioboter om dingen vlotter naar binnen te laten schuiven, zit in het aanbod vervat. Sekswerkers en fetisjisten zijn hier vaste klant, sm-meesteressen komen er weleens – ook met hun klanten. Dan mag meneer al aanwijzen wat mevrouw straks zal gebruiken. En betaalt meneer vaak de rekening. Het maakt deel uit van het voorspel.

“De meeste meisjes die hier komen, zijn supervriendelijk. Schrijf alsjeblieft niets onrespectvol over hen”, zegt zaakvoerder Steve Van Braeckel. “De buurt is door de jaren heen redelijk wat veranderd, veiliger geworden. In het algemeen staat men hier ook open voor ons, en voor sekswerk.” Toch is nog niet iedereen mee. “Toen we eens polsten om hier in een groter pand een shop te openen, waren enkele bewoners blijkbaar gekant tegen onze komst. Onze Pride-vlag is ook al eens kapot gemaakt. En onlangs kwam een vertegenwoordiger van American Express langs omdat ze onze zaak wouden toevoegen aan hun cliënteel. We hebben uiteindelijk gezegd dat wij niet met American Express wilden samenwerken door hun beleid naar sekswerkers toe.”

Veel schade lijkt de shop niet te ondervinden: daar is alweer een volgende klant, terwijl uit de speakers in de shop Sex on fire schalt. De vooruitgang haalt een oude bankenlogica genadeloos in. “Het is waar”, zegt Van Braeckel. “Er is geen andere buurt in Antwerpen waar we onze shop beter zouden kunnen hebben.” Nu kijken wanneer uitbreiding kan.

Bron: Nieuwsblad.be

Burgemeester Bart De Wever heeft de opdracht gegeven om een appartement in de Ravelbergstraat in Deurne een maand lang te verzegelen, na een anonieme melding dat illegale sekswerkers er mannen ontvingen. Bij controle trof de politie er twee Spaanse vrouwen aan.

Na een anonieme melding voerde de politie een controle uit bij een appartement in de Ravelbergstraat in Deurne. Een bewoner van het gebouw gaf aan dat er dagelijks verschillende mannen het appartement op de benedenverdieping betraden en verlieten en dat er de afgelopen maanden enkele vrouwen telkens voor een korte periode in de flat verbleven.

Bij de inspectie trof de politie twee Spaanse sekswerkers aan. Ze spraken geen van beiden Nederlands of Engels. In de woonkamer stond een kast met schone lakens en handdoeken, maar voor de rest was het appartement amper bemeubeld. Er was ook één extra slaapkamer gecreëerd. Beide vrouwen waren niet ingeschreven in het Belgische rijksregister en kenden elkaar ook niet. Ze hadden het appartement via bekenden gevonden. Hoewel ze geen huurcontract konden voorleggen, verklaarde de ene vrouw dat ze 300 euro per week betaalde voor het appartement en de andere vrouw 400 euro per week. De betalingen werden contant voldaan.

Nieuwe controle

De eigenaar van het gebouw was naar eigen zeggen niet op de hoogte dat de persoon die het appartement huurt er niet zelf woont. Officieel bedraagt de maandelijkse huur voor het appartement 650 euro. “Omdat de openbare orde werd verstoord en het risico bestaat dat deze illegale activiteiten gewoon zullen blijven verder gaan, heeft burgemeester De Wever beslist dat de flat een maand lang niet verhuurd mag worden of op enige andere wijze beschikbaar gesteld mag worden”, zegt zijn woordvoerder Johan Vermant. “Uiteraard zijn de betrokken vrouwen niet gearresteerd maar doorverwezen naar hulpverlening. De maatregel van de burgemeester dient in het bijzonder om te voorkomen dat dit soort panden wordt gebruikt om kwetsbare personen uit te buiten.”

Na deze periode zal de politie een nieuwe inspectie uitvoeren om te controleren of er geen sekswerkers meer verblijven. De burgemeester kan afhankelijk van die controle beslissen de flat nog langer te verzegelen. Ondertussen zijn de betrokken vrouwen door de politie doorverwezen naar hulpverlening via Violett.

Bron: pzc.nl

Het pand van het voormalige bordeel van Jan Bik aan de Nieuwehaven in Gouda gaat zeker niet opnieuw onderdak bieden aan een privéclub. Na een renovatie moet het pand de verkoop in via inschrijving, zodat het een tweede leven krijgt als galerie of in de vorm van woningen.

Op welke termijn dat gebeurt, is nog onduidelijk, meldt het Rijksvastgoedbedrijf. Dat is eigenaar van de panden van Jan Bik sinds een faillissement in 2013 een einde maakte aan diens imperium. Jan Bik had meer dan tien bordelen, waaronder een in Gouda. De belangrijkste schuldeiser in het faillissement is de Belastingdienst, die moet worden betaald met de opbrengst van de verkoop.

Voor het faillissement gaf de privéclub overlast voor omwonenden. Die werd veroorzaakt door af- en aanrijdende auto’s en bordeelgangers die in de straat ‘rondhingen’. Ook ervoeren omwonenden geluidsoverlast van de prostituees en hun klanten, waaronder gekreun, gebonk van bedden tegen de muur, geschreeuw en harde muziek. De bewoners van deze straat vroegen daarom in het verleden dan ook de gemeente om de bestemming ‘seksinrichting’ van het pand af te halen.

Nadien zat het Rijksvastgoedbedrijf niet stil. Het zat in 2019 niet op een lijn met een Amsterdamse ondernemer die plannen had met het complex. Een gang naar de rechter volgde, al kwam de zaak niet op zitting. Het had er alle schijn van dat deze ondernemer plannen had voor een nieuwe seksinrichting aan de Nieuwehaven. Een woordvoerder van het Rijksvastgoedbedrijf zei dat destijds met zoveel woorden: ,,Laat ik het zo zeggen: het wordt geen kledingzaak.”

Geschrapt

De functie van ‘seksinrichting’ is inmiddels geschrapt uit de regels voor Nieuwehaven 330 en 332. Daardoor wordt de locatie definitief niet verkocht als bordeel.

,,Voor het pand aan de Nieuwehaven loopt een ecologisch onderzoek en een onderzoek naar de aanwezigheid van asbest”, geeft een woordvoerder van het Rijksvastgoedbedrijf aan. ,,Zodra de uitslagen hiervan bekend zijn kan een omgevingsvergunning worden aangevraagd en een sloopmelding worden ingediend bij de Omgevingsdienst. Dit is nodig om enkele aan- en uitbouwen te verwijderen.”

Wanneer dit is gedaan, wordt een verkoop georganiseerd via een openbare inschrijving. Dat is in feite een veiling waarbij blind worden geboden. Voor de verkoop is nog geen definitieve planning bekend, meldt het Rijksvastgoedbedrijf. Nieuwehaven 330 en 332 hebben de bestemming ‘gemengd’. Dat betekent dat de regels kantoren, ‘maatschappelijke voorzieningen’, ‘publieke dienstverlening’, ‘recreatieve voorzieningen’, een galerie en woningen toestaan.

Krakers

Sinds enkele jaren zitten er krakers in het pand. Daarvan is het Rijksvastgoedbedrijf geen voorstander, omdat de overheid, als eigenaar, geen gratis onderdak wil bieden. ,,Er zal contact zijn tussen de aanwezige krakers en het Rijksvastgoedbedrijf voor het uitvoeren van de nodige onderzoeken en het beëindigen van de kraaksituatie”, laat een woordvoerder weten.

Gouda telt momenteel één seksinrichting. Dat is Gouda Privé aan Edisonstraat 1, op industrieterrein Gouwestroom, het ‘oudste privéhuis’ van de stad. De vergunning die de gemeente Gouda aan dit bordeel heeft verstrekt, is de enige die op dit moment actief is, meldt een woordvoerder. Bij de gemeente komen geen verzoeken binnen van partijen die van plan zijn om een nieuwe seksinrichting te starten in de stad.

Bron: ad.nl

De politie zet onrechtmatig webcrawlers in om mensenhandel op te sporen, stellen onderzoekers Hanne Stegeman en Rébecca Franco. Het maakt het werk van sekswerkers intussen onveiliger.

“Als sekswerk te gemakkelijk gelijk wordt gesteld met mensenhandel, heeft dit schadelijke gevolgen. Want sekswerkers worden daarmee doelwit van repressief beleid. Het maakt hun werk onveiliger, wat de kans op uitbuiting vergroot, stelt ook Amnesty International. Tegelijkertijd wordt het juist moeilijker oprechte misstanden op te sporen. Dit is ook het geval bij het gebruik van webcrawlers, zoals ook beschreven in Het Parool van 31 juli.

Een webcrawler is een computerprogramma dat automatisch het internet afspeurt en aanslaat op bepaalde gegevens. Stel, je bent free­lancer en adverteert je werk op het internet. Je beoefent een legaal beroep. Toch staat je advertentie zo maar in een politiesysteem, met je (werk)naam, foto, en telefoonnummer. Een webcrawler, heeft jouw advertentie eruit gepikt. Dit gebeurt ook sekswerkers die vrijwillig online adverteren, omdat de politie onrechtmatig zo’n webcrawler gebruikt om mensenhandel op te sporen.

Webcrawler

Sinds 2017 hebben verschillende gemeenten en de nationale overheid het bedrijf WebIQ ingehuurd om met een webcrawler grote databases op te zetten over mogelijke ‘mensenhandel [en] (illegale) prostitutie’. Dit bedrijf kreeg veel kritiek van sekswerkers. Hoewel de website over dit project inmiddels is verwijderd, is niet duidelijk wat er met die datasets wordt gedaan en waar en hoe de webcrawler nu in gebruik is.

Sinds 2019 gebruikt de gemeente Amsterdam een eigen webcrawler om onvergund sekswerk op te sporen. Ook binnen het ‘project uitbuiting’ van de regio Noord-Holland wordt een webcrawler ontwikkeld voor zogeheten bestuurlijk toezicht op prostitutie, waarbij zij de verzamelde data zelfs willen koppelen aan gegevens van de Kamer van Koophandel. Verschillende datasets worden dus gecombineerd om zo nog meer informatie over sekswerkers te verzamelen. Zonder dat de sekswerkers daar weet van hebben.

Bij deze voorbeelden zien wij dat het tegengaan van mogelijke mensenhandel als argument wordt gebruikt om het toezicht en de controle op sekswerkers te vergroten. Deze kritiek geldt ook voor de nieuw voorgestelde wetgeving rondom sekswerk, zoals de Wet Regulering Sekswerk. Dit soort wetten leidt er in de praktijk namelijk toe dat er een register van sekswerkers ontstaat.

Geautomatiseerde criteria

Dit blijkt bijvoorbeeld uit de geautomatiseerde criteria die worden gebruikt door webcrawlers. Op basis van die criteria worden advertenties opgespoord die kunnen wijzen op mensenhandel. Het is niet duidelijk welke criteria momenteel door de webcrawler van de politie worden gebruikt, maar Web-IQ beschreef onder andere ‘hoge beschikbaarheid’ en ‘vreemde talen’ als signalen van mensenhandel. Zoals beschreven in onderzoek uit de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk zijn deze criteria echter ook kenmerkend voor mensen die niet onder dwang werken.

Zo geven sekswerkers soms aan dat zij continu beschikbaar zijn om de zichtbaarheid van hun advertentie te vergroten en meer klanten te trekken. Het kan dus een zakelijke strategie zijn en niet een teken van uitbuiting. Het is dus ook een probleem dat sekswerkers bij het bepalen van risicofactoren niet worden betrokken. Op basis van de nu gehanteerde niet-specifieke en breed opgezette risicofactoren slaan programma’s veel te vaak data van sekswerkers op.

Op deze manier creëert de politie een database van advertenties van vele sekswerkers die hun werk niet onder dwang verrichten terwijl daarvoor een wettelijke basis ontbreekt en de sekswerkers er niet in zijn gekend. Hierdoor wordt het niet alleen moeilijker mensenhandel eruit te pikken, maar lopen veel sekswerkers het risico op privacyschending.

Inbreuk op privacy

Volgens het Openbaar Ministerie zouden web­crawlers mogen worden ingezet wanneer het om een ‘geringe inbreuk op de grondrechten’ gaat en mogen gegevens worden opgeslagen wanneer het om een ‘geringe inbreuk op de levenssfeer’ gaat. Bij sekswerkers is deze inbreuk verre van gering en de database die het gebruik van een webcrawler oplevert, schendt Europese privacywetgeving. Sekswerkerstatus valt namelijk onder de ‘bijzondere persoonsgegevens’ die niet zomaar mogen worden verzameld.

Privacybescherming is er niet voor niets en voor sekswerkers is privacy een groot goed: zij worden continu gecriminaliseerd, lastiggevallen en gestigmatiseerd. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat de risico’s van sekswerk toenemen wanneer sekswerkers worden geregistreerd. Onderzoekers wijzen er ook op dat zelfs met ‘goede intenties’ zulke datasets kunnen worden misbruikt door andere partijen.

De risico’s die webcrawlergebruik met zich meebrengt, blijven niet beperkt tot sekswerkers. Uit een brief van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid blijkt dat de overheid deze techniek later ook wil inzetten bij ‘de opsporing van verschillende criminaliteitsvormen’.

Je zou kunnen concluderen dat er nu onrechtmatig met deze technologie op sekswerkers wordt geëxperimenteerd. Als we ons nu niet verzetten tegen dergelijke gevaarlijke privacyschendingen door de overheid, zal deze techniek later kunnen worden ingezet om nog veel meer burgers online in de gaten te houden.”

Bron: Parool.nl