Batman die Catwoman oraal bevredigt? Nee, dat kan écht niet, vindt DC Comics

Echte helden dragen geen capes, dat weet iedereen. Maar wat echte helden volgens de bazen van DC Comics niet doen, bleek iets volstrekt anders.

Toen de makers van de volwassen animatieserie Harley Quinn een scène bedachten waarin Batman Catwoman zou verwennen met een potje orale seks, ging dat de powers-that-be te ver.

‘Dat kun je niet doen’, zeiden ze. ‘Dat kun je écht niet doen. Helden doen dat niet.’

De bedenker van Harley Quinn vertelde de anekdote in een interview met vaktijdschrift Variety om te illustreren dat je meer artistieke vrijheid hebt als je over slechteriken schrijft dan over brave borsten. Dat zal best, maar toch opmerkelijk dat specifiek het vrouwelijk genot werd opgeofferd. Bovendien: geloofwaardig is anders, vond men op sociale media. ‘Natuurlijk’, schamperde iemand, ‘die twee lopen rond in een outfit die in een sm-kelder niet zou misstaan, maar ‘dat’ doet hij niet?’

Interessant punt. Want eigenlijk klopt het niet meer: superhelden paraderen nog maar zelden in nauwsluitende pakjes van leer of latex. Hun outfits hebben doorgaans nog wel de vorm van een extreem opgepompt lichaam, maar zijn hard, keihard. Afstand houden, zeggen die kostuums. Niet aanraken.

De Filmkrant publiceerde een paar maanden geleden een interessant artikel van RS Benedict onder de kop ‘Iedereen is mooi en niemand is geil’. Daarin schetst zij hoe de lijven in blockbusters de afgelopen decennia steeds stakker, perfecter en mooier zijn geworden, en hoe daarmee de fysieke lichamelijkheid verdween. Michael Keatons Batman en Michelle Pfeiffers Catwoman hadden wél seks.

Het weerspiegelt de maatschappij schrijft zij. Ons lichaam is een individuele zaak geworden. We trainen het af, ‘gefocust op rigide en geïsoleerde zelfverbetering’. En onze films weerspiegelen dat. ‘De sterren van nu zijn action figures, geen actiehelden. Die perfecte lijven bestaan alleen met als doel anderen geweld aan te doen.’ In de cultus van het perfecte lijf is geen plaats voor seksueel plezier.

‘Zijn helden zelfzuchtige minnaars?’, had de bedenker van Harley Quinn nog gevraagd. ‘Dat niet’, was het antwoord. ‘Maar van Batman verkopen we poppetjes. En dat wordt lastig als hij Catwoman bevredigt.’

Dat is niet nieuw, natuurlijk, dat beffen in Hollywood als problematischer wordt gezien dan geweld. Maar sex sells was ook ooit het adagium. Momenteel geldt blijkbaar het omgekeerde.

Floortje Smit, filmrecensent, werpt haar blik op de hedendaagse beeldcultuur voor de Volkskrant.

‘Sekswerk wordt bewust in een schimmige hoek gedrukt’

In Utrecht zijn te weinig plekken waar sekswerkers legaal hun werk kunnen uitoefenen. Het openen van nieuwe locaties is in deze branche ontzettend moeilijk, en de stad is niet de enige gemeente met dit probleem. D66-raadslid Ellen Bijsterbosch vindt dat er verandering in moet komen. “We maken het werk voor sekswerkers onmogelijk.”

Het is maandagochtend en we staan samen met raadslid Ellen Bijsterbosch op de stoep van het oudste, nog bestaande bordeel van Utrecht. In een volledig donkergrijs geverfd pand met geblindeerde ramen zit privéhuis La Cloche. Binnen zitten aan een lange donkere gang zeven kamers waarin vrouwen hun klanten kunnen ontvangen. Ellen heeft een afspraak met Raymond, de eigenaar van het privéhuis. Dat is niet de eerste keer want ze spreekt vaker met mensen uit de seksindustrie in de stad.

Samen met een ander privéhuis en een erotische massagesalon is La Cloche de enige vergunde plek voor sekswerk in Utrecht. In de afgelopen jaren zijn de ruim 160 ramen in de Hardebollenstraat en op de boten langs het Zandpad gesloten, nadat er op het Zandpad meldingen waren van mensenhandel. De gemeente nam de rigoureuze maatregel om alle plekken te sluiten. En in het voorjaar van dit jaar sloot ook de Utrechtse tippelzone, omdat er plaats gemaakt moest worden voor woningbouw. De gemeente probeert prostitutie op het Zandpad een nieuwe plek te geven, maar het vinden van een geschikte exploitant is tot nu toe niet gelukt. Zeven jaar na het sluiten van het Zandpad is er voor de Utrechtse sekswerker dus nog geen alternatief.

Adverteren op Kinky

Exploitant Raymond en Bijsterbosch geven aan dat met het verdwijnen van de werkplekken de prostitutie niet verdwenen is uit de stad. Raymond bekijkt de onlineadvertenties op sites als Kinky.nl, Citygirl.nl, Snacc.nl en Sexguide.nl wekelijks en ziet het aantal alleen maar toenemen. Vaak werken deze sekswerkers vanuit hotels of vanuit huis. Het probleem is alleen dat dit in Utrecht, en in veruit de meeste andere plaatsen in Nederland, niet is toegestaan.

Volgens Bijsterbosch maakt het tekort aan werkplekken sekswerkers kwetsbaar: “Sekswerkers werken noodgedwongen vanuit huis, maar als ze dan bijvoorbeeld geweld meemaken, zullen ze niet zo makkelijk naar de politie gaan. Het kan een boete opleveren en ze lopen zelfs een risico om uit huis gezet te worden.”

Openen vrijwel onmogelijk

Het openen van nieuwe locaties is ontzettend lastig, vertelt Ellen. “Als je op een andere plek een nieuw privéhuis wil openen, dan moet je het bestemmingsplan wijzigen. En dat is onwijs moeilijk.” In Utrecht, en ook in veel andere steden, staat in het bestemmingsplan of er op een locatie prostitutie mag plaatsvinden. Maar dit zijn alleen locaties waar prostitutiebedrijven gevestigd waren tijdens de opheffing van het bordeelverbod in 2000. Als die plekken sluiten en als er iets anders voor in de plaats komt, betekent het dus dat er minder locaties zijn waar prostitutiebedrijven geopend kunnen worden in Utrecht.

Bovendien speelt er ook een financiële component mee die het openen van nieuwe bedrijven moeilijk maakt. “Als je als ondernemer in deze branche een pand zou willen kopen dan moet je onwijs veel eigen geld meenemen. Een lening zal je niet snel krijgen. Dus het hangt met meerdere dingen samen waarom het heel lastig is om een locatie te openen”, aldus Ellen.

Stigmatisering

Dat is iets wat Raymond ook merkt. Terwijl hij naar eigen zeggen werkzaam is in de strengst gecontroleerde branche, willen banken aan hem geen hypotheek geven. Dat hangt volgens hem samen met het stigma dat er op sekswerk zit. Banken vinden de branche te riskant. “Ik moet heel vaak liegen tegen mensen over mijn werk. Ik zie bijvoorbeeld een deel van mijn familie niet meer sinds ik in dit vak zit. Je moet constant vechten tegen vooroordelen. Men denkt gewoon dat het vies of crimineel is.”

Volgens Bijsterbosch is dat iets waar verandering in moet komen, om te beginnen binnen het gemeentebeleid: “Het heeft er ook mee te maken dat we dit vak op heel veel manieren criminaliseren. We maken voor sekswerkers het werk zo onmogelijk dat we deze branche, bewust vind ik, een schimmige hoek indrukken.”

Bron: pointer.kro-ncrv.nl

Onderzoek: angst voor corona zou goed zijn voor seksleven

Corona en de daarbij horende maatregelen hebben veel mensen de nodige kopzorgen gebaard (en nog steeds). Maar volgens een nieuw onderzoek heeft het virus ook iets positiefs gebracht.

Stellen die de afgelopen tijd angstig waren om corona te krijgen zouden daarvan hebben geprofiteerd tussen de lakens. Althans, dat is de conclusie die onderzoeker David Rodrigues van de Universiteit van Lissabon trekt op basis van de resultaten van een studie naar de angst voor corona en het effect op relaties.

Voor het onderzoek, dat gepubliceerd is in The Journal of Sex, is het gedrag van 303 koppels onder de loep genomen. De stellen die zich zorgen maakten om besmet te raken, zagen een positieve verandering in hun seksleven. Hun behoefte aan seks groeide. Bovendien wilden zij meer tijd doorbrengen met hun partner dan de koppels die zich minder druk maakten om het virus.

De verklaring volgens Rodrigues? Situaties die stress opleveren maken mensen meer bewust van hun onsterfelijkheid én vergroten tegelijkertijd het verlangen naar seks.

Avontuurlijk

De resultaten van het onderzoek moeten wel met een korrel zout genomen worden. Een ander onderzoek van vorig jaar waarover Leisure Sciences schreef, liet namelijk zien dat bijna de heft van de 1559 ondervraagde volwassenen (zowel vrijgezellen als mensen met een relatie) vond dat corona een negatieve invloed had op hun seksleven. Wel is het zo dat de mensen die wél regelmatig seks hadden, avontuurlijker waren in bed.

Bron: Telegraaf.nl

‘Ik hoop dat politici een keer voor de sekswerkers willen opkomen’

Het wantrouwen tussen sekswerkers en officiële instanties is groot, en sekswerk vanuit je eigen woning is bijna niet meer mogelijk. Foxxy is in haar 20 jaar als sekswerker niet erg positief over het prostitutiebeleid in Nederland. Volgens haar zijn er te weinig politici die opkomen voor de rechten van haar beroepsgroep. “Het zou heel fijn zijn als de politiek een keer met ons praat, dan alleen over ons.”##

Foxxy (niet haar echte naam) is eigenlijk via een geintje in het sekswerk gerold. Met een vriendin heeft ze naar eigen zeggen nogal ‘losbandige tienerjaren’ achter de rug. Rond de eeuwwisseling komt het idee op een avond ter sprake. “Ze kijkt me aan en zegt: ‘We moeten hier geld voor vragen’. Daar ben ik eerst niet op ingegaan, maar na een paar weken begon ze er weer over. Toen hebben we een advertentie voor een trio geplaatst.”

Ze willen het per se samen doen, omdat ze dat veiliger vinden dan alleen. Haar vriendin krijgt echter kort daarna een relatie en stapt uit het beroep. Foxxy begint voor zichzelf advertenties te plaatsen. Nu is ze 2 decennia verder en heeft ze bijna alle vormen van sekswerk wel geprobeerd. “Ik deed voor corona vooral gangbangs, dus groepseks. Maar daar ben ik afgelopen jaar mee gestopt uit veiligheidsoverwegingen.”

Geen keuze

Op dit moment werkt ze in twee privéhuizen: een locatie waar een exploitant veel voor haar regelt. Dat heeft zijn voordelen. Een goed privéhuis doet wat marketing voor je en geeft je een veilige omgeving waar je kunt werken. “Maar als ik de keuze heb, dan wil ik het liefst zelfstandig werken. Als zelfstandige kan ik nu 120 euro per uur verdienen. Bij een privéhuis houd ik onder de streep 42,50 euro over. De rest gaat naar de exploitant en de Belastingdienst.”

Het werk voor Foxxy wordt steeds lastiger. Zelfstandig werken wordt door het strenge vergunningsbeleid van gemeenten nauwelijks toegestaan. En vanwege haar leeftijd wordt het voor exploitanten minder aantrekkelijk om haar erbij te houden. “Verschrikkelijk”, oordeelt Foxxy. “Eigenlijk worden oudere sekswerkers daarmee gedwongen om op onveilige locaties te werken.”

“Je komt dan terecht bij louche verhuurders. De criminele sector die panden verhuurt.” Samen met een vriendin heeft ze wel eens zo’n appartement gehuurd. “Op het einde van de dag wilde hij ineens de dubbele huur hebben, omdat hij zag dat we het druk hadden. We hebben onze spullen gepakt en zijn weggegaan. Maar je staat verder machteloos. Je bent op dat moment onvergund aan het werk. Je kunt gewoon geen aangifte doen van zo’n iemand.”

Sekswerk is een legaal beroep, maar Foxxy heeft het gevoel dat haar de keuze wordt ontnomen om haar werk te doen zoals zij dat wil. “Het liefste doe ik thuisontvangst. Dan hoef ik niet de helft van mijn inkomsten aan een exploitant af te staan, en werk ik op een manier waarbij ik me veilig voel. En die keuze krijg ik nu niet.”

Read more…

Het veiligste land voor sekswerkers: dit kunnen we leren van Nieuw-Zeeland

Als je aan sekswerk denkt, dan denk je waarschijnlijk niet meteen aan Nieuw-Zeeland. Maar toch wordt het land tijdens de gesprekken die we voor ons onderzoek naar sekswerk voeren er bijna elke keer bijgehaald. Nieuw-Zeeland is pionier op het gebied van prostitutiebeleid. Criminoloog Joep Rottier deed er jarenlang onderzoek naar. “Wetenschappelijk onderzoek laat keer op keer zien: hoe repressiever het beleid, hoe onveiliger je het voor sekswerkers maakt.”

Sekswerkbeleid is een afspiegeling van de moraal van de samenleving, stelt Joep Rottier als ik hem bel om over zijn onderzoek te praten. Hij promoveerde in december 2018 aan de Universiteit Utrecht op het Nieuw-Zeelandse prostitutiebeleid en zag dat we in Nederland nog veel van het land kunnen leren. In ieder geval door het beleid rondom sekswerk minder op vooroordelen en moraal, maar meer op wetenschappelijk bewijs te baseren.

Dat we in Nederland niet dezelfde rechten en plichten aan sekswerkers geven als in Nieuw-Zeeland, heeft te maken met de stigmatisering van het beroep. “Kijk, bijvoorbeeld ook naar Zweden. Daar heerst over het algemeen de opinie: sekswerkers zijn slachtoffers. Het is een onmondig persoon die zelf niet kan beslissen. Dan krijg je beleid dat daarop is ingesteld. In Zweden ben je als bezoeker van een sekswerker strafbaar. Ze proberen prostitutie zoveel mogelijk uit te bannen.” Maar uitbannen is een utopie, stelt Rottier.

Decriminaliseren

Jarenlang was sekswerk verboden in Nieuw-Zeeland, maar daar kwam verandering in door een sterke campagne van de belangenvereniging voor sekswerkers, de NZPC (New Zealand Prostitutes’ Collective ). Zij verenigen zichzelf in 1987 en vochten voor een beleid dat niet langer gebaseerd was op moralistische ideeën, maar op pragmatische en rationele argumenten. Ze betrokken wetenschappers, politici, en mensen uit de gezondheidssector in hun lobby en in 2003 zorgde een meerderheid van één zetel in het parlement ervoor dat er een nieuw prostitutiebeleid kwam. De belangrijkste veranderingen: prostituees worden sekswerkers en sekswerk wordt gedecriminaliseerd. Daarnaast krijgen sekswerkers precies dezelfde rechten en plichten als ieder ander beroep. In plaats van bovenmatige staatsbemoeienis ligt het accent op zelforganisatie.

Veilig

Nieuw-Zeeland is het enige land dat op deze manier naar sekswerk kijkt. Tussen 2013 en 2018 deed Rottier onderzoek naar de situatie in het land. Hij zag dat het beleid daar nogal wat teweeg heeft gebracht. Door rechten aan sekswerkers te geven en door als overheid een sterke belangenorganisatie financieel te faciliteren en daar nauw mee samen te werken, is de positie van de sekswerker enorm verbeterd. In tegenstelling tot in Nederland zijn sekswerkers volwaardige onderhandelingspartners van de overheid. “Geweld tegen en misbruik van sekswerkers is afgenomen. Exploitanten en klanten van sekswerkers die uit zijn op uitbuiting weten dat ze daarmee diep in de problemen kunnen komen. Er zijn mooie voorbeelden van sekswerkers die met succes naar de rechter zijn gestapt”, legt Rottier uit. “In plaats van een ‘vogelvrij-status’ voelen sekswerkers in Nieuw-Zeeland zich sinds 2003 beschermd door politie en het justitieel systeem.”

Bovendien is het beeld van sekswerkers veranderd: “Een deel van mijn onderzoek was spreken met parlementsleden die in 2003 tegen het nieuwe beleid hadden gestemd. De meeste daarvan betwijfelden nog steeds het bestaansrecht van prostitutie op moralistische gronden, maar gaven aan dat ze inmiddels voor decriminalisering zouden stemmen nu ze de positieve effecten van het beleid hadden gezien. En ik merkte het ook los van de interviews die ik voor mijn onderzoek deed. Als ik bijvoorbeeld in een café of op een terras zat en ik vertelde over mijn werk, dan vroeg ik vaak aan mensen hoe ze dachten over sekswerk. Dan zie je dat het beleid heeft geleid tot destigmatisering, tot veel meer acceptatie van het beroep dan bijvoorbeeld in Zweden waar prostituees worden geframed als hulpeloze slachtoffers van brute dominante mannen”.

Moraal

In Nederland is sekswerk een legaal beroep, maar zijn sekswerkers gebonden aan veel restrictieve regels waar iemand met een ander beroep niet aan hoeft te voldoen. Zelfstandige sekswerkers moeten meestal een vergunning aanvragen om hun werk te mogen uitvoeren, maar in veel gemeenten is het in de praktijk onmogelijk om die te verkrijgen. Daardoor worden sekswerkers min of meer gedwongen om onvergund hun werk doen.

Rottier stoort zich aan de moraalpolitiek in het Nederlandse prostitutiebeleid. “Er worden onlogische keuzes gemaakt. Als je sinds 2000 kijkt naar de regelgeving dan zie je dat het beleid alleen maar repressiever wordt. En kijk naar het sluiten van de ramen in Utrecht en Amsterdam. Sekswerkers komen zonder werkplek te zitten en er worden geen vervangende arbeidsplekken aangeboden. Het is een ontmoedigingsbeleid zonder realiteitsgehalte. De sekswerkers stoppen immers niet, maar verdwijnen in het ondergrondse circuit.” En juist dat zorgt voor onveilige situaties, volgens Rottier: “Klanten kunnen hun gang gaan want zij weten: een onvergunde sekswerker gaat toch niet naar de politie uit angst voor sancties.”

“Natuurlijk, uitbuiting en mensenhandel vindt net als bijvoorbeeld in de agrarische industrie plaats in de prostitutie, en Nieuw-Zeeland is hiervan niet uitgezonderd. Daar moeten we ons hoofd niet voor in het zand steken. Maar wetenschappelijk onderzoek laat keer op keer zien: hoe repressiever het beleid, hoe onveiliger je het voor sekswerkers maakt. Het verbeteren van de positie van sekswerkers is een illusie zolang er sprake blijft van stigmatiserend en repressief beleid”, aldus Rottier.

Bron: pointer.kro-ncrv.nl

Heuse seksmarathon van 55 uur dit weekend in België

In het Belgische Meer start vrijdag 1 oktober een heuse seksmarathon van 55 uur!

Met deze driedaagse marathon heropent parenclub Amai feestelijk haar deuren na ruim anderhalf jaar door corona te zijn dicht geweest. Volgens uitbater Ian waren de toegangskaarten na de bekendmaking in no time uitverkocht. In België zijn de coronaregels net als in Nederland versoepeld zodat ook seks- en parenclubs weer open kunnen. “Er zal geknald worden en er zijn genoeg matrassen”, zo zegt Ian tegenover de Belgische media.

Man stalkt prostituee met wie hij een relatie dacht te hebben

Een 52-jarige man uit de gemeente Tynaarlo is voor het stalken van een vrouw in Emmen veroordeeld tot een werkstraf van honderd uur. De man dacht een relatie te hebben met de vrouw die hij voor de seks betaalde. De vrouw wilde uiteindelijk geen contact meer, maar daar dacht de man anders over.

Vanaf 2018 bezocht de man de prostituee. De relatie werd inniger en hij schonk haar 28.000 euro om haar uit de financiële problemen te helpen. Over deze schenking ontstond een conflict. De vrouw verbrak in augustus 2020 uiteindelijk het contact. Hij stuurde haar vervolgens honderden e-mails per dag. Hij reed vaak voorbij haar woning in Emmen en hij dreigde pikante foto’s openbaar te maken. Ook zette hij snerende opmerkingen over de vrouw op sociale media. Hij benaderde familie van de vrouw om te vertellen welk beroep zij uitoefende.

Nog steeds contact

De politie drong er in november 2020 bij de man tijdens een stopgesprek op aan geen contact meer te zoeken met de Emmense. Toch ging het nog even door tot begin januari van dit jaar. De vrouw deed aangifte. Ze deed in de zittingszaal geëmotioneerd haar verhaal. Ze zei dat ze tot voor kort nog door de man werd gebeld. Voor dit laatste stond de man niet terecht, maar dat was voor de rechter wel een reden om de man een contactverbod op te leggen: “Ik ben er namelijk niet gerust op”.

De rechter legde de man ook een voorwaardelijke celstraf van twee maanden op. Hij moet zich laten behandelen en mag geen grievende afbeeldingen van het slachtoffer verspreiden.

Bron: rtvdrenthe.nl

Marike (37) runt al vijftien jaar een escortservice: ‘Zakelijke afspraken deden we in een lobby’

Diploma halen, studeren, baan bemachtigen, sparen, huis kopen, settelen. En dan zo vroeg mogelijk met pensioen. Zo hoort het misschien maar het kan ook anders. In deze reeks mensen die hun financiële leven minder voorspelbaar invullen. Deze keer Marike van der Velden (37), die op haar 21ste Society Service oprichtte: een high end escort service.

Waarom stapt een meisje in deze branche?

Marike: ,,Ik studeerde business-administration aan de Erasmus Universiteit en wist na mijn bachelor niet welke kant ik op wilde. Ik houd niet van 9 tot 5 en ook niet van hiërarchie of werken onder een baas, ik vind het relaxter als ik dat ben. Dat kan ik ook goed. Misschien past ondernemen bij me, dacht ik. Maar waarin? Het idee van een escortservice kwam bij een sociologiestudente vandaan, maar zij had geen verstand van hoe je zoiets aanpakt. Ik wel. Dus zijn we samen begonnen.”

Maar waarom deze branche?

,,Het is toegankelijk: je hebt weinig startkapitaal nodig, geen machines of voorraden. En provoceren is denk ik achteraf gezien ook iets wat meespeelde. Ik was piepjong, dan vind je dat leuk.”

Hoe pakten jullie het aan?

,,Een medestudent maakte onze website, mijn zakenpartner en ik legden ieder 2000 euro in en we schreven ons in. Ik woonde op kamers en mijn zakenpartner woonde nog bij haar ouders. Zakelijke afspraken deden we in de lobby van een vijfsterrenhotel. Uiteindelijk kocht ik haar na twee jaar uit en ging ik alleen verder. Inmiddels doe ik dit vijftien jaar, heb een kantoor en tien zzp’ers die mijn werk ondersteunen. Daarnaast heb ik zo’n zestig escorts, dames en mannen.”

Wat bieden de escorts?

,,Vermaak binnen en buiten de slaapkamer. Erotiek is onderdeel van een boeking maar er komt meer bij kijken, zoals verleiden, gesprekken, leuke dingen doen zoals naar musea of restaurants gaan. Maar seks ligt wel in de lijn der verwachtingen. Als je denkt: leuk uit eten met knappe rijke zakenmannen, zit je hier niet goed.”

Hoe bescherm jij je escorts?

,,Door van tevoren goed te peilen wie de klant is en zo nodig een klant te weigeren. Veel mensen denken dat klanten vieze oude mannetjes zijn maar dat is niet waar. Zij investeren in een mooie ervaring en vinden het leuk om een gentleman te zijn. Ik vraag vooraf hoe hun ideale date eruit ziet, daarna pas wat voor type ze aantrekkelijk vinden. Het is ook in mijn belang dat de afspraak fijn verloopt. Als je alleen voor de seks gaat, zit je bij ons niet op de goede plek. Je gaat ook niet naar Parkheuvel voor een broodje hamburger.”

Je krijgt geen enkele verzekering om eventuele arbeidsongeschiktheid op te vangen, geen hypotheek omdat dit niet beschikbaar is voor mensen in jouw branche. Hoe voelt dat?

,,Kwetsbaar. Stel er gaat iets mis. En ik voel me buitengesloten. Op een vervelende manier weggezet in het lijstje van criminele praktijken als wapenhandel, drugs dealen. Terwijl mijn werk volledig legaal is.”

Hoe kwam je zonder hypotheek toch aan een huis?

,,Zelf gekocht. Toen het niet meer nodig was, kon ik opeens wel een hypotheek krijgen. Maar verzekeren? Vergeet het maar. Ik heb een vergunning van de overheid om mijn werk te doen. Iedere vijf jaar word ik opnieuw onderworpen aan een grondig onderzoek om te bewijzen dat ik mijn bedrijf niet misbruik om geld wit te wassen of er illegale praktijken op nahoud. Het kost me veel tijd om alle stukken te verzamelen die door de GGD en de politie worden nagekeken. Al vijftien jaar krijg ik een positief oordeel. En nog steeds word ik door iedere verzekeringsmaatschappij afgewezen.”

Ben je rijk?

,,Mijn gunstige financiële positie komt doordat ik altijd geïnvesteerd heb in vastgoed. Daar pluk ik nu de vruchten van. Ik rijd in een Fiat 500, woon luxe maar niet in een villa. Ik had ook voor designertassen en een Porsche voor de deur kunnen kiezen maar ik maak liever verstandige keuzes.”

Waar geef je het wel graag aan uit?

,,Het leven is te kort om goedkope wijn te drinken. Het is relaxt dat als ik iets graag wil, ik dat gewoon kan kopen. Zoals onlangs een Big Green Egg, zo’n barbecue. Ik kook graag, mijn partner is dol op lekker eten en ik vind het heerlijk om met mijn vrienden te genieten. Dat is leuke luxe.”

Bron: AD.nl

Brouwer leent bankkaart aan prostituee en speelt 90.000 euro kwijt: “Niet gestolen, dat geld was voor bewezen diensten”

Een brouwer uit het Antwerpse is een grote som geld kwijtgespeeld aan een prostituee en haar entourage. Drie verdachten riskeren nu tot 18 maanden cel. “Het geld was voor bewezen diensten, er is helemaal niets gestolen”, zegt een van hen.

Enkele verdachte transacties tussen de rekeningen van een bekende drankenhandel uit het Antwerpse en de Deurnese Giuseppe P. (30) deden in 2017 alarmbellen afgaan bij de bank. Vanop twee rekeningen van de vennootschap was in totaal 90.000 euro overgeschreven naar P., met ‘terugbetaling drank’ als mededeling.

Rolex en Bentley

“Mijn cliënt had zijn bankkaart uitgeleend aan een prostituee zodat zij er 200 euro mee kon overschrijven”, legde advocaat Tom De Meester uit. “Daags nadien merkte hij dat er van de rekeningen van de brouwerij 50.000 en 40.000 euro overgeschreven was naar P.” De Meester vorderde de teruggave van dat geld en een schadevergoeding van nog eens 90.000 euro.

Met het geld was P. al druk gaan winkelen. Hij kocht er een Rolex-horloge mee, ging luxekledij shoppen en betaalde alvast een voorschot voor de aankoop van een Bentley Continental. Toen hij samen met zijn vader opgepakt werd in een bankkantoor wilde hij net 40.000 euro afhalen.

Giuseppe P. en prostituee Daniela I. worden vervolgd voor informaticafraude en witwassen, P. riskeert achttien maanden cel, I. tien maanden. De vader van P., die een deel van het geld op zijn rekening kreeg, wordt ook van witwassen verdacht en riskeert een jaar cel.

Geen aangifte gedaan

De prostituee stuurde haar kat naar de rechtbank en vader en zoon P. vroegen de vrijspraak. “De uitleg van de brouwer is compleet ongeloofwaardig”, pleitte Sam Vlaminck voor Giuseppe. “Hij merkte een dag na de transactie al dat het geld weg was en deed geen aangifte.”

Waarom de man geen aangifte deed? “Omdat het om een rechtmatige overschrijving ging. De prostituee had maandenlang mannen en travestieten geregeld waar de brouwer seks mee had, daarvoor diende die betaling. Mijn cliënt wist dat het om rechtmatig geld ging dat op zijn rekening gestort werd voor de prostituee, zij zou het cash krijgen.” Althans het deel dat P. nog niet opgesoupeerd had, blijkbaar.

Vlaminck stelde dat er geen onrechtmatig vermogensvoordeel was en dat zijn cliënt dus vrijgesproken moest worden. “Mijn cliënt was trouwens niet aanwezig bij het overschrijven van het geld, onderzoek naar het IP-adres zou dat duidelijk gemaakt hebben, maar dat onderzoek is niet uitgevoerd.”

Toeval

De advocaat van vader Fiorenzo P. stelde dat het puur toeval was dat vader en zoon samen in de bank aanwezig waren. “Mijn cliënt is een getalenteerd pizzabakker, de 30.000 euro die hij cash bij had was afkomstig van de vennootschap. Dat is nadien ook netjes in de boekhouding en de fiscale aangifte opgenomen.”

“Allemaal ongeloofwaardige verklaringen om justitie mee om de tuin te leiden”, vond de procureur. Ze vorderde tegen vader en zoon ook een verbod om een vennootschap te besturen voor een termijn van vijf jaar.

Bron: GVA.be