Nieuws

Sekswerkers van Utrechtse tippelzone ervaren stress en depressieve gevoelens sinds sluiting

Een deel van de sekswerkers dat op de voormalig tippelzone, ‘de Baan’, op de Europalaan in Utrecht werkte, kampt sinds de sluiting met stress, depressieve gevoelens, en moeite met het vinden van een baan. Ze vinden het onrechtvaardig dat de tippelzone gesloten is en er geen alternatieve werkplaats kwam.

Dat komt naar boven uit het onderzoek ‘wanneer je Baan er niet meer is’, dat gaat over situaties en behoeften van sekswerkers rond de sluiting van de Utrechtse tippelzone.

‘Wat ik nu om me heen hoor, van heel veel dames en klanten, is dat het een heel slechte zaak is geweest om de Baan te sluiten. Dat zien ze nu om zich heen gebeuren. De meiden werken toch wel, alleen gaan ze nu in de parken en in de binnenstad werken. Ik weet niet of je dat moet willen’, is één van de vele passages uit het onderzoeksrapport, dat op verzoek van de gemeente uitgevoerd werd door Onderzoeksinstituut IVO.

De bevindingen zijn in lijn met wat Rachel, een sekswerker die zo’n 17 jaar lang op deze plek werkte, begin 2022 aan AD Utrechts Nieuwsblad vertelde. „Heel dom van Utrecht, zo’n beslissing, en dat voor zo’n grote stad”, zegt de moeder van drie kinderen toen. Ze gaf aan niet te stoppen met het werk, ondanks dat de tippelzone er niet meer is.

Zorgen

Op 1 juli 2021 werd tippelzone ‘de Baan’ aan de Europalaan in Utrecht, na meer dan 35 jaar definitief gesloten. De gemeente startte in 2018 met het opstellen van plannen op maat voor de sekswerkers, gericht op opleiding, werk, financiële zelfstandigheid en onafhankelijkheid. De gemeente wil meer inzicht in hoe de hulpverlening en beter kan, en in hoe het met de sekswerkers op de tippelzone in de periode voor en na de sluiting gaat.

Het antwoord is dat het met sommigen goed gaat, en met andere niet. Het onderzoeksinstituut deed twee interviewrondes en sprak met zeventien sekswerkers in de eerste, en met dertien van hen nogmaals in de tweede ronde, een tijdje later.

Ook werden er vier betrokken hulpverleners geïnterviewd. Vijf sekswerkers in de eerste interviewronde zijn transvrouw, in de tweede interviewronde zijn drie van de dertien respondenten transvrouw. Ze zijn tussen de 41 en 63 jaar oud en meesten van hen komen uit Ecuador, anderen uit Nederland, Roemenië en Duitsland.

Duidelijk wordt dat er een verschil is tussen de groep die naast inkomsten van de Baan een ander inkomen had. Voor die groep is de economische impact van de sluiting kleiner dan dat is voor de sekswerkers die volledig afhankelijk waren van de tippelzone.

De meesten van die laatste groep ervaren na de sluiting veel stress, depressieve gevoelens en hebben moeite om ander werk te vinden. Allen vinden ze het sluiten van hun werkplek, zonder het bieden van een alternatief, onrechtvaardig en maken zich zorgen om de veiligheid van sekswerkers en de samenleving.

Hulpbehoefte

Een deel van de sekswerkers heeft plannen voor de toekomst, een ander deel niet. Bij bijna alle sekswerkers mét toekomstplannen blijkt het niet makkelijk om hun plannen te realiseren, staat er in het rapport. ‘Degenen zonder plannen lijken op het moment van het tweede interview nog overweldigd te zijn door hun situatie, en hebben geen ruimte om na te denken over de toekomst. Bij sommigen is dit begonnen door de sluiting, bij anderen was dit er al eerder, omdat ze bijvoorbeeld een verslaving hebben of dakloos zijn’.

Het bleek moeilijk hulp te bieden aan de sekswerkers, is te lezen in het rapport; er wordt langdurig en herhaaldelijk contact gezocht en hulp aangeboden, maar toch ervaren sommige sekswerkers nog steeds een onvervulde hulpbehoefte. ‘Dit gaat om psychische- en om praktische behoeften, als hulp bij het vinden van de weg op de arbeidsmarkt’.

‘Volgens sommige sekswerkers sluit het hulpaanbod niet goed aan; ze willen bijvoorbeeld het liefst zo snel mogelijk werken en zien er tegenop dat ze vaak eerst een (taal)cursus moeten doen, hiervoor vinden ze zichzelf bijvoorbeeld te oud.’

Financiële bewindvoering

Een aantal sekswerkers maakt wel gebruik van hulp, als persoonlijke begeleiding, psychische hulp, verslavingshulp, nachtopvang of financiële bewindvoering, maar een aantal wil dat niet. Er wordt veel aangeboden, staat in het rapport, maar het kost tijd om het vertrouwen van de werkers te winnen, en voor hen om te accepteren dat ze hulp nodig hebben. ‘Mogelijk komt dit doordat de meeste sekswerkers al lang gewend zijn om voor zichzelf te zorgen’.

Bron: ad.nl

Haags gemeentaadslid Robin Smit wint sekswerkersprijs

Het Haagse gemeenteraadslid Robin Smit van de Partij voor de Dieren heeft de Sekswerkers Ally (Swally) Award 2022 gewonnen, een nieuwe prijs die in het leven is geroepen door sekswerkorganisatie Save en Vereniging SekswerkExpertise.

De award is bedoeld voor lokale volksvertegenwoordigers die zich afgelopen jaren in hun gemeente positief hebben ingezet voor de rechten van sekswerkers. Er waren 22 kanshebbers op een Award, waaronder ook de Haagse gemeenteraadsleden Fatima Faid (Haagse Stadspartij) en Marije Mostert (D66). Ook kandidaatraadslid Kim Vrolijk van de Haagse Stadspartij was genomineerd.

Het publiek kon de afgelopen maand online stemmen voor de Awards. Op 15 februari, de dag van de Betaalde Liefde, werd de Top 10 bekend gemaakt. De uitreiking van de prijzen was vandaag in Amsterdam.

Overige winnaars

Op de tweede plaats eindigde Susan van Ommen (D66 Arnhem). De derde prijs ging naar Charlotte Brand (GroenLinks Nijmegen) en Quirijn Lokker (PvdA Nijmegen).

Bron: Voorburgsdagblad.nl

Actie tegen mogelijke komst erotisch centrum in Amsterdam-Zuidoost: “Wij zijn niet het afvoerputje”

Enkele tientallen mensen demonstreerden zaterdagochtend in Zuidoost tegen de eventuele komst van een erotisch centrum. De Amsterdamse raad wil zo’n centrum om zo de onder overlast zuchtende Wallen te ontlasten. Waar het erotische centrum, waar zo’n honderd sekswerkers hun diensten moeten gaan verlenen, moet gaan komen, is nog niet bepaald. Wel zijn er inmiddels acht voorkeurslocaties vastgesteld, waaronder één in Zuidoost.

Amsterdam

De demonstratie werd georganiseerd door wijkbewoner Kwame Agyeman, die ook op de lijst staat voor de ChristenUnie. “Toen ik hoorde dat er hier misschien een erotisch centrum komt, dacht ik: nee, dat is niet wat Zuidoost nodig heeft”, vertelt Kwame. “Ik ben hier opgegroeid, ik weet wat de uitdagingen zijn hier, de sociale problemen die hier heersen. Een erotisch centrum gaat die problemen niet verhelpen.”

Wanneer de definitieve locatie zal worden vastgesteld, is nog niet bekend. Wel wil de raad voor de zomer het aantal voorkeurslocaties hebben teruggebracht van acht naar twee of drie. Lijsttrekker van de ChristenUnie Gerjan van den Heuvel vindt de demonstratie niet voorbarig. “Juist nu moet je kabaal maken want nu valt er nog wat te beslissen”, aldus Gerjan. “Hier in Zuidoost hebben heel veel mensen nog geen idee dat dit zou kunnen gebeuren, dus is het juist belangrijk ons nu te laten horen.”

Ook Diana Sardjoe, die zich al jaren inzet in de wijk met stichting ‘De moeder is de sleutel’, vindt het onbegrijpelijk dat Zuidoost als locatie wordt overwogen. “We zijn niet het afvoerputje van Amsterdam”, stelt Sardjoe. “Zuidoost is altijd de plek die de problemen naar zich toe krijgt geworpen. We hebben al genoeg gedoe. Er gaan ook veel dingen goed. Investeer dan juist daarin en zit niet steeds deze plek naar beneden te halen.”

Bron: nu.nl

Discovery+ lanceert serie over Vlaamse OnlyFans en deze realitysterren doen ook mee

Het social mediakanaal OnlyFans ontstond in 2016 als een platform waar artiesten exclusieve content tegen betaling van een maandelijks abonnement konden aanbieden aan hun fans. Dit platform werd al snel populair en komt steeds vaker in de media omdat ook acteurs, influencers en realitysterren zich aanmelden op dit platform. Streamingdienst discovery+ maakt hier een serie over genaamd: OnlyFans: De Naakte Vlaamse Waarheid.

OnlyFans: De Naakte Vlaamse Waarheid

In deze serie worden er 10 Vlaamse ‘content creators’ gevolgd. Deze creators doen er alles aan om zoveel mogelijk fans te krijgen. Denk bijvoorbeeld aan realityster Jamecia (Ex On The Beach) die zich er niet voor schaamt om haar lichaam te tonen aan haar fans. In de serie leert het ervaren model een andere populaire realityster genaamd Megan (uit Temptation Island) de kneepjes van het vak, aangezien Megan het ook wel ziet zitten om geld te verdienen met pikante foto’s en filmpjes. Er gaat tenslotte heel veel geld rond in deze business.

Maar het zijn zeker niet alleen bekende sterren die OnlyFans gebruiken. Ook de normale man zoals ‘jan met de pet’ probeert munt te slaan uit het exposeren van het lichaam. Zo maken we onder meer kennis met het koppel Aaron & Jonie wiens leven sinds kort in teken staat van OnlyFans. Ze houden van seks en maken dagelijks expliciete films voor hun volgers.

Ook Lina is actief op het platform en maakt graag persoonlijke video’s voor haar fans. Kapper Steve staat nog vaak in zijn kapsalon maar op zijn pagina laat hij een hele andere kant van hem zien, een kant waar hij steeds meer van houdt. Hij heeft weinig grenzen en voor de juiste prijs kan alles. Sommigen gaan nog een stapje verder en hebben naast het tonen van hun lichaam ook andere manieren gevonden om geld te verdienen aan hun fans. Zo stuurt Lina een gedragen (nog nat!) slipje op aan de hoogste bieder, netjes verpakt in huishoudfolie.

Moeder als fotograaf

Ook student Zoé zit op OnlyFans. Zij vindt het hartstikke leuk en ondervindt eigenlijk geen problemen. Ze woont nog thuis en wordt door haar ouders volledig gesteund in haar droom om door te breken als bekend naaktmodel. Haar moeder fungeert zelf regelmatig als fotograaf.

Bron: Beautify.nl

Mogelijk erotisch centrum in Amsterdam-Oost (Eenhoorngebied)

De zoektocht van de gemeente naar een plek buiten de Wallen voor een Erotisch Centrum leidt tot een politiek pandemonium. Binnen elke partij die de stad bestuurt bestaan minstens twee – tegenovergestelde – meningen. Tegelijkertijd houden burgemeester en raadsleden zich nu met opzet doof voor de opvattingen van burgers. Ook die van de bewoners van het Eenhoorngebied in Oost, een van de mogelijke landingsplekken van het centrum.

Het Erotisch Centrum moet het aantal werkplekken op de Wallen verminderen. Maar het Erotisch Centrum is geen plat Prostitutie Hotel – een variant die eerder in de gemeentelijke discussie nog de ronde deed. Het Erotisch Centrum, zoals het gemeentebestuur en gemeenteraad het voor ogen zien, moet “een plek zijn waar een positieve brede verbinding wordt gelegd tussen seksualiteit, erotiek en cultuur”, met als het even kan een theater, een debatcentrum en in elk geval horeca. Het moet een “hoogwaardige opzet” krijgen, geen “zuiptoerisme” trekken maar, zoals burgemeester Halsema vorige maand in een debat met de gemeenteraad zei, zo’n uitstraling hebben “dat congresbezoekers reden hebben om hier naartoe te gaan”.

De burgemeester had het voorbeeld van de congresganger niet helemaal willekeurig gekozen. Een plek in de buurt van de RAI is – net als het Eenhoorngebied – een van de mogelijke locaties voor het Erotisch Centrum. Verder staan op het lijstje nog twee plekken in Zuidoost, twee in Sloterdijk, een in het “watergebied van Amsterdam” en een in de toekomstige Haven-Stad.

Eind vorig jaar kregen bewoners en organisaties in het Eenhoorngebied door dat zij tot een van de uitverkoren plekken behoorden voor het Erotisch Centrum. Dat leverde protestbrieven, inspraakacties en een petitie op. Aangezet door de bewoners stuurde de stadsdeelcommissie van Oost een “ongevraagd advies” naar gemeentebestuur en gemeenteraad waarin het zich uitsprak tegen de komst van zo’n centrum daar. Ongeveer op hetzelfde moment deed de bestuurscommissie van Zuidoost hetzelfde.

En zo brak het pandemonium los. Want alle vier besturende partijen (GroenLinks, D66, PvdA, SP) hebben zich al ruim een jaar geleden in de gemeenteraad uitgesproken vóór het Erotisch Centrum buiten de Wallen. Maar in Oost blijkt nu D66 (in meerderheid) tegen te zijn, net als de PvdA en de SP. In Zuidoost is PvdA tegen maar D66 weer voor, terwijl in dat stadsdeel GroenLinks juist tegen de komst van het centrum is.

In Oost was GroenLinks minder uitgesproken. De partij daar vindt het nu te vroeg om het Eenhoorngebied van de lijst te schrappen en wil het gemeentelijke proces naar de beste locatie en de gemeentelijke besluitvorming hierover niet verstoren. Hiermee sluit de GroenLinks-fractie in Oost naadloos aan bij de door burgemeester Halsema uitgestippelde – en door de gemeenteraad gesteunde – route.

Halsema wil deze route zo ongestoord mogelijk aflopen. Ongevraagde adviezen en insprekende bewoners kan zij niet tegenhouden, maar nú luisteren naar deze inbreng is niet de bedoeling, al helemaal niet als deze inbreng afkomstig is van “vocaal sterke” en “machtige” inwoners die goed voor hun eigen belang kunnen opkomen “en zo weten te voorkomen dat het Erotisch Centrum in hun buurt komt”, zoals Halsema vorige maand in de gemeenteraad zei.

Al helemaal in het begin heeft Halsema bedacht dat het voor de hand ligt dat geen enkele buurt zit te wachten op een Erotisch Centrum. Dus hoef je buurtbewoners nu ook niet actief te vragen om hun inbreng in de discussie. Bewonersparticipatie is pas aan de orde nadat gemeentebestuur en gemeenteraad, ergens rond de zomer, een locatie hebben aangewezen. Daarna worden bewoners betrokken om “het Erotisch Centrum zo goed mogelijk in te passen” in hun buurt.

Hoe luidt ook alweer het éérste principe van het Beleidskader Participatie dat bestuur en raad vorig jaar hebben vastgesteld? “Heeft een besluit of plan veel impact op de leefwereld van bewoners, dan is een uitgebreid participatietraject logisch, ongeacht het participatieniveau (de mate van invloed van betrokkenen).”

Bron: debrugkrant.nl

Ongemakkelijke vragen voor Frankrijk na pornoschandaal

Makers van populaire pornosites zijn opgepakt. In de porno zijn onder- en bovenwereld verweven, ziet Bas Heijne.

Groepsverkrachting, mensenhandel, het verspreiden van beelden van seksueel geweld – afgelopen maand arresteerde de Franse politie opnieuw drie mannen die werkzaam waren voor de pornosite ‘French Bukkake’. Jarenlang bood Pascal Ollitrault, a.k.a. Pascal OP, een man met een kaalgeschoren hoofd en een zonnebril, ongestoord films op het internet aan waarin hij meisjes aanspoorde seks te hebben met tientallen mannen tegelijk. Dat onterende geweld bleek grotendeels afgedwongen, er waren beelden van wanhopige, betraande gezichten. Begin 2020 opende de Franse justitie een grootscheeps onderzoek; Pascal OP zit vast, in totaal negen mannen zijn aangeklaagd. De honderden pornoacteurs die meededen aan wat expliciet groepsverkrachting wordt genoemd, onder wie huisvaders met een keurige baan, zijn onderwerp van justitioneel onderzoek. Meer dan vijftig meisjes zijn inmiddels als slachtoffer aangemerkt.

De affaire-‘French Bukkake’ zorgt in Frankrijk voor ophef in media en politiek. Het afstotelijke gezicht van de Franse amateurporno werd onlangs in een driedelige serie in Le Monde onthuld. Kwetsbare meisjes, op zoek naar zelfbevestiging of geld om te kunnen leven, worden online geronseld door schimmige figuren. Ze krijgen een paar honderd euro voor een sessie, maar soms zelfs helemaal niks. De films worden via verschillende kanalen verspreid en soms miljoenen keren bekeken.

Onder- en bovenwereld blijken verstrengeld. De site ‘Jacquie et Michel’, de grootste producent van huis-tuin-en-keukenporno, is in Frankrijk een begrip, een populair onderwerp van schalkse toespelingen door rappers en jongens in tienerkomedies. Maar justitie heeft nu ook Jacquie et Michel in het vizier. Pascal OP werkte met het bedrijf samen.

De affaire roept lastige vragen op over porno zelf: over de makers en de mannen die ernaar kijken. „‘French Bukkake’ is extreem ranzig”, zegt journalist Robin d’Angelo, met wie ik heb afgesproken in een café in het 20e arrondissement. „Maar het maakt het ook gemakkelijk om vragen over zogenaamde ‘verantwoorde’ porno, vragen over dwang, te vermijden. Ook in reguliere porno worden meisjes vaak onder druk gezet, hun bezwaren afgekocht met geld.”

Drie jaar geleden publiceerde D’Angelo Judy, Lola, Sofia et moi, zijn verslag van zijn verkenningen in de schimmige wereld van de Franse porno. „Journalistiek was het een onontgonnen gebied.”

Het is een ongemakkelijk boek, want D’Angelo, een jonge heteroseksuele man, is openhartig: hij kijkt zelf graag porno. Hij participeert ook in de schaduwwereld die hij onderzoekt, als cameraman, als de „bedrogen echtgenoot” in een scène, als assistent. Ook is hij aanwezig, met bivakmuts, op een van de inmiddels beruchte bukkakes van Pascal OP. Hij slaat voortijds op de vlucht. Juist deze ambivalentie dwong hem, vertelt D’Angelo, kritische vragen te stellen over zijn eigen houding jegens vrouwen.

Ik leg hem de conclusies voor van socioloog Florian Vörös, die ik telefonisch sprak. Voor zijn boek Désirer comme un homme vroeg Vörös ruim vijfentwintig witte mannen uit de middenklasse, hetero en homo, uitgebreid naar hun pornogedrag en fantasieën. Hun idee van seks staat, constateert hij, ongeacht hun voorkeur, vrijwel altijd in het teken van ‘viriliteit’ en dominantie, en leunt bovendien op racistische stereotypen.

Vörös, die zichzelf als gay/bi identificeert, ziet in de stereotypen van het genre een spiegel van maatschappelijke structuren. D’Angelo beaamt dat: „Een patriarchale samenleving brengt patriarchale porno voort.”

Wil je de pornografie veranderen, dan moet je dus de hele maatschappij veranderen. Maar optimistisch zijn beide mannen niet. D’Angelo: „Is er nu ook een #MeToo in de porno, wordt me vaak gevraagd. Ik hoop het, maar het wezen van porno berust op een seksuele transactie in ruil voor geld, daar zit per definitie dwang in.”

Vörös: „Net als in de jaren zeventig zijn feministen heftig verdeeld over pornografie. Binnen het Franse feminisme bestaat een moralistisch-idealistische stroming die droomt van een wereld zonder prostitutie en pornografie. Ik behoor tot het andere kamp, dat zich verzet tegen seksueel geweld in de pornografie, maar pornografie als zodanig niet per se als seksueel geweld ziet. Daarbij hebben ook politici een vaak elitaire houding tegenover populaire cultuur. De meisjes komen goed van pas om hun antiporno-standpunt kracht bij te zetten, maar verder verdiept men zich nauwelijks in hun levens.”

Bron: nrc.nl

Sekswerk wordt uit de Belgische strafwet gehaald: “Eindelijk kan ik een lening aanvragen bij bank, die schemerzone valt nu weg”

Sekswerk verdwijnt uit het strafwetboek. Daarvoor heeft de commissie Justitie gisteren het licht op groen gezet. Het federaal parlement moet het voorstel nu nog goedkeuren, maar dat zou niet meer dan een formaliteit mogen zijn. Een goede zaak, vindt Daan Bauwens van Utsopi, een belangenvereniging van en voor sekswerkers. “Dit zet de deur open naar regels en een statuut.”

Het seksueel strafrecht in ons land dateert al uit de negentiende eeuw en kon dus wel een update gebruiken. “Alles zat in een grijze zone”, vertelt Daan Bauwens van Utsopi, een belangenvereniging van en voor sekswerkers. Hij is dan ook dankbaar dat het voorstel van de commissie de weg vrijmaakt om sekswerk uit het strafwetboek te schrijven. “Dit zet de deur open naar regels en een statuut.”

Want daar wringt het momenteel voor sekswerkers in ons land: zij hebben geen sociaal statuut. Vrijwillige prostitutie is in principe niet verboden, maar de organisatie ervan wel. Dat verbod is er om uitbuiting en mensenhandel tegen te gaan, maar in de praktijk komt het erop neer dat sekswerkers ook geen boekhouder kunnen nemen of een lening kunnen afsluiten bij de bank.

Uitbuiting en uitbating

“Het is gewoon een chaotische situatie”, legt Bauwens uit. Alles wat met sekswerk te maken had, was gecriminaliseerd. “Dat betekent dat de hele sector aan geen enkele regelgeving onderworpen kan worden, wat het heel moeilijk maakt om de grens te trekken tussen uitbating en uitbuiting.”

Dat is een fundamenteel verschil voor sekswerkers die in loondienst werken. “Die werken bij een uitbater. Dat is iemand die met respect voor veiligheids- en hygiëneregels een bedrijf runt waar mensen tewerkgesteld worden. Die regels bestaan momenteel niet. Dat kan nu pas, omdat het niet meer in het strafwetboek staat.”

Noem een uitbater zeker geen pooier, zegt Bauwens. “Een pooier is een uitbuiter, sowieso. Die grens willen we trekken. Uitbuiting van prostitutie blijft in het strafwetboek staan.”

“Dit zet de deur open voor een kader om op de juiste manier aan sekswerk te doen”

Deze beslissing is nog maar een begin en zal niet alle problemen voor sekswerkers oplossen, maar zet wel de deur open voor een kader om op de juiste manier aan sekswerk te doen, vertelt Bauwens. “Dat zou betekenen dat personen kunnen werken en dezelfde sociale rechten, zoals pensioenrechten, kunnen opbouwen als elke andere werknemer in ons land.”

Ook een belangrijke schemerzone voor iedereen die samenwerkt met een sekswerker zal verdwijnen.

“Voor zelfstandige sekswerkers zal dit wetsvoorstel de ‘derde partij’ decriminaliseren”, legt Bauwens uit. “Dat zijn bijvoorbeeld bankdirecteurs van banken die een rekening of een lening geven aan een sekswerker, verzekeraars of personen die een ruimte verhuren aan een sekswerker om daar aan sekswerk te doen. Die derde partijen worden uit het strafrecht gehaald, zodat zelfstandige sekswerkers hun job kunnen omkaderen zoals andere zelfstandigen.”

“Ik ga naar de bank kunnen gaan om een lening aan te vragen, want dat kon niet”

Voor sekswerker Veronique zou dat heel wat veranderen, getuigt ze in “Laat”. “Ik ga nu tegen mijn boekhouder kunnen zeggen dat we kunnen uitkomen voor onze samenwerking. Ik ga naar de bank kunnen gaan om een lening aan te vragen, want dat kon niet. Bovendien ga ik ook op een correcte manier kunnen onderhandelen, wat vroeger niet kon omdat ik gewoon niet sterk in m’n schoenen stond. Ik had niets. Maar nu is die schemerzone weggevallen.”

Coronacrisis

Zeker wanneer er iets ergs gebeurt, zoals de coronacrisis, speelt dat gebrek aan statuut vele sekswerkers parten. “In het zwart, in het grijs, er zijn veel verschillende manieren om als sekswerker te werken, maar niemand weet waar die mensen recht op hebben”, schets Bauwens het probleem.

Volgens minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) is dit voorstel dan ook een belangrijke stap vooruit. “We geven sekswerkers eindelijk waar ze recht op hebben: erkenning en bescherming. Als dit nu goedgekeurd wordt in de plenaire vergadering, dan gaan ze hun job kunnen uitoefenen met gelijke rechten. Tot nu toe vielen ze tussen wal en schip en zeker met corona hebben we gezien dat er onvoldoende bescherming was voor onze sekswerkers.”

Zonder de coronacrisis had deze aanpassing er waarschijnlijk zelfs niet gekomen, denkt Bauwens. “Corona heeft dit echt in gang gezet. Er is nu veel meer openheid gekomen naar sekswerk. We moeten nu vertrekken van de feiten op het terrein en niet alleen aan de stereotypen waaraan iedereen blijf vasthouden. We hebben hier tien maanden aan gewerkt met veel bloed, zweet en tranen. Dit was het moeilijkste, maar we hebben nog veel werk voor de boeg.”

Bron: vrt.be

Condoomfabrikant verwacht weer meer vraag door loslaten coronaregels

Na een flinke dip van 40% in de verkopen tijdens de coronapandemie zal de vraag naar condooms zal weer gaan toenemen nu steeds meer mensen gevaccineerd zijn en overheden daartoe ook de coronamaatregelen beetje bij beetje afschaffen, zoals de anderhalve meter afstand. Dit zijn de verwachtingen van de Maleisische condoomfabrikant Karex, een van ‘s werelds grootste producenten van condooms, die ook levert aan Durex.

“De uitzonderlijke maatregelen die overheden en gezondheidsorganisaties wereldwijd namen tijdens de pandemie hebben de seksuele gezondheids- en medische hulpmiddelenindustrieën drastisch geraakt”, aldus het bedrijf.

De sluiting van hotels en niet-essentiële bedrijven zoals sekswerkers en bordelen tijdens de pandemie, samen met diverse overheden die tijdelijk stopten met het verstrekken van condooms, hebben volgens het bedrijf bijgedragen aan de daling van 40% van de condoomverkoop van Karex.

De Maleisische fabrikant produceert één op de vijf condooms wereldwijd verkochte condooms. Karex produceert jaarlijks zo’n 5 miljard condooms en verscheept ze ze naar meer dan 140 landen.

Bron: Fok.nl

Ook bij de sekswerkers was er meer ‘thuiswerk’: hoe de coronacrisis ook die sector veranderde

Prostitutie is een sector waar véél centen in omgaan, en dus ontsnapte de business ook in de coronacrisis niet aan nieuwe economische wetten. Steunmaatregelen waren er voor sekswerkers niet, ‘thuiswerk’ des te meer. Hoe de coronacrisis ook die sector veranderde.

‘Wandelaars’, noemen ze zichzelf op de gespecialiseerde website Citygirl.nl, waar vaste klanten van sekswerkers ‘hun’ raamprostituees bespreken. Het bleef de afgelopen twee jaar vrij druk op het forum, en de dag dat wij er zijn – februari 2022 – zijn er ook aardig wat wandelaars in de rosse buurt van Gent. Opvallend wel: ze wandelen in de befaamde Vanderdoncktdoorgang of Glazen Straatje langs één kant met ramen die quasi volledig leeg staan. Meisje gezocht, hangt er ergens.

Het is een tendens die al langer aan de gang is, bevestigen ze bij Violett Gent, dat sekswerkers sociaal en medisch bijstaat. Raamprostitutie boert achteruit. Mogelijk heeft de coronacrisis een versterkend effect, maar bij Violett vinden ze het nog te vroeg om conclusies te trekken.

Een oudgediende in het circuit ziet het helder: “De raamprositutie heeft het al van voor covid moeilijk met sites als Redlights.be waar dames ook zichtbaarheid krijgen, zonder dat ze ‘raamgeld’ moeten betalen. Toen de lockdowns de sekswerkers-achter-het-raam verboden te werken, zijn er natuurlijk velen een studiootje gaan huren, waar de politie nooit ging controleren en sekswerkers klanten ontvingen. Helaas laten zulke toestanden ook meer ruimte voor malafide netwerken.”

Uitval

Niet zelden wijken Gentse raamprostituees ook uit naar andere steden, zoals Antwerpen. In het Schipperskwartier valt het nog mee, maar er is wel leegstand, zegt Wendy Gabriëls van Violett Antwerpen. “Mensen gaan waar er geld te verdienen is.” En dat lukte tijdens de lockdowns dus een stuk minder, aangezien ook de ramen vaak al voor middernacht sloten, net als de horeca. Vóór covid was er een dag- én nachtshift. Twee jaar vechten tegen een virus scheen ook voor verschillende sekswerkers een periode te zijn waarin ze – zoals u en ik – zich meer gingen bezinnen hun toekomst, geeft Gabriëls aan. Temeer omdat de sector nog altijd niet goed wettelijk geregeld is. Zo laat een Kroatische sekswerkster ons weten dat ze recent uit de business gestapt is, mee gedreven door gezondheidsklachten. Op een steunpremie kon ze als sekswerker nooit rekenen.

Nog een neveneffect van Covid-19: bij de sekswerkers in Antwerpen zijn de Oost-Europese niet noodzakelijk in overtal. “Toen Nederland bijvoorbeeld in lockdown ging, zagen we hier meer Nederlandse sekswerkers”, klinkt het. In de tippelbuurt van Brussel zien ze recent een nieuwe groep meisjes opduiken: Chinese en Vietnamese. Vermoed wordt dat het om mensenhandel gaat. Ook die netwerken gaan het geld achterna, en weg van politie die hen elders op de hielen zit.

Zwart geld

Verschillende ex-raamprostituees zullen door corona effectief meer aan ‘thuiswerk’ doen, weet men ook in Antwerpen. Dat kan dan bijvoorbeeld thuisontvangst als escort zijn, sekswerk waar vaak wat meer tijd voor uitgetrokken wordt, en beter verdient. Een veelvoud aan euro’s voor een uitgebreid aanbod in een veelvoud van tijd.

Hoewel. Die betere verdienste kwam ook onder druk door corona. “De meeste klanten betalen sekswerkers van hun zwart geld omdat hun vrouw er dan niet achter komt,” zegt een escort met ervaring. Door de coronacrisis dreigde voor nogal wat klanten inkomensverlies én minder bewegingsruimte, en dus gaf men die zwarte cash minder makkelijk uit. Dat voelden nogal wat escortes, verzekert onze vrouw. “Vijftig euro kun je makkelijk uit je huishoudbudget laten verdwijnen, 750 euro voor een escort niet.”

In de praktijk betekende het ook dat escortes die anders op zwart zaad dreigden te zitten, toch zo veel mogelijk klanten bleven ontvangen. “De laagste klasse heeft altijd door móéten werken, de hoogste begint nu pas weer als vanouds te draaien.” Telewerk is er nu ook, zegt een andere escort, met pakweg Skype-sessies.

Schudde corona dan de prijzenpolitiek in de hele sector door elkaar? Moeilijk te zeggen. De sector is ondanks al het glas zeker niet de meest transparante. Escortes met een vast klantenbestand hoefden hun prijzen niet te verlagen. Anderen herpakken zich stilaan. En in Gent schommelt de gemiddelde prijs voor twintig minuten ‘casual’ seks nog altijd rond de vijftig euro.

Herkennen de wandelaars hun wereld uit 2019 toch nog een beetje.

Bron: Nieuwsblad.be

Reclame voor sekswerk binnenkort niet meer strafbaar: “Belangrijke stap in strijd tegen misbruik en mensenhandel”

Bron: https://www.gva.be

Dinsdagmiddag schaarden alle meerderheidspartijen zich in de kamercommissie Justitie achter de hervorming van het seksueel strafrecht. Een belangrijk onderdeel van de tekst gaat over de decriminalisering van sekswerk en aanverwante diensten. Hoewel prostitutie op zich niet strafbaar is, zijn chauffeurs, boekhouders of advertentieplatformen rond sekswerk dat momenteel nog wel. Daar komt verandering in met het oog op een betere aanpak van mensenhandel en seksuele uitbuiting.
David Van Turnhout
Woensdag 16 februari 2022 om 05:00

“Dit is een belangrijke stap”, zegt kamerlid Ben Segers (Vooruit). “Het is gedaan met de problemen voor zelfstandige sekswerkers wanneer ze willen samenwerken met derde partijen. Bovendien hebben we er voor gezorgd dat gedwongen sekswerk niet onder de radar verdwijnt, en dat is een goede zaak”, klinkt het. Segers benadrukt dat het wetsvoorstel niet alleen focust op erkenning voor sekswerkers, maar ook meer mogelijkheden creëert om seksuele uitbuiting en mensenhandel actiever op te sporen en tegen te gaan.

Voordien werkten onder meer advertentieplatformen in een grijze zone. Ze werden wel gedoogd, maar verder kon de overheid hen geen regels opleggen of gedragscodes met hen afspreken omwille van die illegaliteit. “Door deze diensten uit het strafrecht te halen, kunnen we dergelijke websites eindelijk good practices opleggen en akkoorden sluiten”, aldus Segers.
“Door in te zetten op sensibilisering willen we klanten wegwijs maken in verantwoordelijk sekswerk”, legt Ben Segers (Vooruit) uit.

“Door in te zetten op sensibilisering willen we klanten wegwijs maken in verantwoordelijk sekswerk”, legt Ben Segers (Vooruit) uit. — © Bob Van Mol

Bij minister van Justitie Vincent Van Quickenborne klinkt een gelijkaardige boodschap. “Door het decriminaliseren van sekswerk, zal er een duidelijk onderscheid kunnen gemaakt worden met illegale praktijken zoals mensenhandel en andere vormen van misbruik.” De invoering van een nieuwe bepaling, ‘misbruik van prostitutie’, zal het mogelijk maken streng op te treden tegen wantoestanden in sekswerk.

De straffen hierop zijn één tot vijf jaar gevangenis en boetes van 500 tot 25.000 euro, afhankelijk van de aard van het misdrijf en het aantal slachtoffers.

Good Practices

Er bestaan intussen al heel wat voorbeelden van wat websites kunnen doen om misbruik en mensenhandel te bestrijden. Zo speurt advertentiewebsite Redlights.be actief naar berichten die wijzen op mogelijke wantoestanden. Reclame voor seks zonder condoom bijvoorbeeld, wijst in veel gevallen op misbruik of dwang. Naast actieve opsporing door de operatoren zelf, kunnen klanten of bezoekers van de site dit melden via een knop.

Redlights werkt ook samen met Child Focus in de strijd tegen prostitutie met minderjarigen. Wie via Redlights op zoek gaat naar een sekswerker, krijgt eerst een pop-up met een meisje te zien. Om verder te kunnen surfen, moeten bezoekers aangeven of het om een meerderjarige of minderjarige persoon gaat. De nadruk ligt daarbij vooral op sensibilisering.

“Momenteel gebeurt dit allemaal vrijwillig”, zegt Segers. “Maar niet elke website doet dergelijke inspanningen. Door dit in een wet te gieten, zullen we deze ingrepen binnenkort kunnen eisen van elk online platform dat reclame maakt voor seksuele diensten. Door in te zetten op sensibilisering willen we klanten wegwijs maken in verantwoordelijk sekswerk en misbruik zo veel mogelijk aanpakken.”