Raamprostitutie heeft z’n langste tijd gehad in Den Haag. Daarom wil de stad kijken naar ‘andere vormen van contactlegging’, zonder ramen dus. Dat geeft zorgen over de veiligheid: ,,Raamsekswerk is nog steeds de meest veilige manier van sekswerk.”

Den Haag telt zo’n 37 geregistreerde raamseksbedrijven. Ze hebben bij elkaar opgeteld ongeveer driehonderd ramen, verdeeld over twee zones: eentje in de Doubletstraat en een in de Geleenstraat/Hunsestraat. Beide liggen in het centrum.

Over verplaatsing of zelfs sluiting van de straten waar sekswerkers hun diensten via de ramen aanbieden, wordt al járen gepraat in het Haagse. Van beide is het nooit gekomen. Zo ook nu weer niet. Het stadsbestuur heeft een nieuw plan, werd onlangs bekend: het wil werken aan alternatieven voor het raamsekswerk. Meerdere grote gemeenten worstelen op dit moment met de toekomst van de ramen en rosse buurten, daar waar ook veel gemeenten het raamsekswerk of tippelzones al verboden hebben.

Welke kant dat in de hofstad op gaat, is nog volstrekt onduidelijk. Den Haag wil gaan experimenten met andere vormen van sekswerk dan nu in de stad worden aangeboden. ,,Zo kan worden bekeken of de betreffende vorm daadwerkelijk een goed alternatief voor het raamsekswerk biedt”, aldus de stad. Het doel ervan is kijken of sekswerk in de genoemde straten deels kan worden omgevormd.

Apps of internet

Eén van de opties is het kijken naar andere methoden van contactlegging, dus geen ramen. Waaraan Den Haag dan denkt is niet duidelijk. ,,Je zou kunnen denken aan contact leggen via apps of internet”, zegt Maria Scali, directeur van SHOP, het Haagse kennis- en expertisecentrum over sekswerk, prostitutie en mensenhandel.

Dat gebeurt nu al veel, maar dan vooral in het onvergunde, en dus illegale segment van de seksbranche. Den Haag ziet dat het aanbod van onvergund sekswerk enorm is toegenomen in de stad. Die verschuiving is onwenselijk, omdat toezicht en handhaving daardoor niet of nauwelijks mogelijk zijn.

Daarom wil een deel van de branche dat de gemeente thuiswerk meer gaat faciliteren, als mogelijk alternatief voor de ramen. ,,Dat zou fantastisch zijn”, zegt Kim Vrolijk, zelf sekswerker en actief namens de Haagse Stadspartij. ,,Maar het meer faciliteren van thuiswerk en escort zou gepaard moeten gaan met extra maatregelen om meer veiligheid te creëren voor sekswerkers”, zegt Vrolijk. Volgens de HSP-fractievertegenwoordiger is raamsekswerk nog steeds de meest veilige manier van sekswerk, vanwege hulp en toezicht in de buurt en noodknoppen in de kamers.

Pappen en nathouden

Scali zegt dat sommige sekswerkers juist wel, en sommige juist niet achter ramen willen staan. ,,Het is duidelijk dat er onderzoek moet komen naar hoe de sector kan moderniseren.” Er is nu een klankbordgroep in het leven geroepen, waarin Haagse sekswerkers in gesprek gaan over wat voor hen het beste is.

Intussen baalt de omgeving van de Doubletstraat dat er wéér niet over sluiting van de ramen wordt gepraat. ,,Het mag geen verrassing heten dat we de straat het liefst gister gesloten hadden zien worden. Wat er in deze brief staat, is pappen en nathouden”, zegt Maarten de Zwart van bewonersvereniging Het Oude Centrum.

,,Geen keuze maken, weer geld naar een onderzoek doen, geen perspectief voor de buurt en geen oog voor de overlast van de randverschijnselen van de Doubletstraat die de wijk moet dragen. En tot overmaat van ramp blijven de dames achter de ramen nog langer in slechte omstandigheden zitten.”

Volgende maand is er een raadsdebat over sekswerk in de stad.

Bron: ad.nl

Ze kreeg de seksclub in Dordrecht naar eigen zeggen ‘in de schoot geworpen’. Linda van het pas geopende Linda’s Place aan de Spuiweg wil een andere, betere koers inslaan dan voorganger Club Happy Gentleman, die eind 2022 op last van burgemeester Wouter Kolff moest sluiten. ,,Ik verplicht de vrouwen tot niets.’’

De wereld van de sekswerkers is bepaald niet de makkelijkste: illegale prostitutie, pooiers en mensenhandel zijn in dat verband bekende fenomenen. Linda’s Place heeft de goedkeuring van de gemeente gekregen. Linda (bijna 53) heeft haar vergunning al een tijdje binnen. Ze is feestjes aan het plannen, zoals een stripavond voor mannen en een voor vrouwen.

‘Regenboogclub’

,,Ik heb jarenlang kleding aan de meiden verkocht’’, vertelt de inwoonster van Spijkenisse. ,,Ik ken iedereen in het wereldje.’’ Zo kwam ze ook te weten dat het pand aan de Spuiweg beschikbaar kwam. De verbouwing, met op de begane vloer een bar en op de eerste en tweede verdieping in totaal drie kamers om te verhuren, heeft tijd en geld gekost. Nu moeten de centjes binnenkomen.

In de bar is iedereen welkom. Vrouwen, maar ook mannen – ‘Ik ben een regenboogclub’ – kunnen de ruimtes op de verdiepingen daarboven vanaf volgende week boeken en hun klanten ermee naartoe nemen. Linda neemt ze niet in dienst, maar faciliteert alleen de prostitutie tegen een verhuurvergoeding.

In Dordrecht is het niet toegestaan om vanuit huis sekswerk te verrichten, onder meer vanwege de overlast die dat voor de omgeving met zich kan meebrengen. Seksinrichtingen zijn, mits ze de vereiste vergunningen hebben gekregen, wel legaal. ,,Er zijn veel vrouwen, maar ook mannen die hun klanten thuis ontvangen, met het risico gepakt te worden of problemen te krijgen met de buren. Ik bied ze de mogelijkheid om hun klanten hier naartoe mee te nemen’’, vertelt ze. ,,Hier kunnen ze legaal werken en zelf bepalen wat hun prijs is. Ik verplicht ze tot niets. Wel moeten ze zich legitimeren.’’

Een van de eisen die de gemeente Dordrecht aan het legaal sekswerk stelt, is dat vrouwen 21 jaar of ouder zijn. Daarmee loopt de gemeente vooruit op landelijke wetgeving die al enkele jaren in de maak is. ,,Ik ga er ook op toezien dat meiden die hier komen niet het slachtoffer zijn van loverboys’’, zegt Linda. ,,Een keer per week wil ik met de vrouwen om de tafel om te bespreken hoe het gaat en of ze hulp nodig hebben. Ik probeer een maatschappelijk werkster voor ze te zijn. Zo wil ik een goede naam krijgen.’’

Dwangsommen

Ze pakt het daarmee anders aan dan haar voorganger, seksbedrijf Club Happy Gentleman. In december 2022 besloot burgemeester Wouter Kolff het pand te sluiten na meerdere waarschuwingen, boetes en dwangsommen. Ze kent ‘de wilde verhalen’ die over Happy Gentleman de ronde doen en zegt er nog last van te hebben. ,,Meiden zijn nog erg op hun hoede.’’

Ze zegt soms vervelende telefoontjes te krijgen, met pesterijen en bedreigingen, al weet ze niet uit welke hoek die komen. Linda baalt ervan, maar laat zich niet van haar stuk brengen.

Ze staat voorlopig zelf achter de bar. ,,Het is daar gewoon gezellig met muziek. Het is met 48 vierkante meter niet heel groot, maar er kunnen 60 tot 70 mensen in en dat is meer dan voldoende’’, verzekert ze. ,,En er bestaat de mogelijkheid om naar boven te gaan als er meiden zijn die dat willen. We willen de leukste en vrijste club van Nederland voor de dames zijn.’’

Bron: ad.nl

De gemeente Amsterdam heeft plannen voor een erotisch centrum aan de rand van de stad om het toerisme te verminderen en de veiligheid te verbeteren. Maar hoe denken sekswerkers en raamverhuurders hierover? Hun inzichten worden vaak over het hoofd gezien, ondanks hun expertise. Is een ‘megabordeel’ volgens hen een goed idee?

De Amsterdamse Wallen of het Red Light District, wereldberoemd door de vele coffeeshops, kroegen en natuurlijk de sekswerkers achter de ramen, zorgt dagelijks voor veel overlast en massadrukte. Toeristen zuipen zich lam, gedragen zich onbeschoft en laten veel troep achter. Burgemeester Femke Halsema is er klaar mee. Het is volgens haar tijd voor een veilige plek, bedoeld om de overlast op de Wallen terug te dringen. Dat is het idee achter het aangekondigde erotisch centrum. Afgelopen jaar maakt Halsema bekend dat ze haar plannen om dit megabordeel te laten bouwen aan de Europaboulevard in Amsterdam-Zuid graag wil doorzetten. Maar daar is lang niet iedereen blij mee. Iedereen heeft er wat over te zeggen, maar met name de sekswerkers zelf blijven ongehoord in dit debat.

‘Op de Wallen heb je autonomie en keuze in wat voor soort kamers je wil huren’, vertelt sekswerker Celeste in Roos Inside. ‘Alles heeft een bepaalde charme en die charme zal helemaal verdwijnen in zo’n klinisch, steriel gebouw. Een megabordeel, weggestopt aan de rand van de stad.’ Dat de Amsterdamse Wallen een bepaalde charme hebben, is dan ook niet het probleem, maar issues met veiligheid en drukte wel. Kan het ‘wegstoppen aan de rand van de stad’ daar een oplossing voor bieden?

Kan een erotisch centrum voor meer veiligheid zorgen?

‘Het is vooraf betalen en daarna de service’, zegt raamverhuurder Pim van Burk terwijl hij een grote beveiligde kluis aanwijst. Roos is op bezoek in één van de veertig kamers die Van Burk op de Wallen verhuurt. De kamers zijn goed beveiligd. Naast het bed in de kamer zit een knop. ‘Als de sekswerker zich onveilig voelt, dan wordt er op de knop gedrukt en dan is er binnen één of twee minuten al beveiliging. Meestal lossen we het zelf op en als de politie nodig is, dan hebben we daar ook directe hulplijnen voor’, legt Van Burk uit.

Naast raamverhuurders en sekswerkers zitten de Wallen ook vol met mensen die zich inzetten voor de rechten van sekswerkers. Zo ook Karin; zij draait al jaren mee als medewerkster van het Prostitution Information Center. ‘Ik zou niet weten hoe je meer controle en veiligheid kan hebben dan hier, op de Wallen’, begint Karin. En dat heeft volgens haar te maken met de drukte. ‘Zoals je ziet, zijn er altijd mensen hier en dat zorgt voor veiligheid.’ Maar die drukte is ook de voornaamste reden waarom Halsema elders een erotisch centrum wil bouwen.

Gaat het sluiten van ramen het gebied minder druk maken?

‘De overlast wordt niet veroorzaakt door de sekswerkers en de klanten, maar door de feesttoerist’, begint Karin. ‘Het zijn de wildplassers en de straatpizza’s die het probleem vormen.’ Pis en kots dus. Het zijn sporen van de bezopen toestanden op de Wallen. Maar of hier ook een einde aan gemaakt wordt, is nog maar de vraag. ‘Ik heb bijvoorbeeld nog geen plannen gehoord om de horeca hier te verminderen’, zegt Karin. ‘Toeristen blijven toch wel komen’, vult Celeste aan. ‘De Wallen staat niet alleen bekend om sekswerkers, maar ook om de coffeeshops, de partyscene en de cafés.’

• Voor 21 procent van de toeristen zijn de coffeeshops de hoofdreden om naar de Wallen te komen.
• Als de coffeeshops worden gesloten, zegt 11 procent van de toeristen niet meer naar Amsterdam te komen.
• Minder dan 1 procent van de bezoekers op de Wallen komt voor de raamprostitutie.

Om toch actie te ondernemen heeft de gemeente Amsterdam door de jaren heen al wat ramen gesloten. Maar zonder succes. ‘In plaats van dat de toeristen zich verspreiden over de Wallen, is het juist alleen maar drukker en voller geworden aan de grootste gracht. Het heeft dus het tegenovergestelde effect gehad’, zegt Celeste. En Celeste kan het weten, want uiteindelijk is zij degene die dagelijks op de Wallen aan het werk is. Het lijkt dan ook alsof de gemeente Amsterdam een belangrijke vraag vergeet te stellen: wat willen de sekswerkers zelf?

Willen sekswerkers dat er een erotisch centrum in Amsterdam komt?

‘Als er iemand iets over consent weet, dan zijn het sekswerkers’, zegt Celeste. ‘En we hebben al zo vaak nee gezegd.’ Toch lijkt de gemeente Amsterdam zich maar weinig van die harde nee aan te trekken. Halsema zet haar plannen door en blijft pleiten voor een erotisch centrum aan de rand van de stad. ‘Het is verdrietig dat de overheid weet wat we willen en hoe we willen werken, maar dat zij toch zeggen: ‘’Maar jullie zijn slachtoffers.’’ En: ‘’Jullie weten niet hoe jullie voor jezelf moeten zorgen.” Het is denigrerend, neerbuigend en het is totaal niet empowering voor sekswerkers. Ik ben gek op mijn werk hier op de Wallen en ik zou geen plezier meer hebben in mijn werk als ik in een groot gebouw moet werken aan de rand van de stad.’

Bron: bnnvara.nl

De Antwerpse burgemeester verbiedt de eigenaar van een pand in Deurne om dat nog te verhuren of ter beschikking te stellen. Het moet eerst veilig, geschikt en bewoonbaar zijn. Volgens buurtbewoners is of was het een bordeel. De politie stelde vast dat er geen elektriciteit is, trof overal afval aan en vond ook condooms en papieren zakdoekjes. Naast het pand zit een kinderdagverblijf.

Uit meldingen van buurtbewoners is gebleken dat een pand aan de Bisschoppenhoflaan in Deurne een probleem is voor de openbare veiligheid en gezondheid. Volgens buurtbewoners was het in het verleden een verblijfplaats voor sekswerkers en voor personen die overlast veroorzaakten. Vreemde mannen zouden er komen en gaan. Vrouwen zouden zich prostitueren aan een van de rood verlichte ramen aan de voorzijde. Daarnaast waren klachten over sluikstort.

De politie stelde verschillende keren vast dat de voordeur niet op slot was. Binnen waren meerdere tussendeuren en nooddeuren beschadigd of opengebroken. Daardoor trok het ook mensen aan die overlast veroorzaken.

Condooms en papieren zakdoekjes

Daarnaast vond de politie ook papieren zakdoekjes en condooms op de eerste en de tweede verdieping. Op de hogere verdiepingen vonden ze onder meer kledij, etensresten, sigarettenpakjes, peuken, gebroken glas en gevulde vuilniszakken. Er stonden bedden zonder beddengoed. De badkamers en keukens waren wel ingericht, maar er was geen elektriciteit.

Volgens burgemeester Bart De Wever (N-VA) is het pand dan ook een gevaar voor de veiligheid en de gezondheid van de eventuele bewoners, buurtbewoners en ook de bezoekers van het kinderdagverblijf ernaast. Daarom besliste hij dat het afgesloten moet worden in afwachting van een eventuele renovatie. De eigenaar moet ervoor zorgen dat niemand er nog in kan en moet ook het afval in en rond het gebouw opruimen.

Bron: vrt.be

In de Thaise badplaats Pattaya wemelt het van de sekstoeristen. Ze komen af op de vele jonge vrouwen die er een inkomen proberen te vergaren. Steeds meer stemmen gaan op om hun werk te legaliseren en zo hun positie te verbeteren. ‘Maar dan vergeten we mischien dat niemand dat werk voor zijn plezier doet.’

‘Hello sir! Where you going?’, vragen schaars geklede meisjes in de Thaise badplaats Pattaya. Een verpleegster in minirok trekt aan je arm, een politieagent met rijkgevuld decolleté richt haar waterpistool op je en een lief lachende scholier met beugel maakt een pijpgebaar. Groepen mannen uit India lopen joelend door de befaamde Soi 7-straat, oudere mannen uit Europa zitten zwijgend achter een Tiger-bier met een veertig jaar jonger meisje op schoot, uit speakers klinkt techno, de gevels baden in neonlicht.

Zo gaat het al decennia in het voormalige vissersdorp aan de Golf van Thailand. Daar ontstond een reusachtig red light district toen Amerikaanse soldaten er in de jaren zestig mochten bijkomen van de Vietnamoorlog. Sindsdien is Pattaya een magneet voor mannen uit de hele wereld op zoek naar seks voor een koopje. En voor Thaise vrouwen – vaak alleenstaande moeders die de eindjes niet meer aan elkaar weten te knopen – en de bus nemen naar Sin City.

Die kunnen daar meteen aan de slag in een van de duizenden beer bars, gogo-bars, gentleman clubs of blowjob bars. Ook langs de kilometerslange strandboulevard biedt om de paar meter een vrouw of een ladyboy zich aan voor 1.000 bath (25 euro) per nacht. Dat alles onder het toeziend oog van de politie, ook al is sekswerk strafbaar in Thailand.

Daar lijkt echter verandering in te komen, dankzij een groeiend aantal ngo’s, activisten en parlementariërs die pleiten voor legalisering van sekswerk in Thailand. Zij trekken zich het onbarmhartige lot aan van de honderdduizenden mannen en vrouwen in de seksindustrie, dat pas goed zichtbaar werd tijdens de coronacrisis. Sekswerkers bleken toen geen recht te hebben op hulp van de overheid, noch op zorg, terwijl ze ook vaak niet konden terugvallen op familie. Zij hokten samen in kamertjes boven lege bars en overleefden dankzij voedselhulp van ngo’s. Ook zorgen over mensenhandel, kinderprostitutie en toenemende economische ongelijkheid in Thailand spelen een rol in deze maatschappelijke discussie.

ZWOEGEN OP EEN RIJSTVELD

‘Ik werkte eerder als kamermeisje, als serveerster en als caissière’, zegt de 29-jarige Talay aan het begin van haar dienst in de Zombie Bar. Zij wacht in een doorschijnend topje en superstrak broekje op klanten. ‘Dat werk leverde niet genoeg op om te kunnen sparen.’ In de zon zwoegen op een rijstveld, zoals haar ouders, levert volgens Talay nog minder op. ‘En dat gaat ten koste van mijn schoonheid.’ Toen haar 19-jarige zuster Rose zwanger werd en de vader ervandoor ging, besloten de zussen samen naar Pattaya te gaan. ‘We zagen op TikTok dat je hier veel geld kunt verdienen.’ Rose komt erbij staan, in een oranje bikini die de grote getatoeëerde vleugels op haar borst onbedekt laat.

Samen leggen ze het verdienmodel uit: de bar betaalt hen circa 125 euro per maand salaris om zes dagen per week van 16.00 uur tot 02.00 aanwezig te zijn in een sexy outfit. Als een klant hun een ladydrink aanbiedt voor 3,80 euro mogen ze daar 1,25 euro van houden. Als ze meegaan met een klant, vragen ze ongeveer 38 euro voor twee uur seks, waarvoor de klant tevens 12 euro commissie moet betalen aan de bar. Een mama san achter de kassa noteert alles nauwgezet. Talay heeft ook nog een vriend uit Zweden die haar per nacht betaalt. ‘Nu kunnen we maandelijks 150 tot 200 euro naar huis sturen voor de hele familie.’

Een besnorde Engelsman zwalkt de bar binnen. Met een subtiele vingerbeweging stuurt Talay haar jonge zuster die kant op. Al gauw zitten ze samen achter een drankje. Rose legt een been op zijn schoot, hij laat zijn vingers gretig over haar hele lijf glijden. Een Mụ̄x Plāh̄mụk (octopushand), concludeert Talay afkeurend, een klant die voor een paar euro zoveel mogelijk probeert aan te raken. Bijna net zo erg als een Tʹhèā H̄ạw ngū (oude slangenkop); grootvaders die een onschuldig kusje vragen en dan opeens hun tong diep in je mond steken. Waar bijna alle sekswerkers naar op zoek zijn, is een sugar daddy: een buitenlander die hen soms uit eten en winkelen neemt en maandelijks geld overmaakt.

Read more…